Last Time We Met (Marupok Series #1)

LTWM 17

I was on my way on the entrance of the hospital when someone grabbed my hand. 

Oh. I thought it was him.

"Do you have time to talk?" Seryosong sambit ni Detective Mon sa akin. 

"Well, obviously I don't have time right now. I'm late for work and there's patients waiting for me inside the hospital." 

"How about after your work? Pwede na ba 'yon Dok?" Ngising sabi nito at tinanggal na ang shades na suot suot kahit hindi naman tirik ang araw. 

Hindi na ako nagsalita at tsaka pumasok na lang sa loob ng hospital. People greet me and I just nodded at them. They were probably surprised to see me come late because it is very unusual of me to come at this hour.

Naglalakad na ako sa isang pasilyo papunta sa opisina ko nang may humila sa akin dahil nakita ko si Mr. Chris na makakasalubong ko sana. 

"Ano problema mo?"

"Late ka na." 

Inirapan ko si Arman. 

"Alam ko, sa tingin mo hindi ko alam 'yon?" Sarkastiko kong sambit at nagsimula nang ibaba ang mga gamit ko sa table. Inayos ko ito at sandaling napatigil. Bumuntong hininga ako at tumingin ako sa kawalan.

Why do I have to be with him right now? And in destiny's right timing, why did he saw the ring?

And why the heck am I still keeping it?

Now, I am really confused.

Halo-halo na ang mga nasa utak ko. Parang kinagabihan lang ay nag-usap kami ng mga kaibigan ko just to clear my mind and here I am again, my mind all messed up after just meeting Kai.

"Okay ka pa ba diyan?" Winagayway ni Arman ang kamay nya sa akin nang mapansin sigurong matagal na akong nakatulala. Umiling na lang ako at sinimulan nang ayusin ang gamit para makapagpalit na at makapaghanda sa operasyon ko mamaya.

Nag-iikot ako sa third floor ng hospital. I was checking one of my patients. Kakatapos ko lang dumaan sa isang kwarto ng biglang makita ko si Mr. Chris. Iniyuko ng bahagya ang ulo tsaka ngumiti dahil siya pa rin ang isa sa mga respetadong doktor dito sa hospital. Tumaas naman ang kilay nito matapos magtama ng tingin naming dalawa. 

"May operation ka ngayon hindi ba?" 

Mabilis akong tumango dahil doon. 

"I'm assuming that you can do it right, putting a heart pacemaker can still be difficult. I mean, there's nothing easy here in the hospital for people like you." 

"Po?" Medyo gulat at naguguluhang sambit ko. 

Lumapit ito sandali at ngumiti sa akin. His smile was clearly different and I can sense that it isn't sincere. Mabilis na nawala ang ngiti sa labi nito at tinitigan ako ng masam. "You better not do the same mistake and I swear I'll find a way to make you leave in this hospital. Masyado mo na kasing ginagalingan, Ms. Flores." Umiling ito at mahinang tumawa bago ako iwan at talikuran para magpatuloy na sa paglalakad. 
 

I need to stay focus for the operation, pero sino ba naman kasing makakapagfocus kung ganoon si Mr. Chris. Parang nung nakaraang araw ay hindi rin maganda ang sinabi niya tapos ngayon ramdam ko na talagang parang may galit siya sa akin. But, what did I do wrong? 

Pumasok na ako sa OR at kaagad nakita ang ilang mga kasamahan ko sa loob pati na rin ang pasyente ko na naghihintay sa akin. Heart pacemakers are used when a person's heart rate is beating irregularly or too slowly. A heart pacemaker is a small battery-operated device that hepls the patient's heart beat in a correct pace.