Prologue

1.1K 15 0
                                    

Bakit nga ba ganito ang buhay?



Satingin ng mga Taong nasa labas ng Palasyo ay Napakaginhawa ng Buhay namin sa Loob.



Hindi ba nila Alam na Para kaming mga Preso? Lagi nalang andito sa Loob ng Palasyo.... Bawal Lumabas, Bawal Makipagsapalaran sa mga Kaaway, Bawal Makipagkita sa Iba't ibang Palasyo.



Ako'y isa Lamang Hamak na Prinsesa..  walang Ginawa kundi Umupo at tumingin sa Malaking Bintana sa aking Kwartong Napakalaki.



Gusto ko ring Maranasan ang mga nagagawa ng mga Babaeng kagaya ko sa labas ng Palasyo.


Nakakapag-gala sila at Nakakakain sa iba't ibang Restaurant. Hindi gaya ko na uupo nalang sa Hapag kainan at nakahanda at luto na ang mga Pagkain.



Ang Hirap maging Prinsesa.. hindi ko naman Ginusto to pero ito ang kapalaran ko.... eto ang binigay sa akin ng Bathalang Kapalaran kaya kailangan ko nalang itong tanggapin.


Paano ba maging Masaya? Kahit kailan hindi ko pa ito naranasan... kapag magpapaalam ako sa aking Ina ay lagi ako nitong Pinapagalitan..



Never pakong nagkaroon ng matinong Kaibigan... ung hindi mga hayop, kundi ung kagaya ko. Pero wala! Wala kong kaibigan kasi ayaw ako payagan ng Ina ko na Makihalubiro sa iba.



Naalala ko nung may Nangligaw sa akin. Pinapatay ng aking Ina ganoon siya kasama! Ayoko maging kagaya niya!


Ako si Kresha nagiisang Prinsesa sa Palasyong Malensia. Ang Aking Ina ang Reyna dito at siya ang laging Nasusunod.. pinapapapatay niya ang Susuway sa kaniya, maging ako kaya niyang patayin.


Pinageensayo na ako na gumamit ng Sandata upang Magamit ko to panlaban sa mga masasamang Kaaway..



Sanay na naman akong Gumamit ngunit hindi pa ganon kagaling gaya ng mga Kawal namin.


Unting Pagsasanay pa at matututo din o Gagaling din akong gumamit ng Sandata.

I'm Inlove with my EnemyTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon