Zero And Counting

Κεφάλαιο 36

Αποκάλυψη
^

"Αφού είσαι κι εσύ εδώ, θα φτιάξω και την αγαπημένη μου κόκκινη σάλτσα αντί για σκέτη μακαρονάδα. Μανιτάρια τρως;" ρωτάει η Αθηνά που, από την στιγμή που μπήκαμε σπίτι της, έχει πέσει με τα μούτρα στην κουζίνα.

Δεν ξέρω ακόμα γιατί είπα Ναι στην πρότασή της να φάμε μαζί για μεσημέρι Δευτεριάτικα με το πρόγραμμα φουλ από διαβάσματα και το βράδυ Αγγλικά στο φροντιστήριο. Ίσως να φταίει η προηγούμενη κουβέντα μας και το γεγονός ότι νιώθω ως ένα βαθμό ότι της χρωστάω - που με άκουσε και μάλιστα με τόση λεπτότητα, που με συμβούλεψε με τόση ευστοχία, και μόνο που ασχολήθηκε, βασικά. Ούτως ή άλλως, για τα Αγγλικά είμαι έτοιμη από την προηγούμενη εβδομάδα και για την επόμενη μέρα ουσιαστικά έχω μόνο λίγη Άλγεβρα - τα υπόλοιπα είναι επίσης έτοιμα από μέρες.

Το πιο καλό φυτό απ' όλους είσαι ΕΣΥ, λα λα ρα λα λα λα ρα λα λα λα, τραγουδάει το αντράκι επιδεικτικά λες και θα καταφέρει να με επηρεάσει. 

Ναι, έχω άπλετο ελεύθερο χρόνο και, Ναι, την βρίσκω να κάνω τα μαθήματά μου, υπάρχει κανένα πρόβλημα; του απαντώ εξίσου επιδεικτικά. Έχω πλέον αρχίσει να αποδέχομαι σε τέτοιο βαθμό την έμφυτη αυτή κατάστασή μου ώστε να μην με απασχολεί πια το πώς φαίνεται στους άλλους. Είμαι φυτό - ε, και λοιπόν;

Όχι, κουβέντα να γίνεται... Αν δεν σε νοιάζει εσένα, τι να μας νοιάξει εμάς; Δώστου να καταλάβει! συνεχίζει το αντράκι να με τσιγκλάει αλλά η προσοχή μου είναι ήδη αλλού.

Ο τρόπος που η Αθηνά κινείται στον χώρο είναι απλά καθηλωτικός. Με την πλέον γνωστή της αποφασιστικότητα και αέρα έμπειρου σεφ, ετοιμάζει, προσθέτει, ανακατεύει υλικά κάνοντας όλη τη διαδικασία να φαίνεται παιχνιδάκι. Πριν καν προλάβω να σκεφτώ με την ησυχία μου πώς συμφώνησε σε αυτό τόσο εύκολα και η συνήθως εμμονική μάνα μου, για την οποία τα γεύματα αποτελούν ιεροτελεστία που απαιτεί πλήρη απαρτία γύρω από το τραπέζι σε καθημερινή βάση, η Αθηνά είναι μπροστά μου με μια πιρουνιά μακαρόνια στο ένα χέρι και μια κουταλιά σάλτσα στο άλλο.