Гэрлэлтийн дараа

👩🏻‍🦰Өөрийгөө хайрлах нь👵🏻

Наран мандах сайхан өглөөтэй зэрэгцэн бүхнийг өөрчлөхөөр шийдэн Намжүны зөвлөсөн өнөө амар тайван газар луу явахаар хувцас хунараа бэлдэнэ...

Би хурдхан шиг доош буухад хамар цоргих кофены анхилуун үнэр ханхалсан ч төсөөлөөгүй дүр зураг угтав.

Ширээний ард хар цамц,бор үстэй Тэхён ээж аавтай хамт инээлдэн сууж байв...

Ээж:Өө яг хүлээж байсан хүн ирчих лээ~~Ким хүргэн чамтай уулзахаар ирсэн гэсэн.Ээж аав хоёр нь сонгуулийн ажлаар компани руу явах болохоор та хоёр үлд дээ.гэсээр аавыг чирэх шахам аваад явчихав.

Би ч түүнтэй юу ч дугарсангүй дээтлийн тавиураас аяга аван,кофе аягалан урдаас нь харан суулаа.
Дургүй байгаагаа харваас илтгэх гэж цонх,зурагт гээд аль болох нүүр тулахгүйг хичээн.

Тэхён:Хёна,,хамтдаа гэртээ харъя тэх үү?

-Хугацаа хэрэгтэй гэж хэлсэн биз дээ?

Тэхён:Гэхдээ л хоёулаа нэгэндээ хайртай байж хүүхдүүд шиг ингээд байхаар чинь...

-Зүгээр юу хүсээд..яах гэж ирсэн юм?

Тэхён:Орой улаан хивсний ёслол болно.Манайхан бүгдээрээ хосоороо очно.Шууд дамжуулах болохоор хайрыг нь ганцаараа очвол хүмүүс юу гэж ч бодох юм бил ээ...Хоёуланг нь салсан гээд бодчихвол яах юм??гэхэд нь надад хэлэх ч үг олдсонгүй.

Би:Мм,ашиглах гээ юу?

Тэхён:Хайр аа??миний буруу ...гуйж байна шт ээ?Тэх үү?Надад чи хэрэгтэй..үргэлж..гэхэд нь түүнд хэзээ ч "үгүй"гэж хэлж чаддаггүй би хэсэг бодон үл ялиг мишээхэд Тэхён гарнаас минь аяархан атгахад түүний биеийн дулаан нэг л танил санагдан яг гурван жилийн тэртээх бүжгийн заалны толиор дүүрэн өрөөнд хөтлөлцөн сууж байсан анхны болзоо шиг санагдсанд толгой дохин зөвшөөрлөө.