Zero And Counting

Κεφάλαιο 20

Κερασάκι
^

"Που ήσουνα δυο ώρες, ρε μαλ...;" ρωτάει ο Μάριος όταν ο Πάρης μπαίνει μέσα στην τάξη λίγο πριν την αρχή της τρίτης ώρας.

"Με πήρε ο ύπνος ρε, αφού στο 'πα," του απαντά ο Πάρης ενώ παίρνει τη θέση του.

"Ναι, αυτό το ξέρω. Αφού με άφησες να περιμένω σαν το μαλ... μισή ώρα. Και κόντεψα να φάω απουσία πρώτη ώρα εξ' αιτίας σου."

"Αφού κοιμόμουν, πώς να σου πω να μην περιμένεις; Ε;"

Ο Μάριος κουνάει το κεφάλι συγκαταβατικά. Λογικό επιχείρημα. 

Με τη Λένια είχαμε πιάσει κουβέντα για τη γυμνάστρια, κάνοντας υποθέσεις και βάζοντας στοιχήματα για το αν είναι ή δεν είναι παντρεμένη / πλούσια / αυστηρή / κλπ, αλλά η άφιξη του Πάρη είναι σαν επιστροφή στην ισπανική σαπουνόπερα μετά από μισάωρο διαφημιστικό διάλειμμα και μονοπωλεί την προσοχή μας κόντρα σε κάθε είδους λογικής.

"Και δυο ώρες τι έκανες;" επιμένει ο Μάριος όλο περιέργεια.

"Είπα αφού άργησα που άργησα, ας πάω να φάω τίποτα. Και πήγα για πεϊνιρλί," απαντά ο Πάρης. "Τι κεράσια είναι αυτά εδώ; Ποιος μαλ... ζωγράφισε το θρανίο μου ρε, θα τον σκίσω!" λέει ξαφνικά γυρνώντας αμέσως στους συνήθεις υπόπτους πίσω του που αυτήν τη φορά τον κοιτάνε ανίδεοι. 

Κεράσια; σκέφτομαι. ΚΕΡΑΣΙΑ; Κερασάκι στην τούρτα, όπως το φρούτο του Πάρη; Αθηνά... Αθηνά, θα σε σφάξω!

Η Λένια δίπλα μου φαίνεται να έχει κάνει τον ίδιο συνειρμό, μόνο που αντί να με κοιτάει με τρόμο όπως εγώ, έχει σκάσει σε γέλια.

"Γι' αυτό ρώταγε πού κάθεται ποιος; Για να πιάσει τη ζωγραφική πάλι;" ρωτάω χαμηλόφωνα.

"Απλή περιέργεια!" μου απαντάει η Λένια επαναλαμβάνοντας τα λόγια της Αθηνάς από νωρίτερα.

"Θα μας κάνει τελείως ρεζίλι, δεν νιώθει αυτή η κοπέλα!" ψιθυρίζω έξαλλη.

"Χαλάρωσε! Πώς θα μας συνδέσουν εμάς με αυτό;" ρωτάει η Αθηνά και προς στιγμήν με ηρεμεί. 

Όντως... Από πού κι ως πού να έχουμε σχέση εμείς με τα κεράσια στο θρανίο του Πάρη; Στην τελική, όλοι μαζί ήμασταν κάτω στη γυμναστική. Κανείς δεν θα μπορούσε να σκεφτεί ότι ξέρουμε το παραμικρό. Κανείς! σκέφτομαι με ικανοποίηση.