Fanxingသည္ ႏွလံုးခုန္သံမ်ားျမန္လာသျဖင့္ ထရန္လႈပ္႐ွားေလသည္။ Yubin fanxingရဲ႕ခါးပို အတင္းဖိၿပီး
"မလႈပ္နဲ႔..မီးျပန္လာမွထရေအာင္..ေနာ္..ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးေနေနာ္..."
Fanxingသည္ လႈပ္ေနရာမွရပ္တန္႔ၿပီး Yubinရဲ႕ရင္ခြင္ထဲ၌ အိပ္ခ်လိုက္သည္။ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ဖက္ထားၾကၿပီး ၿငိမ္ေနၾကသည္။ Yubinရဲ႕ရင္ခုန္သံမွာ ၾကမ္းလာသျဖင့္ fanxingသည္ Yibinရဲ႕ ရင္ခုန္သံကို ၾကားေနရသည္။ Fanxingရဲ႕စိတ္ထဲ၌
"သူ စိတ္လႈပ္႐ွားေနတာလား...ႏွလံုးခုန္သံေတြ ဆူညံေနတာဘဲ..."
Fanxingသည္ ေတြးေနရင္းနဲ႔ပင္ မ်က္လံုးမ်ားတစ္ျဖည္းျဖည္းဆင္းက်လာကာ အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့သည္။ နာရီဝက္ေလာက္ၾကာေသာအခါ မီးျပန္လင္းလာသည္။ Yubinရဲ႕မ်က္ႏွာသည္ ခရမ္းခ်ဥ္ကဲ့သို႔ နီရဲေနသည္။ Yubinသည္Fanxingကို လႈပ္ႏိႈးရာ မႏိုးသျဖင့္ Yubinသည္ အသာေလးထကာ Fanxingကို အခန္းထဲသို္႔ခ်ီဝင္သြားခဲ့သည္။ကုတင္ေပၚတြင္ ညင္သာစြာ ခ်ေပးၿပီး ေစာင္ျခံဳေပးလိုက္သည္။ Yubinသည္ fanxingနားတြင္ ဝင္ထိုင္ရင္း ကိုယ္ကိုကိုင္းၫြတ္ကာ fanxingရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းကို ႏူးညံ့စြာ နမ္းလိုက္သည္။ Yubinက ကိုယ္ကိုျပန္မက္ၿပီး မ်က္ႏွာေလးကို ပြတ္သပ္ရင္း
"ေကာင္းေကာင္းအိပ္ပါ...ကိုယ့္ရဲ႕ခ်စ္ရတဲ့ကေလး...အလုပ္ေတြလုပ္ၿပီး ပင္ပန္းေနတာဘဲ....ဘာလို႔အလုပ္ကို ဒီေလာက္လုပ္ရတာလဲ..ဟင္..."
ျပံဳးကာေျပာရင္း အခန္းထဲမွ ထြက္သြားေတာ့သည္။ Fanxingေလးကေတာ့ဘႏွစ္ၿခိဳက္စြာ အိပ္ေပ်ာ္ေနေလသည္။ မနက္ေရာက္ေသာအခါ ထမင္းစားၾကရင္းFanxingက
"မေန႔က ကြၽန္႔ေတာ္ကို ဦးခ်ီသြင္းေပးတာလား.."
"အင္း...ႏိုးမွမႏိုးတာ...ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္အိပ္ေပ်ာ္ေနလို႔မႏိုးေတာ့ဘဲ ခ်ီသြားခဲ့တာ..."
"ေအာ္...ဒါနဲ႔..ဦးသိလား...အိမ္မက္ထဲမွာ တစ္ေယာက္ေယာက္ကြၽန္ေတာ့ကို လာနမ္းတယ္..."
"ဟုတ္လား..."
"အင္း...သူ႔အနမ္းေတြက အရမ္းခ်ိဳတာ....ေနအံုး..သူအနမ္းက မေန႔ကကြၽန္ေတာ္တို႔စားတဲ့ ေရခဲမုန္႔အရသာ...မဟုတ္မွလြဲေရာ....ဦး..."
Fanxingသည္.ေျပာရင္း သံသယဝင္ကာ Yubinဘက္သို္လွည့္ၿပီးၾကည့္ေလသည္။ Yubinသည္ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ကာ
"ဘာလဲ...ကိုယ္မဟုတ္ဘူးေနာ္...မင္းကို ခ်ီသြင္းၿပီး ခ်က္ခ်င္းျပန္ထြက္လာတာ...ၿပီးေတာ့ မင္းလည္း ေရခဲမုန္႔စားထားတာဘဲ..သူနမ္းေတာ့ မင္းရဲ႕အရသာက္ုိ ျပန္ရတာေပါ့..."
"အင္း...ဟုသား..ထားပါေတာ့..ကြၽန္ေတာ့ဘဝရဲ႕ ပထမဆံုးအနမ္းေလးေတာ့ ပါသြားၿပီး..."
"ပ..ထမဆံုး..အနမ္း...ဒါဆို ဒီမတိုင္ခင္က ဘယ္သူ႔ကိုမွမနမ္းဖူးဘူးေပါ့.."
"ဟုတ္တယ္ေလ...ျမန္ျမန္စား...ကြၽန္ေတာ္ေက်ာင္းသြားရမယ္...ၿပီးေတာ့ ဦးအတြက္ ေန႔လည္စာထမင္းဘူးထုတ္ထားေပးတယ္..ယူသြားေနာ္.."
"အင္း..."
စားၿပီးသည္ႏွင့္ Fanxingသည္ လြယ္အိတ္ယူကာ ေက်ာင္းသြားေလသည္။ အိမ္တြင္ရံုးသြားရန္ ျပင္ေနေသာ Yubinက သူ႔လက္ေထာက္အား.ဖုန္းဆက္ၿပီး
"ကြန္ပ်ဴတာတစ္လံုးဝယ္ထားေပး..."
"ဟုတ္ကဲ့..သူေဌး....ကားေရာက္ေနပါၿပီး.."
အင္း..အခုဘဲ ဆင္းလာခဲ့မယ္..."
Yubinသည္ အိမ္တံခါးကို ေသာ့ခက္ကာ ရံုးသို႔ ထြက္ခြာလာေတာ့သည္။ အစည္းအေဝးတြင္ Yubinသည္ ျပံဳးေပ်ာ္ေနေလရာ တျခားသူမ်ားက
"သူေဌးဒီေန႔ေပ်ာ္ေနသလိုဘဲေနာ္...."
"ဟုတ္တယ္...ေတာ္ေတာ္ေလးေပ်ာ္ေနတာ....ၾကည့္ပါလား..ပန္းေတြေဝဆာၿပီး.ဖုန္းနဲ႔မတ္ေဆ့ခ်္ပို႔ေနတာ.."
တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္တီးတိုးေျပာေနၾကေလသည္။Yubinသည္ အစည္းအေဝးတြင္ ေျပာေနသည္မ်ားကို နားေထာင္ေနေပမဲ့ ျပန္မေျပာဘဲ fanxingနဲ႔ chatေနေလသည္။
Me "စားၿပီးလား..."
ကေလး "အခုမွ အတန္းၿပီးလို႔
ေန႔လည္စာစားဖို႔
သြားေနတာ..ဦးေရာ စားၿပီးလား.."
Me. "မစားရေသးဘူး...
အစည္းအေဝးလုပ္ေနတုန္းမို႔.."
ကေလး "အဲ..အစည္းအေဝးမွာဘဲ
အာရံုစိုက္ေလ..
ဒါဘဲ စာထပ္မပို႔နဲ႔ေတာ့.."
Me. "ဟုတ္ပါၿပီး..."
Yubinသည္ fanxingနဲ႔ စာေတြပို႔ၿပီး ျပံဳးေပ်ာ္ေနသည္ကိုတျခားသူေတြ ၿငိမ္သက္စြာၾကည့္ေနၾကသည္။ Yubinကသူ႔အားၾကည့္ေနသျဖင့္ ျပန္တည္ျင္ိမ္ကာ
"အစည္းအေ၀း ကေတာ့ဒီေလာက္ဘဲ...ေန႔လည္စာစားခ်ိန္ေရာက္ေနၿပီး..သြားၾကေတာ့ေလ..."
Yubinက အရင္ထြက္သြားၿပီးညက်န္ခဲ့တဲ့သူေတြကေတာ့ျငိမ္သက္ေနဆဲ။
"ဒါက ငါ့တို႔ သူေဌးေရာဟုတ္ရဲ႕လား..."
"ဟုတ္ပါတယ္...အရင္က အစည္းအေဝးမႁပီးမခ်င္း ထိုင္ေနၾကတာ..အခုက...တျခားတစ္ေယာက္ျဖစ္သြားၿပီး.."
"မဟုတ္မွလြဲေရာ..."
"ဘာလဲ..."
"သူေဌးရည္းစားရေနၿပီးလား..."
"ဘာ........." Fanxingသည်နှလုံးခုန်သံများမြန်လာသဖြင့်ထရန်လှုပ်ရှားလေသည်။ Yubin fanxingရဲ့ခါးပို အတင်းဖိပြီး
"မလှုပ်နဲ့..မီးပြန်လာမှထရအောင်..နော်..ငြိမ်ငြိမ်လေးနေနော်..."
Fanxingသည်လှုပ်နေရာမှရပ်တန့်ပြီး Yubinရဲ့ရင်ခွင်ထဲ၌အိပ်ချလိုက်သည်။ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်ဖက်ထားကြပြီး ငြိမ်နေကြသည်။ Yubinရဲ့ရင်ခုန်သံမှာ ကြမ်းလာသဖြင့်fanxingသည်Yibinရဲ့ ရင်ခုန်သံကို ကြားနေရသည်။ Fanxingရဲ့စိတ်ထဲ၌
"သူ စိတ်လှုပ်ရှားနေတာလား...နှလုံးခုန်သံတွေ ဆူညံနေတာဘဲ..."
Fanxingသည်တွေးနေရင်းနဲ့ပင်မျက်လုံးများတစ်ဖြည်းဖြည်းဆင်းကျလာကာ အိပ်ပျော်သွားခဲ့သည်။ နာရီဝက်လောက်ကြာသောအခါ မီးပြန်လင်းလာသည်။ Yubinရဲ့မျက်နှာသည်ခရမ်းချဉ်ကဲ့သို့ နီရဲနေသည်။ Yubinသည်Fanxingကို လှုပ်နှိုးရာ မနိုးသဖြင့်Yubinသည်အသာလေးထကာ Fanxingကို အခန်းထဲသို့်ချီဝင်သွားခဲ့သည်။ကုတင်ပေါ်တွင်ညင်သာစွာ ချပေးပြီးစောင်ခြုံပေးလိုက်သည်။ Yubinသည်fanxingနားတွင်ဝင်ထိုင်ရင်း ကိုယ်ကိုကိုင်းညွတ်ကာ fanxingရဲ့ နှုတ်ခမ်းကို နူးညံ့စွာ နမ်းလိုက်သည်။ Yubinက ကိုယ်ကိုပြန်မက်ပြီး မျက်နှာလေးကို ပွတ်သပ်ရင်း
"ကောင်းကောင်းအိပ်ပါ...ကိုယ့်ရဲ့ချစ်ရတဲ့ကလေး...အလုပ်တွေလုပ်ပြီး ပင်ပန်းနေတာဘဲ....ဘာလို့အလုပ်ကို ဒီလောက်လုပ်ရတာလဲ..ဟင်..."
ပြုံးကာပြောရင်း အခန်းထဲမှ ထွက်သွားတော့သည်။ Fanxingလေးကတော့ဘနှစ်ခြိုက်စွာ အိပ်ပျော်နေလေသည်။ မနက်ရောက်သောအခါ ထမင်းစားကြရင်းFanxingက
"မနေ့က ကျွန့်တော်ကို ဦးချီသွင်းပေးတာလား.."
"အင်း...နိုးမှမနိုးတာ...နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်အိပ်ေပျာ်နေလို့မနိုးတော့ဘဲ ချီသွားခဲ့တာ..."
"အော်...ဒါနဲ့..ဦးသိလား...အိမ်မက်ထဲမှာ တစ်ယောက်ယောက်ကျွန်တော့ကို လာနမ်းတယ်..."
"ဟုတ်လား..."
"အင်း...သူ့အနမ်းတွေက အရမ်းချိုတာ....နေအုံး..သူအနမ်းက မနေ့ကကျွန်တော်တို့စားတဲ့ရေခဲမုန့်အရသာ...မဟုတ်မှလွဲရော....ဦး..."
Fanxingသည်.ပြောရင်း သံသယဝင်ကာ Yubinဘက်သိုလှည့်ပြီးကြည့်လေသည်။ Yubinသည်မသိချင်ယောင်ဆောင်ကာ
"ဘာလဲ...ကိုယ်မဟုတ်ဘူးနော်...မင်းကို ချီသွင်းပြီး ချက်ချင်းပြန်ထွက်လာတာ...ပြီးတော့ မင်းလည်းရေခဲမုန့်စားထားတာဘဲ..သူနမ်းတော့ မင်းရဲ့အရသာက်ို ပြန်ရတာပေါ့..."
"အင်း...ဟုသား..ထားပါတော့..ကျွန်တော့ဘဝရဲ့ ပထမဆုံးအနမ်းလေးတော့ ပါသွားပြီး..."
"ပ..ထမဆုံး..အနမ်း...ဒါဆို ဒီမတိုင်ခင်က ဘယ်သူ့ကိုမှမနမ်းဖူးဘူးပေါ့.."
"ဟုတ်တယ်လေ...မြန်မြန်စား...ကျွန်တော်ကျောင်းသွားရမယ်...ပြီးတော့ ဦးအတွက်နေ့လည်စာထမင်းဘူးထုတ်ထားပေးတယ်..ယူသွားနော်.."
"အင်း..."
စားပြီးသည်နှင့်Fanxingသည်လွယ်အိတ်ယူကာကျောင်းသွားလေသည်။ အိမ်တွင်ရုံးသွားရန်ပြင်နေသော Yubinက သူ့လက်ထောက်အား.ဖုန်းဆက်ပြီး
"ကွန်ပျူတာတစ်လုံးဝယ်ထားပေး..."
"ဟုတ်ကဲ့..သူဌေး....ကားရောက်နေပါပြီး.."
အင်း..အခုဘဲ ဆင်းလာခဲ့မယ်..."
Yubinသည်အိမ်တံခါးကိုသော့ခက်ကာ ရုံးသို့ ထွက်ခွာလာတော့သည်။ အစည်းအဝေးတွင်Yubinသည်ပြုံးပျော်နေလေရာ တခြားသူများက
"သူဌေးဒီနေ့ပျော်နေသလိုဘဲနော်...."
"ဟုတ်တယ်...တော်တော်လေးပျော်နေတာ....ကြည့်ပါလား..ပန်းတွေဝေဆာပြီး.ဖုန်းနဲ့မတ်ဆေ့ခ်ျပို့နေတာ.."
တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်တီးတိုးပြောနေကြလေသည်။Yubinသည်အစည်းအဝေးတွင်ပြောနေသည်များကို နားထောင်နေပေမဲ့ ပြန်မပြောဘဲ fanxingနဲ့ chatနေလေသည်။
Me "စားပြီးလား..."
ကလေး "အခုမှ အတန်းပြီးလို့
နေ့လည်စာစားဖို့
သွားနေတာ..ဦးရော စားပြီးလား.."
Me. "မစားရသေးဘူး...
အစည်းအဝေးလုပ်နေတုန်းမို့.."
ကလေး "အဲ..အစည်းအဝေးမှာဘဲ
အာရုံစိုက်လေ..
ဒါဘဲ စာထပ်မပို့နဲ့တော့.."
Me. "ဟုတ်ပါပြီး..."
Yubinသည်fanxingနဲ့ စာတွေပို့ပြီး ပြုံးပျော်နေသည်ကိုတခြားသူတွေ ငြိမ်သက်စွာကြည့်နေကြသည်။ Yubinကသူ့အားကြည့်နေသဖြင့်ပြန်တည်ငြ်ိမ်ကာ
"အစည်းအဝေး ကတော့ဒီလောက်ဘဲ...နေ့လည်စာစားချိန်ရောက်နေပြီး..သွားကြတော့လေ..."
Yubinက အရင်ထွက်သွားပြီးညကျန်ခဲ့တဲ့သူတွေကတော့ငြိမ်သက်နေဆဲ။
"ဒါက ငါ့တို့ သူဌေးရောဟုတ်ရဲ့လား..."
"ဟုတ်ပါတယ်...အရင်က အစည်းအဝေးမပြီးမချင်း ထိုင်နေကြတာ..အခုက...တခြားတစ်ယောက်ဖြစ်သွားပြီး.."
"မဟုတ်မှလွဲရော..."
"ဘာလဲ..."
"သူဌေးရည်းစားရနေပြီးလား..."
"ဘာ........."
Unicode
Fanxingသည်နှလုံးခုန်သံများမြန်လာသဖြင့်ထရန်လှုပ်ရှားလေသည်။ Yubin fanxingရဲ့ခါးပို အတင်းဖိပြီး
"မလှုပ်နဲ့..မီးပြန်လာမှထရအောင်..နော်..ငြိမ်ငြိမ်လေးနေနော်..."
Fanxingသည်လှုပ်နေရာမှရပ်တန့်ပြီး Yubinရဲ့ရင်ခွင်ထဲ၌အိပ်ချလိုက်သည်။ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်ဖက်ထားကြပြီး ငြိမ်နေကြသည်။ Yubinရဲ့ရင်ခုန်သံမှာ ကြမ်းလာသဖြင့်fanxingသည်Yibinရဲ့ ရင်ခုန်သံကို ကြားနေရသည်။ Fanxingရဲ့စိတ်ထဲ၌
"သူ စိတ်လှုပ်ရှားနေတာလား...နှလုံးခုန်သံတွေ ဆူညံနေတာဘဲ..."
Fanxingသည်တွေးနေရင်းနဲ့ပင်မျက်လုံးများတစ်ဖြည်းဖြည်းဆင်းကျလာကာ အိပ်ပျော်သွားခဲ့သည်။ နာရီဝက်လောက်ကြာသောအခါ မီးပြန်လင်းလာသည်။ Yubinရဲ့မျက်နှာသည်ခရမ်းချဉ်ကဲ့သို့ နီရဲနေသည်။ Yubinသည်Fanxingကို လှုပ်နှိုးရာ မနိုးသဖြင့်Yubinသည်အသာလေးထကာ Fanxingကို အခန်းထဲသို့်ချီဝင်သွားခဲ့သည်။ကုတင်ပေါ်တွင်ညင်သာစွာ ချပေးပြီးစောင်ခြုံပေးလိုက်သည်။ Yubinသည်fanxingနားတွင်ဝင်ထိုင်ရင်း ကိုယ်ကိုကိုင်းညွတ်ကာ fanxingရဲ့ နှုတ်ခမ်းကို နူးညံ့စွာ နမ်းလိုက်သည်။ Yubinက ကိုယ်ကိုပြန်မက်ပြီး မျက်နှာလေးကို ပွတ်သပ်ရင်း
"ကောင်းကောင်းအိပ်ပါ...ကိုယ့်ရဲ့ချစ်ရတဲ့ကလေး...အလုပ်တွေလုပ်ပြီး ပင်ပန်းနေတာဘဲ....ဘာလို့အလုပ်ကို ဒီလောက်လုပ်ရတာလဲ..ဟင်..."
ပြုံးကာပြောရင်း အခန်းထဲမှ ထွက်သွားတော့သည်။ Fanxingလေးကတော့ဘနှစ်ခြိုက်စွာ အိပ်ပျော်နေလေသည်။ မနက်ရောက်သောအခါ ထမင်းစားကြရင်းFanxingက
"မနေ့က ကျွန့်တော်ကို ဦးချီသွင်းပေးတာလား.."
"အင်း...နိုးမှမနိုးတာ...နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်အိပ်ေပျာ်နေလို့မနိုးတော့ဘဲ ချီသွားခဲ့တာ..."
"အော်...ဒါနဲ့..ဦးသိလား...အိမ်မက်ထဲမှာ တစ်ယောက်ယောက်ကျွန်တော့ကို လာနမ်းတယ်..."
"ဟုတ်လား..."
"အင်း...သူ့အနမ်းတွေက အရမ်းချိုတာ....နေအုံး..သူအနမ်းက မနေ့ကကျွန်တော်တို့စားတဲ့ရေခဲမုန့်အရသာ...မဟုတ်မှလွဲရော....ဦး..."
Fanxingသည်.ပြောရင်း သံသယဝင်ကာ Yubinဘက်သိုလှည့်ပြီးကြည့်လေသည်။ Yubinသည်မသိချင်ယောင်ဆောင်ကာ
"ဘာလဲ...ကိုယ်မဟုတ်ဘူးနော်...မင်းကို ချီသွင်းပြီး ချက်ချင်းပြန်ထွက်လာတာ...ပြီးတော့ မင်းလည်းရေခဲမုန့်စားထားတာဘဲ..သူနမ်းတော့ မင်းရဲ့အရသာက်ို ပြန်ရတာပေါ့..."
"အင်း...ဟုသား..ထားပါတော့..ကျွန်တော့ဘဝရဲ့ ပထမဆုံးအနမ်းလေးတော့ ပါသွားပြီး..."
"ပ..ထမဆုံး..အနမ်း...ဒါဆို ဒီမတိုင်ခင်က ဘယ်သူ့ကိုမှမနမ်းဖူးဘူးပေါ့.."
"ဟုတ်တယ်လေ...မြန်မြန်စား...ကျွန်တော်ကျောင်းသွားရမယ်...ပြီးတော့ ဦးအတွက်နေ့လည်စာထမင်းဘူးထုတ်ထားပေးတယ်..ယူသွားနော်.."
"အင်း..."
စားပြီးသည်နှင့်Fanxingသည်လွယ်အိတ်ယူကာကျောင်းသွားလေသည်။ အိမ်တွင်ရုံးသွားရန်ပြင်နေသော Yubinက သူ့လက်ထောက်အား.ဖုန်းဆက်ပြီး
"ကွန်ပျူတာတစ်လုံးဝယ်ထားပေး..."
"ဟုတ်ကဲ့..သူဌေး....ကားရောက်နေပါပြီး.."
အင်း..အခုဘဲ ဆင်းလာခဲ့မယ်..."
Yubinသည်အိမ်တံခါးကိုသော့ခက်ကာ ရုံးသို့ ထွက်ခွာလာတော့သည်။ အစည်းအဝေးတွင်Yubinသည်ပြုံးပျော်နေလေရာ တခြားသူများက
"သူဌေးဒီနေ့ပျော်နေသလိုဘဲနော်...."
"ဟုတ်တယ်...တော်တော်လေးပျော်နေတာ....ကြည့်ပါလား..ပန်းတွေဝေဆာပြီး.ဖုန်းနဲ့မတ်ဆေ့ခ်ျပို့နေတာ.."
တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်တီးတိုးပြောနေကြလေသည်။Yubinသည်အစည်းအဝေးတွင်ပြောနေသည်များကို နားထောင်နေပေမဲ့ ပြန်မပြောဘဲ fanxingနဲ့ chatနေလေသည်။
Me "စားပြီးလား..."
ကလေး "အခုမှ အတန်းပြီးလို့
နေ့လည်စာစားဖို့
သွားနေတာ..ဦးရော စားပြီးလား.."
Me. "မစားရသေးဘူး...
အစည်းအဝေးလုပ်နေတုန်းမို့.."
ကလေး "အဲ..အစည်းအဝေးမှာဘဲ
အာရုံစိုက်လေ..
ဒါဘဲ စာထပ်မပို့နဲ့တော့.."
Me. "ဟုတ်ပါပြီး..."
Yubinသည်fanxingနဲ့ စာတွေပို့ပြီး ပြုံးပျော်နေသည်ကိုတခြားသူတွေ ငြိမ်သက်စွာကြည့်နေကြသည်။ Yubinကသူ့အားကြည့်နေသဖြင့်ပြန်တည်ငြ်ိမ်ကာ
"အစည်းအဝေး ကတော့ဒီလောက်ဘဲ...နေ့လည်စာစားချိန်ရောက်နေပြီး..သွားကြတော့လေ..."
Yubinက အရင်ထွက်သွားပြီးညကျန်ခဲ့တဲ့သူတွေကတော့ငြိမ်သက်နေဆဲ။
"ဒါက ငါ့တို့ သူဌေးရောဟုတ်ရဲ့လား..."
"ဟုတ်ပါတယ်...အရင်က အစည်းအဝေးမပြီးမချင်း ထိုင်နေကြတာ..အခုက...တခြားတစ်ယောက်ဖြစ်သွားပြီး.."
"မဟုတ်မှလွဲရော..."
"ဘာလဲ..."
"သူဌေးရည်းစားရနေပြီးလား..."
"ဘာ........."
kyelsinthawdar
STAI LEGGENDO
ခ်စ္ရတဲ့ဦး
Storie d'amoreCompany တစ္ခုရဲ႕သူေဌး Yubinနဲ႔ Bar တစ္ခုမွာ အခ်ိန္ပို္င္းလုပ္ေနတ႔ဲေက်ာင္းသားေလ Fanxingတို႔ရဲ႕ ေတြ႕ဆံုမႈ Yubinက Fanxingန႔ဲဆံုဖို႔ ဘယ္လိုေတြ႕ဖို႔ ႀကိဳးစားသလဲဆိုတာ.... ဦးန႔ဲကေလးၾကားက ဆက္ဆံေရးေလး ကိုပံုေဖာ္ထားတ့ဲ romanceဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္