Παραλογισμοί
^
"Χώρισέ τον, δεν το συζητώ! Ούτε να περιμένεις απ' αυτόν, ούτε δεύτερη ευκαιρία, ούτε εκατοστή! Εσύ αποφασίζεις τι θα κάνεις," επιμένει παθιασμένα η Αθηνά.
"Μα δεν θέλω να χωρίσω... Αυτό είναι το θέμα," εξηγεί για πολλοστή φορά η ακόμα θλιμμένη Λένια.
Δεν την έχω συνηθίσει καθόλου με αυτήν την τόσο ευάλωτη πλευρά της στην επιφάνεια αντί της μόνιμης αισιοδοξίας και αίσθησης απόλυτου ελέγχου και αυτοκυριαρχίας που συνήθως εκπέμπει. Κι αν και συμφωνώ απολύτως με την Αθηνά - όσο σοκαριστικό και αν ακούγεται αυτό πρώτα απ' όλους στα δικά μου αυτιά - δεν μπορώ να της το πω τόσο ψυχρά. Δεν μπορώ να την αποτελειώσω όταν είναι σε μια ξεκάθαρα εύθραυστη φάση.
"Και τι είναι αυτό που θες τότε; Τι θα σε έκανε να νιώσεις καλύτερα;" ρωτάω εντελώς ήρεμα, προσπαθώντας να καταλάβω κι εγώ τι ακριβώς της συμβαίνει, ακόμα και από την εκ διαμέτρου αντίθετη φάση στην οποία βρίσκομαι.
Δεν έχω συνειδητοποιήσει κι εγώ η ίδια ότι είναι η πρώτη φορά που βγάζω άχνα μετά από πόση ώρα σιωπηλής, αθόρυβης παρακολούθησης, μέχρι που βλέπω την έκπληξη στο πρόσωπο και των δύο κοριτσιών μπροστά μου. Βάζω στοίχημα ότι είχαν ξεχάσει προς στιγμήν ότι βρίσκομαι κι εγώ εκεί. Ωστόσο, η ερώτησή μου δρα καταλυτικά, ηρεμώντας τόσο τον μαινόμενο ταύρο Αθηνά όσο και την αμυνόμενη ως τώρα Λένια. Έτσι, πιάνουμε όλες και πάλι το θέμα από την αρχή.
"Όταν είμαστε μαζί, ποτέ δεν μου μιλάει έτσι. Είναι τόσο τρυφερός και περνάμε τέλεια. Απλά τώρα είναι σε μια πιεσμένη φάση μέχρι να καταλήξει τι θα κάνει με την δουλειά και γι' αυτό πιστεύω του βγαίνει λίγη ένταση," εξηγεί η Λένια.
Ναι, 'λίγη' δεν την λες... Όταν σε βρίζει και σου φωνάζει μισή ώρα με το ρολόι και σε κάνει ράκος! Λίγη ένταση, λέει! ωρύεται το αντράκι μέσα μου.
Ναι, αυτά τα είπαμε. Πάμε στην ουσία τώρα... Τι να κάνει αυτή η έρμη που για κάποιον - για τα δικά μας ολονών τα δεδομένα - ανεξήγητο λόγο ακόμα τον εθέλει; Αυτό να μου πεις κι άστα τα υπόλοιπα! λέω επαναφέροντας την τάξη μέσα μου.
"Τότε, μήπως πρέπει να τα πείτε καλύτερα από κοντά;" την ρωτάω διστακτικά και περιμένω την αντίδρασή της.
YOU ARE READING
Zero And Counting
Teen FictionΠάρτο μηδέν σου αγκαλιά και περπάτα καμαρωτά! Η Ματίνα τελειώνει το Γυμνάσιο με 0 φίλους και 0 προσδοκίες για το Λυκείο μπροστά της. Έχει όμως και το μηδέν τη δική του χάρη και τη δική του δύναμη... Κι αυτή είναι έτοιμη να συνεχίσει το μέτρημα! Ακολ...
