ေနာက္တစ္ေန႔မနက္ Fanxingက စာေမးပြဲသြားေျဖ
ရန္ျပင္ဆင္ရင္း အိပ္ေနေသာမုန္လာဥေလးကို ပခံုး
ေပၚတင္ရင္း ထြက္လာေသာ Yubinက
"မုန္လာဥေလးကိုစိုးရိမ္မေနနဲ႔ေနာ္...စာကိုေအာင္
ရေအာင္ေျဖခဲ့..."
"အဆင္ေျပပါတယ္ေနာ္..."
"ကိုယ့္ကိုစိတ္ပူမေနပါနဲ႔...စိတ္ခ်ေပးပါေနာ္.."
"ဒါဆိုလည္း ကြၽန္ေတာ္သြားေတာ့မယ္...အခန္းထဲမွာ
လိုအပ္တဲ့ပစၥည္းေတြကို ျခင္းထဲထည့္ထားေပးတယ္..
မေန႔ညက ကေလးထည့္ထဲစလြယ္ လြယ္နည္းကိုလည္းျပၿပီးၿပီးေနာ္..."
"ဟုတ္ပါၿပီး...သြားေတာ့ေလ...ေနာက္က်ေနအံုး
မယ္...
"အင္းး...မုန္လာဥေလး..ေမေမသြားေတာ့မယ္ေနာ္...
ခုထိမႏိုးေသးပါလား...ဦး..သြားေတာ့မယ္ေနာ္.."
Fanxingသည္ Yubinအား ႏႈတ္ဆက္အနမ္းေလးေပး
ၿပီး ထြက္သြားေတာ့သည္။ တံခါးပိတ္သံေၾကာင့္ မုန္
လာဥေလးႏိုးလာၿပီး ပါးစပ္ေသးေသး..ပါးေဖာင္း
ေဖာင္းေလးနဲ႔ အက်ယ္ႀကီးသန္းေဝလိုက္ရာ Yubinက
"အို...မုန္လာဥေလးန္ိုးလာႁပီးလား...ေမေမက သြား
ၿပီး...သားသားက အခုမွႏိုးလာတယ္...ႏိုးလာၿပီးဆ္ို
ေတာ့ သန္႔႐ွင္းေရးလုပ္ၿပီး ခ်ိဳခ်ိဳစို႔ရေအာင္...ၿပီးရင္
ေဖေဖနဲ႔ အလုပ္သြားမယ္ေနာ္..."
Yubinသည္ မုန္လာဥေလးကို ဇလံုထဲထည့္ၿပီး ေရေႏြးေႏြးေလးလုပ္ကာ ေရခ်ိဳးေပးေနသည္။ ၿပီးေနာက္
အဝတ္လဲေပးေနရင္း မုန္လာဥေလးက ခ်ိဳခ်ိဳစို႔ရင္း
Yubinအားၾကည့္ေနသည္။ Yubinက
"ကဲ...ဒိုင္ပါလည္းခံၿပီးၿပီး...အကၤ်ီသစ္သစ္လည္းလဲ
ၿပီးၿပီး...ေဖေဖလဲၿပီးရင္ အလုပ္သြားၾကမယ္ေနာ္"
ထို႔ႏွင့္ Yubinသည္ မုန္လာဥေလးကို ကေလးစလြယ္
တြင္ သူႏွင့္မ်က္ႏွာခ်င္းထည့္ၿပီး ႏို႔ဘူးျခင္းကိုင္ကာ
အလုပ္သို႔ ထြက္ခဲ့သည္။ ကုမၸဏီ အထဲသို႔ဝင္ရာ ရံုးဝန္
ထမ္းေတြ Yubinအားဝိုင္းၾကၫ့္ၾကေလသည္။
"သူေဌးအလုပ္ကို ကေလးေခၚလာတာ ပထမဆံုးထင္
တယ္...သူ႔ကေလးမ်ားလား..."
"နင္မသိဘူးလား...ဟိုတစ္ခါ ေကာင္ေလးတစ္
ေယာက္ အဲ့ကေလးကိုခ်ီလာတာေလ.."
"ေျပာခ်င္တာက..."
"ေအးဆို...သူေဌးနဲ႔အဲ့ေကာင္ေလးရဲ႕ကေလးေလ.."
"အိုးခိုင္ေမာ့..."
Yubinသည္ ဝန္ထမ္းေတြက သူ႔ကေလးကိုဝိုင္းၾကၫ့္
ေနၾကလို႔ စိတ္ညစ္ကာ မုန္လာဥေလးကို ကာၿပီးရံုး
ခန္းထဲသို႔ဝင္သြားေလသည္။ ရံုးခန္းထဲ၌ Yubinရဲ႕အ
လုပ္စားပြဲေပၚတြင္ ထိုင္တတ္စမုန္လာဥေလးကို တင္
ရင္း
"မုန္လာဥေလး...ဒီေန႔ေတာ့ ခ်ိဳခ်ိဳဘဲေသာက္ေနာ္..
ေမေမျပန္လာမွ ထမင္းစားေနာ္..."
မုန္လာဥေလးသည္ ေဖေဖေျပာသည္ကိုနားလည္သ
ေယာင္ႏွင့္ ေခါင္းညိမ့္ေနေလသည္။ Yubinက သ
ေဘာက်ကာ ရယ္ေမာေနေတာ့သည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္
ေ႐ွာင္ရင္းသည္ စာရင္းကိုၾကည့္ရင္း ဝင္လာကာ
"Yubin...ခဏေနရင္ အစည္းအေဝးစေတာ့..."
ကေလးနဲ႔ကစားေနေသာ Yubinကို ေတြ႔ရာအံ့ဪ
သြားရင္း ေျပာစရာစကားမ်ားေပ်ာက္ဆံုးသြားေလ
သည္။ Yubinက ေ႐ွာင္ရင္းကိုေတြ႔သည္ႏွင့္
"ေအာ္...ေ႐ွာင္ရင္း...ေရာက္ၿပီးလား..လာေလ..ခဏ
ေနအစည္းအေဝးစေတာ့မွာ မဟုတ္လား..."
"ေန...ေန...ပါအံုး...မုန္လာဥေလးကို အစည္းအေဝး
အခန္းထဲေခၚသြားမွာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူးေနာ္..."
"ဟုတ္တယ္ေလ..."
"ဘာ....ေဟ့...အဲ့အစည္းအေဝးက တျခားကုမၸဏီနဲ႔
ပူးေပါင္းမဲ့အစည္းအေဝးေနာ္...မင္း..."
"ဘာ...ဘာဖစ္လဲ...သြားၾကမယ္ေလ..မုန္လာဥေလး
....ဦးဦးကိုႏႈတ္ဆက္လိုက္ပါအံုး..."
Yubinက ထလာၿပီး ေ႐ွာင္ရင္းဆီသို႔ေလ်ွာက္လာရာ
မုန္လာဥေလးသည္ သူ႔အားခ်ီခိုင္းရန္လက္လွမ္းေလ
သည္။ ေ႐ွာင္ရင္းက သည္းမခံႏိုင္ေတာ့ဘဲ
"အားးး...ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလိုက္တဲ့ငါ့တူေလး...ဒီခ်စ္ဖို႔
ေကာင္းတဲ့ပံုစံနဲ႔ ဘယ္သူက မခ်စ္ဘဲေနႏိုင္ပါ့မလဲ..."
"အခုေရာ...မေခၚသြားရဘူးလား..."
"ေခၚ..ေခၚလို႔ရပါတယ္...သြားမယ္လာ..."
"ေဟ့...ငါ့ကေလးကို ငါဘဲခ်ီမယ္..."
"ဟာ့...မင္းဘယ္လိုေတာင္စိတ္ပုတ္ရတာလဲ..."
"ဘာျဖစ္လဲ...မေက်နပ္ဘူးလား.."
"ဟာ...ထားပါေတာ့...အစည္းအေဝးကို တတ္ႏိုင္သ
မ်ွ အာရံုစိုက္ေပးေနာ္..."
"ေအးပါကြာ...မင္းကလည္း ပြစိပြစိနဲ႔စာကေလးက်
ေနတာဘဲ..."
"မင္း..."
"မုန္လာဥေလးေရ...ေဖေဖအလုပ္လုပ္တဲ့သြားၾက
မယ္ေနာ္..."
"ဒက္ဒက္..."
Yubinတို႔ အရင္ထြက္သြားၿပီး က်န္ရစ္ခဲ့ေသာ ေ႐ွာင္
ရင္းက
"Yubin..Yubin..ဒီေနေတာ့ မုန္လာဥေလးမ်က္ႏွာ
ေၾကာင့္ မင္းကိုမ႐ိုက္ဘဲေနေတာ့မယ္..."
အေနာက္မွပြစိပြစိေျပာရင္း အစည္းအေဝးခန္းထဲသို္
ေရာက္လာေတာ့သည္။ အစည္းအေဝးခန္းထဲတြင္ ႐ွိ
ေသာ စားပြဲ႐ွည္ေပၚတြင္ မုန္လာဥေလးႏွင့္ မ်က္ႏွာ
ခ်င္းထိုင္ရင္း ေဆာ့ေနသည္။ တျခားသူေတြကေတာ့
႐ွင္းျပခ်က္ေတြ ႐ွင္ျပေနရင္း အလုပ္႐ႈပ္ေနၾကသည္။
တစ္ခ်ိဳ႕သူေတြက ကေလးႏွင့္ ေဆာ့ေနေသာ Yubin
ဆီဘဲ အၾကည့္ေရာက္ေနၾကသည္။ မုန္လာဥေလး
သည္ထိုင္ေနရင္း တစ္ဖက္လွည့္ကာ ေလးဖက္ေထာင့္
ရင္း စားပြဲ႐ွည္ေပၚတြင္ လိုက္သြားေနသည္။ မုန္လာ
ဥေလးက တစ္ဖက္ကုမၸဏီရဲ႕ကိုယ္စားလွယ္ေတြ ထိုင္
ခ်ရင္း ခ်စ္စရာအျပံဳးေလးေတြ အၾကည့္ေလးေတြနဲ႔
ဆြဲေဆာင္ေလသည္။ ထိုအခါ သည္းမခံႏိုင္ေတာ္ဘဲ
ထိုလူစိတ္ထဲတြင္ ဆြဲဖက္ခ်င္ေနရာ မုန္လာဥေလးကို
ခ်ီရင္း ေပါင္ေပၚတြင္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ေပးထိုင္လိုက္
သည္။ Yubinက မုန္လာဥေလးရဲ႕အျပဳအမူေလးေတြ
ကိုၾကည့္ရင္း ေက်နပ္ေနသည္။ ထိုကိုယ္စားလွယ္က
"အဟမ္းအဟမ္း...CEOခင္ဗ်...ခင္ဗ်ားတို႔ကုမၸဏီနဲ႔
အလုပ္တူလုပ္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ပါၿပီး..."
"ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ်ာ..."
"ရပါတယ္...ဒါနဲ႔...ဒီကေလးရဲ႕နာမည္က.."
"ခ်စ္စႏိုးအေနနဲ႔ မုန္လာဥေလးလို႔ေခၚပါတယ္..."
"မုန္လာဥေလးတဲ့လား...ခ်စ္စရာေလး.."
ထိုကိုယ္စားလွယ္ မုန္လာဥေလးအတြက္ လက္ေဆာင္
ပစၥည္းေတြ ခ်က္ခ်င္းဝယ္ၿပီး လက္ေဆာင္ေပးလိုက္
ေလသည္။ မုန္လာဥေလးက ထိုကိုယ္စားလွယ္အား
အားဘြားေပးလိုက္ရာ ရင္ထဲထိသြားခဲ့ၿပီး ႏႈတ္ဆက္
ၿပီး ျပန္သြားေတာ့သည္။ ေန႔လယ္ခင္းခ်ိန္တြင္ စာေမး
ပြဲၿပီးလို႔ မုန္လာဥေလးကို စိတ္ပူေနေသာ Fanxing
သည္ Yubinဆီသ္ို႔အေျပးေရာက္လာေလသည္။
ရံုးခန္းထဲသို႔အေျပးဝင္ရင္း
"မုန္လာဥေလး..."
"႐ွဴး...အိပ္ေနၿပီး.."
မုန္လာဥေလးသည္ ေဆာ့ရတာပင္ပန္းသြားတာႏွင့္
Yubinလက္ေပၚတြင္ လံုးလံုးေလးအိပ္ေပ်ာ္ေနေတာ့
သည္။ Fanxingက
"သူအိပ္သြားၿပီးလား..."
"အင္း..သူဒီေန႔ပင္ပန္းသြားတယ္ေလ..ကိုယ့္အလုပ္
ကိုလည္း အဆင္ေျပေအာင္ကူညီေပးလိုက္တယ္...
အာ့ေၾကာင့္ ပင္ပန္းသြားတာေနမွာ..အိပ္ေနတဲ့ပံုေလး
က ခ်စ္စရာေလး.."
"အင္း...ခ်စ္စရာေလး...ကြၽန္ေတာ့ကိုေပးခ်ီ..
ကြၽန္ေတာ္သူ႔ကိုတစ္ေန႔လံုးမခ်ီရေသးဘူး..မုန္လာဥ
ေလးကို လြမ္းေနတာ.."
Fanxingက Yubinလက္ထဲမွ ယူခ်ီရင္း ဆိုဖာေပၚ
တြင္ထိုင္လိုက္သည္။ Fanxingက
"ဦး...မုန္လာဥေလးက တစ္ႏွစ္ျပည့္ေတာ့မွာေနာ္"
"အင္း...သူလည္း တစ္ႏွစ္ျပည့္ရင္ ကိုယ္တို႔လည္း
လက္ထပ္ရေတာ့မယ္..."
"ကြၽန္ေတာ္စိတ္လႈပ္႐ွားေနတယ္ဗ်ာ..."
"ကိုယ္႐ွိပါတယ္...ဒီေန႔ေစာေစာျပန္ၾကမယ္..ကိုယ္
အလုပ္ကိစၥေလး႐ွိေသးတယ္..."
"ရတယ္..အလုပ္လုပ္ေလ...မုန္လာဥေလးလည္း ႐ွိ
တာဘဲ...မပ်င္းပါဘူး....ေအးေဆးအလုပ္လုပ္ပါ.."
Yubinလည္း လုပ္လက္စအလုပ္ေလးကို Fanxing
ေလးကို ၾကည့္ရင္း ဆက္လုပ္ေနေလသည္။
မုန္လာဥေလးသည္ အေကာင္ႀကီးလာရာ Fanxing
တို႔ၾကားတြင္ အိပ္ရေလသည္။ ညဘက္တစ္ညတြင္
မုန္လာဥေလးနဲ႔ Yubinတို႔အၾကည့္ခ်င္းတိုက္ခိုက္ေန
ေလသည္။ မုန္လာဥေလးကေတာ့ ဘာမွမသိဘဲ ခ်ိဳ
ခ်ိဳေလးဘဲ စို႔ရင္းYubinကိုသာ ၾကည့္ေနသည္။ ကု
တင္ေပၚတြင္ ထိုင္ေနၾကရင္း ကိုယ္လက္သန္႔စင္ၿပီး
ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွ ထြက္လာေသာ Fanxingက
"ဦး...မုန္လာဥေလးနဲ႔ဘာလုပ္ေနတာလဲ..."
"Fanxing...မုန္လာဥေလးက ကိုယ္တို႔ၾကားထဲမွ
ဝင္အိပ္ေနလို႔ ကိုယ္မင္းကိုဖက္အိပ္လို႔မရဘူး...ကိုယ္
မင္းကိုဖက္အိပ္ခ်င္တယ္...နမ္းခ်င္တယ္လို္..."
"ဟင္းးး...ဦးရယ္..ကေလးက ငယ္ေသးတယ္ေလ..
သူ႔ကိုအလယ္မွာထားၿပီးအိပ္မွရမွာေပါ့ .."
"ဟား....မရဘူး..မရဘူး...ကိုယ္မင္းနဲ႔ကပ္အိပ္ခ်င္
တယ္လို႔...ဝွါး..."
Yubinသည္ ကေလးတစ္ေယာက္လို ဆိုးေနရာ Fanxingက
"ဟူး...ဦးနဲ႔ေတာ့ ေမာတယ္ေနာ္...ကြၽန္ေတာ္ဘယ္လို
လုပ္ေပးရမလဲ...
"လြယ္ပါတယ္...ခဏ..."
Yubinသည္ ျပံဳးေပ်ာ္စြာခ်က္ခ်င္းထြက္သြားေလ
သည္။ Fanxingကေတာ့ အိပ္ငိုက္ေနၿပီးျဖစ္ေသာ
မုန္လာဥေလးသည္ Fanxingေပါင္ေပၚတြင္ ေခါင္း
ေလးတင္ကာ ေမွးေနသည္။ Fanxingက မုန္လာဥ
ေလးကို အသာေလးခ်ီၿပီး လက္ေပၚတြင္ ေခ်ာ့သိပ္ေန
ေလသည္။ တခဏၾကာေသာ္ မုန္လာဥေလးသည္
လက္ကိုစုပ္ေနရင္း အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့သည္။ ထိုအခ်ိန္
မွာဘဲ Yubinသည္ ကုတင္ေသးေသးျမင့္ျမင့္ေလးကို
အခန္းထဲတြန္းလာေလသည္။ Fanxingက တိတ္
တိတ္ေနရန္ လက္ဟန္ျဖင့္ ျပရာ Yubinသည္ အသာ
အယာေလး တြန္းခဲ့ျပန္သည္။ Yubinက
"မုန္လာဥေလးကို ဒီမွာသိပ္လိုက္.."
"ဘယ္ကတည္းက စီစဥ္ထားတာလဲ..."
"အင္း..ၾကာၿပီးထင္တယ္."
"ဟာ...တဂယ္ပါဘဲ.."
Fanxingသည္ ကေလးကိုထိုကုတင္ထဲ႐ွိ မို႔ယာထဲ
တြင္ သိပ္လိုက္ေလသည္။ Yubinသည္ စိတ္ေက်နပ္
သြားသည့္ပံုစံျဖင့္ Fanxingအနားသို္ ကပ္အိပ္လိုက္
ေလသည္။
"အင္းး...မင္းရဲ႕ကိုယ္သင္းရနံ႔ေလးက အရမ္းေကာင္း
တာဘဲ...ကိုယ္ဆာေလာက္လာသလိုဘဲ..."
"မီးဖိုထဲမွာ စားစရာေတြ႐ွိေသးတယ္ေလ.."
"ကိုယ္ဆာတာအဲ့တာ မဟုတ္ဘူး...ကိုယ္မင္းကိုဆာ
ေနတာ...."
"ဟာ...ဘာေတြေျပာေနတာလဲ.. ..အိပ္ေတာ့..."
Fanxingသည္ Yubinလက္ေမာင္းေပၚတြင္ အိပ္ေပ်ာ္
သြားခဲ့သည္။ မၾကာခင္မွာဘဲ မုန္လာဥေလးရဲ႕ေမြးေန႔
ပြဲေရာက္သည္ႏွင့္အမွ် Yubinတို႔မဂၤလာပြဲလည္း က်
ေရာက္ခဲ့ေတာ့သည္။ မဂၤလာပြဲေန႔တြင္ ေ႐ွာင္ရင္းက
ပြဲကိုလာရင္း
"ေမြးေန႔ပြဲနဲ႔ မဂၤလာပြဲႏွစ္ပြဲဆိုေတာ့ လက္ေဆာင္ႏွစ္ခု
ေပးရတယ္...ဘယ္လ္ုႀကီးလဲကြာ..."
လက္ေထာက္လီအား ေျပာျပေနေလသည္။ နားေန
ခန္းထဲ၌ Yubinႏွင့္ Fanxingတို႔ႏွစ္ေယာက္စလံုး
က်က္သေရ႐ွိလွေသာ အေနာက္တိုင္းအျဖဴေလးကို
ဝတ္ဆင္ကာ ေခ်ာေမာခန္႔ညားေနၾကသည္။ Yubinရဲ႕
မိသားစုဝင္လာၿပီး အဖိုးက
"Fanxing...Yubin...ရန္မျဖစ္ၾကဘဲ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေလးေနသြားၾကေနာ္.."
"ဟုတ္ကဲ့..အဖိုး...ဒါနဲ႔ အမတို႔ေရာ..."
"ေရာက္ေနၿပီး...မီးဖိုခန္းထဲမွာ မုန္႔သြားစားေနတယ္"
"ဟမ္...စားျပန္ၿပီးလား.."
"မေန႔က ဓာတ္မွန္ထပ္႐ိုက္လာတယ္..အႁမႊာတဲ့..."
"အယ္...တဂယ္ႀကီးလား...ေမြးရက္ကေရာ."
"တစ္ပတ္ေလာက္လိုေသးတယ္တဲ့ေလ..."
အခန္းထဲတြင္စကားေျပာေနတုန္း မဂၤလာပြဲစရန္ ေၾက
ညာေလရာ အကုန္လံုးထြက္လာၾကသည္။ လူေတြအ
ရမ္းမမ်ားဘဲ ရင္းႏွီးတဲ့သူေတြသာ တတ္ေရာက္ၾက
သည္။ သတို႔သားႏွစ္ေယာက္ေနရာမယူခင္ ႐ွီလ်န္း
တို႔ေရာက္လာၿပီး အေမျဖစ္သူတို႔အနားတြင္ ဝင္ထိုင္
လိုက္သည္။ မၾကာခင္မွာဘဲ ခန္းမထဲသို့္ Fanxing
ေလးက ပန္းစည္းေလးကို ကိုင္ရင္း Yubinက လြတ္
ေနေသာ Fanxingေလးရဲ႕ လက္တစ္ဖက္ကိုကိုင္ရင္း
ဂတိသစၥာျပဳရန္ ခန္းမထဲသို႔ေလ်ွာက္လွမ္းလာၾက
သည္။ လက္ေထာက္လီရဲ႕ေပါင္ေပၚတြင္ ထိုင္ေနေသာ
မုန္လာဥေလးက ပါးေဖာင္းေဖာင္းနဲ႔ သူ႔မိဘေတြကို
ေငးၾကည့္ေနေလသည္။ လူအမ်ားေ႐ွ႕သို႔ေရာက္
ေသာ္ ႏွစ္ေယာက္သား ဂတ္ိသစၥာအျပန္အလွန္ျပဳၾက
ရင္း အၾကင္လင္မယားျဖစ္ေျမာက္သြားၿပီး လက္စြပ္
ေတြ လဲလွယ္ၾကရင္း အၾကင္နာေပးၾကေလသည္။
လက္ေထာက္လီက မုန္လာဥေလးမ်က္ႏွာကို အုပ္႐င္း
"မၾကည့္နဲ႔...ဒါေတြက ကေလးေတြၾကည့္ဖို႔မသင့္
ေတာ္ဘူး..."
"မားမာ့...မားမာ့..."
မုန္လာဥေလးက စကားမတတ္တစ္တတက္ႏွင့္ ေျပာ
ေနေလသည္။ မိသားစု ဓာတ္ပံု႐ိုက္ေသာအခါ မုန္
လာဥေလးက Yubinတိူ႔လင္မယားႏွစ္ေယာက္ၾကား
တြင္ ဝင္ရင္း ဓာတ္ပံု႐ိုက္ၾကသည္။ ထိုအခ်ိန္မွာဘဲ
႐ွီလ်န္းသည္ အခ်ိန္အခါမဟုတ္ ဗိုက္ထနာေလသည္။
"အားးး .. ....."
ဆူး႐ွေသာအသံသည္ ခန္းမတစ္ခန္းလံုးကိုဖံုးအုပ္သြား
ေလသည္။ အေမျဖစ္သူက ေဆးရံုကိုဖုန္းဆက္ၿပီး
႐ွီလ်န္းက ေယာက္်ားျဖစ္သူရဲ႕ ဆံပင္ကို ကြၽတ္ထြက္မတတ္ ဆြဲေဆာင့္ေနေလသည္။ ထိုႏွင့္ ေဆးရံုသို႔လည္း ေရာက္ေရာ ေယာက္ဖျဖစ္သူရဲ႕ဆံပင္သည္ ေထာင္
ေနရင္း ငွက္သိုက္လိုျဖစ္ေနေတာ့သည္။ အေမျဖစ္သူက
ေဆးရံုအထိလိုက္လာေသာ Yubinတို႔အား
"သြားၾကေတာ့ေလ...ေလယာဥ္မမွီဘဲေနေနအံုးမယ္..
ကေလးက ငယ္ေသးတယ္ဆိုေတာ့ မေခၚသြားနဲ႔ေနာ္..ေန
မေကာင္းျဖစ္ေနအံုးမယ္..."
"ဟုတ္ကဲ့အေမ..ဒါဆို မုန္လာဥေလးကို အပ္ခဲ့မယ္ေနာ္
....တာ့တာ့ မုန္လာဥေလးေရ...ေမေမတို႔ျပန္လာရင္
လက္ေဆာင္ေတြ ဝယ္ခဲ့ေပးမယ္..."
ထို႔ႏွင့္ Yubinတို႔လည္း အီဂ်စ္သို႔ ဟန္းနီးမြန္းထြက္လာ
ၾကေတာ့သည္။ ဓာတ္ပံုေလး႐ိုက္လိုက္၊ ေရခဲမုန္႔ေလး
စားလိုက္၊ဟိုနားဒီနားသြားလည္လိုက္၊ ေပ်ာ္ေနၾကေတာ့
သည္။ တစ္ခ်ိဳ႕မိန္းကေလးေတြက အျပံဳးလွေသာ Fanxingေလးကို သေဘာက်၍ ဓာတ္ပံုအတူတြဲ႐ိုက္ရင္း
ဖုန္းနံပါတ္ေတာင္ၾကသည္။ Yubinက အူတိုၿပီး ၾကားဝင္
ကာ
"ေတာင္းပန္ပါတယ္..မိန္းကေလးတို႔ သူက အိမ္ေထာင္
သည္ပါ..."
"အာ..ေတာင္းပန္ပါတယ္...မသိလို္ပါ...'
မိန္းကေလးေတြ ထြက္သြားၾကၿပီးေနာက္ Yubinသည္
Fanxingအား maskျဖင့္ မ်က္ႏွာအုပ္ရာ Fanxingက
"ဘာလို႔လာအုပ္ေနတာလဲ.."
"သူမ်ားေတြမင္းအျပံဳးကိုျမင္ၿပီး ေႂကြကုန္မွာစိုးလို္.."
"အဲ့အတြက္ မစိုးရိမ္ပါနဲ႔...ကြၽန္ေတာ့ရဲ႕အျပံဳးက ေဟာဒီ
က Yubinဆိုတဲ့သူတစ္ေယာက္အတြက္ပါဘဲ..."
Yubinသည္ ထိုစကားၾကားၿပီး ရင္ေတြလ်ပ္လ်ွပ္ျဖစ္ကာ
"Fanxing...ေနာက္တစ္ေခါက္ေလာက္ထပ္ေျပာပါေပး
ပါလား..."
"တစ္ခါဘဲေျပာမယ္...လာ..ဟိုဘက္သြားမယ္..."
"အာ....Fanxing ေနာက္တစ္ခါထပ္ေျပာေပးပါဆ္ုိ.."
ႏွစ္ေယာက္သားေပ်ာ္ရႊင္ေနၾကေတာ့သည္။
Unicode
နောက်တစ်နေ့မနက်Fanxingကစာမေးပွဲသွားဖြေ
ရန်ပြင်ဆင်ရင်း အိပ်နေသောမုန်လာဥလေးကို ပခုံး
ပေါ်တင်ရင်း ထွက်လာသော Yubinက
"မုန်လာဥလေးကိုစိုးရိမ်မနေနဲ့နော်...စာကိုအောင်
ရအောင်ဖြေခဲ့..."
"အဆင်ပြေပါတယ်နော်..."
"ကိုယ့်ကိုစိတ်ပူမနေပါနဲ့...စိတ်ချပေးပါနော်.."
"ဒါဆိုလည်း ကျွန်တော်သွားတော့မယ်...အခန်းထဲမှာ
လိုအပ်တဲ့ပစ္စည်းတွေကို ခြင်းထဲထည့်ထားပေးတယ်..
မနေ့ညက ကလေးထည့်ထဲစလွယ်လွယ်နည်းကိုလည်းပြပြီးပြီးနော်..."
"ဟုတ်ပါပြီး...သွားတော့လေ...နောက်ကျနေအုံး
မယ်...
"အင်းး...မုန်လာဥလေး..မေမေသွားတော့မယ်နော်...
ခုထိမနိုးသေးပါလား...ဦး..သွားတော့မယ်နော်.."
Fanxingသည်Yubinအား နှုတ်ဆက်အနမ်းလေးပေး
ပြီး ထွက်သွားတော့သည်။ တံခါးပိတ်သံကြောင့်မုန်
လာဥလေးနိုးလာပြီး ပါးစပ်သေးသေး..ပါးဖောင်း
ဖောင်းလေးနဲ့ အကျယ်ကြီးသန်းဝေလိုက်ရာ Yubinက
"အို...မုန်လာဥလေးန်ိုးလာပြီးလား...မေမေက သွား
ပြီး...သားသားက အခုမှနိုးလာတယ်...နိုးလာပြီးဆ်ို
တော့ သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပြီး ချိုချိုစို့ရအောင်...ပြီးရင်
ဖေဖေနဲ့ အလုပ်သွားမယ်နော်..."
Yubinသည်မုန်လာဥလေးကို ဇလုံထဲထည့်ပြီးရေနွေးနွေးလေးလုပ်ကာရေချိုးပေးနေသည်။ ပြီးနောက်
အဝတ်လဲပေးနေရင်း မုန်လာဥလေးက ချိုချိုစို့ရင်း
Yubinအားကြည့်နေသည်။ Yubinက
"ကဲ...ဒိုင်ပါလည်းခံပြီးပြီး...အင်္ကျီသစ်သစ်လည်းလဲ
ပြီးပြီး...ဖေဖေလဲပြီးရင်အလုပ်သွားကြမယ်နော်"
ထို့နှင့်Yubinသည်မုန်လာဥလေးကို ကလေးစလွယ်
တွင်သူနှင့်မျက်နှာချင်းထည့်ပြီး နို့ဘူးခြင်းကိုင်ကာ
အလုပ်သို့ ထွက်ခဲ့သည်။ ကုမ္ပဏီ အထဲသို့ဝင်ရာ ရုံးဝန်
ထမ်းတွေ Yubinအားဝိုင်းကြည့်ကြလေသည်။
"သူဌေးအလုပ်ကို ကလေးခေါ်လာတာ ပထမဆုံးထင်
တယ်...သူ့ကလေးများလား..."
"နင်မသိဘူးလား...ဟိုတစ်ခါကောင်လေးတစ်
ယောက်အဲ့ကလေးကိုချီလာတာလေ.."
"ပြောချင်တာက..."
"အေးဆို...သူဌေးနဲ့အဲ့ကောင်လေးရဲ့ကလေးလေ.."
"အိုးခိုင်မော့..."
Yubinသည်ဝန်ထမ်းတွေက သူ့ကလေးကိုဝိုင်းကြည့်
နေကြလို့ စိတ်ညစ်ကာ မုန်လာဥလေးကို ကာပြီးရုံး
ခန်းထဲသို့ဝင်သွားလေသည်။ ရုံးခန်းထဲ၌ Yubinရဲ့အ
လုပ်စားပွဲပေါ်တွင်ထိုင်တတ်စမုန်လာဥလေးကို တင်
ရင်း
"မုန်လာဥလေး...ဒီနေ့တော့ ချိုချိုဘဲသောက်နော်..
မေမေပြန်လာမှ ထမင်းစားနော်..."
မုန်လာဥလေးသည်ဖေဖေပြောသည်ကိုနားလည်သ
ယောင်နှင့်ခေါင်းညိမ့်နေလေသည်။ Yubinက သ
ဘောကျကာ ရယ်မောနေတော့သည်။ ထိုအချိန်တွင်
ရှောင်ရင်းသည်စာရင်းကိုကြည့်ရင်း ဝင်လာကာ
"Yubin...ခဏနေရင်အစည်းအဝေးစတော့..."
ကလေးနဲ့ကစားနေသော Yubinကိုတွေ့ရာအံ့ဪ
သွားရင်းပြောစရာစကားများပျောက်ဆုံးသွားလေ
သည်။ Yubinကရှောင်ရင်းကိုတွေ့သည်နှင့်
"အော်...ရှောင်ရင်း...ရောက်ပြီးလား..လာလေ..ခဏ
နေအစည်းအဝေးစတော့မှာ မဟုတ်လား..."
"နေ...နေ...ပါအုံး...မုန်လာဥလေးကို အစည်းအဝေး
အခန်းထဲခေါ်သွားမှာတော့ မဟုတ်ပါဘူးနော်..."
"ဟုတ်တယ်လေ..."
"ဘာ....ဟေ့...အဲ့အစည်းအဝေးက တခြားကုမ္ပဏီနဲ့
ပူးပေါင်းမဲ့အစည်းအဝေးနော်...မင်း..."
"ဘာ...ဘာဖစ်လဲ...သွားကြမယ်လေ..မုန်လာဥလေး
....ဦးဦးကိုနှုတ်ဆက်လိုက်ပါအုံး..."
Yubinက ထလာပြီးရှောင်ရင်းဆီသို့လျှောက်လာရာ
မုန်လာဥလေးသည်သူ့အားချီခိုင်းရန်လက်လှမ်းလေ
သည်။ရှောင်ရင်းက သည်းမခံနိုင်တော့ဘဲ
"အားးး...ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တဲ့ငါ့တူလေး...ဒီချစ်ဖို့
ကောင်းတဲ့ပုံစံနဲ့ ဘယ်သူက မချစ်ဘဲနေနိုင်ပါ့မလဲ..."
"အခုရော...မခေါ်သွားရဘူးလား..."
"ခေါ်..ခေါ်လို့ရပါတယ်...သွားမယ်လာ..."
"ဟေ့...ငါ့ကလေးကို ငါဘဲချီမယ်..."
"ဟာ့...မင်းဘယ်လိုတောင်စိတ်ပုတ်ရတာလဲ..."
"ဘာဖြစ်လဲ...မကျေနပ်ဘူးလား.."
"ဟာ...ထားပါတော့...အစည်းအဝေးကို တတ်နိုင်သ
မျှ အာရုံစိုက်ပေးနော်..."
"အေးပါကွာ...မင်းကလည်း ပွစိပွစိနဲ့စာကလေးကျ
နေတာဘဲ..."
"မင်း..."
"မုန်လာဥလေးရေ...ဖေဖေအလုပ်လုပ်တဲ့သွားကြ
မယ်နော်..."
"ဒက်ဒက်..."
Yubinတို့ အရင်ထွက်သွားပြီး ကျန်ရစ်ခဲ့သောရှောင်
ရင်းက
"Yubin..Yubin..ဒီနေတော့ မုန်လာဥလေးမျက်နှာ
ကြောင့်မင်းကိုမရိုက်ဘဲနေတော့မယ်..."
အနောက်မှပွစိပွစိပြောရင်း အစည်းအဝေးခန်းထဲသို
ရောက်လာတော့သည်။ အစည်းအဝေးခန်းထဲတွင်ရှိ
သော စားပွဲရှည်ပေါ်တွင်မုန်လာဥလေးနှင့်မျက်နှာ
ချင်းထိုင်ရင်းဆော့နေသည်။ တခြားသူတွေကတော့
ရှင်းပြချက်တွေ ရှင်ပြနေရင်း အလုပ်ရှုပ်နေကြသည်။
တစ်ချို့သူတွေက ကလေးနှင့်ဆော့နေသော Yubin
ဆီဘဲ အကြည့်ရောက်နေကြသည်။ မုန်လာဥလေး
သည်ထိုင်နေရင်း တစ်ဖက်လှည့်ကာလေးဖက်ထောင့်
ရင်း စားပွဲရှည်ပေါ်တွင်လိုက်သွားနေသည်။ မုန်လာ
ဥလေးက တစ်ဖက်ကုမ္ပဏီရဲ့ကိုယ်စားလှယ်တွေ ထိုင်
ချရင်း ချစ်စရာအပြုံးလေးတွေ အကြည့်လေးတွေနဲ့
ဆွဲဆောင်လေသည်။ ထိုအခါ သည်းမခံနိုင်တော်ဘဲ
ထိုလူစိတ်ထဲတွင်ဆွဲဖက်ချင်နေရာ မုန်လာဥလေးကို
ချီရင်းပေါင်ပေါ်တွင်မျက်နှာချင်းဆိုင်ပေးထိုင်လိုက်
သည်။ Yubinက မုန်လာဥလေးရဲ့အပြုအမူလေးတွေ
ကိုကြည့်ရင်းကျေနပ်နေသည်။ ထိုကိုယ်စားလှယ်က
"အဟမ်းအဟမ်း...CEOခင်ဗျ...ခင်ဗျားတို့ကုမ္ပဏီနဲ့
အလုပ်တူလုပ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါပြီး..."
"ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ဗျာ..."
"ရပါတယ်...ဒါနဲ့...ဒီကလေးရဲ့နာမည်က.."
"ချစ်စနိုးအနေနဲ့ မုန်လာဥလေးလို့ခေါ်ပါတယ်..."
"မုန်လာဥလေးတဲ့လား...ချစ်စရာလေး.."
ထိုကိုယ်စားလှယ်မုန်လာဥလေးအတွက်လက်ဆောင်
ပစ္စည်းတွေ ချက်ချင်းဝယ်ပြီး လက်ဆောင်ပေးလိုက်
လေသည်။ မုန်လာဥလေးက ထိုကိုယ်စားလှယ်အား
အားဘွားပေးလိုက်ရာ ရင်ထဲထိသွားခဲ့ပြီး နှုတ်ဆက်
ပြီး ပြန်သွားတော့သည်။နေ့လယ်ခင်းချိန်တွင်စာမေး
ပွဲပြီးလို့ မုန်လာဥလေးကို စိတ်ပူနေသော Fanxing
သည်Yubinဆီသ်ို့အပြေးရောက်လာလေသည်။
ရုံးခန်းထဲသို့အပြေးဝင်ရင်း
"မုန်လာဥလေး..."
"ရှူး...အိပ်နေပြီး.."
မုန်လာဥလေးသည်ဆော့ရတာပင်ပန်းသွားတာနှင့်
Yubinလက်ပေါ်တွင်လုံးလုံးလေးအိပ်ပျော်နေတော့
သည်။ Fanxingက
"သူအိပ်သွားပြီးလား..."
"အင်း..သူဒီနေ့ပင်ပန်းသွားတယ်လေ..ကိုယ့်အလုပ်
ကိုလည်း အဆင်ပြေအောင်ကူညီပေးလိုက်တယ်...
အာ့ကြောင့်ပင်ပန်းသွားတာနေမှာ..အိပ်နေတဲ့ပုံလေး
က ချစ်စရာလေး.."
"အင်း...ချစ်စရာလေး...ကျွန်တော့ကိုပေးချီ..
ကျွန်တော်သူ့ကိုတစ်နေ့လုံးမချီရသေးဘူး..မုန်လာဥ
လေးကို လွမ်းနေတာ.."
Fanxingက Yubinလက်ထဲမှ ယူချီရင်း ဆိုဖာပေါ်
တွင်ထိုင်လိုက်သည်။ Fanxingက
"ဦး...မုန်လာဥလေးက တစ်နှစ်ပြည့်တော့မှာနော်"
"အင်း...သူလည်း တစ်နှစ်ပြည့်ရင်ကိုယ်တို့လည်း
လက်ထပ်ရတော့မယ်..."
"ကျွန်တော်စိတ်လှုပ်ရှားနေတယ်ဗျာ..."
"ကိုယ်ရှိပါတယ်...ဒီနေ့စောစောပြန်ကြမယ်..ကိုယ်
အလုပ်ကိစ္စလေးရှိသေးတယ်..."
"ရတယ်..အလုပ်လုပ်လေ...မုန်လာဥလေးလည်း ရှိ
တာဘဲ...မပျင်းပါဘူး....အေးဆေးအလုပ်လုပ်ပါ.."
Yubinလည်း လုပ်လက်စအလုပ်လေးကို Fanxing
လေးကို ကြည့်ရင်း ဆက်လုပ်နေလေသည်။
မုန်လာဥလေးသည်အကောင်ကြီးလာရာ Fanxing
တို့ကြားတွင်အိပ်ရလေသည်။ ညဘက်တစ်ညတွင်
မုန်လာဥလေးနဲ့ Yubinတို့အကြည့်ချင်းတိုက်ခိုက်နေ
လေသည်။ မုန်လာဥလေးကတော့ ဘာမှမသိဘဲ ချို
ချိုလေးဘဲ စို့ရင်းYubinကိုသာ ကြည့်နေသည်။ ကု
တင်ေပ်ါတွင်ထိုင်နေကြရင်း ကိုယ်လက်သန့်စင်ပြီး
ရေချိုးခန်းထဲမှ ထွက်လာသော Fanxingက
"ဦး...မုန်လာဥလေးနဲ့ဘာလုပ်နေတာလဲ..."
"Fanxing...မုန်လာဥလေးက ကိုယ်တို့ကြားထဲမှ
ဝင်အိပ်နေလို့ ကိုယ်မင်းကိုဖက်အိပ်လို့မရဘူး...ကိုယ်
မင်းကိုဖက်အိပ်ချင်တယ်...နမ်းချင်တယ်လို..."
"ဟင်းးး...ဦးရယ်..ကလေးက ငယ်သေးတယ်လေ..
သူ့ကိုအလယ်မှာထားပြီးအိပ်မှရမှာပေါ့ .."
"ဟား....မရဘူး..မရဘူး...ကိုယ်မင်းနဲ့ကပ်အိပ်ချင်
တယ်လို့...ဝှါး..."
Yubinသည်ကလေးတစ်ယောက်လို ဆိုးနေရာ Fanxingက
"ဟူး...ဦးနဲ့တော့မောတယ်နော်...ကျွန်တော်ဘယ်လို
လုပ်ပေးရမလဲ...
"လွယ်ပါတယ်...ခဏ..."
Yubinသည်ပြုံးပျော်စွာချက်ချင်းထွက်သွားလေ
သည်။ Fanxingကတော့ အိပ်ငိုက်နေပြီးဖြစ်သော
မုန်လာဥလေးသည်Fanxingပေါင်ပေါ်တွင်ခေါင်း
လေးတင်ကာမှေးနေသည်။ Fanxingက မုန်လာဥ
လေးကို အသာလေးချီပြီး လက်ပေါ်တွင်ချော့သိပ်နေ
လေသည်။ တခဏကြာသော်မုန်လာဥလေးသည်
လက်ကိုစုပ်နေရင်း အိပ်ပျော်သွားခဲ့သည်။ ထိုအချိန်
မှာဘဲ Yubinသည်ကုတင်သေးသေးမြင့်မြင့်လေးကို
အခန်းထဲတွန်းလာလေသည်။ Fanxingက တိတ်
တိတ်နေရန်လက်ဟန်ဖြင့်ပြရာ Yubinသည်အသာ
အယာလေး တွန်းခဲ့ပြန်သည်။ Yubinက
"မုန်လာဥလေးကို ဒီမှာသိပ်လိုက်.."
"ဘယ်ကတည်းက စီစဉ်ထားတာလဲ..."
"အင်း..ကြာပြီးထင်တယ်."
"ဟာ...တဂယ်ပါဘဲ.."
Fanxingသည်ကလေးကိုထိုကုတင်ထဲရှိ မို့ယာထဲ
တွင်သိပ်လိုက်လေသည်။ Yubinသည်စိတ်ကျေနပ်
သွားသည့်ပုံစံဖြင့်Fanxingအနားသိုကပ်အိပ်လိုက်
လေသည်။
"အင်းး...မင်းရဲ့ကိုယ်သင်းရနံ့လေးက အရမ်းကောင်း
တာဘဲ...ကိုယ်ဆာလောက်လာသလိုဘဲ..."
"မီးဖိုထဲမှာ စားစရာတွေရှိသေးတယ်လေ.."
"ကိုယ်ဆာတာအဲ့တာ မဟုတ်ဘူး...ကိုယ်မင်းကိုဆာ
နေတာ...."
"ဟာ...ဘာတွေပြောနေတာလဲ.. ..အိပ်တော့..."
Fanxingသည်Yubinလက်မောင်းပေါ်တွင်အိပ်ပျော်
သွားခဲ့သည်။ မကြာခင်မှာဘဲ မုန်လာဥလေးရဲ့မွေးနေ့
ပွဲရောက်သည်နှင့်အမျှ Yubinတို့မင်္ဂလာပွဲလည်း ကျ
ရောက်ခဲ့တော့သည်။ မင်္ဂလာပွဲနေ့တွင်ရှောင်ရင်းက
ပွဲကိုလာရင်း
"မွေးနေ့ပွဲနဲ့ မင်္ဂလာပွဲနှစ်ပွဲဆိုတော့ လက်ဆောင်နှစ်ခု
ပေးရတယ်...ဘယ်လ်ုကြီးလဲကွာ..."
လက်ထောက်လီအားပြောပြနေလေသည်။ နားနေ
ခန်းထဲ၌ Yubinနှင့်Fanxingတို့နှစ်ယောက်စလုံး
ကျက်သရေရှိလှသော အနောက်တိုင်းအဖြူလေးကို
ဝတ်ဆင်ကာချောမောခန့်ညားနေကြသည်။ Yubinရဲ့
မိသားစုဝင်လာပြီး အဖိုးက
"Fanxing...Yubin...ရန်မဖြစ်ကြဘဲပျော်ပျော်လေးနေသွားကြနော်.."
"ဟုတ်ကဲ့..အဖိုး...ဒါနဲ့ အမတို့ရော..."
"ရောက်နေပြီး...မီးဖိုခန်းထဲမှာ မုန့်သွားစားနေတယ်"
"ဟမ်...စားပြန်ပြီးလား.."
"မနေ့က ဓာတ်မှန်ထပ်ရိုက်လာတယ်..အမြွှာတဲ့..."
"အယ်...တဂယ်ကြီးလား...မွေးရက်ကရော."
"တစ်ပတ်လောက်လိုသေးတယ်တဲ့လေ..."
အခန်းထဲတွင်စကားပြောနေတုန်း မင်္ဂလာပွဲစရန်ကြေ
ညာလေရာ အကုန်လုံးထွက်လာကြသည်။ လူတွေအ
ရမ်းမများဘဲ ရင်းနှီးတဲ့သူတွေသာ တတ်ရောက်ကြ
သည်။ သတို့သားနှစ်ယောက်နေရာမယူခင်ရှီလျန်း
တို့ရောက်လာပြီး အမေဖြစ်သူတို့အနားတွင်ဝင်ထိုင်
လိုက်သည်။ မကြာခင်မှာဘဲ ခန်းမထဲသို့်Fanxing
လေးက ပန်းစည်းလေးကို ကိုင်ရင်း Yubinက လွတ်
နေသော Fanxingလေးရဲ့ လက်တစ်ဖက်ကိုကိုင်ရင်း
ဂတိသစ္စာပြုရန်ခန်းမထဲသို့လျှောက်လှမ်းလာကြ
သည်။ လက်ထောက်လီရဲ့ပေါင်ပေါ်တွင်ထိုင်နေသော
မုန်လာဥလေးက ပါးဖောင်းဖောင်းနဲ့ သူ့မိဘတွေကို
ငေးကြည့်နေလေသည်။ လူအများရှေ့သို့ရောက်
သော်နှစ်ယောက်သား ဂတ်ိသစ္စာအပြန်အလှန်ပြုကြ
ရင်း အကြင်လင်မယားဖြစ်မြောက်သွားပြီး လက်စွပ်
တွေ လဲလှယ်ကြရင်း အကြင်နာပေးကြလေသည်။
လက်ထောက်လီက မုန်လာဥလေးမျက်နှာကို အုပ်ရင်း
"မကြည့်နဲ့...ဒါတွေက ကလေးတွေကြည့်ဖို့မသင့်
တော်ဘူး..."
"မားမာ့...မားမာ့..."
မုန်လာဥလေးက စကားမတတ်တစ်တတက်နှင့်ပြော
နေလေသည်။ မိသားစု ဓာတ်ပုံရိုက်သောအခါ မုန်
လာဥလေးက Yubinတိူ့လင်မယားနှစ်ယောက်ကြား
တွင်ဝင်ရင်း ဓာတ်ပုံရိုက်ကြသည်။ ထိုအချိန်မှာဘဲ
ရှီလျန်းသည်အချိန်အခါမဟုတ်ဗိုက်ထနာလေသည်။
"အားးး .. ....."
ဆူးရှသောအသံသည်ခန်းမတစ်ခန်းလုံးကိုဖုံးအုပ်သွား
လေသည်။ အမေဖြစ်သူကဆေးရုံကိုဖုန်းဆက်ပြီး
ရှီလျန်းကယောက်ျားဖြစ်သူရဲ့ ဆံပင်ကို ကျွတ်ထွက်မတတ်ဆွဲဆောင့်နေလေသည်။ ထိုနှင့်ဆေးရုံသို့လည်းရောက်ရောယောက်ဖဖြစ်သူရဲ့ဆံပင်သည်ထောင်
နေရင်း ငှက်သိုက်လိုဖြစ်နေတော့သည်။ အမေဖြစ်သူက
ဆေးရုံအထိလိုက်လာသော Yubinတို့အား
"သွားကြတော့လေ...လေယာဉ်မမှီဘဲနေနေအုံးမယ်..
ကလေးက ငယ်သေးတယ်ဆိုတော့ မခေါ်သွားနဲ့နော်..နေ
မကောင်းဖြစ်နေအုံးမယ်..."
"ဟုတ်ကဲ့အမေ..ဒါဆို မုန်လာဥလေးကို အပ်ခဲ့မယ်နော်
....တာ့တာ့ မုန်လာဥလေးရေ...မေမေတို့ပြန်လာရင်
လက်ဆောင်တွေ ဝယ်ခဲ့ပေးမယ်..."
ထို့နှင့်Yubinတို့လည်း အီဂျစ်သို့ ဟန်းနီးမွန်းထွက်လာ
ကြတော့သည်။ ဓာတ်ပုံလေးရိုက်လိုက်၊ရေခဲမုန့်လေး
စားလိုက်၊ဟိုနားဒီနားသွားလည်လိုက်၊ပျော်နေကြတော့
သည်။ တစ်ချို့မိန်းကလေးတွေက အပြုံးလှသော Fanxingလေးကို သဘောကျ၍ ဓာတ်ပုံအတူတွဲရိုက်ရင်း
ဖုန်းနံပါတ်တောင်ကြသည်။ Yubinက အူတိုပြီး ကြားဝင်
ကာ
"တောင်းပန်ပါတယ်..မိန်းကလေးတို့ သူက အိမ်ထောင်
သည်ပါ..."
"အာ..တောင်းပန်ပါတယ်...မသိလိုပါ...'
မိန်းကလေးတွေ ထွက်သွားကြပြီးနောက်Yubinသည်
Fanxingအား maskဖြင့်မျက်နှာအုပ်ရာ Fanxingက
"ဘာလို့လာအုပ်နေတာလဲ.."
"သူများတွေမင်းအပြုံးကိုမြင်ပြီးကြွေကုန်မှာစိုးလို.."
"အဲ့အတွက်မစိုးရိမ်ပါနဲ့...ကျွန်တော့ရဲ့အပြုံးကဟောဒီ
က Yubinဆိုတဲ့သူတစ်ယောက်အတွက်ပါဘဲ..."
Yubinသည်ထိုစကားကြားပြီး ရင်တွေလျပ်လျှပ်ဖြစ်ကာ
"Fanxing...နောက်တစ်ခေါက်လောက်ထပ်ပြောပါပေး
ပါလား..."
"တစ်ခါဘဲပြောမယ်...လာ..ဟိုဘက်သွားမယ်..."
"အာ....Fanxingနောက်တစ်ခါထပ်ပြောပေးပါဆ်ို.."
နှစ်ယောက်သားပျော်ရွှင်နေကြတော့သည်။
kyelsinthawdar
YOU ARE READING
ခ်စ္ရတဲ့ဦး
RomanceCompany တစ္ခုရဲ႕သူေဌး Yubinနဲ႔ Bar တစ္ခုမွာ အခ်ိန္ပို္င္းလုပ္ေနတ႔ဲေက်ာင္းသားေလ Fanxingတို႔ရဲ႕ ေတြ႕ဆံုမႈ Yubinက Fanxingန႔ဲဆံုဖို႔ ဘယ္လိုေတြ႕ဖို႔ ႀကိဳးစားသလဲဆိုတာ.... ဦးန႔ဲကေလးၾကားက ဆက္ဆံေရးေလး ကိုပံုေဖာ္ထားတ့ဲ romanceဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္