°Love Ink°

°19°

_იქედნეთა ნაშობნო, ვინ შთაგაგონათ მომავალ რისხვას გაქცეოდით? მას, შექმენით მონანიების ღირსი ნაყოფი და ნუ იფიქრებთ, თქვათ თქვენთვის_

მათეს სახარება.
თავი 1.

ვინც შესცოდავს, რისხვისაც უნდა ეშინოდეს, ამინ!
არავინ მისცემდა მამაჩემს გაქცევის უფლებას, არავინ შეარჩენდა ცოდვებს.
კბილი, კბილის წილ ამის დედაც!
ვინ იყო მონანიების ღირსი, ვინ თვლიდა რომ მონანიება საქმეს უშველიდა, ვინ თვლიდა უკანასკნელ მომკელად თავს? მე ნამდვილად არა.
მით უფრო ვუ ბინი ვერ ჩათვლიდა.
ამით ნამდვილად ვგავდი მამაჩემს, სინანული ჩემთვის არ იყო, არც სიცოცხლის ბოლო წამს ვინანებდი არც ერთ სისხლის წვეთს. არც ვუ ბინი მოინანიებდა ბოლო მომკელივით.
თუ არ შეგიძლია შექმნა მონანიების ღირსი ნაყოფი, დაე გეენამ შთანთქოს შენი სული ამინ!
სასაცილოა, მაგრამ მრავალი თვის მანძილზე სწორედ ამ სიტყვებით ვამთავრებდი ჩემს ლოცვას.

ჩემი გადაწყვეტილება ჯანგუკს შურისძიებაში დავხმარებოდი, ერთი წამით არ მწევდა წინ მასთან ურთიერთობაში.
უხეშობა ყველაზე რბილი ნათქვამია, რაც შემიძლია მისი ჩემს მიმართ დამოკიდებულების ასაღწერად გამოვიყენო.

ყველაფერს ვაკეთებდი მისი ყურადღებისთვის,სანაცვლოდ კი მხოლოდ ძალადობას ვიღებდი.

თოკები...
ბასრი სამართებელი...
დარტყმა...
შეშლილი ღრიალი...

ყოველ ღამე ვგრძნობდი მის ძლიერ ხელებს ჩემს თმაზე, მთელი ძალით რომ ექაჩებოდა თავს უკან გათავების დროს...

კიდევ ერთი ღრიალი და მისი საფირმო სიტყვა ოთახიდან გასვლისას ძუკნა.

შეგიძლიათ მაინც, წარმოიდგინოთ.
არა არ წარმოიდგინოთ ალბათ შეგძულდებით, იმის გამო რის თქმასაც ახლა ვაპირებ.

მე ეს ყველაფერი სულით,ხორცამდე მიყვარდა.

ვიცი შეშლილი ვარ, თქვენი შეხედულებები თქვენთვის შეინახეთ.
დიახ ის სადისტი იყო, მაგრამ საქმე იმაშია რომ მე მისი მაზოხისტი ვიყავი.
თავიდან თავის დარწმუნებას ვცდილობდი იმაში, რომ ეს მსიამოვნებდა, მალე კი მცდელობა შევწყვიტე, უბრალოდ აღმოვაჩინე, არაფერი იყო იმაზე ნეტარი, როცა ოთახის კარი გაიღებოდა და მისი ანთებული თვალებით ჩემსკენ წამოვიდოდა.
აღტაცებით ველოდი.
მას ჩემი გრძნობების გატეხვა სურდა, საბოლოოდ კი მიიღო ის რომ თვითონ გატყდა.
გატყდა საბოლოოდ.
დაემხო საბოლოოდ ჩემს წინ მუხლებზე.
კიდევ ერთი გამარჯვება მოვიპოვე.
გაინტერესებთ როგორ მოხდა ეს?
ჰაჰ რა თქმა უნდა გაინტერესებთ.