Kidnapped

Deel 12.

Hij zet de tv aan. Ik laat mijn hoofd op zijn schouder zakken.
Na een tijdje ben ik echt moe en sluit ik mijn ogen.

~

Ik ren en ren. Zo hard als ik kan.
Ik stop niet. Ik hoor de voetstappen achter me. Ik zie de weg voor me.
Twee armen grijpen om mijn middel
'laat me los'
Een man stap uit een auto.
Josh trekt zijn pistool en schiet die man neer.
'neeee' schreeuw ik.
Josh sleurt me terug naar het gebouw.
Ik kijk om en ineens staat die man voor me.
Het bloed loopt uit het schotwond.
'dit is allemaal jou schuld meisje. Hier ga je voor boeten.' zegt hij eng. Hij lacht spontaan heel duivels en zakt dan door zijn benen.
'Livia. Livia.'

"Livia! Word wakker."
Ik word door elkaar geschud.
Ik open mijn ogen en Josh zit voor me in mijn kamer.
Hij kijkt we bezorgd aan. "Gaat het? Had je een nachtmerrie ofzo, je gilde ineens."

"Ik..ik.." zeg ik snikkend.
Hij trekt me in een knuffel. Wat ik niet had verwacht.
Wanneer hij merkt dat ik rustig ben laat hij me los. Hij kijkt me aan. "Gaat het weer een beetje?" Ik knik.
Hij komt naast me zitten.
"Wil je nog vertellen waar de droom over ging?" "Nee." Zeg ik zacht en ik staar naar de grond.

"Josh, het spijt me dat ik weg liep, en het is mijn schuld dat die meneer niet meer leeft." Zeg ik na een tijdje stilte.
Ik voel de tranen weer opkomen.

"Je moet het gewoon niet meer proberen want het heeft toch geen zin. Het geeft alleen maar schade."
Zegt Josh kalm.
"En ik moet je helaas straffen. Maar dat snap je wel toch."

"Ja.. maar." "Geen maar. Het gaat gebeuren." Kapt Josh me af.
"O-oke."
Wat bedoeld hij met straf. Wat gaan ze met me doen.

"Probeer nog maar wat te slapen schoonheid."
Ik knik. Hij staat op en loopt naar de deur. Hij kijkt me nog even aan en loopt dan de deur uit en draait de deur op slot.

Ik zucht en ga op mijn zij liggen.
Ik sluit me ogen.
Wat gaan ze met me doen. Ik ben bang.
Ik wil hier weg. Naar me familie en vrienden. Naar me vertrouwde huis.

Het lukt niet om te slapen. Mijn gedachten slaan op hol.
Ik ga recht zitten. Ik kijk om me heen. De kamer is helemaal leeg.
Met donkergrijze muren.

Ik sluit mijn ogen en probeer mijn eigen kamer voor te stellen.
Een kamer, ongeveer even groot als deze. Met mooie mintgroene muren. En een wit tapijt op de vloer. Een groot bureau met al mijn teken spullen. En een klein blauw bankje met daarvoor een klein salon tafeltje.

Ik open mijn ogen weer en zie dan deze donkere kamer.
Ik zucht en ga weer liggen. Ik staar naar het plafond.
Na een tijdje begin ik weer moe te raken en sluit mijn ogen.

...

Hey mensjes,

Weer een. Nieuw hoofdstukje.
Wat vonden jullie er van?
Ik eerlijk gezegd een beetje saai maar ja... De volgende word een stuk leuker.
Oke....😄

Byeeeeee.❤️