ခ်စ္ရတဲ့ဦး

အပိုင္း ၄၀ + ၄၁+ ၄၂

Yubinသည္​ Fanxingနဲ႔ လက္​ထက္​ပြဲမလုပ္​ရ​ေသး
​ေသာ္​လည္​း အိမ္​​ေထာက္​ဦးစီးတစ္​​ေယာက္​အ​ေနနဲ႔
ဝင္​​ေငြ႐ွာသည္။ Fanxingက​ေတာ့ အရင္​တိုင္​းအခ်ိန္​
ပိုင္​းအလုပ္​မ်ားႏွင္​့ ႐ႈပ္​​ေနလ်က္​႐ွိသည္​။ တစ္​ခုက​
​ေတာ့ Fanxingတစ္​​ေယာက္​အရင္​ကထက္​ ပိုစားလာ
ျခင္​းျဖစ္​သည္​။ ည​ေနပိုင္​း Yubinအိမ္​ျပန္​လာစဥ္​
"Fanxing...ကိုယ္​​ေရာက္​ၿပီး..."
"​ေရာက္​ၿပီးလား...ထမင္​းတစ္​ခါတည္​းစား​ေတာ့​ေနာ္​....ကြၽန္​​ေတာ္​က​ေတာ့ ​ဗိုက္​ဆာလို႔စားႏွင္​့ၿပီး.."
Fanxingတစ္​​ေယာက္​ ည​ေနစာစား​ေနရာ Yubin
လည္​း အလုပ္​ဝတ္​စံုကို ခြၽတ္​ၿပီး ထမင္​းစားပြဲဝိုင္​းတြင္​
ဝင္​ထိုင္​​ရင္​း
"ဘယ္​ခ်ိန္​ကတည္​းက စား​ေနတာလဲ..."
"ဦး..ျပန္​မလာခင္​ကတည္​းက...ဒါနဲ႔​ေလ..ကြၽန္​​ေတာ္​စား တာ ၄ပန္​းကန္​႐ွိ​ေနၿပီးဘယ္​​ေလာက္​စားစား မဝ
တတ္​​ေတာ့ဘူး..."
"ဟမ္​...​ေန႔လည္​စာမစားရ​ေသးလို႔လား.."
"မဟုတ္​ဘူး....ဒီလိုျဖစ္​​ေနတာၾကာၿပီး...ဘာဖစ္​လို႔
ဘာဖစ္​​ေနမွန္​း​ေတာင္​ မသိဘူး..."
"စားႏိုင္​​ေတာ့လည္​း ​ေကာင္​းတာ​ေပါ့..အ​ေကာင္​တတ္​
လာတာ​ေပါ့..ဟဟဟ.."
"ဦး...."
"​ဟုတ္​ပါၿပီး..စားရ​ေအာင္​...ၿပီးရင္​အိပ္​​ေတာ့..."
ထမင္​းစားၿပီး​ေနာက္​ Fanxingက ညအိပ္​အကၤ်ီဝတ္​ကာ ​ေရခ်ိဳး​ေန​ေသာ Yubinကို စာဖတ္​ရင္​း​ ​ေစာင္​့​ေန
​ေလသည္​။ ​ေရခ်ိဳးၿပီး​ေနာက္​ six pack ႏွင္​့ထြက္​လာ
​ေသာ Yubinက
"Fanxing...အိပ္​​ေတာ့​ေလ...စာ​ေမးပြဲ​ေျဖၿပီးတာ
​ေတာင္​ စာဖတ္​​ေနတုန္​းလား...ဒါက ​ေက်ာင္​းစားမ
ဟုတ္​ပါဘူး...ဝထၱဳ​ေလ...ဖတ္​​ေကာင္​းတယ္​..ကြၽန္​
​ေတာ္​ဖတ္​ၿပီးမွ အိပ္​​ေတာ့မယ္​..ဦး..အိပ္​ရင္​အိပ္​​ေတာ့
​ေနာ္​.."
"Fanxing...ကိုယ္​ကို ဦးလို႔မ​ေခၚပါနဲ​ေတာ့..."
"​ေနာက္​ဘယ္​လို​ေခၚရမွာတုန္​း...နာမည္​​ေခၚဖို႔က်​
​ေတာ့လည္​း ႐ိုင္​းတယ္​​ေလ.."
Fanxingက စာဖတ္​ရင္​း ​ေပါ့​ေပါ့ပါးပါး​ေျပာ​ေနတုန္​း
Yubinက Fanxingနားအနားကပ္​ရင္​း
"​ေယာက္​်ားလို႔​ေခၚ​ေလ..."
"​ဗ်ာ...လာ​ေနာက္​​ေနတာလား...မဟုတ္​တာ​ေတြကို
ဘယ္​က တတ္​လာတာလဲ..."
"အလုပ္​က လူ​ေတြ​ေျပာတာ...သူတို႔​ေျပာတာလဲဟုတ္​
တာဘဲ​ေလ..ကိုယ္​တို႔ႏွစ္​​ေယာက္​က လင္​မယားလို​ေန​​ေန ၾကၿပီးဘဲ..ဒီလိုအ​ေခၚအ​ေဝၚ​ေလး​ေတြ​ေတာ့ ႐ွိသင္​့
တာ​ေပါ့လို႔...အခုၾကည္​့ရတာ..ကိုယ္​ကဘဲ ခ်စ္​​ေနရသ
လိုဘဲ..ဘာလဲမသိဘူး..."
က​ေလးထက္​ပိုဆိုး​ေန​ေသာ Yubin အား
"​ေယာက္​်ား.."
Fanxingတစ္​​ေယာက္​ တိုးညႇင္​းစြာ​ေခၚၿပီး ႐ွက္​​ေန​ေလ သည္​။ Yubinက အကဲပိုကာ
"ခုနက ဘာ​ေျပာလိုက္​တာလဲ...မဟုတ္​ဘူး..ဘယ္​လို
​ေခၚလိုက္​တာလဲ..ျပန္​​ေခၚၾကည္​့..."
"တစ္​ခါဘဲ​ေခၚမယ္​...​ေနာက္​တစ္​ခါက​ေတာ့'အန္​ကယ္​
က​ေတာ့ noပါ'ဘဲ...​ေတာ္​ၿပီး...အိပ္​​ေတာ့..အလုပ္​
သြားရမယ္​မဟုတ္​လား..."
"Fanxing...."
​ေယာက္​်ားလို႔အ​ေခၚခံခ်င္​​ေန​ေသာ Yubin​ေလး စိတ္​
ညစ္​သြား႐ွာ​ေတာ့သည္​။ ​ေနာက္​တစ္​​ေန႔ ​ေက်ာင္​း၌
အစားနဲ႔ပါးစပ္​​ေသာ Fanxingအားၾကည္​့ၿပီး Jellyက
"Fanxing...မင္​းတစ္​ခုခု​ေတာ့ ျဖစ္​​ေနၿပီး.."
"မသိဘူးကြာ...​ဗိုက္​ဆာတာဘဲသိတယ္​..ၿပီး​ေတာ့
တစ္​ခ်ိဳ႕အသားဟင္​းနံ႔ရရင္​ အန္​ခ်င္​သလို​ေတြ၊ အစပ္​လည္​း စာခ်င္​..ၿပီး​ေတာ့ တစ္​ခ်ိန္​တည္​းမွာဘဲ အခ်ိဳက
စားခ်င္​လာျပန္​​ေ႐ာ..."
"မျဖစ္​​ေတာ့ဘူး...Fanxing..ငါတို႔​ေဆးရံုသြားရ
​ေအာင္​...."
"ဘာသြားလုပ္​မို႔လဲ..."
"လိုက္​သာလိုက္​ခဲ့စမ္​းပါ..."
Jellyသည္​ မသကၤာသည္​ႏွင္​့ ႏွစ္​​ေယာက္​သား​ေဆးရံု
သို႔​ေရာက္​လာၾကသည္​။ ​ဆရာဝန္​က စမ္​းသပ္​အၿပီး
မွာ​ေတာ့ Fanxingက
"ဆရာ...ကြၽန္​​ေတာ္​​ေသ​ေတာ့မွာလား...ဘာ​ေရာဂါ
ျဖစ္​​ေနတာလဲ...ဆရာ..."
"ခင္​​ဗ်ားတို႔လာတဲ့​ေနရာမွား​ေနၿပီး.."
"​ဗ်ာ...ဘာလို႔လဲ​ဗ်ာ...ကြၽန္​​ေတာ္​​ေၾကာက္​လာၿပီး"
"မီးဖြား​ေဆာင္​သြားၾကည္​့ပါ..."
"ဟုတ္​ကဲ့...ဟမ္​....ဘယ္​အ​ေဆာင္​?..."
"မီးဖြား​ေဆာင္​​ေလ..."
"ကြၽန္​​ေတာ္​က ဘာလို႔မီးဖြား​ေဆာင္​သြားရမွာလဲ.."
"ခင္​​ဗ်ားမွာ ကိုယ္​ဝန္​႐ွိ​ေနၿပီး​ဗ်...."
"ဘာ....ဘာ​ေျပာ...တယ္​...ကိုယ္​ဝန္​.. ...လာ​ေနာက္​
​ေနတာလား..ဆရာကလည္​း..ကြၽန္​​ေတာ္​က ​
​ေယာက္​်ား​ေလး​ေလ​ဗ်ာ...ဘာလို ကိုယ္​ဝန္​​ေဆာင္​
ႏိုင္​မွာလဲ​ဗ်..."
"သြားၾကည္​့ပါ...အ​ေၾကာင္​းစံုသိလိမ္​့မယ္​..."
ဆရာဝန္​စကားၾကားၿပီး ျပန္​ထြက္​လာ​ေသာ Fanxing
သည္​ လိပ္​ျပာလြင္​့​ေန​ေသာ႐ုပ္​ျဖစ္​​ေနရာ Jellyက
"ဘာ..ဘာတဲ့လဲ..."
"Jelly....ဆရာက မီးဖြား​ေဆာင္​ကို သြားတဲ့..."
"ဟမ္​..ဘာလုပ္​မို႔..."
"ဝွါး...မင္​း​ေျပာသလို ငါကိုယ္​ဝန္​႐ွိ​ေနၿပီး..ဝွါး.."
​​ေဆးရံုစၾကၤန္​မွာ ​ေအာ္​ငို​ေန​ေသာ Fanxingအား လူ
အမ်ားဝိုင္​းၾကည္​့ၾကရာ
"အရင္​ဆံုးအျပင္​ထြက္​ရ​ေအာင္​...​ေနာ္​..."
Jellyသည္​ Fanxingအား​ေခ်ာ့ႁပီး အျပင္​သို႔ ထြက္​
သြားၾကသည္​။jellyက
"မင္​း...သူ႔ကို​ေခၚသင္​့တယ္​..."
"ရႊတ္​...ဘယ္​သူ..."
"က​ေလးအ​ေဖ​ေလ...မင္​းကိုယ္​ဝန္​႐ွိတာဆိုရင္​ သူနဲ႔
လာသင္​့တယ္​...​ေခၚလိုက္​ပါ....ငါနဲ႔႐ွိ​ေနတာထက္​ဆိုင္​
ရင္​ သူနဲ႔႐ွိ​ေနတာက မင္​းကို​ေၾကာက္စိတ္​​ေျပ​ေစတယ္​
မဟုတ္​လား....ငါသြား​ေတာ့မယ္​​ေနာ္​...အ​ေဖငါ့ကို​ေခၚ
ထားတာ ​ေမ့​ေနလို႔..တာ့တာ...ဒါနဲ႔ ဂုဏ္​ယူပါတယ္​
​ေနာ္​...Fanxing..."
Jellyသည္​ Fanxing အား​ေက်ာခိုင္​းသြားရင္​း
"​ေနာက္​ဆံုး​ေတာ့ မင္​းႏွလံုးသားက သူ႔အတြက္​ပါဘဲ
လား..."
တီးတိုး​ေရရြတ္​ရင္​း ဝမ္​းနည္​းစြာ ထြက္​သြား​ေတာ့သည္​။ ရံုး၌ အလုပ္​လုပ္​​ေန​ေသာ Yubinထံ ဖုန္​းဝင္​လာရာ
"Fanxing?"
"ဦး...​ေဆးရံုကိုလာခဲ့ပါလား..."
"ဟမ္​...ဘာ..ဘာဖစ္​လို႔လဲ...တစ္​ခုခုျဖစ္​လို႔လား.."
"ဘာမမျဖစ္​ပါဘူး..အခု ဦးတို႔ရံုးနားက ​ေဆးရံု​ေ႐ွ႕
မွာ ႐ွိ​ေနတယ္​...လာခဲ့​ေနာ္​..."
"အင္​း..ကိုယ္​အခုလာခဲ့မယ္​..."
Yubinသည္​ ဒံုးျပန္​လိုအ႐ွိန္​ႏွင္​့ Fanxing႐ွိရာ ​ေဆးရံု
သို႔ ​အ​ေမာတ​ေကာ ​ေရာက္​သြား​ေလသည္​။ မီးဖြား​
​ေဆးရံု​တြင္​ ရပ္​​ေန​ေသာ Fanxingအား ​ေတြ႔သည္​ႏွင္​့
"Fanxing...ဘာဖစ္လို႔ ဒီကို​ေရာက္​​ေနတာလဲ.."
"ကြၽန္​​ေတာ္​​ေၾကာက္​တယ္​...တူတူလိုက္​ခဲ့​ေပး..​ေနာ္​"
"Fanxing...ဘာဖစ္​လို႔လဲ..."
"လိုက္​ခဲ့ပါ.."
Fanxingဆြဲ​ေခၚရာအ​ေနာက္​ပါသြားရာ ​ေရာက္​သြား
သည္​့​ေနရာက ကိုယ္​ဝန္​စမ္​းသပ္​ခန္​း..Yubinက
"Fanxing..ကိုယ္​တို႔ဘာလို႔ဒီကို​ေရာက္​​ေနတာလဲ"
"ခဏ​..ၾကည္​့​ေန..."
နာရီဝက္​အၾကာ ဆရာက အက္​ထရာ​ေဆာင္​း႐ိုက္​ၿပီး
ဓာတ္​ပံု​ေပးရင္​းနဲ႔
"ဂုဏ္​ယူပါတယ္​...ကိုယ္​ဝန္​က ၄ပတ္​ထဲဝင္​​ေနပါၿပီး"
ဆရာဝန္​ရ​ဲ့စကား​ေၾကာင္​့ Yubinအံ့ဪသြားရာ
"ဘာ..ဘာ​ေျပာလိုက္​တယ္​....က​ေလး?"
"ဟုတ္​ပါတယ္​...က​ေလး႐ွိ​ေနပါၿပီး..ကြၽန္​​ေတာ္​တို္​
မွာ ​ေယာက္​်ား​ေလးကိုယ္​ဝန္​လာစစ္​ၾကတာ မ်ားပါ
တယ္​..အာ့​ေၾကာင္​့လံုးဝမမွားပါဘူး..."
Yubinသည္​ အျပင္​ထြက္​လာသည္​့တိုင္​​ေအာင္​ အံ့ဪ လို႔မဆံုးျဖစ္​​ေနရာ Fanxingက
"ဦး...ကြၽန္​​ေတာ္​​ဗိုက္​ထဲမွာ တဂယ္​က​ေလး႐ွိ​ေနတာ
လားဟင္​..."
"​ေသခ်ာတာ​ေပါ့...ကိုယ္​တို႔ႏွစ္​​ေယာက္​ရဲ႕က​ေလး..
အာ့​ေၾကာင္​့ဒီရက္​ပိုင္​းအ​ေသစား​ေနတာကိုး..."
"ဦး..​ေျပာ​ေနရင္​းနဲ႔ ထပ္​စားခ်င္​လာၿပီး..."
"ဘာစားမလဲ​ေျပာ..ကိုယ္​တို္​အိမ္​ျပန္​ရင္​း ဝယ္​သြားရ
​ေအာင္​..."
"အလုပ္​ျပန္​မသြား​ေတာ့ဘူးလား..."
"ဟင္​့အင္​း..​​ေန႔တစ္​ဝက္​ခြင္​့ယူလိုက္​မယ္​...ကိုယ္​မင္​း
နဲ႔ ဒီခ်ိန္​မွာ တူတူ႐ွိ​ေနခ်င္​တယ္​..."
"ဦး...."
"လာ..သြားရ​ေအာင္​..သြားရင္​းနဲ႔ မုန္​႔​ေတြဝယ္​သြား
ၾကမယ္​​ေလ..."
Fanxingသည္​ သူ႔အားအရမ္​းဂ႐ုစိုက္​​ေသာ Yubin
အား ​ေျခဖ်ား​ေထာက္​ၿပီး အနမ္​းတစ္​ပြင္​့​ေပးရင္​း
"​ေက်းဇူးဘဲ​ေနာ္​..​ေယာက္​​်ား..."
ထိုသို႔​ေျပာႁပီးသည္​ အရင္​ထြက္​သြား​ေလသည္​။ Yubinတစ္​​ေယာက္​ ၿငိမ္​​ေနရင္​းမွ
"Fan...fanxing...ခုနကစကားထပ္​​ေျပာပါအံုး."
Fanxingအ​ေနာက္​သို႔​ေျပးလိုက္​သြား​ေလသည္​။
ႏွစ္​​ေယာက္​သား​ေဆးရံုမွ ထြက္​လာသည္​ကို ​ေစာင္​့
ၾကည္​့​ေန​ေသာ လူတစ္​​ေယာက္​က အဖိုးျဖစ္​သူဆီ သ
တင္​းပို႔​ေလသည္​။
"ဘာ...မီးဖြား​ေဆးရံု?..အဲ့ကိုဘာသြားလုပ္​တာလဲ..
စံုစမ္​းၿပီး ဒီညအစီရင္​ခံ.."
အဖိုးျဖစ္​သူက ဖုန္​းခ်ၿပီး စိတ္​ထဲ၌
"မီးဖြား​ေဆးရံုတဲ့လား..ဘာသြားလုပ္​ၾကတာလဲ"
​ေတြး​ေတာရင္​း ျပတင္​း​ေပါက္​အား ​ေငးၾကည္​့​ေနမိ
​ေတာ့သည္​။ည​ေန​ပိုင္​း​ေလာက္​တြင္​ အဖိုးျဖစ္​သူထံ စာအိတ္​​ေရာက္​
လာသည္​။ ထိုစာအိတ္​ထဲမွ အ​ေၾကာင္​းအရာကို.ဖြင္​့
ၾကည္​့လိုက္​ရာ အဖိုးတစ္​​ေယာက္​ မ်က္​လံုးျပဴးသြား
​ေလသည္​။
"ဘာ....ဘာ....ကိုယ္​...ဝန္​..၄ပတ္​.....ဘယ္​သူက
ကိုယ္​ဝန္​ ႐ွိတာ....Fanxing....fanxingဆိုရင္​ Yubin ရဲ႕ ခ်စ္​သူ​ေကာင္​​ေလး....ဘယ္​လိုျဖစ္​ႏိုင္​မွာလဲ
.....အတြင္​း​ေရးမႈးဟန္​...တစ္​ခ်က္​ဝင္​လာခဲ့အံုး.."
အတြင္​း​ေရးမႉးလည္​း အထဲဝင္​လာရာ
"Yubin..ဒီတ​ေလာဘာလုပ္​​ေနလဲ..."
"ကုမၸဏီတစ္​ခုမွာ မန္​​ေနဂ်ာရာထူးနဲ႔ အလုပ္​ဝင္​​ေနပါတယ္​..."
"Fanxingက​ေရာ.."
"သူက​ေတာ့ အရင္​တိုင္​း​ေက်ာင္​းတတ္​လိုက္​..အခ်ိန္​
ပိုင္​းအလုပ္​လုပ္​လိုက္​နဲ႔ပါဘဲ..."
"အင္​း...သူတို႔အခု​ေန​ေနတဲ့​ေနရာက Fanxingရဲ႕ ဆရာ ျဖစ္​သူက ​ေပး​ေနထားတဲ့ ​ေနရာဟုတ္​တယ္​ဟုတ္​.."
"ဟုတ္​..."
"အဲ့တိုက္​ခန္​းကို သူတို႔ႏွစ္​​ေယာက္​နာမည္​နဲ႔ ျပန္​ဝယ္​
လိုက္​..."
"​ဗ်ာ....ဟုတ္​..."
"ၿပီး​ေတာ့ သူတို႔မသိ​ေစနဲ႔..."
"နားလည္​ပါၿပီး..."
အဖိုးျဖစ္​သူခိုင္​း​ေစခ်က္​​ေၾကာင္​့ အတြင္​း​ေရးမႉးလည္​း ထြက္​သြားခဲ့သည္​။ က်န္​ရစ္​ခဲ့​ေသာ အဖိုးျဖစ္​သူက
"​ေယာက္​်ား​ေလးက ကိုယ္​ဝန္​​ေဆာင္​ႏိုင္​တယ္​တဲ့လား
....ဘယ္​လို​ေတြ ျဖစ္​ကုန္​တာလဲ..."
​တစ္​​ေယာက္​ထဲ​ေရရြတ္​ရင္​း အထီးက်န္​​ေနခဲ့သည္​။
အိမ္​သို႔ျပန္​​ေရာက္​လာ​ေသာ Yubinႏွင္​့ Fanxingတို႔
က​ေတာ့ ဘာမွမသိဘဲ အိမ္​သို႔​ေရာက္​လာခဲ့သည္​။
Fanxingတစ္​​ေယာက္​ အိမ္​သို႔​ေရာက္​သည္​ႏွင္​့ ဝယ္​
လာ​ေသာ မုန္​႔တို႔ကို ​ေဖာက္​စား​ေလသည္​။ Yubinက
မီးဖို​ေခ်ာင္​ထဲမွာ ၾကက္​သားဟင္​းကို ယူလာၿပီး Fanxingအ​ေ႐ွ႕တြင္​ ခ်လိုက္​ရာ Fanxingသည္​ အနံ႔
မခံႏိုင္​​ေတာ့ဘဲ အိမ္​သာထဲသို႔​ေျပးကာ ပ်ိဳ႕အန္​​ေလ
သည္​။ Yubinလည္​း တံခါး​ေ႐ွ႕တြင္​ ရပ္​ရင္​း
"Fanxing...အဆင္​​ေျပရဲ႕လား..."
"​ေဝါ့...​ေဝါ့..."
"ဟာ...​ေတာ္​​ေတာ္​ခံစားရမွာဘဲ...​ေနအံုး..ကိုယ္​ဝန္​
​ေဆာင္​ဆို​ေတာ့ အ​ေမတို႔ သိမွာ​ဘဲ...အ​ေမတို႔ဆီ ဖုန္​း
ဆက္​ရမယ္​..."
Yubinသည္​ ျပာယာခက္​ရင္​း အ​ေမတို႔ဆီ ကိုယ္​ဝန္​႐ွိ
​ေၾကာင္​း ​ေျပာျပလိုက္​ရာ
"ဘာ...ကိုယ္​ဝန္​.. ..ဆိုလိုတာက အ​ေမတို႔​ေျမးခ်ီရ
​ေတာ့မွာ​ေပါ့..."
"ဟာ..အ​ေမကလည္​း...အဲ့ဒါအ​ေနာက္​ထား...Fanxingတစ္​​ေယာက္​ အန္​​ေနတာ မရပ္​​ေသး
လို႔ ျမန္​ျမန္​လာ...."
"အင္​းအင္​း...လာခဲ့မယ္​...သူ႔​အ​ေ႐ွ႕မွာ အသားဟင္​း​ေတြ မခ်​ေပးနဲ႔..အဲ့ဒါက ပိုပ်ိဳ႕တယ္​..."
အ​ေမျဖစ္​သူ ဖုန္​းခ်သြားၿပီးတဲ့​ေနာက္​မွာ ​ေဖႀကီးက
"ကိုယ္​ဝန္​တဲ့လား..."
"ဟုတ္​တယ္​...Fanxing​ေလး...ပ်ိဳ႕​ေနတာ ဘာလုပ္​
ရမယ္​မွန္​းမသိဘူးတဲ့...ကိုယ္​ဝန္​​ေဆာင္​စက အရမ္​း
အ​ေရးႀကီးတယ္​..ကြၽန္​မ သြားလိုက္​အံုးမယ္​.."
"​ေနအံုး...ငါလည္​း လိုက္​မယ္​ ..သြားရင္​းနဲ႔ အ​ေရရႊမ္​း
တဲ့အသီး​ေတြ ဝင္​ဝယ္​ရ​ေအာင္​...သြားမယ္​..."
​ေမႀကီးတို႔ထြက္​သြားဖို႔လုပ္​ရာ အမျဖစ္​သူလည္​း
"အ​ေမ..သမီးလည္​းလိုက္​မယ္​..."
'​ေအး...လာလာ...."
၃​ေယာက္​သား ​ေယာက္​ယက္​ခက္​​ေနရင္​းနဲ႔ အသီးမ်ား
ဝယ္​ကာ Yubinတို႔ဆီ​ေရာက္​ခဲ့သည္​။ အ​ေမျဖစ္​သူတို႔
တံခါး​ေခါက္​ရာ Yubinက ဖြင္​့​ေပးၿပီး
"လာလာ...အ​ေမ..ခုနကမွ အန္​တာရပ္​သြားတာ...
​သူ ​ေတာ္​​ေတာ္​​ေမာ​ေနၿပီး..."
"​ေအး​ေအး...Yubin..အ​ေမတို႔ အသီးဝယ္​လာတယ္​
....သြားခြဲလာခဲ့..."
"ဟုတ္​..အ​ေမ..."
Yubinက မီးဖို​ေခ်ာင္​ထဲသို႔ ဝင္​သြားစဥ္​ ဆိုဖာ​ေပၚတြင္​
ထိုင္​ရင္​း မုန္​႔စား​ေန​ေသာ Fanxingအား အ​မျဖစ္​သူက
"​ကိုယ္​ဝန္​​ေဆာင္​ထားလို႔လား​ေတာ့ မသိဘူး..အသား​ေလး​ေတြ ဝင္​းလာသလိုဘဲ..."
"ဟဲဟဲ..."
Fanxing​ေၾကာက္​လန္​႔​ေနသည္​ကို ၾကည္​့ၿပီး မ်က္​ႏွာ
ခ်င္​းဆိုင္​ခံုတြင္​ ဝင္​ထိုင္​​ေသာ ​ေမႂကီးနဲ႔ ​ေဖႀကီးက
"မ​ေၾကာက္​ပါနဲ႔...ကိုယ္​ဝန္​​ေဆာင္​​ေတြက ​ေၾကာက္​
တာ​ေတြ မ​ေကာင္​းဘူး...ဒါနဲ႔ ဘယ္​​ေလာက္​ရသြားၿပီး
လဲ..."
"၄ပတ္​ပါ..."
"​ေျပာခ်င္​တာက မင္​းတို႔ႏွစ္​​ေယာက္​ လြန္​ခဲ့တဲ့ ၄ပတ္​
​ေက်ာ္​ကတည္​းက အခ်စ္​​ေတြ ျပဳလုပ္​ၿပီးၿပီး​ေပါ့..."
"အန္​တီ..."
"ဟားဟား...စတာပါ...သက္​​ေတာင္​့သက္​တာ​ေနပါ
...အန္​တီတို႔ဒီမွာ ကိုယ္​ဝန္​​ေဆာင္​​ေတြ အတြက္​ထုတ္​
ထားတဲ့ စာအုပ္​ဝယ္​ခဲ့တယ္​...ဒါကို ဖတ္​ၿပီး လိုက္​နာ
​ေနာ္​..."
"ဟုတ္​..အန္​တီ...ဒါနဲ႔​ေလ..အျမဲတမ္​း​ဗ္​ိုက္​ဆာ​ေန
တယ္​..."
"အခု​ေရာ.."
"ဆာ​ေနတုန္​း..."
"အဆီ​ေတြ စားမ​ေနနဲ႔...အန္​တီခ်က္​​ေပးမယ္​..ခ်က္
​ေနတုန္​း Yubinခြဲထားတဲ့ အသီးကို စား​ေနႏွင္​့.."
Yubinလည္​း.အသီးခြဲၿပီး​ေနာက္​ Fanxing အနားတြင္​
ထိုင္​ကာ အသီး​ခြံ႔​ေကြၽး​ေန​ေလသည္​။ အျဖစ္​သည္​း​ေန
​ေသာ Yubinကို ၾကည္​့ရင္​း မ်က္​စိ​ေနာက္​​ေန​ေသာ
အမျဖစ္​သူက
"Yubin...နင္​ဘယ္​တုန္​းက အဲ့​ေလာက္​ အျဖစ္​သည္​း
သြားတာလဲ...က​ေလး႐ွိသြားလို႔လား..."
"အမလည္​း က​ေလးယူၾကည္​့ ​ေယာက္​ဖဆီက ဒီလို
ျပဳစုခံရလိမ္​့မယ္​..."
"နင္​..​ေသ​ေတာ့မယ္​..."
"တိုးတိုး​ေန..က​ေလးလန္​႔သြားမယ္​..."
"အခုမွ က​ေလးက ပဲ​ေစ့ဘဲ႐ွိ​ေသးတာ..ဘယ္​လို
သြားလန္​႔မွာလဲ.."
Yubinရဲ႕စကား​ေတြ​ေၾကာင္​့ Fanxingသည္​ Yubinရဲ႕
ပခံုးထက္​၌ ​ေခါင္​းတင္​ကာ လက္​ႏွင္​့အုပ္​ရင္​း ႐ွက္​
​ေန​ေတာ့သည္​။ ​ေဖႀကီးက
"မင္​းတို႔ႏွစ္​​ေယာက္​​ေတာ္​​ေတာ့....Fanxingတစ္​
​ေယာက္​ ​ေနရခက္​​ေနၿပီး..."
ထိုအခ်ိန္​မွာဘဲ...​ေမႀကီးရဲ႕ ဟင္​းခ်က္​ျခင္​း ၿပီးဆံုး
သြားခဲ့သည္​။ ဟင္​း​ေတြခ်က္​ႁပီး​ေနာက္​ အားလံုးထ
မင္​းဝင္​စားၾကသည္​။ အားလံုးပံုမွန္​စား​ေနတဲ့အခ်ိန္​
Fanxingသည္​ ၁၅မိနစ္​အတြင္​း ၃ပန္​းကန္​ကုန္​သြားခဲ့
သည္​။ အ​ေမျဖစ္​သူက
"ဒီ​ေလာက္​စားပံု​ေထာက္​ရင္​ ဒီ​က​ေလးက ​​ေတာ္​​ေတာ္​.က်န္​းမာတာဘဲ..."
"အ​ေမကလည္​း ပဲ​ေစ့​ေလာက္​ဘဲ႐ွိ​ေသးတဲ့ က​ေလး
ကို အ​ေမက ​ေဟာကိန္​း​ေတြ ထုတ္​​ေနတာလား.."
သမီးျဖစ္​သူက ရြဲ႔​ေျပာရာ အားလံုးရယ္​​ေမာခဲ့ၾက
သည္​။ ​ေနာက္​တစ္​​ေန႔​​ေန႔လည္​ ​ေက်ာင္​းလႊတ္​ခ်ိန္​တြင္​
​Fanxingလည္​း အျပင္​သို႔ ထြက္​လာရာ အျပင့၌
​ေစာင္​့​ေန​ေသာကား တစ္​စီးမွလူတစ္​​ေယာက္​ဆင္​းလာ
ၿပီး
"Fanxing...ဥကၠဌ က​ေတြ႔ခ်င္​ပါတယ္​တဲ့..."
"ဘယ္​သူ.."
"Yubinရဲ႕အဖိုးပါ..."
"ဟူး...​ေနာက္​ဆံုး​ေတာ့​ေရာက္​လာၿပီးဘဲ.."
Fanxingလည္​း ႀကိဳသိ​ေနသည္​့ဟန္​ျဖင္​့ ကားထဲသို္​
ဝင္​ႁပီး တစ္​​ေနရာသို႔​ေခၚ​ေဆာင္​သြားခံရသည္​။
Fanxingလည္​း ​ေၾကာက္​​ေၾကာက္​လန္​႔လန္​႔ႏွင္​့ လိုက္​
ပါသြားခဲ့​ေတာ့သည္​။ထိုအခ်ိန္​တြင္​ Yubinဆီသို႔ ဖုန္​း​ေကာတစ္​ခုဝင္​လာသည္​။ ထိုဖုန္​းကို ၾကည္​့ၿပီးYubin
ရဲ႕ မ်က္​ႏွာ ​ေရ​ေသလိုတည္​ၿငိမ္​ရင္​း
"ဟယ္​လို..."
"ည​ေနက်ရင္​ ​ေတြ႔ရ​ေအာင္​...​ေနာက္​ဆံုး​ေတြ႔ခံတဲ့
​ေနရာကို လာခဲ့.."
"ဟုတ္​ကဲ...အဖိုး..."
စကား​ေျပာႁပီးသည္​ႏွင္​့ အဖိုးျဖစ္​သူဖုန္​းကို ခ်လိုက္​
သည္​။Fanxingလိုက္​ပါသြား​ေသာ ကားသည္​ နာမည္​ႀကီး
စား​ေသာက္​ဆိုင္​တစ္​​ေနရာ၌ ရပ္​တန္​႔သြားခဲ့သည္​။ Fanxingတစ္​​ေယာက္​ ကား​ေပၚမွဆင္​းၿပီး စားပြဲထိုး
ဝန္​ထမ္​း​ေလး ၫႊန္​ျပရာ​ေနာက္​သို႔လိုက္​သြားခဲ့သည္​။
ဆ္ိုင္​ထဲ၌ ဘယ္​သူမွမ႐ွိ။ က်က္​သ​ေရ႐ွိလွသည္​့အဖိုး
ျဖစ္​သူတစ္​​ေယာက္​သာ႐ွိသည္​။ အဖိုးျဖစ္​သူသည္​ သူ႔
အားလွမ္​းၾကည္​့လိုက္​ရာ အၾကည္​့နဲ႔တင္​ Fanxing
တစ္​​ေယာက္​ ၾကက္​သီးအျဖာအျဖာထသြား​ေလသည္​။
Fanxingရဲ႕ စိတ္​ထဲ၌
"ၾကည္​့တာနဲ႔တင္​ ျသဇာဘယ္​​ေလာက္​ႀကီးလဲဆိုတာ
သိရတယ္​...ဦး...အဖိုးဘာလို႔​ေၾကာက္​လဲဆိုတာ နား
လည္​လိုက္​သလိုဘဲ...."
စီတ္​ထဲ၌ ​ေရရြတ္​ရင္​း အဖိုး႐ွိရာသို႔သို႔ ​ေလ်ွာက္​သြား
​ေလသည္​။ လြတ္​​ေန​ေသာ ထိုင္​ခံုတစ္​​ေနရာအ​ေနာက္​
တြင္​ရပ္​​ေနရာ
"ထိုင္​​ေလ..."
အဖိုးျဖစ္​သူက ထိုင္​ရန္​​ေျပာ​ေလသည္​။ Fanxing
သည္​ ​ေၾကာက္​​ေၾကာက္​လန္​႔လန္​႔ႏွင္​့ ဝင္​ထိုင္​လိုက္​
သည္​။ အဖိုးက
"Fanxingဟုတ္​တယ္​​ေနာ္​.."
"ဟုတ္​.."
"အသက္​ဘယ္​​ေလာက္​႐ွိၿပီးလဲ..."
"၁၈ႏွစ္​..."
"မိဘ​ေတြက​ေရာ.."
"ငယ္​ငယ္​ကတည္​းက ဆံုးသြားၿပီးလို႔သိရပါတယ္​.."
"​ေကာင္​​ေလး..မင္​းလည္​းသိမွာပါ...ငါမင္​းအ​ေၾကာင္​း
​ေတြ စံုစမ္​းထားတာ..."
"ဟု..ဟုတ္​..."
"မ​ေၾကာက္​ပါန​ဲ့...အခု Yubinအိမ္​က ထြက္​သြားတာ
၃လ႐ွိ​ေတာ့မယ္​...သူမ႐ွိတုန္​း ကုမၸဏီ မွာပရမ္​းပတာ
​ေတြ ျဖစ္​​ေနတယ္​...​ေ႐ွာင္​ရင္​းတို႔က ဘဲ လိုက္​ထိန္​း​ေန
ရတယ္​..အဖိုးကလည္​း အသက္​ႀကီးၿပီးဆို​ေတာ့ အ
ရင္​ကလို မသြပ္​လက္​​ေတာ့ဘူး..."
"အဖ္ိုး..ကြၽန္​​ေတာ့ကို ဒါ​ေတြ​ေျပာ​ေနတာက ဦးနဲ႔လမ္​း
ခြဲ​ေစခ်င္​လို႔လား..."
"အစက​ေတာ့ အဲ့လိုလုပ္​ဖို႔ဘဲ...ဒါမဲ့..မင္​း​ေျပာတာကို
နား​ေထာင္​ၾကည္​့ရ​ေအာင္​..Yubinကို သူ​ေဌးမွန္​းသိလို႔
ခ်စ္​ခ်င္​​ေယာင္​​ေဆာင္​​ေနတာလား.."
"မ..မဟုတ္​ပါဘူး...ဦးကို ကြၽန္​​ေတာ္​စစ​ေတြ႔တုန္​းက
လက္​​ေထာက္​လို႔ဘဲ သိရတယ္​..ကြၽန္​​ေတာ္​တိုက္​ခန္​း
မွာ အခန္​းငွါးတယ္​..."
"ဒါဆိုရင္​ သူ သာမန္​အစားအစာ​ေတြ မစားတတ္​တာ
မစားႏိုင္​တာ သိမွာ​ေပါ့.."
"အစက​ေတာ့ ရိပ္​မိပါတယ္​...ကြၽန္​​ေတာ္​​ေမးလိုက္​
တိုင္​း မတူညီတဲ့အ​ေၾကာင္​းျပခ်က္​​ေတြ ​ေပးတယ္​..
သူ႔ဘဝက ဘယ္​လိုဘဲျဖစ္​​ေနပါ​ေစ..ကြၽန္​​ေတာ္​သူ႔ကို
သ​ေဘာက်တယ္​...ခ်စ္​တယ္​...သူ႔နဲ႔လမ္​းခြဲရမယ္​ဆို
တာ လံုးဝမျဖစ္​ႏိုင္​ပါဘူး...ကြၽန္​​ေတာ္​ ကိုယ္​့ဘဝ၊
ကိုယ္​့အ​ေျခအ​ေနကို သိပါတယ္​...ကြၽန္​​ေတာ္​ ႀကိဳး
စားပါ့မယ္​...အဖိုးျဖစ္​​ေစခ်င္​တဲ့ အ​ေျခအ​ေနထိ ကြၽန္​
​ေတာ္​ ႀကိဳးစားပါ့မယ္​..ဒါမဲ့ ကြၽန္​​ေတာ့တို႔ကို ခြင္​့ျပဳ
​ေပးပါ..."
Fanxingသည္​ လက္​သီးကို က်စ္​က်စ္​ဆုတ္​ကာ ​ေျပာ
ခ်င္​တာ​ေတြ ​ေျပာခ်လိုက္​ရာ အဖိုးျဖစ္​သူသည္​ အ
နည္​းငယ္​ အံ့ဪသြား​ေလသည္​။ အဖိုးျဖစ္​သူက သ
​ေဘာက်ကာ
"ဟားဟား...မင္​းက ​ေတာ္​​ေတာ္​​ေျပာတတ္​တဲ့​ေကာင္​
​ေလးဘဲ...ဘယ္​ႏွလ႐ွိၿပီးလဲ.."
"​ဗ်ာ..."
"ကိုယ္​ဝန္​​ေလ..."
"၄...၄ပတ္​ပါ..."
"ဟားဟား....အဖိုးက Yubinကို မင္​းနဲ႔သ​ေဘာမတူ
တဲ့အခ်က္​က ​ေယာက္​်ား​ေလးျဖစ္​​ေနတဲ့အခ်က္​ဘဲ..
ၿပီး​ေတာ့ မ်ိဳးဆက္​ပ်က္​မွာလည္​း စိုးတာပါတာ​ေပါ့​
​ေနာ္​...အခုလိုျဖစ္​သြားမယ္​လို႔ တင္​​ေတာင္​ မထင္​မိဘူး
....ဟားဟား..."
အဖိုးျဖစ္​သူက သ​ေဘာက်ကာ ​ေအာ္​ရီ​ေန​ေလသည္​။
"ဒီ​ေန႔ မင္​းကိုလာ​ေတြ႔တာ Yubinကို ျပနလမ​ေျပာနဲ႔
​ေနာ္​...မင္​းကို အမွတ္​ 99မွတ္​​ေပးမယ္​..."
"ဘာလို႔ 100မျပည္​့တာလဲ.."
"1မွတ္​က က​ေလးအတြက္​....အႁမႊာ​ေလး​ေမြး​ေနာ္​"
"​ဗ်ာ...အဖိုး..."
Fanxingသည္​ အဖိုးျဖစ္​သူရဲ႕ စကားၾကားၿပီး​ေနာက္​
႐ွက္​သြားကာ မ်က္​ႏွာနီသြားခဲ့သည္​။ ခဏၾကာ​ေသာ္​
စားပြဲထိုးက စားစရာလာခ်​ေပး​ေလသည္​။ အသားကို
မက်က္​တက်က္​ခ်က္​ထား​ေၾကာင္​့ Fanxing​ေလး ပ်ိဳ႕ ​ေလရာ သန္​႔စင္​ခန္​း​ေနရာ​ေမးၿပီး ​ေျ​ပး​ေလသည္​။
အဖိုးက
"သူဘာျဖစ္​သြားတာလဲ..."
အတြင္​း​ေရးမႉးက အဖိုးနားအနားကပ္​ကာ
"အသားကို မက်က္​တက်က္​ခ်က္​ထားလို႔ ပ်ိဴ႕တာပါ
...​ေျပာရရင္​ အသားစိမ္​း​ေတြ ျမင္​လို႔မရ အနံ႔ခံလို႔မရ
ပါဘူး..."
"ဒါဆို ငါ့အမွား​ေပါ့...စားစရာ​ေတြ ျပန္​လဲလိုက္​...
အသီးအရြက္​အ​ေၾကာ္​​ေတြဘဲ ခ်​ေပးလိုက္​.."
"ဟုတ္​ကဲ့..."
စားပြဲထိုးသည္​ ခ်​ေပးထား​ေသာ အသားပြဲကို ျပန္​သိမ္​း
သြားၿပီး အသီးအရြက္​​ေၾကာ္​ဘဲ ခ်​ေပးလိုက္​သည္​။
Fanxingလည္​း ျပန္​လာရာ အသီးအရြက္​ကို ​ေတြ႔
သည္​ႏွင္​့
"အဖိုး...ခုနက အသား​ေရာ.."
"မင္​းစားရမွာအဆင္​မ​ေျပလို႔ ျပန္​လဲလိုက္​တယ္​..စား
​ေနာ္​..ႀကိဳက္​သ​ေလာက္​စား.."
"ဟုတ္​...ဒါမဲ့...မလာခင္​ကတည္​းက ကြၽန္​​ေတာ္​စား
ထားၿပီးၿပီး...ဆာ​ေနတုန္​းဘဲ.."
"စားပါ...ဝ​ေအာင္​စား..အဖိုးဝယ္​​ေကြၽးမယ္​..."
"​ေက်းဇူးပါ...အဖိုး..."
Fanxingလည္​း တစ္​ပြဲၿပီးတစ္​ပြဲစားရာ ၄ပြဲ​ေလာက္​
ကုန္သြားၿပီး​ေနာက္​
"အာ...​ဗိုက္​ဝသြားၿပီး...​ေက်းဇူးပါ..အဖိုး.."
"​ေက်းဇူးဆိုတဲ့ စကားကို ဘယ္​ႏွခါ​ေလာက္​​ေျပာ​ေန
တာလဲ...."
"ဟဲဟဲ...ဦးဆီက ၾကားဖူးတာ​ေတာ့ အဖိုးက..."
"ဆိုးတယ္​လို႔​ေျပာတယ္​ဟုတ္​..."
"အဲ့​လိုအဓိပၸါယ္​ပါဘဲ..."
"အဖိုးက သူ႔အ​ေပၚမွာဘဲ ရက္​စက္​တာပါ...စိတ္​ထဲမ
ထားနဲ႔​ေနာ္​.."
"ဟုတ္​..အဖိုး.."
ႏွစ္​​ေယာက္​သား စကား​ေျပာၿပီး အျပင္​သို႔ျပန္​ထြက္​လာ ၿပီး Fanxingကို ​ေက်ာင္​းသို႔ ျပန႔လိုက္​ပို႔လိုက္​
သည္​။ ည​ေနပိုင္​းအလုပ္​ဆင္​းခ်ိန္​​ေရာက္​​ေသာ္​ Yubin
က Fanxingဆီသို႔ ဖုန္​းဆက္​​ေလသည္​။
"Hello..fanxing.."
"ဟုတ္​ .ဦး..."
"ကိုယ္​ည​ေနသြားစရာ႐ွိလို႔ ​ေနာက္​က်မယ္​​ေနာ္​...
ကိုယ္​့ကိုမ​ေစာင္​့ဘဲ အရင္​စားႏွင္​့..."
"ကြၽန္​​ေတာ္​က အခ်ိန္​ပိုင္​းအလုပ္​​ေရာက္​​ေနၿပီး​ဗ်. "
"ဘာ...အခ်ိန္​ပိုင္​း..fanxing..ကိုယ္​ဝန္​႐ွိစက ဂ႐ု
စိုက္​ရတယ္​​ေလ...အပင္​ပန္​းမခံနဲ႔..."
"ရပါတယ္​...ဦးရဲ႕...စိတ္​မပူနဲ​ေနာ္​..."
"ဂ႐ုစိုက္​​ေနာ္​..."
"ဟုတ္​ပါၿပီး..."
Yubinသည္​ စိတ္​မခ်သည္​့အဆံုး Fanxingအလုပ္​
လုပ္​႐ာ Barမွ မန္​​ေနဂ်ာသို႔ဖုန္​းဆက္​ၿပီး
"မန္​​ေနဂ်ာ.."
"ဟုတ္​ကဲ့..​သူ​ေဌး.."
"ငါ့က​ေလးကို ပင္​ပင္​ပန္​းပန္​းမလုပ္​ခိုင္​းနဲ႔..အ​ေလးအ
အင္​မမခိုင္​းနဲ႔​ေနာ္​...ငါ့က​ေလး တစ္​ခုခုျဖစ္​လို႔က​ေတာ့
မင္​း​ေခါင္​းျပတ္​ၿပီးမွတ္​..."
ဟုတ္​..ဟုတ္​ကဲ့..."
Yubinလည္​း ဖုန္​းခ်သြားသည္​ႏွင္​့ မန္​​ေနဂ်ာက
"ငါ့က​ေလး..ငါ့က​ေလးနဲ႔..​ေတာ္​​ေတာ္​ကိုျဖစ္​..."
ပြစိပြစိ​ေျပာ​ေန​ေလသည္​။ Yubinလည္​း အဖိုးနဲ႔ ခ်ိန္​း
ထားရာ ​ေနရာသို႔ ​ေရာက္​လာခဲ့သည္​။ Yubinက
"အဖိုး...."
"​ေရာက္​လာၿပီးလား..ထိုင္​...."
"ဘာကိစၥ႐ွိလို႔လဲ​ဗ်..."
"ကုမၸဏီကို ျပန္​လာခဲ့​ေတာ့..."
"Fanxingနဲ႔ လမ္​းခြဲခိုင္​းတာဆိုရင္​ရင္​​ေတာ့..လံုးဝျပန္​
မလာန္ိုင္​ပါဘူး..."
"သူ႔မွာ မင္​းနဲ႔ရတဲ့ က​ေလး႐ွိ​ေနတယ္​မဟုတ္လား.."
"ဘယ္​လိုသိ​တာလဲ..."
"ဘယ္​လိုဘဲသိသိ အ​ေရးႀကီးလို႔လား...ထားပါ​ေတာ့
...က​ေလး​ေမြးလာရင္​ မင္​းအလုပ္​ရတဲ့ လစာနဲ႔ ​ေမြးႏိုင္​
မယ္​ထင္​​ေနလား...အလုပ္​ကိုျပန္​လာခဲ့..."
"အဖိုးဆိုလိုတာက သူ႔ကိုလက္​ခံလိုက္​တဲ့သ​ေဘာ
လား..."
"အဟမ္​း..."
အဖ္​ုိးျဖစ္​သူက ​ေနာက္​တစ္​ခါထပ္​မ​ေျပာဘဲ ​ေရ​ေႏြး
ၾကမ္​းသာ​ေသာက္​​ေန​သည္​။ Yubinက Fanxingကို
လက္ခံ​ေပးလို႔​ေပ်ာ္​​ေပမဲ့
"အဖိုးလက္​ခံ​ေပးလို႔​ေက်းဇူးတင္​ပါတယ္​..ဒါမဲ့...
ကြၽန္​​ေတာ့မိသားစုအတြက္​ ကြၽန္​​ေတာ္​ကိုယ့္အရည္​အ
ခ်င္​းနဲ႔ရတဲ့ အလုပ္​နဲ႔ဘဲ ​ေထာက္​ပံ့ခ်င္​ပါတယ္​.."
"အခု​ေန​ေနတဲ့​ေနရာက မက်ဥ္​းဘူးလား.."
"လံုးဝမက်ဥ္​းပါဘူး...သူနဲ႔နီးနီးကပ္​ကပ္​႐ွိ​ေနရလို႔
​ေပ်ာ္​တယ္​..အဖ္​ိုး အိမ္​မွာဆိုရင္​ အက်ယ္​ႀကီးဘဲ...
အထီးက်န္​တာကိုဘဲ ခံစားမိတယ္​..ဒါ​ေၾကာင္​့ အဖိုး
ကမ္​းလွမ္​းခ်က္​ကို လက္​မခံန္​ိုင္​ပါဘူး...ကြၽန္​​ေတာ့ကို
သြားခြင္​့ျပဳပါအံုး.. ."
Yubinသည္​ ​ေျပာခ်င္​တာ​ေျပာၿပီးသည္​ႏွင္​့ ထထြက္​
လာခဲ့​ေတာ့သည္​။ က်န္​ရစ္​ခဲ့​ေသာအဖိုးျဖစ္​သူက
"သူတိူ႔ႏွစ္​​ေယာက္​ကို ခြဲမီာ အ​ေသ​ေၾကာက္​​ေနၾကတာ
ဘဲ...ဟားဟား...Yubin​ေတာက္​ အရြယ္​​ေရာက္​လာ
ၿပီးကိုး...အတြင္​း​ေရးမႉး...တို႔​ေတြျပန္​ၾကရ​ေအာင္​"
အဖ္​ိုးလည္​း ​ေပ်ာ္​ရႊင္​​ေသာ အျပံဳးျဖင္​့ ျပံဳးကာ ထြက္​
သြား​ေတာ့သည္​။ အိမ္​ျပန္​လမ္​းတြင္​ Yubinက Fanxingစားရန္​အတြက္​ မုန္​လာဥမုန္​႔​ေၾကာ္​ဝယ္​ခဲ့
​ေပးသည္​။ အိမ္​​ေရာက္​သည္​ႏွင္​့ Fanxingမ႐ွိဘဲ
တိတ္​ဆိတ္​​ေန​ေလရာ အခန္​းထဲမွာ Fanxingအံုး​ေသာ
​ေခါင္​းအံုး..ျခံဳထား​ေသာ ​ေစာင္​တို႔ကို ယူကာ အိပ္​​ေန
ရင္​း
"အင္​း.. သူ႔အနံ႔​ေလးက​ေမႊး​ေနတာဘဲ...သူမ႐ွိတဲ့အိမ္​
က ​ေျခာက္​ကပ္​​ေနတာဘဲ..."
Yubinသည္​ ဝမ္​းနည္​းစြာ​ေရရြတ္​ရင္​း တိုက္​ခန္​းတံခါး
​ေ႐ွ႕တြင္​ ထိုင္​ကာ Fanxingအလာကို ​ေစာင္​့​ေန​ေတာ့
သည္​။ Fanxingလည္​း အလုပ္​မွျပန္​လာရင္​း တံခါး
ဖြင္​့လိုက္​ရာ ဖြင္​့လိုက္​သည္​ႏွင္​့ တံခါး​ေ႐ွ႕တြင္​ အိပ္​​
​ေပ်ာ္​​ေန​ေသာ Yubinအား ​ေတြ႔​ေလသည္​။ Fanxing
လည္​း Yubinနဲ႔အနီးဆံုး၌ ထိုင္​ခ်ရင္​း Yubinရဲ႕ဆံပင္​
ကို သပ္​​ေပး​ေနသည္​။ Yubinလည္​း Fanxingအထိ
အ​ေတြ႔​ေၾကာင္​့ ႏိုးလာရာ
"Fanxing...ျပန္​လာၿပီးလား.."
"ဟုတ္​..ဘာလို႔ဒီမီာ အိပ္​​ေနတာလဲ..အထဲမွာ ဝင္​အိပ္​
​ေရာ​ေပါ့.."
"မင္​းျပန္​လာတာကို​ေစာင္​့​ေနတာ..ကိုယ္​မုန္​လာဥမုန္​႔
ဝယ္​လာတယ္​..."
'မနက္​က်မွ ​ေႏြးၿပီးျပန႔စားရ​ေအာင္​..ကြၽန္​​ေတာ္​ပင္​
ပန္​း​ေနၿပီး..."
"ပင္​ပန္​း​ေနၿပီးလား..လာ..ကိုယ္​ခ်ီသြားမယ္​..."
Yubinသည္​ ပင္​ပန္​း​ေန​ေသာ Fanxingကို ​ေပြ႔ခ်ီရင္​း
အခန္​းထဲသို္႔ဝင္​ကာ အိပ္​သြားၾက​ေတာ့သည္​။
Unicode
Yubinသည်​Fanxingနဲ့ လက်​ထက်​ပွဲမလုပ်​ရ​သေး
​သော်​လည်း အိမ်​ထောက်​ဦးစီးတစ်​ယောက်​အ​နေနဲ့
ဝင်​ငွေရှာသည်။ Fanxingက​တော့ အရင်​တိုင်းအချိန်​
ပိုင်းအလုပ်​များနှင့်​ရှုပ်​နေလျက်​ရှိသည်​။ တစ်​ခုက​
​တော့ Fanxingတစ်​ယောက်​အရင်​ကထက်​ပိုစားလာ
ခြင်းဖြစ်​သည်​။ ည​နေပိုင်း Yubinအိမ်​ပြန်​လာစဉ်​
"Fanxing...ကိုယ်​ရောက်​ပြီး..."
"​ရောက်​ပြီးလား...ထမင်းတစ်​ခါတည်းစား​တော့​နော်​....ကျွန်​တော်​က​တော့​ဗိုက်​ဆာလို့စားနှင့်​ပြီး.."
Fanxingတစ်​ယောက်​ည​နေစာစား​နေရာ Yubin
လည်း အလုပ်​ဝတ်​စုံကို ချွတ်​ပြီး ထမင်းစားပွဲဝိုင်းတွင်​
ဝင်​ထိုင်​ရင်း
"ဘယ်​ချိန်​ကတည်းက စား​နေတာလဲ..."
"ဦး..ပြန်​မလာခင်​ကတည်းက...ဒါနဲ့​လေ..ကျွန်​တော်​စား တာ ၄ပန်းကန်​ရှိ​နေပြီးဘယ်​လောက်​စားစား မဝ
တတ်​တော့ဘူး..."
"ဟမ်​...​နေ့လည်​စာမစားရ​သေးလို့လား.."
"မဟုတ်​ဘူး....ဒီလိုဖြစ်​နေတာကြာပြီး...ဘာဖစ်​လို့
ဘာဖစ်​နေမှန်း​တောင်​မသိဘူး..."
"စားနိုင်​တော့လည်း​ကောင်းတာ​ပေါ့..အ​ကောင်​တတ်​
လာတာ​ပေါ့..ဟဟဟ.."
"ဦး...."
"​ဟုတ်​ပါပြီး..စားရ​အောင်​...ပြီးရင်​အိပ်​တော့..."
ထမင်းစားပြီး​နောက်​Fanxingက ညအိပ်​အင်္ကျီဝတ်​ကာ​ရေချိုး​နေ​သော Yubinကို စာဖတ်​ရင်း​စောင့်​နေ
​လေသည်​။​ရေချိုးပြီး​နောက်​six pack နှင့်​ထွက်​လာ
​သော Yubinက
"Fanxing...အိပ်​တော့​လေ...စာ​မေးပွဲ​ဖြေပြီးတာ
​တောင်​စာဖတ်​နေတုန်းလား...ဒါက​ကျောင်းစားမ
ဟုတ်​ပါဘူး...ဝထ္တု​လေ...ဖတ်​ကောင်းတယ်​..ကျွန်​
​တော်​ဖတ်​ပြီးမှ အိပ်​တော့မယ်​..ဦး..အိပ်​ရင်​အိပ်​တော့
​နော်​.."
"Fanxing...ကိုယ်​ကို ဦးလို့မ​ခေါ်ပါနဲ​တော့..."
"​နောက်​ဘယ်​လို​ခေါ်ရမှာတုန်း...နာမည်​ခေါ်ဖို့ကျ​
​တော့လည်း ရိုင်းတယ်​လေ.."
Fanxingက စာဖတ်​ရင်း​ပေါ့​ပေါ့ပါးပါး​ပြော​နေတုန်း
Yubinက Fanxingနားအနားကပ်​ရင်း
"​ယောက်ျားလို့​ခေါ်​လေ..."
"​ဗျာ...လာ​နောက်​နေတာလား...မဟုတ်​တာ​တွေကို
ဘယ်​က တတ်​လာတာလဲ..."
"အလုပ်​က လူ​တွေ​ပြောတာ...သူတို့​ပြောတာလဲဟုတ်​
တာဘဲ​လေ..ကိုယ်​တို့နှစ်​ယောက်​က လင်​မယားလို​နေ​နေ ကြပြီးဘဲ..ဒီလိုအ​ခေါ်အ​ဝေါ်​လေး​တွေ​တော့ ရှိသင့်​
တာ​ပေါ့လို့...အခုကြည့်​ရတာ..ကိုယ်​ကဘဲ ချစ်​နေရသ
လိုဘဲ..ဘာလဲမသိဘူး..."
က​လေးထက်​ပိုဆိုး​နေ​သော Yubin အား
"​ယောက်ျား.."
Fanxingတစ်​ယောက်​တိုးညှင်းစွာ​ခေါ်ပြီး ရှက်​နေ​လေ သည်​။ Yubinက အကဲပိုကာ
"ခုနက ဘာ​ပြောလိုက်​တာလဲ...မဟုတ်​ဘူး..ဘယ်​လို
​ခေါ်လိုက်​တာလဲ..ပြန်​ခေါ်ကြည့်​..."
"တစ်​ခါဘဲ​ခေါ်မယ်​...​နောက်​တစ်​ခါက​တော့'အန်​ကယ်​
က​တော့ noပါ'ဘဲ...​တော်​ပြီး...အိပ်​တော့..အလုပ်​
သွားရမယ်​မဟုတ်​လား..."
"Fanxing...."
​ယောက်ျားလို့အ​ခေါ်ခံချင်​နေ​သော Yubin​လေး စိတ်​
ညစ်​သွားရှာ​တော့သည်​။​နောက်​တစ်​နေ့​ကျောင်း၌
အစားနဲ့ပါးစပ်​သော Fanxingအားကြည့်​ပြီး Jellyက
"Fanxing...မင်းတစ်​ခုခု​တော့ ဖြစ်​နေပြီး.."
"မသိဘူးကွာ...​ဗိုက်​ဆာတာဘဲသိတယ်​..ပြီး​တော့
တစ်​ချို့အသားဟင်းနံ့ရရင်​အန်​ချင်​သလို​တွေ၊ အစပ်​လည်း စာချင်​..ပြီး​တော့ တစ်​ချိန်​တည်းမှာဘဲ အချိုက
စားချင်​လာပြန်​ရော..."
"မဖြစ်​တော့ဘူး...Fanxing..ငါတို့​ဆေးရုံသွားရ
​အောင်​...."
"ဘာသွားလုပ်​မို့လဲ..."
"လိုက်​သာလိုက်​ခဲ့စမ်းပါ..."
Jellyသည်​မသင်္ကာသည်​နှင့်​နှစ်​ယောက်​သား​ဆေးရုံ
သို့​ရောက်​လာကြသည်​။​ဆရာဝန်​က စမ်းသပ်​အပြီး
မှာ​တော့ Fanxingက
"ဆရာ...ကျွန်​တော်​သေ​တော့မှာလား...ဘာ​ရောဂါ
ဖြစ်​နေတာလဲ...ဆရာ..."
"ခင်​ဗျားတို့လာတဲ့​နေရာမှား​နေပြီး.."
"​ဗျာ...ဘာလို့လဲ​ဗျာ...ကျွန်​တော်​ကြောက်​လာပြီး"
"မီးဖွား​ဆောင်​သွားကြည့်​ပါ..."
"ဟုတ်​ကဲ့...ဟမ်​....ဘယ်​အ​ဆောင်​?..."
"မီးဖွား​ဆောင်​လေ..."
"ကျွန်​တော်​က ဘာလို့မီးဖွား​ဆောင်​သွားရမှာလဲ.."
"ခင်​ဗျားမှာ ကိုယ်​ဝန်​ရှိ​နေပြီး​ဗျ...."
"ဘာ....ဘာ​ပြော...တယ်​...ကိုယ်​ဝန်​.. ...လာ​နောက်​
​နေတာလား..ဆရာကလည်း..ကျွန်​တော်​က​
​ယောက်ျား​လေး​လေ​ဗျာ...ဘာလို ကိုယ်​ဝန်​ဆောင်​
နိုင်​မှာလဲ​ဗျ..."
"သွားကြည့်​ပါ...အ​ကြောင်းစုံသိလိမ့်​မယ်​..."
ဆရာဝန်​စကားကြားပြီး ပြန်​ထွက်​လာ​သော Fanxing
သည်​လိပ်​ပြာလွင့်​နေ​သောရုပ်​ဖြစ်​နေရာ Jellyက
"ဘာ..ဘာတဲ့လဲ..."
"Jelly....ဆရာက မီးဖွား​ဆောင်​ကို သွားတဲ့..."
"ဟမ်​..ဘာလုပ်​မို့..."
"ဝှါး...မင်း​ပြောသလို ငါကိုယ်​ဝန်​ရှိ​နေပြီး..ဝှါး.."
​ဆေးရုံစင်္ကြန်​မှာ​အော်​ငို​နေ​သော Fanxingအား လူ
အများဝိုင်းကြည့်​ကြရာ
"အရင်​ဆုံးအပြင်​ထွက်​ရ​အောင်​...​နော်​..."
Jellyသည်​Fanxingအား​ချော့ပြီး အပြင်​သို့ ထွက်​
သွားကြသည်​။jellyက
"မင်း...သူ့ကို​ခေါ်သင့်​တယ်​..."
"ရွှတ်​...ဘယ်​သူ..."
"က​လေးအ​ဖေ​လေ...မင်းကိုယ်​ဝန်​ရှိတာဆိုရင်​သူနဲ့
လာသင့်​တယ်​...​ခေါ်လိုက်​ပါ....ငါနဲ့ရှိ​နေတာထက်​ဆိုင်​
ရင်​သူနဲ့ရှိ​နေတာက မင်းကို​ကြောက်စိတ်​ပြေ​စေတယ်​
မဟုတ်​လား....ငါသွား​တော့မယ်​နော်​...အ​ဖေငါ့ကို​ခေါ်
ထားတာ​မေ့​နေလို့..တာ့တာ...ဒါနဲ့ ဂုဏ်​ယူပါတယ်​
​နော်​...Fanxing..."
Jellyသည်​Fanxing အား​ကျောခိုင်းသွားရင်း
"​နောက်​ဆုံး​တော့ မင်းနှလုံးသားက သူ့အတွက်​ပါဘဲ
လား..."
တီးတိုး​ရေရွတ်​ရင်း ဝမ်းနည်းစွာ ထွက်​သွား​တော့သည်​။ ရုံး၌ အလုပ်​လုပ်​နေ​သော Yubinထံ ဖုန်းဝင်​လာရာ
"Fanxing?"
"ဦး...​ဆေးရုံကိုလာခဲ့ပါလား..."
"ဟမ်​...ဘာ..ဘာဖစ်​လို့လဲ...တစ်​ခုခုဖြစ်​လို့လား.."
"ဘာမမဖြစ်​ပါဘူး..အခု ဦးတို့ရုံးနားက​ဆေးရုံ​ရှေ့
မှာ ရှိ​နေတယ်​...လာခဲ့​နော်​..."
"အင်း..ကိုယ်​အခုလာခဲ့မယ်​..."
Yubinသည်​ဒုံးပြန်​လိုအရှိန်​နှင့်​Fanxingရှိရာ​ဆေးရုံ
သို့​အ​မောတ​ကော​ရောက်​သွား​လေသည်​။ မီးဖွား​
​ဆေးရုံ​တွင်​ရပ်​နေ​သော Fanxingအား​တွေ့သည်​နှင့်​
"Fanxing...ဘာဖစ်လို့ ဒီကို​ရောက်​နေတာလဲ.."
"ကျွန်​တော်​ကြောက်​တယ်​...တူတူလိုက်​ခဲ့​ပေး..​နော်​"
"Fanxing...ဘာဖစ်​လို့လဲ..."
"လိုက်​ခဲ့ပါ.."
Fanxingဆွဲ​ခေါ်ရာအ​နောက်​ပါသွားရာ​ရောက်​သွား
သည့်​နေရာက ကိုယ်​ဝန်​စမ်းသပ်​ခန်း..Yubinက
"Fanxing..ကိုယ်​တို့ဘာလို့ဒီကို​ရောက်​နေတာလဲ"
"ခဏ​..ကြည့်​နေ..."
နာရီဝက်​အကြာ ဆရာက အက်​ထရာ​ဆောင်းရိုက်​ပြီး
ဓာတ်​ပုံ​ပေးရင်းနဲ့
"ဂုဏ်​ယူပါတယ်​...ကိုယ်​ဝန်​က ၄ပတ်​ထဲဝင်​နေပါပြီး"
ဆရာဝန်​ရဲ့စကား​ကြောင့်​Yubinအံ့ဪသွားရာ
"ဘာ..ဘာ​ပြောလိုက်​တယ်​....က​လေး?"
"ဟုတ်​ပါတယ်​...က​လေးရှိ​နေပါပြီး..ကျွန်​တော်​တို​
မှာ​ယောက်ျား​လေးကိုယ်​ဝန်​လာစစ်​ကြတာ များပါ
တယ်​..အာ့​ကြောင့်​လုံးဝမမှားပါဘူး..."
Yubinသည်​အပြင်​ထွက်​လာသည့်​တိုင်​အောင်​အံ့ဪ လို့မဆုံးဖြစ်​နေရာ Fanxingက
"ဦး...ကျွန်​တော်​ဗိုက်​ထဲမှာ တဂယ်​က​လေးရှိ​နေတာ
လားဟင်​..."
"​သေချာတာ​ပေါ့...ကိုယ်​တို့နှစ်​ယောက်​ရဲ့က​လေး..
အာ့​ကြောင့်​ဒီရက်​ပိုင်းအ​သေစား​နေတာကိုး..."
"ဦး..​ပြော​နေရင်းနဲ့ ထပ်​စားချင်​လာပြီး..."
"ဘာစားမလဲ​ပြော..ကိုယ်​တို​အိမ်​ပြန်​ရင်း ဝယ်​သွားရ
​အောင်​..."
"အလုပ်​ပြန်​မသွား​တော့ဘူးလား..."
"ဟင့်​အင်း..​နေ့တစ်​ဝက်​ခွင့်​ယူလိုက်​မယ်​...ကိုယ်​မင်း
နဲ့ ဒီချိန်​မှာ တူတူရှိ​နေချင်​တယ်​..."
"ဦး...."
"လာ..သွားရ​အောင်​..သွားရင်းနဲ့ မုန့်​တွေဝယ်​သွား
ကြမယ်​လေ..."
Fanxingသည်​သူ့အားအရမ်းဂရုစိုက်​သော Yubin
အား​ခြေဖျား​ထောက်​ပြီး အနမ်းတစ်​ပွင့်​ပေးရင်း
"​ကျေးဇူးဘဲ​နော်​..​ယောက်ျား..."
ထိုသို့​ပြောပြီးသည်​အရင်​ထွက်​သွား​လေသည်​။ Yubinတစ်​ယောက်​ငြိမ်​နေရင်းမှ
"Fan...fanxing...ခုနကစကားထပ်​ပြောပါအုံး."
Fanxingအ​နောက်​သို့​ပြေးလိုက်​သွား​လေသည်​။
နှစ်​ယောက်​သား​ဆေးရုံမှ ထွက်​လာသည်​ကို​စောင့်​
ကြည့်​နေ​သော လူတစ်​ယောက်​က အဖိုးဖြစ်​သူဆီ သ
တင်းပို့​လေသည်​။
"ဘာ...မီးဖွား​ဆေးရုံ?..အဲ့ကိုဘာသွားလုပ်​တာလဲ..
စုံစမ်းပြီး ဒီညအစီရင်​ခံ.."
အဖိုးဖြစ်​သူက ဖုန်းချပြီး စိတ်​ထဲ၌
"မီးဖွား​ဆေးရုံတဲ့လား..ဘာသွားလုပ်​ကြတာလဲ"
​တွေး​တောရင်း ပြတင်း​ပေါက်​အား​ငေးကြည့်​နေမိ
​တော့သည်​။ည​နေ​ပိုင်း​လောက်​တွင်​အဖိုးဖြစ်​သူထံ စာအိတ်​ရောက်​
လာသည်​။ ထိုစာအိတ်​ထဲမှ အ​ကြောင်းအရာကို.ဖွင့်​
ကြည့်​လိုက်​ရာ အဖိုးတစ်​ယောက်​မျက်​လုံးပြူးသွား
​လေသည်​။
"ဘာ....ဘာ....ကိုယ်​...ဝန်​..၄ပတ်​.....ဘယ်​သူက
ကိုယ်​ဝန်​ရှိတာ....Fanxing....fanxingဆိုရင်​Yubin ရဲ့ ချစ်​သူ​ကောင်​လေး....ဘယ်​လိုဖြစ်​နိုင်​မှာလဲ
.....အတွင်း​ရေးမှုးဟန်​...တစ်​ချက်​ဝင်​လာခဲ့အုံး.."
အတွင်း​ရေးမှူးလည်း အထဲဝင်​လာရာ
"Yubin..ဒီတ​လောဘာလုပ်​နေလဲ..."
"ကုမ္ပဏီတစ်​ခုမှာ မန်​နေဂျာရာထူးနဲ့ အလုပ်​ဝင်​နေပါတယ်​..."
"Fanxingက​ရော.."
"သူက​တော့ အရင်​တိုင်း​ကျောင်းတတ်​လိုက်​..အချိန်​
ပိုင်းအလုပ်​လုပ်​လိုက်​နဲ့ပါဘဲ..."
"အင်း...သူတို့အခု​နေ​နေတဲ့​နေရာက Fanxingရဲ့ ဆရာ ဖြစ်​သူက​ပေး​နေထားတဲ့​နေရာဟုတ်​တယ်​ဟုတ်​.."
"ဟုတ်​..."
"အဲ့တိုက်​ခန်းကို သူတို့နှစ်​ယောက်​နာမည်​နဲ့ ပြန်​ဝယ်​
လိုက်​..."
"​ဗျာ....ဟုတ်​..."
"ပြီး​တော့ သူတို့မသိ​စေနဲ့..."
"နားလည်​ပါပြီး..."
အဖိုးဖြစ်​သူခိုင်း​စေချက်​ကြောင့်​အတွင်း​ရေးမှူးလည်း ထွက်​သွားခဲ့သည်​။ ကျန်​ရစ်​ခဲ့​သော အဖိုးဖြစ်​သူက
"​ယောက်ျား​လေးက ကိုယ်​ဝန်​ဆောင်​နိုင်​တယ်​တဲ့လား
....ဘယ်​လို​တွေ ဖြစ်​ကုန်​တာလဲ..."
​တစ်​ယောက်​ထဲ​ရေရွတ်​ရင်း အထီးကျန်​နေခဲ့သည်​။
အိမ်​သို့ပြန်​ရောက်​လာ​သော Yubinနှင့်​Fanxingတို့
က​တော့ ဘာမှမသိဘဲ အိမ်​သို့​ရောက်​လာခဲ့သည်​။
Fanxingတစ်​ယောက်​အိမ်​သို့​ရောက်​သည်​နှင့်​ဝယ်​
လာ​သော မုန့်​တို့ကို​ဖောက်​စား​လေသည်​။ Yubinက
မီးဖို​ချောင်​ထဲမှာ ကြက်​သားဟင်းကို ယူလာပြီး Fanxingအ​ရှေ့တွင်​ချလိုက်​ရာ Fanxingသည်​အနံ့
မခံနိုင်​တော့ဘဲ အိမ်​သာထဲသို့​ပြေးကာ ပျို့အန်​လေ
သည်​။ Yubinလည်း တံခါး​ရှေ့တွင်​ရပ်​ရင်း
"Fanxing...အဆင်​ပြေရဲ့လား..."
"​ဝေါ့...​ဝေါ့..."
"ဟာ...​တော်​တော်​ခံစားရမှာဘဲ...​နေအုံး..ကိုယ်​ဝန်​
​ဆောင်​ဆို​တော့ အ​မေတို့ သိမှာ​ဘဲ...အ​မေတို့ဆီ ဖုန်း
ဆက်​ရမယ်​..."
Yubinသည်​ပြာယာခက်​ရင်း အ​မေတို့ဆီ ကိုယ်​ဝန်​ရှိ
​ကြောင်း​ပြောပြလိုက်​ရာ
"ဘာ...ကိုယ်​ဝန်​.. ..ဆိုလိုတာက အ​မေတို့​မြေးချီရ
​တော့မှာ​ပေါ့..."
"ဟာ..အ​မေကလည်း...အဲ့ဒါအ​နောက်​ထား...Fanxingတစ်​ယောက်​အန်​နေတာ မရပ်​သေး
လို့ မြန်​မြန်​လာ...."
"အင်းအင်း...လာခဲ့မယ်​...သူ့​အ​ရှေ့မှာ အသားဟင်း​တွေ မချ​ပေးနဲ့..အဲ့ဒါက ပိုပျို့တယ်​..."
အ​မေဖြစ်​သူ ဖုန်းချသွားပြီးတဲ့​နောက်​မှာ​ဖေကြီးက
"ကိုယ်​ဝန်​တဲ့လား..."
"ဟုတ်​တယ်​...Fanxing​လေး...ပျို့​နေတာ ဘာလုပ်​
ရမယ်​မှန်းမသိဘူးတဲ့...ကိုယ်​ဝန်​ဆောင်​စက အရမ်း
အ​ရေးကြီးတယ်​..ကျွန်​မ သွားလိုက်​အုံးမယ်​.."
"​နေအုံး...ငါလည်း လိုက်​မယ်​..သွားရင်းနဲ့ အ​ရေရွှမ်း
တဲ့အသီး​တွေ ဝင်​ဝယ်​ရ​အောင်​...သွားမယ်​..."
​မေကြီးတို့ထွက်​သွားဖို့လုပ်​ရာ အမဖြစ်​သူလည်း
"အ​မေ..သမီးလည်းလိုက်​မယ်​..."
'​အေး...လာလာ...."
၃​ယောက်​သား​ယောက်​ယက်​ခက်​နေရင်းနဲ့ အသီးများ
ဝယ်​ကာ Yubinတို့ဆီ​ရောက်​ခဲ့သည်​။ အ​မေဖြစ်​သူတို့
တံခါး​ခေါက်​ရာ Yubinက ဖွင့်​ပေးပြီး
"လာလာ...အ​မေ..ခုနကမှ အန်​တာရပ်​သွားတာ...
​သူ​တော်​တော်​မော​နေပြီး..."
"​အေး​အေး...Yubin..အ​မေတို့ အသီးဝယ်​လာတယ်​
....သွားခွဲလာခဲ့..."
"ဟုတ်​..အ​မေ..."
Yubinက မီးဖို​ချောင်​ထဲသို့ ဝင်​သွားစဉ်​ဆိုဖာ​ပေါ်တွင်​
ထိုင်​ရင်း မုန့်​စား​နေ​သော Fanxingအား အ​မဖြစ်​သူက
"​ကိုယ်​ဝန်​ဆောင်​ထားလို့လား​တော့ မသိဘူး..အသား​လေး​တွေ ဝင်းလာသလိုဘဲ..."
"ဟဲဟဲ..."
Fanxing​ကြောက်​လန့်​နေသည်​ကို ကြည့်​ပြီး မျက်​နှာ
ချင်းဆိုင်​ခုံတွင်​ဝင်​ထိုင်​သော​မေကြီးနဲ့​ဖေကြီးက
"မ​ကြောက်​ပါနဲ့...ကိုယ်​ဝန်​ဆောင်​တွေက​ကြောက်​
တာ​တွေ မ​ကောင်းဘူး...ဒါနဲ့ ဘယ်​လောက်​ရသွားပြီး
လဲ..."
"၄ပတ်​ပါ..."
"​ပြောချင်​တာက မင်းတို့နှစ်​ယောက်​လွန်​ခဲ့တဲ့ ၄ပတ်​
​ကျော်​ကတည်းက အချစ်​တွေ ပြုလုပ်​ပြီးပြီး​ပေါ့..."
"အန်​တီ..."
"ဟားဟား...စတာပါ...သက်​တောင့်​သက်​တာ​နေပါ
...အန်​တီတို့ဒီမှာ ကိုယ်​ဝန်​ဆောင်​တွေ အတွက်​ထုတ်​
ထားတဲ့ စာအုပ်​ဝယ်​ခဲ့တယ်​...ဒါကို ဖတ်​ပြီး လိုက်​နာ
​နော်​..."
"ဟုတ်​..အန်​တီ...ဒါနဲ့​လေ..အမြဲတမ်း​ဗ်ိုက်​ဆာ​နေ
တယ်​..."
"အခု​ရော.."
"ဆာ​နေတုန်း..."
"အဆီ​တွေ စားမ​နေနဲ့...အန်​တီချက်​ပေးမယ်​..ချက်
​နေတုန်း Yubinခွဲထားတဲ့ အသီးကို စား​နေနှင့်​.."
Yubinလည်း.အသီးခွဲပြီး​နောက်​Fanxing အနားတွင်​
ထိုင်​ကာ အသီး​ခွံ့​ကျွေး​နေ​လေသည်​။ အဖြစ်​သည်း​နေ
​သော Yubinကို ကြည့်​ရင်း မျက်​စိ​နောက်​နေ​သော
အမဖြစ်​သူက
"Yubin...နင်​ဘယ်​တုန်းက အဲ့​လောက်​အဖြစ်​သည်း
သွားတာလဲ...က​လေးရှိသွားလို့လား..."
"အမလည်း က​လေးယူကြည့်​ယောက်​ဖဆီက ဒီလို
ပြုစုခံရလိမ့်​မယ်​..."
"နင်​..​သေ​တော့မယ်​..."
"တိုးတိုး​နေ..က​လေးလန့်​သွားမယ်​..."
"အခုမှ က​လေးက ပဲ​စေ့ဘဲရှိ​သေးတာ..ဘယ်​လို
သွားလန့်​မှာလဲ.."
Yubinရဲ့စကား​တွေ​ကြောင့်​Fanxingသည်​Yubinရဲ့
ပခုံးထက်​၌​ခေါင်းတင်​ကာ လက်​နှင့်​အုပ်​ရင်း ရှက်​
​နေ​တော့သည်​။​ဖေကြီးက
"မင်းတို့နှစ်​ယောက်​တော်​တော့....Fanxingတစ်​
​ယောက်​နေရခက်​နေပြီး..."
ထိုအချိန်​မှာဘဲ...​မေကြီးရဲ့ ဟင်းချက်​ခြင်း ပြီးဆုံး
သွားခဲ့သည်​။ ဟင်း​တွေချက်​ပြီး​နောက်​အားလုံးထ
မင်းဝင်​စားကြသည်​။ အားလုံးပုံမှန်​စား​နေတဲ့အချိန်​
Fanxingသည်​၁၅မိနစ်​အတွင်း ၃ပန်းကန်​ကုန်​သွားခဲ့
သည်​။ အ​မေဖြစ်​သူက
"ဒီ​လောက်​စားပုံ​ထောက်​ရင်​ဒီ​က​လေးက​တော်​တော်​.ကျန်းမာတာဘဲ..."
"အ​မေကလည်း ပဲ​စေ့​လောက်​ဘဲရှိ​သေးတဲ့ က​လေး
ကို အ​မေက​ဟောကိန်း​တွေ ထုတ်​နေတာလား.."
သမီးဖြစ်​သူက ရွဲ့​ပြောရာ အားလုံးရယ်​မောခဲ့ကြ
သည်​။​နောက်​တစ်​နေ့​နေ့လည်​ကျောင်းလွှတ်​ချိန်​တွင်​
​Fanxingလည်း အပြင်​သို့ ထွက်​လာရာ အပြင့၌
​စောင့်​နေ​သောကား တစ်​စီးမှလူတစ်​ယောက်​ဆင်းလာ
ပြီး
"Fanxing...ဥက္ကဌ က​တွေ့ချင်​ပါတယ်​တဲ့..."
"ဘယ်​သူ.."
"Yubinရဲ့အဖိုးပါ..."
"ဟူး...​နောက်​ဆုံး​တော့​ရောက်​လာပြီးဘဲ.."
Fanxingလည်း ကြိုသိ​နေသည့်​ဟန်​ဖြင့်​ကားထဲသို​
ဝင်​ပြီး တစ်​နေရာသို့​ခေါ်​ဆောင်​သွားခံရသည်​။
Fanxingလည်း​ကြောက်​ကြောက်​လန့်​လန့်​နှင့်​လိုက်​
ပါသွားခဲ့​တော့သည်​။ထိုအချိန်​တွင်​Yubinဆီသို့ ဖုန်း​ကောတစ်​ခုဝင်​လာသည်​။ ထိုဖုန်းကို ကြည့်​ပြီးYubin
ရဲ့ မျက်​နှာ​ရေ​သေလိုတည်​ငြိမ်​ရင်း
"ဟယ်​လို..."
"ည​နေကျရင်​တွေ့ရ​အောင်​...​နောက်​ဆုံး​တွေ့ခံတဲ့
​နေရာကို လာခဲ့.."
"ဟုတ်​ကဲ...အဖိုး..."
စကား​ပြောပြီးသည်​နှင့်​အဖိုးဖြစ်​သူဖုန်းကို ချလိုက်​
သည်​။Fanxingလိုက်​ပါသွား​သော ကားသည်​နာမည်​ကြီး
စား​သောက်​ဆိုင်​တစ်​နေရာ၌ ရပ်​တန့်​သွားခဲ့သည်​။ Fanxingတစ်​ယောက်​ကား​ပေါ်မှဆင်းပြီး စားပွဲထိုး
ဝန်​ထမ်း​လေး ညွှန်​ပြရာ​နောက်​သို့လိုက်​သွားခဲ့သည်​။
ဆ်ိုင်​ထဲ၌ ဘယ်​သူမှမရှိ။ ကျက်​သ​ရေရှိလှသည့်​အဖိုး
ဖြစ်​သူတစ်​ယောက်​သာရှိသည်​။ အဖိုးဖြစ်​သူသည်​သူ့
အားလှမ်းကြည့်​လိုက်​ရာ အကြည့်​နဲ့တင်​Fanxing
တစ်​ယောက်​ကြက်​သီးအဖြာအဖြာထသွား​လေသည်​။
Fanxingရဲ့ စိတ်​ထဲ၌
"ကြည့်​တာနဲ့တင်​သြဇာဘယ်​လောက်​ကြီးလဲဆိုတာ
သိရတယ်​...ဦး...အဖိုးဘာလို့​ကြောက်​လဲဆိုတာ နား
လည်​လိုက်​သလိုဘဲ...."
စီတ်​ထဲ၌​ရေရွတ်​ရင်း အဖိုးရှိရာသို့သို့​လျှောက်​သွား
​လေသည်​။ လွတ်​နေ​သော ထိုင်​ခုံတစ်​နေရာအ​နောက်​
တွင်​ရပ်​နေရာ
"ထိုင်​လေ..."
အဖိုးဖြစ်​သူက ထိုင်​ရန်​ပြော​လေသည်​။ Fanxing
သည်​ကြောက်​ကြောက်​လန့်​လန့်​နှင့်​ဝင်​ထိုင်​လိုက်​
သည်​။ အဖိုးက
"Fanxingဟုတ်​တယ်​နော်​.."
"ဟုတ်​.."
"အသက်​ဘယ်​လောက်​ရှိပြီးလဲ..."
"၁၈နှစ်​..."
"မိဘ​တွေက​ရော.."
"ငယ်​ငယ်​ကတည်းက ဆုံးသွားပြီးလို့သိရပါတယ်​.."
"​ကောင်​လေး..မင်းလည်းသိမှာပါ...ငါမင်းအ​ကြောင်း
​တွေ စုံစမ်းထားတာ..."
"ဟု..ဟုတ်​..."
"မ​ကြောက်​ပါနဲ့...အခု Yubinအိမ်​က ထွက်​သွားတာ
၃လရှိ​တော့မယ်​...သူမရှိတုန်း ကုမ္ပဏီ မှာပရမ်းပတာ
​တွေ ဖြစ်​နေတယ်​...​ရှောင်​ရင်းတို့က ဘဲ လိုက်​ထိန်း​နေ
ရတယ်​..အဖိုးကလည်း အသက်​ကြီးပြီးဆို​တော့ အ
ရင်​ကလို မသွပ်​လက်​တော့ဘူး..."
"အဖ်ိုး..ကျွန်​တော့ကို ဒါ​တွေ​ပြော​နေတာက ဦးနဲ့လမ်း
ခွဲ​စေချင်​လို့လား..."
"အစက​တော့ အဲ့လိုလုပ်​ဖို့ဘဲ...ဒါမဲ့..မင်း​ပြောတာကို
နား​ထောင်​ကြည့်​ရ​အောင်​..Yubinကို သူ​ဌေးမှန်းသိလို့
ချစ်​ချင်​ယောင်​ဆောင်​နေတာလား.."
"မ..မဟုတ်​ပါဘူး...ဦးကို ကျွန်​တော်​စစ​တွေ့တုန်းက
လက်​ထောက်​လို့ဘဲ သိရတယ်​..ကျွန်​တော်​တိုက်​ခန်း
မှာ အခန်းငှါးတယ်​..."
"ဒါဆိုရင်​သူ သာမန်​အစားအစာ​တွေ မစားတတ်​တာ
မစားနိုင်​တာ သိမှာ​ပေါ့.."
"အစက​တော့ ရိပ်​မိပါတယ်​...ကျွန်​တော်​မေးလိုက်​
တိုင်း မတူညီတဲ့အ​ကြောင်းပြချက်​တွေ​ပေးတယ်​..
သူ့ဘဝက ဘယ်​လိုဘဲဖြစ်​နေပါ​စေ..ကျွန်​တော်​သူ့ကို
သ​ဘောကျတယ်​...ချစ်​တယ်​...သူ့နဲ့လမ်းခွဲရမယ်​ဆို
တာ လုံးဝမဖြစ်​နိုင်​ပါဘူး...ကျွန်​တော်​ကိုယ့်​ဘဝ၊
ကိုယ့်​အ​ခြေအ​နေကို သိပါတယ်​...ကျွန်​တော်​ကြိုး
စားပါ့မယ်​...အဖိုးဖြစ်​စေချင်​တဲ့ အ​ခြေအ​နေထိ ကျွန်​
​တော်​ကြိုးစားပါ့မယ်​..ဒါမဲ့ ကျွန်​တော့တို့ကို ခွင့်​ပြု
​ပေးပါ..."
Fanxingသည်​လက်​သီးကို ကျစ်​ကျစ်​ဆုတ်​ကာ​ပြော
ချင်​တာ​တွေ​ပြောချလိုက်​ရာ အဖိုးဖြစ်​သူသည်​အ
နည်းငယ်​အံ့ဪသွား​လေသည်​။ အဖိုးဖြစ်​သူက သ
​ဘောကျကာ
"ဟားဟား...မင်းက​တော်​တော်​ပြောတတ်​တဲ့​ကောင်​
​လေးဘဲ...ဘယ်​နှလရှိပြီးလဲ.."
"​ဗျာ..."
"ကိုယ်​ဝန်​လေ..."
"၄...၄ပတ်​ပါ..."
"ဟားဟား....အဖိုးက Yubinကို မင်းနဲ့သ​ဘောမတူ
တဲ့အချက်​က​ယောက်ျား​လေးဖြစ်​နေတဲ့အချက်​ဘဲ..
ပြီး​တော့ မျိုးဆက်​ပျက်​မှာလည်း စိုးတာပါတာ​ပေါ့​
​နော်​...အခုလိုဖြစ်​သွားမယ်​လို့ တင်​တောင်​မထင်​မိဘူး
....ဟားဟား..."
အဖိုးဖြစ်​သူက သ​ဘောကျကာ​အော်​ရီ​နေ​လေသည်​။
"ဒီ​နေ့ မင်းကိုလာ​တွေ့တာ Yubinကို ပြနလမ​ပြောနဲ့
​နော်​...မင်းကို အမှတ်​99မှတ်​ပေးမယ်​..."
"ဘာလို့ 100မပြည့်​တာလဲ.."
"1မှတ်​က က​လေးအတွက်​....အမြွှာ​လေး​မွေး​နော်​"
"​ဗျာ...အဖိုး..."
Fanxingသည်​အဖိုးဖြစ်​သူရဲ့ စကားကြားပြီး​နောက်​
ရှက်​သွားကာ မျက်​နှာနီသွားခဲ့သည်​။ ခဏကြာ​သော်​
စားပွဲထိုးက စားစရာလာချ​ပေး​လေသည်​။ အသားကို
မကျက်​တကျက်​ချက်​ထား​ကြောင့်​Fanxing​လေး ပျို့​လေရာ သန့်​စင်​ခန်း​နေရာ​မေးပြီးြေ​ပး​လေသည်​။
အဖိုးက
"သူဘာဖြစ်​သွားတာလဲ..."
အတွင်း​ရေးမှူးက အဖိုးနားအနားကပ်​ကာ
"အသားကို မကျက်​တကျက်​ချက်​ထားလို့ ပျိူ့တာပါ
...​ပြောရရင်​အသားစိမ်း​တွေ မြင်​လို့မရ အနံ့ခံလို့မရ
ပါဘူး..."
"ဒါဆို ငါ့အမှား​ပေါ့...စားစရာ​တွေ ပြန်​လဲလိုက်​...
အသီးအရွက်​အ​ကြော်​တွေဘဲ ချ​ပေးလိုက်​.."
"ဟုတ်​ကဲ့..."
စားပွဲထိုးသည်​ချ​ပေးထား​သော အသားပွဲကို ပြန်​သိမ်း
သွားပြီး အသီးအရွက်​ကြော်​ဘဲ ချ​ပေးလိုက်​သည်​။
Fanxingလည်း ပြန်​လာရာ အသီးအရွက်​ကို​တွေ့
သည်​နှင့်​
"အဖိုး...ခုနက အသား​ရော.."
"မင်းစားရမှာအဆင်​မ​ပြေလို့ ပြန်​လဲလိုက်​တယ်​..စား
​နော်​..ကြိုက်​သ​လောက်​စား.."
"ဟုတ်​...ဒါမဲ့...မလာခင်​ကတည်းက ကျွန်​တော်​စား
ထားပြီးပြီး...ဆာ​နေတုန်းဘဲ.."
"စားပါ...ဝ​အောင်​စား..အဖိုးဝယ်​ကျွေးမယ်​..."
"​ကျေးဇူးပါ...အဖိုး..."
Fanxingလည်း တစ်​ပွဲပြီးတစ်​ပွဲစားရာ ၄ပွဲ​လောက်​
ကုန်သွားပြီး​နောက်​
"အာ...​ဗိုက်​ဝသွားပြီး...​ကျေးဇူးပါ..အဖိုး.."
"​ကျေးဇူးဆိုတဲ့ စကားကို ဘယ်​နှခါ​လောက်​ပြော​နေ
တာလဲ...."
"ဟဲဟဲ...ဦးဆီက ကြားဖူးတာ​တော့ အဖိုးက..."
"ဆိုးတယ်​လို့​ပြောတယ်​ဟုတ်​..."
"အဲ့​လိုအဓိပ္ပါယ်​ပါဘဲ..."
"အဖိုးက သူ့အ​ပေါ်မှာဘဲ ရက်​စက်​တာပါ...စိတ်​ထဲမ
ထားနဲ့​နော်​.."
"ဟုတ်​..အဖိုး.."
နှစ်​ယောက်​သား စကား​ပြောပြီး အပြင်​သို့ပြန်​ထွက်​လာ ပြီး Fanxingကို​ကျောင်းသို့ ပြန့လိုက်​ပို့လိုက်​
သည်​။ ည​နေပိုင်းအလုပ်​ဆင်းချိန်​ရောက်​သော်​Yubin
က Fanxingဆီသို့ ဖုန်းဆက်​လေသည်​။
"Hello..fanxing.."
"ဟုတ်​.ဦး..."
"ကိုယ်​ည​နေသွားစရာရှိလို့​နောက်​ကျမယ်​နော်​...
ကိုယ့်​ကိုမ​စောင့်​ဘဲ အရင်​စားနှင့်​..."
"ကျွန်​တော်​က အချိန်​ပိုင်းအလုပ်​ရောက်​နေပြီး​ဗျ. "
"ဘာ...အချိန်​ပိုင်း..fanxing..ကိုယ်​ဝန်​ရှိစက ဂရု
စိုက်​ရတယ်​လေ...အပင်​ပန်းမခံနဲ့..."
"ရပါတယ်​...ဦးရဲ့...စိတ်​မပူနဲ​နော်​..."
"ဂရုစိုက်​နော်​..."
"ဟုတ်​ပါပြီး..."
Yubinသည်​စိတ်​မချသည့်​အဆုံး Fanxingအလုပ်​
လုပ်​ရာ Barမှ မန်​နေဂျာသို့ဖုန်းဆက်​ပြီး
"မန်​နေဂျာ.."
"ဟုတ်​ကဲ့..​သူ​ဌေး.."
"ငါ့က​လေးကို ပင်​ပင်​ပန်းပန်းမလုပ်​ခိုင်းနဲ့..အ​လေးအ
အင်​မမခိုင်းနဲ့​နော်​...ငါ့က​လေး တစ်​ခုခုဖြစ်​လို့က​တော့
မင်း​ခေါင်းပြတ်​ပြီးမှတ်​..."
ဟုတ်​..ဟုတ်​ကဲ့..."
Yubinလည်း ဖုန်းချသွားသည်​နှင့်​မန်​နေဂျာက
"ငါ့က​လေး..ငါ့က​လေးနဲ့..​တော်​တော်​ကိုဖြစ်​..."
ပွစိပွစိ​ပြော​နေ​လေသည်​။ Yubinလည်း အဖိုးနဲ့ ချိန်း
ထားရာ​နေရာသို့​ရောက်​လာခဲ့သည်​။ Yubinက
"အဖိုး...."
"​ရောက်​လာပြီးလား..ထိုင်​...."
"ဘာကိစ္စရှိလို့လဲ​ဗျ..."
"ကုမ္ပဏီကို ပြန်​လာခဲ့​တော့..."
"Fanxingနဲ့ လမ်းခွဲခိုင်းတာဆိုရင်​ရင်​တော့..လုံးဝပြန်​
မလာန်ိုင်​ပါဘူး..."
"သူ့မှာ မင်းနဲ့ရတဲ့ က​လေးရှိ​နေတယ်​မဟုတ်လား.."
"ဘယ်​လိုသိ​တာလဲ..."
"ဘယ်​လိုဘဲသိသိ အ​ရေးကြီးလို့လား...ထားပါ​တော့
...က​လေး​မွေးလာရင်​မင်းအလုပ်​ရတဲ့ လစာနဲ့​မွေးနိုင်​
မယ်​ထင်​နေလား...အလုပ်​ကိုပြန်​လာခဲ့..."
"အဖိုးဆိုလိုတာက သူ့ကိုလက်​ခံလိုက်​တဲ့သ​ဘော
လား..."
"အဟမ်း..."
အဖ်ိုးဖြစ်​သူက​နောက်​တစ်​ခါထပ်​မ​ပြောဘဲ​ရေ​နွေး
ကြမ်းသာ​သောက်​နေ​သည်​။ Yubinက Fanxingကို
လက်ခံ​ပေးလို့​ပျော်​ပေမဲ့
"အဖိုးလက်​ခံ​ပေးလို့​ကျေးဇူးတင်​ပါတယ်​..ဒါမဲ့...
ကျွန်​တော့မိသားစုအတွက်​ကျွန်​တော်​ကိုယ့်အရည်​အ
ချင်းနဲ့ရတဲ့ အလုပ်​နဲ့ဘဲ​ထောက်​ပံ့ချင်​ပါတယ်​.."
"အခု​နေ​နေတဲ့​နေရာက မကျဉ်းဘူးလား.."
"လုံးဝမကျဉ်းပါဘူး...သူနဲ့နီးနီးကပ်​ကပ်​ရှိ​နေရလို့
​ပျော်​တယ်​..အဖ်ိုး အိမ်​မှာဆိုရင်​အကျယ်​ကြီးဘဲ...
အထီးကျန်​တာကိုဘဲ ခံစားမိတယ်​..ဒါ​ကြောင့်​အဖိုး
ကမ်းလှမ်းချက်​ကို လက်​မခံန်ိုင်​ပါဘူး...ကျွန်​တော့ကို
သွားခွင့်​ပြုပါအုံး.. ."
Yubinသည်​ပြောချင်​တာ​ပြောပြီးသည်​နှင့်​ထထွက်​
လာခဲ့​တော့သည်​။ ကျန်​ရစ်​ခဲ့​သောအဖိုးဖြစ်​သူက
"သူတိူ့နှစ်​ယောက်​ကို ခွဲမီာ အ​သေ​ကြောက်​နေကြတာ
ဘဲ...ဟားဟား...Yubin​တောက်​အရွယ်​ရောက်​လာ
ပြီးကိုး...အတွင်း​ရေးမှူး...တို့​တွေပြန်​ကြရ​အောင်​"
အဖ်ိုးလည်း​ပျော်​ရွှင်​သော အပြုံးဖြင့်​ပြုံးကာ ထွက်​
သွား​တော့သည်​။ အိမ်​ပြန်​လမ်းတွင်​Yubinက Fanxingစားရန်​အတွက်​မုန်​လာဥမုန့်​ကြော်​ဝယ်​ခဲ့
​ပေးသည်​။ အိမ်​ရောက်​သည်​နှင့်​Fanxingမရှိဘဲ
တိတ်​ဆိတ်​နေ​လေရာ အခန်းထဲမှာ Fanxingအုံး​သော
​ခေါင်းအုံး..ခြုံထား​သော​စောင်​တို့ကို ယူကာ အိပ်​နေ
ရင်း
"အင်း.. သူ့အနံ့​လေးက​မွှေး​နေတာဘဲ...သူမရှိတဲ့အိမ်​
က​ခြောက်​ကပ်​နေတာဘဲ..."
Yubinသည်​ဝမ်းနည်းစွာ​ရေရွတ်​ရင်း တိုက်​ခန်းတံခါး
​ရှေ့တွင်​ထိုင်​ကာ Fanxingအလာကို​စောင့်​နေ​တော့
သည်​။ Fanxingလည်း အလုပ်​မှပြန်​လာရင်း တံခါး
ဖွင့်​လိုက်​ရာ ဖွင့်​လိုက်​သည်​နှင့်​တံခါး​ရှေ့တွင်​အိပ်​
​ပျော်​နေ​သော Yubinအား​တွေ့​လေသည်​။ Fanxing
လည်း Yubinနဲ့အနီးဆုံး၌ ထိုင်​ချရင်း Yubinရဲ့ဆံပင်​
ကို သပ်​ပေး​နေသည်​။ Yubinလည်း Fanxingအထိ
အ​တွေ့​ကြောင့်​နိုးလာရာ
"Fanxing...ပြန်​လာပြီးလား.."
"ဟုတ်​..ဘာလို့ဒီမီာ အိပ်​နေတာလဲ..အထဲမှာ ဝင်​အိပ်​
​ရော​ပေါ့.."
"မင်းပြန်​လာတာကို​စောင့်​နေတာ..ကိုယ်​မုန်​လာဥမုန့်​
ဝယ်​လာတယ်​..."
'မနက်​ကျမှ​နွေးပြီးပြန့စားရ​အောင်​..ကျွန်​တော်​ပင်​
ပန်း​နေပြီး..."
"ပင်​ပန်း​နေပြီးလား..လာ..ကိုယ်​ချီသွားမယ်​..."
Yubinသည်​ပင်​ပန်း​နေ​သော Fanxingကို​ပွေ့ချီရင်း
အခန်းထဲသို့်ဝင်​ကာ အိပ်​သွားကြ​တော့သည်​။
kyelsinthawdar