Zero And Counting

Κεφάλαιο 18

Τρενάκι του Τρόμου

^

Όταν έχει απόντες, το απουσιολόγιο είναι σαφώς πιο διασκεδαστικό.

Να γράφεις δύο, τρία ονόματα συμμαθητών σου και να βάζεις δίπλα ένα σταυρουδάκι, συγκλονιστική εμπειρία! αναφωνεί έξαλλο το αντράκι.

Παλεύει μάταια κι αυτό να με κάνει κουλ αλλά η φυτούκλα μέσα μου κάνει την εξέγερσή της και το απολαμβάνει κιόλας.

Και τι γράμματα είναι αυτά εκεί πέρα; Τόσο στριφτό Μ δεν είχες κάνει ούτε όταν προσπαθούσες να μάθεις στον εαυτό σου καλλιγραφία ένα καλοκαίρι που βαριόσουν καναδυό χρόνια πριν! Βάλε και καρδούλες δίπλα μην τυχόν και δεν το καταλάβει κάποιος, γελάει το αντράκι για ακόμη μία φορά.

Ούτε καν! Δεν ξέρεις τι λες, αυτά είναι τα γράμματά μου, διαμαρτύρομαι αμέσως. 

Αλλά όταν κοιτάζω κι εγώ η ίδια το ολοκληρωμένο χαρτί, τα δύο ονοματεπώνυμα με κοιτούν χαμογελώντας ευχαριστημένα από την προσοχή που τους έχω δώσει, αυτό το Μ πραγματικά υπέροχα στρογγυλό και γυρτό στη μέση της σελίδας σαν στολίδι. 

Εντάξει, ίσως είχα λίγο παραπάνω όρεξη σήμερα, δεν σημαίνει και κάτι, δικαιολογούμαι.

Το αντράκι με κοιτάζει με σηκωμένο φρύδι και στραβό χαμόγελο, όλο νόημα.

Δεν σημαίνει τίποτα, εντάξει; Τίποτα! Άκου καρδούλες και αηδίες! Εγώ θέλω να τους βρίσω και τους δύο, ακόμα δεν έχω ξεχάσει τις χθεσινές τους βλακείες, κι εσύ μου λες για το Μ! ενίσταμαι εντόνως. Ευτυχώς εσωτερικά μόνο.

Αχά, κάνει απλά το αντράκι.

Τι αχά, όχι, τι αχά; Δεν το κατάλαβα! Δεν μπορούμε μια μέρα εντελώς τυχαία να έχουμε καλή διάθεση και να κάνουμε δύο καλύτερα γράμματα, αμέσως πρέπει να το κάνουμε θέμα; Να δώσουμε εξηγήσεις λες και τι; Τι να σημαίνει δηλαδή ένα καλλιγραφικό Μ; Για πες! απαιτώ έξαλλη.

Μμμμ... Έρωτα, εεέρωτα, μμμμμ.... εεεεεεεέρωωωτααα, σιγοτραγουδάει το αντράκι ανεβάζοντας σταδιακά την ένταση και την δική μου πίεση.

Δεν φταίει αυτό. Η ξύπνια διπλανή μου και η τρελή κοκκινομάλλα του σχολείου φταίνε, που μου σπείραν την ιδέα, να τι τραβάω τώρα! σκέφτομαι όταν ξαφνικά ανοίγει η πόρτα της τάξης και με ξυπνάει από τον παραλογισμό μου.