ခ်စ္ရတဲ့ဦး

အပိုင္း ၉

Yubinသည္​ ခပ္​ျမန္​ျမန္​ဘဲၾကားျဖတ္​​ေျပာရာ fanxingက
"ဦး..ဘာဖစ္​လို႔လဲ..ဦးလက္​​ေထာက္​လုပ္​တာသူမသိလို႔လား..."
​ေ႐ွာင္​ရင္​းက
"လက္​​ေထာက္​?..လက္​​ေထာက္​တဲ့လား..."
အမွန္​​ေျပာ​ေတာ့ပံုျဖင္​့ Yubin အားၾကည္​့ရာ Yubinသည္​
မ်က္​လံုးအၾကည္​့ျဖင္​့
"မင္​း..ဒီက​ေလးကိုအမွန္​တိုင္​း​ေျပာလိုက္​ရင္​ မင္​းရဲ႕ညီမက
တံုးျဖစ္​သြားမယ္​​ေနာ္​..."
"ဘာ..မင္​း..ငါ့ညီမကို..."
"​ေျပာရဲရင္​​ေျပာလိုက္​​ေလ.. ."
ႏွစ္​​ေယာက္​သားအၾကည္​့ခ်င္​းတိုက္​ခိုက္​​ေနၾကရာ fanxingက အူ​ေၾကာင္​ၾကားပံုစံျဖင္​့
"ခင္​​ဗ်ားတို႔ဘာျဖစ္​​ေနၾကတာလဲ..ၾကည္​့ရတာ ​ေၾကာင္​နဲ႔
​ေခြးလို႔ဘဲ...."
Fanxingရဲ႕စကား​ေၾကာင္​့ ဆိုဖာ​ေပၚတြင္​ထိုင္​​ေန​ေသာ Yubinက ​ေၾကာင္​ျဖစ္​ၿပီး ​ေအာက္​တြင္​ထိုင္​​ေန​ေသာ ​ေ႐ွာင္​
ရင္​းက ​ေခြးျဖစ္​သြား​ေလသည္​။ ​ေအာက္​တြင္​ထိုင္​​ေန​ေသာ
Fanxingသည္​ ​ေ႐ွာင္​ရင္​းအား
"ထားလိုက္​ပါ​ေတာ့...ဒီကိုလာတဲ့ကိစၥက ဘာမ်ားလဲ.."
"အဲ..ဟို..​ေအာ္​..သူ​ေဌးက Yubinကို စာခ်ဳပ္​လာ​ေပးခိုင္​း
လိုက္​တာ..ဒီ​ေကာင္​..အလုပ္​လုပ္​ရမွာပ်င္​းတယ္​​ေလ.."
Yubinအား ​ေ႐ွာင္​ရင္​းသည္​ အႀကီးႀကီးဖဲ့ၿပီး​ေနာက္​ မက္​
တပ္​ထရပ္​ကာ
"သြ​ား​ေတာ့မယ္​​ဗ်ာ....ဒီ​ေန႔အထင္​လြဲစရာ​ေလး​ေတြ ျဖစ္​သြားတယ္​..."
"အဟဲဟဲ...."
​ေ႐ွာင္​ရင္​းတစ္​​ေယာက္​အျမန္​​ေျပးကာ ထြက္​သြား​ေတာ့သည္​။ Yubinက
"က​ေလး..မင္​းျပန္​လာတာ ​ေစာတယ္​​ေနာ္​..."
"အင္​း...ဒီ​ေန႔ဆိုင္​႐ွင္​က သူ႔မိန္​းမက​ေလး​ေမြးလို႔ ​ေဆးရံုက္​ုိ
အျမန္​သြားလိုက္​ရလို႔ ဆိုင္​ကိုအ​ေစာႀကီးပိတ္​သြားတာ....
ဒါနဲ႔..ဘာ..က​ေလးတဲ့လား...ခင္​​ဗ်ားႀကီးကို.ဘယ္​သူ​ေခၚ
ခြင္​့​ေပးထားလို႔လဲ..ၿပီး​ေတာ့ ကြၽန္​​ေတာ္​က က​ေလးမဟုတ္​
ဘူး​ဗ်...၁၈ႏွစ္​ျပၫ္​့ၿပီးၿပီး..."
"​ေအးပါကြာ..​ေအးပါ...ဒါမဲ့..fanxingဆိုတဲ့ နမည္​က ႐ွည္​တယ္​​ေလ..အာ့​ေၾကာင္​့ က​ေလးလို႔ဘဲ​ေခၚမယ္​​ေလ​ေနာ္​့..."
"ဒီမွာ...ခုနက ခင္​​ဗ်ားသူငယ္​ခ်င္​းကို ကြၽန္​​ေတာ္​ဘယ္​လို႐ိုက္​ သတ္​လဲဆိုတာ​ေတြ႔တယ္​​ေနာ္​.."
"အင္​း.."
"ခင္​း​ဗ်ား..ကြၽန္​​ေတာ့ကို က​ေလးလို႔ ​ေနာက္​တစ္​ခါထပ္​
​ေခၚရင္​ သတ္​ပစ္​မယ္​...မိုးခ်ဳပ္​​ေနၿပီး..အိပ္​​ေတာ့မယ္​.."
Fanxingသည္​ သူ႔အား က​ေလးလို႔​ေခၚ​ေသာ​ေၾကာင္​့ ႐ွက္​
ကိုး႐ွက္​ကန္​းနဲ႔ အခန္​းထဲသို႔ တန္​းဝင္​သြားသည္​။ အိပ္​ယာ
ဝင္​ရန္​လုပ္​​ေန​ေသာ fanxingအခန္​းကို Yubinတံခါးလာ
​ေခါက္​​ေလသည္​။ Fanxingသည္​ တံခါးဖြင္​့​ေပးႁပီး
"​ဘာကိစၥလဲ..."
"ဟို​ေလ..ငါအိမ္​မျပန္​ရ​ေသး​ေတာ့ အိပ္​ဖို႔​ေခါင္​းအံုးနဲ႔လမိႈ့
ရာ မရ​​ဘူး..."
"အဲ့​ေတာ့..."
"အဲ့​ေတာ့တဲ့လား..ကိုယ္​့အိမ္​င​ွားကို ဒီလိုဘဲ ဆက္​ဆံရလား
..."
"ဘာတဲ့..ဒီ​ေန႔ခင္​​ဗ​်ားရဲ႕​ေက်းဇူး​ေၾကာင္​့ ကြၽန္​​ေတာ့ရဲ႕ အ​ေရးႀကီးတဲ့အတန္​းခ်ိန္​ လြတ္​သြားတာ ခင္​​ဗ်ားကို အဲ့ကိစၥနဲ႔
ပတ္​သက္​ၿပီး ဘာမွမ​ေျပာရ​ေသးဘူး​ေနာ္​..ဘာဘဲဖစ္​ဖစ္​ ဒီ
ညကိုယ္​့ဘာသာ ႀကိဳက္​သလိုအိပ္​...ဒါဘဲ..."
တံခါး​ေစာင္​့ပိတ္​သြား​ေသာ fanxingအား Yubinက
"Fanxing..fa...fanxing...ငါ့ကိုတူတူ​ေပးအိပ္​​ပါ​ေနာ္​..
ငါအ​ေအးဒဏ္​ကို​ေၾကာက္​တယ္​...လုပ္​ပါ...​ေနာ္​.."
"ခင္​​ဗ်ား..အသက္​အရြယ္​နဲ႔ အ​ေအး​ေၾကာက္​တယ္​လား..
ယံုခ်င္​စရာႀကီး..."
"ငါ..ငါ..အတည္​​ေျပာတာ..​အျပင္​မွာ ​ေအးတယ္​.."
Yubinသည္​ ​ေျပာရင္​း​ေျပာရင္​းနဲ႔ ​ေၾကာက္​လာသည္​။
Yubinသည္​ ငယ္​ငယ္​တုန္​းက ျပန္​​ေပးဆြဲခံရၿပီး အ​ေအးခန္​းထဲမွာ ထည္​့ပိတ္​ခံထားရသည္​။ သူ႔မိဘ​ေတြ လာမကယ္​ခင္​အထိ သူႏွင္​့တူတူ႐ွိ​ေန​ေသာ ​ေကာင္​​ေလးက ၃ရက္​လံုး
​ေႏြး​ေအာင္​ ဖတ္​ထားခဲ့​ေသာ​ေၾကာင္​့ အသက္​႐ွင္​ခဲ့သည္​။
Yubinသည္​ တ​ေျဖး​ေျဖး​ေအးစက္​လာၿပီး fanxingရဲ႕ အခန္​း​ေ႐ွ႕၌ လဲက်သြားသည္​။ fanxingသည္​ လဲက်သည္​့
အသံကို ၾကားရာ အ​ေလာတႀကီး အခန္​းတံခါးဖြင္​့ၾကည္​့​ေလသည္​။
"ဦး...ဦး..သတိထားပါအံုး...ဦး..."
Fanxingသည္​ အဆက္​မျပတ္​​ေခၚရင္​း အထဲသို႔ တြဲပို႔​ေပး
ၿပီး fanxingရဲ႕ အိပ္​ယာ​ေပၚ၌ ​ေႏြး​ေႏြး​ေထြး​ေထြးထား​ေပး
လိုက္​သည္​။ Yubinသည္​ ငယ္​ငယ္​တုန္​းက အ​ေအးခန္​းထဲ
ထည္​့ထားခံရခ်ိန္​ သူႏွင္​့အတူ႐ွိ​ေသာ ​ေကာင္​​ေလးအား
အိမ္​မက္​မက္​​ေလသည္​။ မ်က္​ႏွာကိုသဲသဲကြဲကြဲမျမင္​ရ​ေတာ့​ေခ်။ သူမွတ္​မိသည္​မွာ အဲ့​ေကာင္​း​ေလးဆီက အ​ေႏြး
ဓာတ္​ဘဲ ျဖစ္​သည္​။ Yubinသည္​ ႐ုတ္​တရက္​ လန္​႔ႏိုးသြားသည္​။ မနက္​ခင္​းသို႔​ေရာက္​ခဲ့ၿပီး၊Yubinသည္​ ငုတ္တုတ္​ထထိုင္​လိုက္ၿပီး
"ဒါဘယ္​အခန္​းလဲ..."
​ေအာက္​တြင္​ ​ေကြး​ေကြး​ေလးအိပ္​​ေန​ေသာ fanxingအား​ေတြ႔​ေလသည္​။ Yubinသည္​ ကုတင္​​ေပၚမွ ​ေအာက္​တြင္​အိပ္​​ေန​ေသာ fanxingအား တစိမ္​့စိမ္​့ၾကည္​့​ေန​ေလသည္​။
ထို႔​ေနာက္​ fanxingသည္​ တစ္​​ေျဖး​ေျဖးလႈပ္​လာၿပီး ႏိုးလာခဲ့သည္​။ ကုတင္​​ေပၚတြင္​ ထိုင္​​ေန​ေသာYubinအားၾကၫ္​့ၿပီး
"​ေနရထိုင္​ရ​ေကာင္​းသြားၿပီးလား..ဦး..."
"အင္​..​ေကာင္​းသလိုလိုဘဲ..."
"ဟုတ္​လား..."
Fanxingသည္​ ႐ုတ္​တရက္​မက္​တပ္​ထၿပီး Yubinျခံဳထား​ေသာ ​ေစာင္​ကိုဆြဲယူကာ
"ဒီ​ေန႔ဘဲ ခင္​​ဗ်ား အထုပ္​​ေတြသြားယူ​ေတာ့.. ..ဦးကို ​ေစာင္​​ေပးထားလို႔ ညက ကြၽန္​​ေတာ္​ ဘယ္​​ေလာက္​ခ်မ္းခဲ့လဲ..သိလား...ကိုယ္​့အခန္​းကိုယ္​ျပန္​..."
Yubinသည္​ fanxingအခန္​းထဲက ထြက္​လာၿပီး ဖုန္​းကို​ေကာက္​ကုိင္​ကာ
"အတြင္​​ေရးမႉး​လီ...သာမန္​လူ​ေတြ ဝတ္​တဲ့အဝတ္​၊ အိပ္​ယာ...ဖိနပ္​..×××××××××အဲ့တာ​ေတြ ဒီ​ေန႔ ပို႔​ေပး..လိပ္​စာကို ပို႔လိုက္​မယ္​..."
Yubinသည္​ ​ဖုန္​းခ်ၿပီး​ေနာက္​ fanxingအခန္​းကို.ျပန္​ၾကည္​့ကာ ​ေက်နပ္​​ေသာအႁပံဳးျဖင္​့ ျပံဳးကာ သူ႔အခန္​းထဲသို္​႕ဝင္​သြား​ေလသည္​။ နာရီဝက္​ၾကာၿပီး​ေနာက္​ fanxingနဲ႔ Yubinတို႔ အခန္​းထဲမွ တစ္​ိခ်ိန္​ထဲအျပင္​ထြက္​လာရာ Yubinက
"ဘယ္​သြားမလို႔လဲ..."
"ဒီ​ေန႔က ပိတ္​ရက္​ဆို​ေတာ့ ​ေစ်းသြားမလို႔..."
"ငါလည္​းလိုက္​မယ္​...ရလား..
အိမ္မွာေနတာပ်င္းတယ္​.."
"​ေအး..လိုက္​ခဲ့​ေလ...."
Unicode
Yubinသည်​ခပ်​မြန်​မြန်​ဘဲကြားဖြတ်​ပြောရာ fanxingက
"ဦး..ဘာဖစ်​လို့လဲ..ဦးလက်​ထောက်​လုပ်​တာသူမသိလို့လား..."
​ရှောင်​ရင်းက
"လက်​ထောက်​?..လက်​ထောက်​တဲ့လား..."
အမှန်​ပြော​တော့ပုံဖြင့်​Yubin အားကြည့်​ရာ Yubinသည်​
မျက်​လုံးအကြည့်​ဖြင့်​
"မင်း..ဒီက​လေးကိုအမှန်​တိုင်း​ပြောလိုက်​ရင်​မင်းရဲ့ညီမက
တုံးဖြစ်​သွားမယ်​နော်​..."
"ဘာ..မင်း..ငါ့ညီမကို..."
"​ပြောရဲရင်​ပြောလိုက်​လေ.. ."
နှစ်​ယောက်​သားအကြည့်​ချင်းတိုက်​ခိုက်​နေကြရာ fanxingက အူ​ကြောင်​ကြားပုံစံဖြင့်​
"ခင်​ဗျားတို့ဘာဖြစ်​နေကြတာလဲ..ကြည့်​ရတာ​ကြောင်​နဲ့
​ခွေးလို့ဘဲ...."
Fanxingရဲ့စကား​ကြောင့်​ဆိုဖာ​ပေါ်တွင်​ထိုင်​နေ​သော Yubinက​ကြောင်​ဖြစ်​ပြီး​အောက်​တွင်​ထိုင်​နေ​သော​ရှောင်​
ရင်းက​ခွေးဖြစ်​သွား​လေသည်​။​အောက်​တွင်​ထိုင်​နေ​သော
Fanxingသည်​ရှောင်​ရင်းအား
"ထားလိုက်​ပါ​တော့...ဒီကိုလာတဲ့ကိစ္စက ဘာများလဲ.."
"အဲ..ဟို..​အော်​..သူ​ဌေးက Yubinကို စာချုပ်​လာ​ပေးခိုင်း
လိုက်​တာ..ဒီ​ကောင်​..အလုပ်​လုပ်​ရမှာပျင်းတယ်​လေ.."
Yubinအား​ရှောင်​ရင်းသည်​အကြီးကြီးဖဲ့ပြီး​နောက်​မက်​
တပ်​ထရပ်​ကာ
"သွား​တော့မယ်​ဗျာ....ဒီ​နေ့အထင်​လွဲစရာ​လေး​တွေ ဖြစ်​သွားတယ်​..."
"အဟဲဟဲ...."
​ရှောင်​ရင်းတစ်​ယောက်​အမြန်​ပြေးကာ ထွက်​သွား​တော့သည်​။ Yubinက
"က​လေး..မင်းပြန်​လာတာ​စောတယ်​နော်​..."
"အင်း...ဒီ​နေ့ဆိုင်​ရှင်​က သူ့မိန်းမက​လေး​မွေးလို့​ဆေးရုံက်ို
အမြန်​သွားလိုက်​ရလို့ ဆိုင်​ကိုအ​စောကြီးပိတ်​သွားတာ....
ဒါနဲ့..ဘာ..က​လေးတဲ့လား...ခင်​ဗျားကြီးကို.ဘယ်​သူ​ခေါ်
ခွင့်​ပေးထားလို့လဲ..ပြီး​တော့ ကျွန်​တော်​က က​လေးမဟုတ်​
ဘူး​ဗျ...၁၈နှစ်​ပြည့်​ပြီးပြီး..."
"​အေးပါကွာ..​အေးပါ...ဒါမဲ့..fanxingဆိုတဲ့ နမည်​က ရှည်​တယ်​လေ..အာ့​ကြောင့်​က​လေးလို့ဘဲ​ခေါ်မယ်​လေ​နော့်​..."
"ဒီမှာ...ခုနက ခင်​ဗျားသူငယ်​ချင်းကို ကျွန်​တော်​ဘယ်​လိုရိုက်​သတ်​လဲဆိုတာ​တွေ့တယ်​နော်​.."
"အင်း.."
"ခင်း​ဗျား..ကျွန်​တော့ကို က​လေးလို့​နောက်​တစ်​ခါထပ်​
​ခေါ်ရင်​သတ်​ပစ်​မယ်​...မိုးချုပ်​နေပြီး..အိပ်​တော့မယ်​.."
Fanxingသည်​သူ့အား က​လေးလို့​ခေါ်​သော​ကြောင့်​ရှက်​
ကိုးရှက်​ကန်းနဲ့ အခန်းထဲသို့ တန်းဝင်​သွားသည်​။ အိပ်​ယာ
ဝင်​ရန်​လုပ်​နေ​သော fanxingအခန်းကို Yubinတံခါးလာ
​ခေါက်​လေသည်​။ Fanxingသည်​တံခါးဖွင့်​ပေးပြီး
"​ဘာကိစ္စလဲ..."
"ဟို​လေ..ငါအိမ်​မပြန်​ရ​သေး​တော့ အိပ်​ဖို့​ခေါင်းအုံးနဲ့လမှို့
ရာ မရ​ဘူး..."
"အဲ့​တော့..."
"အဲ့​တော့တဲ့လား..ကိုယ့်​အိမ်​ငှားကို ဒီလိုဘဲ ဆက်​ဆံရလား
..."
"ဘာတဲ့..ဒီ​နေ့ခင်​ဗျားရဲ့​ကျေးဇူး​ကြောင့်​ကျွန်​တော့ရဲ့ အ​ရေးကြီးတဲ့အတန်းချိန်​လွတ်​သွားတာ ခင်​ဗျားကို အဲ့ကိစ္စနဲ့
ပတ်​သက်​ပြီး ဘာမှမ​ပြောရ​သေးဘူး​နော်​..ဘာဘဲဖစ်​ဖစ်​ဒီ
ညကိုယ့်​ဘာသာ ကြိုက်​သလိုအိပ်​...ဒါဘဲ..."
တံခါး​စောင့်​ပိတ်​သွား​သော fanxingအား Yubinက
"Fanxing..fa...fanxing...ငါ့ကိုတူတူ​ပေးအိပ်​ပါ​နော်​..
ငါအ​အေးဒဏ်​ကို​ကြောက်​တယ်​...လုပ်​ပါ...​နော်​.."
"ခင်​ဗျား..အသက်​အရွယ်​နဲ့ အ​အေး​ကြောက်​တယ်​လား..
ယုံချင်​စရာကြီး..."
"ငါ..ငါ..အတည်​ပြောတာ..​အပြင်​မှာ​အေးတယ်​.."
Yubinသည်​ပြောရင်း​ပြောရင်းနဲ့​ကြောက်​လာသည်​။
Yubinသည်​ငယ်​ငယ်​တုန်းက ပြန်​ပေးဆွဲခံရပြီး အ​အေးခန်းထဲမှာ ထည့်​ပိတ်​ခံထားရသည်​။ သူ့မိဘ​တွေ လာမကယ်​ခင်​အထိ သူနှင့်​တူတူရှိ​နေ​သော​ကောင်​လေးက ၃ရက်​လုံး
​နွေး​အောင်​ဖတ်​ထားခဲ့​သော​ကြောင့်​အသက်​ရှင်​ခဲ့သည်​။
Yubinသည်​တ​ဖြေး​ဖြေး​အေးစက်​လာပြီး fanxingရဲ့ အခန်း​ရှေ့၌ လဲကျသွားသည်​။ fanxingသည်​လဲကျသည့်​
အသံကို ကြားရာ အ​လောတကြီး အခန်းတံခါးဖွင့်​ကြည့်​လေသည်​။
"ဦး...ဦး..သတိထားပါအုံး...ဦး..."
Fanxingသည်​အဆက်​မပြတ်​ခေါ်ရင်း အထဲသို့ တွဲပို့​ပေး
ပြီး fanxingရဲ့ အိပ်​ယာ​ပေါ်၌​နွေး​နွေး​ထွေး​ထွေးထား​ပေး
လိုက်​သည်​။ Yubinသည်​ငယ်​ငယ်​တုန်းက အ​အေးခန်းထဲ
ထည့်​ထားခံရချိန်​သူနှင့်​အတူရှိ​သော​ကောင်​လေးအား
အိမ်​မက်​မက်​လေသည်​။ မျက်​နှာကိုသဲသဲကွဲကွဲမမြင်​ရ​တော့​ချေ။ သူမှတ်​မိသည်​မှာ အဲ့​ကောင်း​လေးဆီက အ​နွေး
ဓာတ်​ဘဲ ဖြစ်​သည်​။ Yubinသည်​ရုတ်​တရက်​လန့်​နိုးသွားသည်​။ မနက်​ခင်းသို့​ရောက်​ခဲ့ပြီး၊Yubinသည်​ငုတ်တုတ်​ထထိုင်​လိုက်ပြီး
"ဒါဘယ်​အခန်းလဲ..."
​အောက်​တွင်​ကွေး​ကွေး​လေးအိပ်​နေ​သော fanxingအား​တွေ့​လေသည်​။ Yubinသည်​ကုတင်​ပေါ်မှ​အောက်​တွင်​အိပ်​နေ​သော fanxingအား တစိမ့်​စိမ့်​ကြည့်​နေ​လေသည်​။
ထို့​နောက်​fanxingသည်​တစ်​ဖြေး​ဖြေးလှုပ်​လာပြီး နိုးလာခဲ့သည်​။ ကုတင်​ပေါ်တွင်​ထိုင်​နေ​သောYubinအားကြည့်​ပြီး
"​နေရထိုင်​ရ​ကောင်းသွားပြီးလား..ဦး..."
"အင်​..​ကောင်းသလိုလိုဘဲ..."
"ဟုတ်​လား..."
Fanxingသည်​ရုတ်​တရက်​မက်​တပ်​ထပြီး Yubinခြုံထား​သော​စောင်​ကိုဆွဲယူကာ
"ဒီ​နေ့ဘဲ ခင်​ဗျား အထုပ်​တွေသွားယူ​တော့.. ..ဦးကို​စောင်​ပေးထားလို့ ညက ကျွန်​တော်​ဘယ်​လောက်​ချမ်းခဲ့လဲ..သိလား...ကိုယ့်​အခန်းကိုယ်​ပြန်​..."
Yubinသည်​fanxingအခန်းထဲက ထွက်​လာပြီး ဖုန်းကို​ကောက်​ကိုင်​ကာ
"အတွင်​ရေးမှူး​လီ...သာမန်​လူ​တွေ ဝတ်​တဲ့အဝတ်​၊ အိပ်​ယာ...ဖိနပ်​..×××××××××အဲ့တာ​တွေ ဒီ​နေ့ ပို့​ပေး..လိပ်​စာကို ပို့လိုက်​မယ်​..."
Yubinသည်​ဖုန်းချပြီး​နောက်​fanxingအခန်းကို.ပြန်​ကြည့်​ကာ​ကျေနပ်​သောအပြုံးဖြင့်​ပြုံးကာ သူ့အခန်းထဲသို့်​ဝင်​သွား​လေသည်​။ နာရီဝက်​ကြာပြီး​နောက်​fanxingနဲ့ Yubinတို့ အခန်းထဲမှ တစ်ိချိန်​ထဲအပြင်​ထွက်​လာရာ Yubinက
"ဘယ်​သွားမလို့လဲ..."
"ဒီ​နေ့က ပိတ်​ရက်​ဆို​တော့​ဈေးသွားမလို့..."
"ငါလည်းလိုက်​မယ်​...ရလား..
အိမ်မှာနေတာပျင်းတယ်​.."
"​အေး..လိုက်​ခဲ့​လေ...."
kyelsinthawdar