8.BÖLÜM: KENDİNE İYİ BAK

3.1K 207 139
                                    

"Küçük kız hissederdi , mutlu günlerin geleceğini , masallarda kötülerin olmayacağını. Oysa romanlardan gizli yaşardı...






Sabah nasıl olmuştu neden bu kadar çabuk olmuştu anlam verememiştim. Sanki bugün farklıydı biraz belki ilk defa gerçekten istediğim biriyle konuştuğum içindir. Uzun zamandır babamla ya da evdekilere konuşmamıştım , onları unuttuğum için değil gerçekten ayakta kalabilmek içindi...
Kırgındım , üzgünüm babama karşı ama o benim babamdı beni özlemiştir , belki aramamı istiyodur. Hiç düşünmeden aradım bir iki çalışından sonra telefonu açtı babam açmayacağını düşünmüştüm , oysa açmıştı çok şaşırmış ve heyecanlanmıştım.
"Baba"
"Kızım".
Şuan kulaklarım mı yanlış duyuyordu yoksa gerçekten babam bana kızım mı demişti.
"Özledim baba" " Özledim kızım çok özledim, Gecem beni iyi dinle kızım belki yaptığım şeyler yüzünden beni affetmeyeceksin ama ben senin mutlu yaşamanı istiyorum, sana çok kötü davrandığımı biliyorum iyi değildim, anneni kaybetmek canımı yaktı ve bunların olmasına inanmıyordum ve bir suçlu aradım ve bu da sen oldun ne desem geçmişi getirmiyecek ama geleceği mutlu bir şekilde yaşayabiliriz. Ne dersin olmaz mı" .
Duyduklarım beni mutlu mu ediyordu, yoksa üzüyor muydu, bilmiyorum ne diyeceğimi de bilmiyordum.
"Sence biz sadece geçmişi mi kaybettik ,ben çocukluğumu , ben gülüşümü , sevginin ne demek olduğunu sen ise babalığını , ve iki gün önce öldürdüğün kızını kaybettin şimdi bana gelecekten bahsediyorsun sence de bir geleceğimizin olduğunu düşünüyor musun"
"Ne dersen de haklısın ama bana lütfen bir kere şans ver Gece herşeyi düzeltmek için bir şans ver".
"Şans versem ne olacak peki oraya gelmemi isteyeceksin"
"Hayır hayır, buraya gelmeni değil benim oraya gelmem senin için bı sıkıntı olur mu"
Telefondaki babamın olduğunu düşünmüyorum, düşünemiyordum benden izin alıyordu , istediklerimi yapıyordu hayır hayır bu babam değil ben bence rüyadayım bence artık uyanmalıyım yoksa bunlara inanacaktım.
"Baba bu sen misin gerçekten"
"Benim Gece ben , lütfen izin ver ben her şeyi düşündüm tam senin hayal ettiğin gibi hatta sana biraz bahsedeyim, şimdi orada bir ev tutacağız çok büyük olmayan çünkü sen büyük evleri pek sevmiyorsun , sonra evin eşyalarını birlikte alacağız, sonra birlikte düzeceğiz , seni okuluna yazdıracağım , sonra evimizde birlikte yemek yapacağız senin istediğin şeyleri , baba kız günü , sinemalar , tiyatrolar ... Gece artık senin olduğun yerde herşey yapmak istiyorum lütfen izin ver."
Neydi bu gerçek mi yoksa hayatın bana sunduğu bir oyun muydu , ben ne yaşıyordum şuan benim hayallerimdi bunlar hiç bir zaman gerçekleşeceğini düşünmediğim bir hayaldi.
"Tamam baba" sadece ağzımdan bu iki kelime çıkabilmişti , başka hiç birşey diyemeyecek kadar şaşkın ve korkaktım.
Bunu duyan babam heyecanla telefonu kapatmış buraya geleceğini söylüyordu.
Korkuyordum , çünkü bunların gerçekleşmeyeceğinden hepsinin bir anda yıkılmasından...
Bana bağıran Ece'nin sesini duyuyordum arkamı döndüğümde karşımda Ece vardı.
"Kızım hadi gelsene yukarıya napıyorsun burda müşteri gelecek simdi".
"Tamam geliyorum" şaşkındım ve bu bence uzun bir süre böyle olacaktı emindim. Yukarı çıktım babamın dediklerini düşünürken telefonuma bildirim gelmişti cebimden çıkarttığım telefonuma baktığımda Derin'den mesaj vardı. Hemen mesaj sayfasına girdim.

Kime:Gece

Kimden: Derin
Günaydın :)

Kime: Derin

Kimden:Gece
Günaydın

Mesaj sayfasından çıkıp masaları düzenledim , müşteriler gelmeden bugün hiç bişi yapmak gelmiyordu içimden çünkü babamın dedikleri beni fazlasıyla düşündürüyordu. Babamı ilk kez böyle görüyordum. Cebime attığım telefondan mesaj gelmişti, büyük bir ihtimalle Derin'den gelmişti bakmayacaktım çünkü kimseyle konuşmak istemiyordum. Daha erken olduğu için müşteriler gelmemişti. Bir masada otururken tekrardan mesaj gelmişti ve ısrarla bakmıyordum. Ardından bir kaç mesaj daha dayanamayıp telefonu elime aldım ve mesaj sayfasına girdim.

AY VE GECEHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin