Kidnapped

Deel 28.

Ik wou vragen of ik misschien vandaag hier kon spenderen?"

"Ja tuurlijk."
"Da..dankje"

...

Pov. Rafael

Ik heb Livia een beetje opgevrolijkt na dat ze binnen gekomen was.

Ze zei iets over dat ze niet geluisterd had naar Josh en dat hij boos was en haar pijn had gedaan.
Maar op een of andere manier denk ik toch dat er meer gaande is.
Ze is in de weken dat ze hier is nog nooit zo snel bang of zo snel overstuur geweest.... Ik heb zo'n gevoel alsof ze het wilt vertellen. Maar dat ze het niet kan ofzo..... Ik weet het niet.

We hebben de hele middag gegamed op mijn PlayStation.( Ze is echt super goed in call of duty. Ze heeft bijna alle keren van me gewonnen.)
En gewoon wat gepraat over vroeger.

We zijn nu aan een film begonnen. Ze licht onder een kleedje met haar hoofd op mijn schoot op de bank.
Ik pak mijn telefoon uit mijn zak en kijk hoe laat het is. 18.00.

"Livia wil al wat eten?"
"Ja opzig wel."
"Zal ik het komen brengen of ga je mee naar beneden."
" Ik..ik ga wel mee." Zegt ze twijfelend.

Ze springt van de bank en loopt richting de deur en ik loop achter haar aan.
We lopen over de gang en wanneer we bij de deuropening van de eetkamer/ keuken komen blijft ze ineens staan. Ik kijk naar haar en zie een beetje paniek op haar gezicht ontstaan. Ik kijk waar zei heen kijkt. Ik zie Josh en Micheal aan de tafel zitten. Josh ziet er een beetje geïrriteerd uit.

Ik voel dat Livia mijn arm pakt. Ik kijk naar haar.
"R..Raf ik.."ferluistert ze terwijl ze naar de grond kijkt.
"Het is al goed. Ga maar terug naar de kamer, ik kom zo met het eten."

Ze kijkt me aan en knikt bedankelijk en ze loopt terug.

Ik loop de kamer in en Josh kijkt op.
"Hoe gaat het met Livia?" Vraagt Josh meteen.
"Nu wel oke, je hebt haar wel erg bang gemaakt vanochtend." Zeg ik terwijl ik een bord uit de kast pak.

"Ja ik weet niet man, ik deed bijna niks en ze raakte al in paniek, zo doet ze normaal nooit." Zegt Josh terwijl hij met een hand door zijn haar gaat.

"Ik denk dat er iets is. En ze wil me het steeds vertellen maar-"

"Heeft ze dan al iets gezegd?" Vraagt Micheal.

"Nee, steeds als ze op het punt is om me het te vertellen lukt het haar niet.
Het is alsof ze bang is als ze het verteld er iets gaat gebeuren waar ze bang voor is. Maar ik weet niet wat."

Ik zie Micheal een kleine grijns op zijn gezicht verschijnen.
"Wat is er zo grappig." Vraagt Josh.

"Oh... Nou ik vind het heel knap... Je hebt eindelijk je meisje klein gekregen. Werd tijd."

Er valt een kleine stilte.
"Uuh ik ga weer naar boven. Ik breng Livia morgen weer terug oké?" Onderbreek ik de stilte

"Ja is goed." Zegt Josh kortaf. En ik loop de kamer uit.

Heyy mensjes,

Hoofdstuk 28!

Hope you liked it. Byee