The Day He Saw My Worth( Psyche Uno)

Kabanata 1

Tumapon ako ng isang flying kiss sa malaking larawan sa aming sala. Picture iyon ng aking Lolo at Lola kung saan nakangiti silang dalawa. How sweet.

“Memoriae halika na,” si Mama iyon.Nakanguso kong nilapitan si Mama habang kausap ang aking Auntie Caelum.

“Ma I told you not to call me Memoriae.”

Tinawanan ako ng halos lahat ng aking pinsan. They know how I hate it when someone calls me using my full name. Hindi naman sa hindi iyon maganda, ang haba lang kasi and It's sounds like I'm from ancient time.

“Ang arte talaga ng anak ko. Siya , nakapagpaalam ka na ba sa Lolo at Lola mo?”

“Of course Mama, iyon ang hindi ko pwedeng kalimutan.”

Vacation is over and our fun time here in La Grense. I can't wait for another vacation. Kung pwedeng dito na lang ako kaso hindi pwede, walang kasama si Papa sa lungsod.

“Sige na aalis na kami nitong si Rae. Bumisita na lang kayo sa amin,” pamamaalam ni Mama.

I hate this. Mabibigat ang mga hakbang ko papuntang van. Can I ask Mama if I can stay here? Maybe another week? Or two? Siguradong hindi niya ako papayagan at magtatampo si Papa.

I sadly waved at them. Buti pa sila dito nakatira. My Mama and Tita Flos decided to live out of La Grense. Hindi naman sa ayaw nilang manirahan dito pero may kanya-kanyang trabaho ang mga ito sa labas ng bayan. But we always assure that we spend our vacation time here. Ito na lang kasi ang alaalang iniwan sa amin ni Lolo at Lola. The old house brought so many memories.

My Lola named me Memoriae kasi ako raw ang magpapaalala sa madamdaming love story ni Mama at Papa na hindi naman nila na-kwento sa akin kahit kailan. I don't know if they are ashamed or what?

“Stop pouting Rae may next year pa naman,” pag-aalo sa akin ni Mama.

“I just love La Grense Mama,” I sadly whispered.

Walang nagawa si Mama sa kalungkutang nararamdaman ko. Ganitong ganito rin ang eksena namin noong nakaraang taon.

*

“Rae ang baon mo,” sigaw ni Mama.

Pumreno ako sa pagtakbo, napakamot sa ulo habang patakbong bumalik sa kusina.

“Thanks Mama.” I kissed her cheek, she just smiled.

“Rae mala-late na tayo, ” si Papa naman iyon. I rolled my eyes, hindi naman ako ang mala-late, ang aga ko pa nga pero dahil gusto niyang hinahatid ako sa school, ako na lang ang nag-a-adjust. Minsan ang clingy talaga ng magulang ko. Nakasimangot na naghihintay si Papa sa labas ng kotse. Nilapitan siya ni Mama at hinalikan sa pisngi.

“Yuck,” I commented with disgust in my face. Mama just rolled her eyes and whispered. “Ang arte talaga.” Saan ba ako nagmana? Syempre sa kanya.

Papa pinched my cheek and laughed. I know, I know makulit talaga ang dalawang babaeng pinakamamahal niya.Mama waved her hand as a sign of goodbye to us. Nang makarating ako sa school halos wala pang tao, only the guard.

Malapit na rin kasi ang bakasyon kaya naman lahat ay tinatamad ng pumasok maliban sa mga estudyanteng kailangan maghabol ng project at defense.

I smile cheerfully. Ah! I love the word vacation because that means La Grense. Excited din ako dahil may bagong bukas daw na coffeesop featuring my Lolo's books. It's like mini library at nakakataba ng puso na malamang naaalala pa nila ang mga gawa ng aking Lolo. I should pay that coffee shop a visit or maybe I'll treat that as my comfort zone place.