Гэрлэлтийн дараа

💣Бууж өгье💔

Хэд хоног яах тухайгаа бодсон ч өөрийгөө яг л урхинд гацсан бяцхан хулгана шиг төсөөлөх нь намайг улам л гишгэлээд байх шиг санагдаж байлаа~~~

Гэхдээ эцсийн эцэст өөрийгөө бас хүүхдээ хамгаалан Тэхёнийг ч гэсэн зовоохоо больж,Жиюүд бууж өгөх нь надад байгаа хамгийн сүүлчийн бас найдвартай арга байсан юм.Хэдий би Тэхёнийг орхихыг хүсээгүй ч,,үүнээс дээр хийж чадах зүйл байсангүй.Тийм ч болохоор бүхнийг дуусгаад Тэхёнаас ч тэр Жиюүгээс ч тэр зугтаахаар болсон юм.Мэдээж хүүхдээ төрүүлж,Тэхёноос бүүр мөсөн холдоод,бүхнийг ганцаараа хийх амаргүй санагдсан ч,,энэ асуудлаас болоод л бид зовж,аав минь хүртэл хорвоог орхисон болохоор яаж ийгээд зогсоох ёстойг ойлгож байсан юм.

...Намжүн:Хүзүү чинь яачихсан юм?

Би:Жиюүгийн үлдээсэн тэмдэг л байх даа...

-Тэгээд чи бууж өгнө гэж үү?

-Тийм ээ...хүн бүхний төлөө өөрөө өөрийгөө золиосолж байна.Миний хайр сэтгэлээс илүү хүүхэд маань чухал шүү дээ.

-Жинхэнэ шулам юм даа....Чи үнэхээр Тэхёнийг орхиж чадна гэдэгтээ итгэлтэй байна уу?

Би:Чадах ёстой болохоор заавал л мартана.Тэгээд ч,,бид угаасаа л нэг шийдэлд хүрэх хэрэгтэй.Зөндөө л хичээж,тэвчиж,биенээ ойлгох гэж үзсэн ч,,,бүтэхгүй зүйл бүтдэггүй л юм байна гэсээр Намжүны мөрийг зөөлөн дэрлээд нүдээ анилаа.

Намжүн:Хёна,,чамайг дотроо аль хэдийн бага багаар үхэж байгааг би сайн мэдрээд байна.Чи заавал Тэхёнаас холдох шаардлаггүй шүү дээ??Тэгээд ч Тэхён ч гэсэн чамд хайртай.Та хоёр ямар олон саад бартааг хамт туулсан билээ??

Би:Тийм ээ...би мэднэ.Гэхдээ ямар ч талаар нь бодсон юу ч бүтэхгүй.Энэ миний хийж чадах сүүлчийн зүйл...Чи надад хайртай биз дээ?Тэгээд яагаад намайг Тэхёнтой эргээд нийл гээд байгаа юм?гэхэд Намжүн тайван инээмсэглээд:

-Жинхэнээсээ л хайртай бол түүнийхээ аз жаргалын төлөө л амьдардаг юм.Чамайг Тэхёнтой хамт байхдаа л чин сэтгэлээсээ инээмсэглэдгийг би мэднэ.Чи ч гэсэн түүнд хайртай болохоор аз жаргалынх нь төлөө л орхиж байгаа биз дээ?

Би:(түүний чихэнд ойртоод)Жүүн чи бол миний мэдэх хамгийн сайн залуу гэхэд тэр толгойг минь элээд зөөлхөн инээмсэглэв.

Намжүн огтхон ч яарсангүй,би мөрийг нь дэрлээд юуг ч,хичнээн удаан хийсэн ч болохоор амар тайван санагдсанд нүдээ аниад ингээд хажууд нь суугаад л баймаар.Яг л энэхүү агшинд гэнэтхэн л 3н жилийн өмнөх хуримын өдөр минь санаанд орлоо.