"Acı çekmenin yaşı olmazdı ve olmadı da... Acı çeke çeke büyüdüm acılarımın üstesinden gelerek, ayakta dimdik durarak büyüdüm tüm kadınlar gibi... Baba sevgisinden yoksun bir kadın olarak büyüdüm ve bir babanın kızına yapabileceği tüm kötülükleri y...
"Bazen öyle yalnız hissedersin ki kendini, aslında çok kalabalık heryer ama kimse seni farketmez. Hiç gidecek bir yerin yoktur, sığınacak kimsende yoktur. İşte o zaman gerçekten yalnızsındır..."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Saatlerce bir bankta oturdum, hiç bir şey hissetmiyordum. Yapayalnız öylece oturdum. Derin'in bana yaptıklarını düşündükçe deliye dönüyordum. Nasıl bunu yapabildi, neden bana baştan söylemedi, ben ona aşık olduğumu, ona hayatımı anlattım. Ve karşılığı bumuydu. Ya babam, ya annemin bana Asra'nın öz kardeşim olduğunu söylemesi neden hepsi yalan, neden hiç gerçek yok. Babamın bana oynadığı oyun, anlam veremiyorum hiç bir şeye ben onun kızıyım ve onun bana yaptıkları benim sadece midemi bulandırıyor. Hiç susmayan telefonumdan rahatsız olup telefonu açtım.. "Ne var ya ne var Asra" ağlayarak konuşmaya çalışan Asra'nın sesi beni korkutmuştu. "Gece Gece anne, annemiz ölüyor." "Ne, sen ne diyosun" "Sana atacağım konuma gel anlatacağım herşeyi" Asra'nın attığı konuma bir taksiyle gitmiştim. Bir hastanenin önünde durmuştu. Ayaklarım titriyordu ve yürümemi engelliyordu. Koşarak içeri girdim ve Asra'yı aradı "Ben geldim nerdesin." "Gece 3.kattayım ameliyat kapısının önündeyim". Ne ameliyatı ya korkarak ama koşarak 3.katta çıktım. Beni gören Asra koşarak bana sarıldı. "Lütfen yanımda ol çok korkuyorum ben." "Korkma kardeşim korkma gel otur ve bana ne olduğunu anlat" "Sen gittikten sonra Gece annem zaten çok kötüydü çok ağladı. Aradan yarım saat geçti. O pislik adam geldi. Biz senin gelmeni beklerken ama o gelmişti elinde silahla... Anneme doğru uzattı. Anneme şunları söyledi " Asiye ben seni çok sevdim her şeyden çok ama sen ne yaptın başka bir adamdan çocuk yaptın, beni terk edip gittin beni bu kadar üzmenin bir bedeli olucak seni asla affetmeyeceğim."deyip silahla annemi vurdu ne kadar durdurmaya çalışsam da yapamadım olmadı." ben hiç bir şey söyleyemeden ağlıyordum. Bir anda Asra sinirli bir şekilde ayağa kalktı. "Her şey senin yüzünden oldu, her şey sen gelmeseydin olmayacaktı bunların hiç biri annemden intikam almak için geldin bak şimdi ölüyo annem. Neden hayatımıza girdin neden git burdan git" "Asra yapma bunu bana lütfen ben sadece annemi çok özlemiştim ve böyle olacağını bilmiyordum."gözyaşlarımla boğuluyordum sanki. " Asra 1 yaşında terk edilen bir kız çocuğunun hayatının ne kadar mahvedilmiş olduğunu göremiyor musun biraz mutlu olmak istemiştim senin gibi bende annemi görmek istedim. Peki gidicem sadece annemin uyandığını gördükten sonra gidicem" Asra biraz sakinleşmiş ve yerine tekrardan oturmuştu saat sabahın 5'iydi ama hala annem çıkmamıştı ameliyattan."Asra biraz konuşalım mı" "Olur" "Asra biz daha yeni tanıştık üvey ya da öz olaman benim için hiç önemli değil. Sen annemin kızsın ve bende annemin kızıyım. Kötü düşünmek asla ama asla istemiyorum ama bu hayat hayatın kendine göre kuralları vardır. Ve bu kurallara uysak da uymasak da başımıza istemediğimiz bir sürü şey geliyor. Belki annemiz bu kapıdan çıkamayacak ama çok dua ediyorum çıksın diye ama eğer istemediğimiz şeyler olursa geride sadece sen ve ben kalıyoruz başka hiç kimsemiz yok bu yüzden birbirimizin yanında durmak zorundayız. Annemde bunu isterdi öyle değil mi. Şimdi ablam elini ver de dik duralım. " " Ablamm özür dilerim dediğim şeyler için evet dik duralım birlikte. Her şeyi atlatırız. " " Hadi gel omzuma kafanı koy da biraz uyu". "Olur" deyip başımı omzuma koydu saçlarını okşadım. Öylece uyudu bende sürekli ağlamamak için yutkunuyordum. Ama durduramıyordum göz yaşlarımı. Saat 06.30 da ameliyat kapısı açıldı hemen Asra'yı uyandırdım. Asra ve ben doktorun bir şey söylemesi için pür dikkat dinliyorduk. "Doktor Bey annem nasıl iyileşicek demi" sesim boğuk bir şekilde çıkmıştı. "Kızlar siz tek misiniz" "Evet hadi lütfen bir şey söyleyin." "Bunu söyleyeceğim için çok üzgünüm ama" doktorun sözünü kesip ağlayarak"Ama iyileşecek demi" "Üzgünüm kızlar annenizi kaybettik." Asra yere yığılmış hıçkıra hıçkıra ağlıyordu. Bende öylece kalakalmıştım sonra bir anda kendimi yerde buldum. Başıma bir sürü hemşire geldi gözlerim açık yaşlar akıyor ama bedenimi hissetmiyordum. Beni hemen sedyeye yatırdılar. Başımda Asra ağlıyordu. İkimize de sakinleştirici verdiler ve öylece uyuyakalmıştık.
( 2 Hafta Sonra)
"Asracım bitanem hadi uyan kahvaltı hazır" Annemin ölümünün üstünden tam 2 hafta geçmişti Derin'in gitmesinden de... Güçlü görünmeye çalışıyorum ama bende çok yoruldum. Asra için dik durmak zorundayım. "Geldim Gece" Asra daha iyiydi. Kahvaltıya gelen kardeşimin yanaklarını öptükten sonra kahvaltıya oturduk. "Şimdi sana tabak hazırlıyacağım, ve tabağı bitireceksin" "Off Gece çocuk muyum". "Evet çocuksun" deyip Asraya kahvaltı tabağı hazırlamıştım. O yesin diye bende yemek zorundaydım ama her yemek yedikten sonra kusuyordum. Mutsuzken yemek yiyemiyordum bu alışkanlığım ömür boyu sürecek galiba. Kahvaltısını bitiren Asra hava almak için biraz dışarı çıkmıştı. Aslında gittiği için çok mutluydum çünkü asla rahatça ağlayamıyordum. O gider gitmez kendimi yere bıraktım hıçkıra hıçkıra ağlıyordum. Sonra ağlayarak annemin odasına gittin dolapların karıştırdım. Bir dolabı kilitliydi. Orayı biraz daha aradıktan sonra kıyafetlerin altında bir anahtar vardı. Hızlıca anahtarla dolabı açtım. İçinde bir sürü kağıt vardı. Ve küçük bir patik vardı. Patiği elime alıp baktım bana çok tanıdık geliyordu. Sonra galerime girip küçüklük resmim olan resimlere baktım. Ve patiğin aynısı sadece tek bir ayağımdaydı. Annem giderken yanına sadece bunumu almıştı. Sonra kağıtlara baktım. Bir kağıdı açıp okumaya başladım. "Gecem sensiz geçen ilk günüm seni çok özledim" Bir diğer kağıda da baktım "Gecem bugün 3.yaş günün umarım kutluyorsundur. Ben sen olmasanda bir pasta yaptım. Seni çok özledim" Ve dahası bir sürü kağıt vardı her gün yazmış annem. Annemin fotoğrafına sarılıp yere uzandım ve gözyaşlarımı serbest bıraktım.. Anne çok özledim seni daha yeni bulmuştum oysa ki ben ne yapacağım şimdi. Dayanamıyorum artık dik durmak için ördüğüm duvarlar tek tek yıkılıyor... Ben altında kalıyorum lütfen yardım et.
Merhabalar cancağızlarım, yeni bölüm istediğiniz için hemen yazıp atmak istedim. Umarım beğenirsiniz. Ve aklıma bir fikir geldi eğer sizde isterseniz yapmak isterim. Şöyle açıklayayım daha erken olabilir ama şuan karantinadayız ve çok sıkıcı geçiyor günler hatta bazen yazmak istediğimiz ya da konuşmak istediğimiz insanlarla konuşamıyoruz kendimizi yalnız hissedebiliyoruz mesela ben bugün çok yalnız hissettim kendimi sizin kendinizi yalnız hissetmemeniz için instagramda bir grup açalım diyorum belki çok iyi arkadaşlar ediniriz. İsteyen olursa bana mesaj atsın ve kullanıcı adını da yazsın ben istek atayım size. Ne dersiniz :) (yorum yapmayı ve oylamayı unutmayın💓)
