ခ်စ္ရတဲ့ဦး

အပိုင္း ၃၂

ေနာက္​​ေန႔မနက္​​ေရာက္​​ေသာအခါ fanxingသည္​ အခ်ိန္​ပိုင္​းအလုပ္​သြားရန္​ ​ေစာ​ေစာထြက္​သြား​ေလသည္​။
တံခါးပိတ္​သံၾကားသည္​ႏွင္​့ Yubinသည္​ အလန္​႔တ
ၾကားႏိုးလာသည္​။ Yubinသည္​ မ်က္​လံုးမပြင္​့​ေသးဘဲ
မ်က္​ႏွာဆူပုတ္​ရင္​း
"အ​ေစာႀကီးထြက္​သြားျပန္​ၿပီး...ငါ့ကိုတစ္​​ေယာက္​တည္​းထားသြားျပန္​ၿပီးကြာ....မနက္​မိုးလင္​းတာ​
​ေတာင္​..သူ႔မ်က္​ႏွာ​ေလးကို မ​ေတြ႔ရ​ေတာ့ဘူး.."
ပြစိပြစိ​ေျပာရင္​း အိပ္​ယာထလာခဲ့သည္​။ ​ေရခ်ိဳးခန္​းထဲ
သို႔ဝင္​ရန္​ လက္​လွမ္​းလိုက္​ရာ တံခါးထက္​၌ စာကပ္​ထား​သည္​ကို​ေတြ႕​ေလသည္​။ မ်က္​လံုးပြတ္​ကာ ​ေသခ်ာဖတ္​ရသည္​။​ေရးထားသည္​မွာ
"ဦး..အိပ္​ယာထရင္​ အိပ္​ယာကို​ေခါက္​သိမ္​း​
ထား​ေနာ္​...မျဖဲထားနဲ႔..."
Yubinသည္​ ထိုစာကိုၾကၫ္​့ႁပီး
"သူ..ငါအိပ္​ယာမသိမ္​းတာဘယ္​လိုသိလဲ..မသိ.."
​ေရရြန္​​ေနရင္​း.​ေရခ်ိဳးခန္​းထဲသို႔​ဝင္​သြားခဲ့သည္။ အ
လုပ္​သြားရန္​ ျပင္​ဆင္​ၿပီး မီးဖို​ေခ်ာင္​ထဲ၌ ျပင္​ဆင္​ထား
​ေသာ မနက္​စာႏွင္​့​ေနလည္​စာ​ေပါင္​းထုပ္​ထား​ေသာ ထ
မင္​းဘူးႏွစ္​ဘူး ထပ္​ထားသည္​ကို​ေတြ႔​ရာ
"ခ်စ္​ဖို႔​ေကာင္​းလိုက္​တဲ့ ငါ့က​ေလး..ဟီးဟီး.."
Yubinသည္​ ျပံဳးစိျပံဳးစိႏွင္​့ ထမင္​းဘူးယူကာ အလုပ္​
သို႔​သြားရန္​ လာႀကိဳ​ေသာ ကား​ေပၚတတ္​ၿပီး အလုပ္​သို္​
​ေရာက္​လာခဲ့သည္​။ ထမင္​းဘူးကိုင္​ၿပီး ဝင္​လာ​ေသာ
Yubinအား ဝန္​ထမ္​းမ်ားက ထူးထူးဆန္​းဆန္​းဝိုင္​း
ၾကည္​့​ေနၾကသည္​။ ဝန္​ထမ္​းမ်ားက
"အရင္​က ငါတို႔သူ​ေဌးထမင္​းဘူးယူခဲ့လို႔လား.."
"မယူခဲ့ပါဘူး...သူ​ေဌးကအရင္​နဲ႔ လံုးဝမတူ​ေတာ့ဘူး
​ေနာ္​...အရင္​က ​ေရခဲ႐ိုက္​​တဲ့အျပံဳးနဲ႔ ႏႈတ္​ဆက္​ရတဲ့ ငါ
တို႔​ေတာင္​ ​ေၾကာက္​တယ္​..အခု​ေတာ့..​ေရခဲတံုးႀကီး..
အရည္​​ေပ်ာ္​သြားၿပီးထင္​ပါရဲ႕...."
"အင္​း​ေနာ္​....ငါတို႔သူ​ေဌး​ေလး​ေတာက္​ အခု​ေတာ့
ခ်စ္​တတ္​​ေနၿပီးကိုး..ငါတို႔​ေတာ့..မၾကာခင္​ ဖိတ္​စာရ
​ေတာ့မယ္​ထင္​တယ္​..."
"အဲ့ဒီအတိုင္​းသာဆိုရင္​ ငါတို႔မဂၤလာလက္​ဖြဲ႔အတြက္​
​ေငြစုရ​ေတာ့မွာဘဲ..ဟူး..."
ဝန္​းထမ္​းမ်ားသည္​ ရံုးကန္​တင္​း၌ ထိုင္​ၾကရင္​း မဂၤလာ
လက္​ဖြဲ႔အ​ေၾကာင္​း စဥ္​းစားရင္​း ရင္​​ေမာ​ေနၾက​ေတာ့
သည္​။ ရံုးခန္​းထဲသို႔​ေရာက္​သည္​့အခါ Yubinသည္​ Fanxing ထည္​့​ေပးလိုက္​​ေသာ ထမင္​းဘူးကို ဖြင္​့ကာ
"ဝိုး..​ေမႊးလိုက္​တာ...မဆာတဲ့​ဗိုက္​​ေတာက္​ ဆာလာ
ၿပီး..."
စားရန္​ပါးစပ္​အနားသို႔ ​ေရာက္​ခါနီး ​ေ႐ွာင္​ရင္​းတစ္​
​ေယာက္​ တံခါးကို ​ေဆာက္​ဖြင္​့ရာ တူႏွင္​့ညႇပ္​ထား​ေသာ
အသားလံုးျပဳတ္​က်သြား​ေလသည္​။ ​ေ႐ွာင္​ရင္​းက
"Yubin....ငါတို႔Dလုပ္​ငန္​းရဲ႕ ႐ွယ္​ယာ 7%ဝယ္​ႏိုင္​ခဲ့
ၿပီး...အာ...Yubin...Yu...Yubin..."
ပါးစပ္​ထဲ​ေရာက္​ခါနီးျဖစ္​​ေန​ေသာ အသားလံုးျပဳတ္​က်
သြားခဲ့ရာ Yubinဆီမွ ​ေဒါသထြက္​သည္​့ အ​ေငြ႔​ေတြတ
​ေထာင္​း​ေထာင္​းထြက္​လာခဲ့သည္​။ ​Yubinက
"ရံုးခန္​းထဲမဝင္​ခင္​ တံခါး​ေခါက္​ရမယ္​..ဆိုတာမသိဘူးလား...."
"Yu...Yubin....အရင္​ကလည္​း အဲ့လိုဝင္​​ေနၾကကို"
​ေ႐ွာင္​ရင္​းသည္​ တံ​ေတြးမ်ိဳးခ်ရင္​း တစ္​ျဖည္​းျဖည္​းအ​ေနာက္​ ဆုတ္​သြားသည္​။ ထိုအခ်ိန္​တြင္​ လက္​​ေထာက္​
လည္​း အခန္​းထဲသို႔ ဝင္​လာရင္​း
"သူ​ေဌး...ဒီ​ေန႔အခ်ိန္​စာရင္​းလုပ္​ထား..အဲ..ဘာျဖစ္​
​ေနတာလဲ..."
ဘာမွမသိဘဲ အူ​ေၾကာင္​ၾကားျဖစ္​​ေန​ေသာ လက္​​
​ေထာက္​ကို ဒိုင္းကာလုပ္​ကာ ​ေ႐ွာင္​ရင္​းသည္​ အ​
​ေနာက္​၌ ပုန္​း​ေနသည္​။ Yubinက ​ေဒါသထြက္​ကာ
"​ေ႐ွာင္​ရင္​း....လက္​​ေထာက္​လီ...မင္​းတို႔ဘယ္​တုန္​း
က အဲ့​ေလာက္​ရင္​းႏွီးသြားၾကတာလဲ..."
"ငါတို္​့က အရင္​ကတည္​းက ရင္​းႏွီးပါတယ္​​ေနာ္​.."
​ေ႐ွာင္​ရင္​းက လက္​​ေထာက္​လီအ​ေနာက္​တြင္​ ပုန္​းရင္​း
မွ ​ေခါင္​းထြက္​ကာ ​ထြက္​​ေျပာ​ေလသည္​။ Yubinတစ္​
​ေယာက္​​ေဒါသပုန္​ထ​ေနခ်ိန္​ သူ႔ဆီဖုန္ဝင္​လာ​ေလသည္​။ ထိုဖုန္​း​ေကာကို ျမင္​ၿပီး Yubinရဲ႕ ​ေဒါသထြက္​​ေန
​ေသာ မ်က္​ႏွာမွ ပန္​းပြင္​့​ေသာမ်က္​ႏွာသို႔ ခ်က္​ခ်င္​းျပန္​
​ေျပာင္​းသြားၿပီး
"Fanxing..."
"ဦး..မနက္​စာယူသြားရဲ႕လား.."
"အင္​း..ယူသြားတာ​ေပါ့..စား​ေတာင္​စား​ေတာ့မွာ.."
"ဟုတ္​...ည​ေနက်ရင္​ ကြၽန္​​ေတာ္​အိမ္​ျပန္​​ေနာက္​က်မွာ..."
"ဟမ္​...ဘာလို႔လဲ..."
"ဒီညက..barက မန္​​ေနဂ်ာ​ေပးနားထားတဲ့ ရက္​ျပၫ္​့
သြားၿပီး​ေလ...ည​ေနစာ​ေတာ့ အျပင္​မွာဘဲစားလိုက္​
​ေနာ္​..."
"မင္​းက ဘယ္​ခ်ိန္​ျပန္​လာမို႔လဲ..."
"ညလယ္​​ေလာက္​မွ ျပန္​​ေရာက္​မယ္​ထင္​တယ္​.."
"ဟမ္​...အဲ့​ေလာက္​​ေတာင္​လား..."
မ်က္​ႏွာခ်ိဳခ်ိဳ အသံခ်ိဳခ်ိဳႏွင္​့ ​ေျပာ​ေန​ေသာ Yubinအား ၾကၫ္​့ၿပီး ​ေ႐ွာင္​ရင္​းႏွင္​့ လက္​​ေထာက္​လီ
တို႔ ပါးစပ္​အ​ေဟာင္​းသားႏွင္​့ ၾကည္​့​ေနၾကရင္​း ​ေ႐ွာင္​
ရင္​းက
"ခုနက ​ေဒါသႀကီး​ေနတဲ့ သူ​ေဌးဘယ္​​ေရာက္​သြားတာ
လဲ..."
"​မသိပါဘူး​ဗ်ာ..."
"သူလည္​း အခ်စ္​ႏြံက်သြား​ေတာ့ ငါတို႔လည္​း အခ်စ္ႏြံ
ထဲတူတူဆင္​းရ​ေအာင္​​ေလ..."
"ဟုတ္​....ဟမ္​...ဘာ​ေျပာတာ..."
​လက္​​ေထာက္​လီလည္​း ​ေ႐ွာင္​စကား​ေၾကာင္​့ အံ့ဪ
သြားရာ အ​ေနာက္​သိူ႔လွည္​့ၿပီး ​ေ႐ွာင္​ရင္​းႏွင္​့ ၃လွမ္​း
​ေလာက္​ကြာ​ေအာင္​ ဆုတ္​သြားသည္​။ ​ေ႐ွာင္​ရင္​းက တစ္​ျဖည္​းျဖည္​း သူ႔အနားတိုးလာၿပီး လက္​​ေထာက္​လီ
ရဲ႕ နက္​​ကတိုင္​​ေလးကို တင္​းတင္​းဆြဲၿပီး
"Li bowan...ဒီည​ေနရံုးဆင္​းရင္​ ​ေတြ႔ရ​ေအာင္​.."
"ကြၽန္​​ေတာ္​မအားဘူး​ဗ်...ဒီညအခ်ိန္​ပိုဆင္​းရမယ္​"
"ဘာ...​ေနအံုး.."
​ေ႐ွာင္​ရင္​းသည္​ အခ်ိန္​ပိုဆင္​းရမည္​​ေျပာလို႔ Yubinဆီ
သြားကာ စားပြဲကို လက္​ႏွင္​့ ထုၿပီး
"Yubin...bowanကို အခ်ိန္​ပိုဆင္​းခိုင္​းတယ္​ဆို.."
Yubinသည္​ ဖုန္​း​ေျပာ​ေနသည္​ကို အ​ေႏွာင္​့အယွက္​
ျဖစ္​ကာ
"လုပ္​ခ်င္​သလိုလုပ္​..."
​ေလသံျဖင္​့ ​ေျပာလိုက္​သည္​။ ​​ေ႐ွာင္​ရင္​းသည္​ ခ်က္​
ခ်င္​း​ေပ်ာ္​သြားကာ
"ဒီည အခ်ိန္​ပိုဆင္​းစရာမလိုဘူး..ငါ​ေစာင္​့​ေနမယ္​..
ဆက္​ဆက္​လာခဲ့​ေနာ္​..မလာရင္​ မင္​းအိမ္​ထိငါလိုက္​ခဲ့
မယ္​...႐ွင္​းတယ္​​ေနာ္​.."
ႏွစ္​​ေယာက္​သားစကားမ်ား​ေနတုန္​း ဖုန္​း​ေျပာၿပီး​ေသာ
Yubinက
"မင္​းတို႔ႏွစ္​​ေယာက္​႐ွိ​ေနတုန္​းဘဲလား...လက္​​ေထာက္​
လီ...ဒီ​ေန႔အခ်ိန္​ဇယား​ေတြ ​ေပးပါ..."
"ဟုတ္​..ဟုတ္​ကဲ့.. "
လက္​​ေထာက္​လီသည္​ ​ေ႐ွာက္​ရင္းအနားက ႐ုန္​းထြက္လာၿပီး Yubinအား အခ်ိန္​ဇယား​ေတြ ​ေျပာျပ​ေနသည္​။ တစ္​ဖက္​၌ စာသင္​​ေနတဲ့ Fanxing တစ္​​ေယာက္​
​ေပ်ာ္​​ေနသည္​ကို ၾကၫ္​့ၿပီး songjiက
"Fanxing...မင္​းဒီ​ေန႔​ေပ်ာ္​​ေနပါလား..."
"​ေပ်ာ္​တာ​ေပါ့ကြ...ငါမ​ေန႔က ​ေမြး​ေန႔ရသြားၿပီး​ေလ"
"​ေမြး​ေန႔?"
"ဟုတ္​တယ္​...မ​ေန႔က ဦးငါ့အတြက္​ ​ေမြး​ေန႔လုပ္​​ေပး
တယ္​...မ​ေန႔က ငါ့​ေမြး​ေန​ေပါ့..."
"​ေအာ္​..Fanxing​ေရ...​ေန႔လည္​ထမင္​းစားခ်ိန္​က်ရင္​
ငါနဲ႔တစ္​ခ်က္​လိုက္​ခဲ့​ေပးပါလား.."
"ဘယ္​ကိုလဲ..."
"မင္​းအတြက္​ ​ေမြး​ေန႔လက္​​ေဆာင္​​ေပးဖို႔.."
"အဲ..မလိုပါဘူးကြာ.."
"လိုပါတယ္​...ငါမင္​းရဲ႕​ေမြး​ေန႔ကို သိခ်င္​​ေပမဲ့ မင္​းမ​
​ေျပာျပဘူး​ေလ..မ​ေန႔က မင္​း​ေမြး​ေန႔ရသြား​ေတာ့ ငါ
လည္​း မင္​းကို ပထမဆံုး​ေမြး​ေန႔လက္​​ေဆာင္​ ​ေပးခ်င္​
လို္​ပါ..​ေနာ္​​ေနာ္​..."
"မင္​းက​ေတာ့​ေလ..မင္​းစိတ္​ႀကိဳက္​​ေနတာဘဲ.."
"လိုက္​မယ္​ဟုတ္​.."
"အင္​း..."
Songjiတို႔ ​ေန႔လည္​စာစားခ်ိန္​တြင္​ အျပင္​သို႔ ထြက္​
သြားရန္​သ​ေဘာတူ​ေလသည္​။ ရံုး၌အလုပ္​လုပ္​​ေန Yubin သည္​ Fanxingရဲ႕ မ်က္​ႏွာ မ​ေတြ႔ရ၍ ​ေနမ
ထိုင္​မရျဖစ္​ကာ
"​ေန႔လည္​ဘာအစီအစဥ္​႐ွိလဲ.."
"မ႐ွိပါဘူး...​ေန႔လည္​၂နာရီ​ေလာက္​မွာ မိတ္​ဆံုစားပြဲဘဲ
႐ွ္​္ိပါတယ္​.."
"အင္​း..ဒါဆို..ငါ​ေန႔လည္​အျပင္​ခဏထြက္​မယ္​.."
"ဟုတ္​ကဲ့..သူ​ေဌး..."
Yubinလည္​း ​ေန႔လည္​စာစားခ်ိန္​တြင္​ Fanxingဆီသြားရန္​ စီစဥိ​ေလသည္​။ ​ေက်ာင္​းတြင္​ songji ႏွင္​့
Yubinတို႔ႏွစ္​​ေယာက္​ၾကား Fanxing တစ္​​ေယာက္​
​ဗ်ာမ်ား​ပါ​ေတာ့မည္​။ ​ေန႔လည္​ထမင္​းစားခ်ိန္​တြင့ Fanxing ႏွင္​့ songjiတို႔ စကား​ေျပာရင္​း ရယ္​​ေမာရငး္​
အျပင္​သို႔ ထြက္​လာၾကသည္​။.ထိုအခ်ိန္​မွာဘဲ Yubin
လည္​း ​ေရာက္​လာၿပီး fanxing တို႔ႏွစ္​​ေယာက္​႐ွိ​ေနသည္​
ကို ျမင္​​ေတာ့ ႏႈတ္​ခမ္​း​ေထာ္​သြားရာ
"Fanxing...."
"ဦး..ဒီကိုဘယ္​လို​ေရာက္​လာတာလဲ..."
"​ေအာ္​..ဒီ​ေန႔တစ္​​ေယာက္​တစ္​​ေယာက္​ကို လာဖမ္​းတာ"
"အမ္​..."
Yubinသည္​ ထိုစကား​ေျပာၿပီးသည္​ႏွင္​့ songjiအား စူး႐ွ
​​ေသာအၾကည္​့ႏွင္​့ တိုက္​ခိုက္​​ေလသည္​။ songjiရဲ႕ စိတ္​ထဲ၌
"သူငါ့ကို စိန္​​ေခၚတာလား..ဟဟ..​ေတြ႔ၿပီး​ေပါ့...တျခား
ဟာ​ေတြ ဘယ္​ဟာမဆို​ေပးႏိုင္​​ေပမဲ့ Fanxingကို​ေတာ့ လံုး
ဝအပါမခံႏိုင္​ဘူး..."
ႏွစ္​​ေယာက္​သား အၾကည္​့ခ်င္​းတိုက္​ခိုက္​​ေနသည္​့ၾကားက
​ေန fanxingက​ေတာ့
"ဒီ​ေန႔​ေတာ့ ​ေန႔​ေကာင္​း​ေလးျဖစ္​​ေတာ့မွာဘဲ​ေနာ္​..."
စိတ္​ပူပန္​​ေနရင္​း ျပံဳး​ေနလိုက္​သည္​။
Unicode
နောက်​နေ့မနက်​ရောက်​သောအခါ fanxingသည်​အချိန်​ပိုင်းအလုပ်​သွားရန်​စော​စောထွက်​သွား​လေသည်​။
တံခါးပိတ်​သံကြားသည်​နှင့်​Yubinသည်​အလန့်​တ
ကြားနိုးလာသည်​။ Yubinသည်​မျက်​လုံးမပွင့်​သေးဘဲ
မျက်​နှာဆူပုတ်​ရင်း
"အ​စောကြီးထွက်​သွားပြန်​ပြီး...ငါ့ကိုတစ်​ယောက်​တည်းထားသွားပြန်​ပြီးကွာ....မနက်​မိုးလင်းတာ​
​တောင်​..သူ့မျက်​နှာ​လေးကို မ​တွေ့ရ​တော့ဘူး.."
ပွစိပွစိ​ပြောရင်း အိပ်​ယာထလာခဲ့သည်​။​ရေချိုးခန်းထဲ
သို့ဝင်​ရန်​လက်​လှမ်းလိုက်​ရာ တံခါးထက်​၌ စာကပ်​ထား​သည်​ကို​တွေ့​လေသည်​။ မျက်​လုံးပွတ်​ကာ​သေချာဖတ်​ရသည်​။​ရေးထားသည်​မှာ
"ဦး..အိပ်​ယာထရင်​အိပ်​ယာကို​ခေါက်​သိမ်း​
ထား​နော်​...မဖြဲထားနဲ့..."
Yubinသည်​ထိုစာကိုကြည့်​ပြီး
"သူ..ငါအိပ်​ယာမသိမ်းတာဘယ်​လိုသိလဲ..မသိ.."
​ရေရွန်​နေရင်း.​ရေချိုးခန်းထဲသို့​ဝင်​သွားခဲ့သည်။ အ
လုပ်​သွားရန်​ပြင်​ဆင်​ပြီး မီးဖို​ချောင်​ထဲ၌ ပြင်​ဆင်​ထား
​သော မနက်​စာနှင့်​နေလည်​စာ​ပေါင်းထုပ်​ထား​သော ထ
မင်းဘူးနှစ်​ဘူး ထပ်​ထားသည်​ကို​တွေ့​ရာ
"ချစ်​ဖို့​ကောင်းလိုက်​တဲ့ ငါ့က​လေး..ဟီးဟီး.."
Yubinသည်​ပြုံးစိပြုံးစိနှင့်​ထမင်းဘူးယူကာ အလုပ်​
သို့​သွားရန်​လာကြို​သော ကား​ပေါ်တတ်​ပြီး အလုပ်​သို​
​ရောက်​လာခဲ့သည်​။ ထမင်းဘူးကိုင်​ပြီး ဝင်​လာ​သော
Yubinအား ဝန်​ထမ်းများက ထူးထူးဆန်းဆန်းဝိုင်း
ကြည့်​နေကြသည်​။ ဝန်​ထမ်းများက
"အရင်​က ငါတို့သူ​ဌေးထမင်းဘူးယူခဲ့လို့လား.."
"မယူခဲ့ပါဘူး...သူ​ဌေးကအရင်​နဲ့ လုံးဝမတူ​တော့ဘူး
​နော်​...အရင်​က​ရေခဲရိုက်​တဲ့အပြုံးနဲ့ နှုတ်​ဆက်​ရတဲ့ ငါ
တို့​တောင်​ကြောက်​တယ်​..အခု​တော့..​ရေခဲတုံးကြီး..
အရည်​ပျော်​သွားပြီးထင်​ပါရဲ့...."
"အင်း​နော်​....ငါတို့သူ​ဌေး​လေး​တောက်​အခု​တော့
ချစ်​တတ်​နေပြီးကိုး..ငါတို့​တော့..မကြာခင်​ဖိတ်​စာရ
​တော့မယ်​ထင်​တယ်​..."
"အဲ့ဒီအတိုင်းသာဆိုရင်​ငါတို့မင်္ဂလာလက်​ဖွဲ့အတွက်​
​ငွေစုရ​တော့မှာဘဲ..ဟူး..."
ဝန်းထမ်းများသည်​ရုံးကန်​တင်း၌ ထိုင်​ကြရင်း မင်္ဂလာ
လက်​ဖွဲ့အ​ကြောင်း စဉ်းစားရင်း ရင်​မော​နေကြ​တော့
သည်​။ ရုံးခန်းထဲသို့​ရောက်​သည့်​အခါ Yubinသည်​Fanxing ထည့်​ပေးလိုက်​သော ထမင်းဘူးကို ဖွင့်​ကာ
"ဝိုး..​မွှေးလိုက်​တာ...မဆာတဲ့​ဗိုက်​တောက်​ဆာလာ
ပြီး..."
စားရန်​ပါးစပ်​အနားသို့​ရောက်​ခါနီး​ရှောင်​ရင်းတစ်​
​ယောက်​တံခါးကို​ဆောက်​ဖွင့်​ရာ တူနှင့်​ညှပ်​ထား​သော
အသားလုံးပြုတ်​ကျသွား​လေသည်​။​ရှောင်​ရင်းက
"Yubin....ငါတို့Dလုပ်​ငန်းရဲ့ ရှယ်​ယာ 7%ဝယ်​နိုင်​ခဲ့
ပြီး...အာ...Yubin...Yu...Yubin..."
ပါးစပ်​ထဲ​ရောက်​ခါနီးဖြစ်​နေ​သော အသားလုံးပြုတ်​ကျ
သွားခဲ့ရာ Yubinဆီမှ​ဒေါသထွက်​သည့်​အ​ငွေ့​တွေတ
​ထောင်း​ထောင်းထွက်​လာခဲ့သည်​။​Yubinက
"ရုံးခန်းထဲမဝင်​ခင်​တံခါး​ခေါက်​ရမယ်​..ဆိုတာမသိဘူးလား...."
"Yu...Yubin....အရင်​ကလည်း အဲ့လိုဝင်​နေကြကို"
​ရှောင်​ရင်းသည်​တံ​တွေးမျိုးချရင်း တစ်​ဖြည်းဖြည်းအ​နောက်​ဆုတ်​သွားသည်​။ ထိုအချိန်​တွင်​လက်​ထောက်​
လည်း အခန်းထဲသို့ ဝင်​လာရင်း
"သူ​ဌေး...ဒီ​နေ့အချိန်​စာရင်းလုပ်​ထား..အဲ..ဘာဖြစ်​
​နေတာလဲ..."
ဘာမှမသိဘဲ အူ​ကြောင်​ကြားဖြစ်​နေ​သော လက်​
​ထောက်​ကို ဒိုင်းကာလုပ်​ကာ​ရှောင်​ရင်းသည်​အ​
​နောက်​၌ ပုန်း​နေသည်​။ Yubinက​ဒေါသထွက်​ကာ
"​ရှောင်​ရင်း....လက်​ထောက်​လီ...မင်းတို့ဘယ်​တုန်း
က အဲ့​လောက်​ရင်းနှီးသွားကြတာလဲ..."
"ငါတို့်​က အရင်​ကတည်းက ရင်းနှီးပါတယ်​နော်​.."
​ရှောင်​ရင်းက လက်​ထောက်​လီအ​နောက်​တွင်​ပုန်းရင်း
မှ​ခေါင်းထွက်​ကာ​ထွက်​ပြော​လေသည်​။ Yubinတစ်​
​ယောက်​ဒေါသပုန်​ထ​နေချိန်​သူ့ဆီဖုန်ဝင်​လာ​လေသည်​။ ထိုဖုန်း​ကောကို မြင်​ပြီး Yubinရဲ့​ဒေါသထွက်​နေ
​သော မျက်​နှာမှ ပန်းပွင့်​သောမျက်​နှာသို့ ချက်​ချင်းပြန်​
​ပြောင်းသွားပြီး
"Fanxing..."
"ဦး..မနက်​စာယူသွားရဲ့လား.."
"အင်း..ယူသွားတာ​ပေါ့..စား​တောင်​စား​တော့မှာ.."
"ဟုတ်​...ည​နေကျရင်​ကျွန်​တော်​အိမ်​ပြန်​နောက်​ကျမှာ..."
"ဟမ်​...ဘာလို့လဲ..."
"ဒီညက..barက မန်​နေဂျာ​ပေးနားထားတဲ့ ရက်​ပြည့်​
သွားပြီး​လေ...ည​နေစာ​တော့ အပြင်​မှာဘဲစားလိုက်​
​နော်​..."
"မင်းက ဘယ်​ချိန်​ပြန်​လာမို့လဲ..."
"ညလယ်​လောက်​မှ ပြန်​ရောက်​မယ်​ထင်​တယ်​.."
"ဟမ်​...အဲ့​လောက်​တောင်​လား..."
မျက်​နှာချိုချို အသံချိုချိုနှင့်​ပြော​နေ​သော Yubinအား ကြည့်​ပြီး​ရှောင်​ရင်းနှင့်​လက်​ထောက်​လီ
တို့ ပါးစပ်​အ​ဟောင်းသားနှင့်​ကြည့်​နေကြရင်း​ရှောင်​
ရင်းက
"ခုနက​ဒေါသကြီး​နေတဲ့ သူ​ဌေးဘယ်​ရောက်​သွားတာ
လဲ..."
"​မသိပါဘူး​ဗျာ..."
"သူလည်း အချစ်​နွံကျသွား​တော့ ငါတို့လည်း အချစ်နွံ
ထဲတူတူဆင်းရ​အောင်​လေ..."
"ဟုတ်​....ဟမ်​...ဘာ​ပြောတာ..."
​လက်​ထောက်​လီလည်း​ရှောင်​စကား​ကြောင့်​အံ့ဪ
သွားရာ အ​နောက်​သိူ့လှည့်​ပြီး​ရှောင်​ရင်းနှင့်​၃လှမ်း
​လောက်​ကွာ​အောင်​ဆုတ်​သွားသည်​။​ရှောင်​ရင်းက တစ်​ဖြည်းဖြည်း သူ့အနားတိုးလာပြီး လက်​ထောက်​လီ
ရဲ့ နက်​ကတိုင်​လေးကို တင်းတင်းဆွဲပြီး
"Li bowan...ဒီည​နေရုံးဆင်းရင်​တွေ့ရ​အောင်​.."
"ကျွန်​တော်​မအားဘူး​ဗျ...ဒီညအချိန်​ပိုဆင်းရမယ်​"
"ဘာ...​နေအုံး.."
​ရှောင်​ရင်းသည်​အချိန်​ပိုဆင်းရမည်​ပြောလို့ Yubinဆီ
သွားကာ စားပွဲကို လက်​နှင့်​ထုပြီး
"Yubin...bowanကို အချိန်​ပိုဆင်းခိုင်းတယ်​ဆို.."
Yubinသည်​ဖုန်း​ပြော​နေသည်​ကို အ​နှောင့်​အယှက်​
ဖြစ်​ကာ
"လုပ်​ချင်​သလိုလုပ်​..."
​လေသံဖြင့်​ပြောလိုက်​သည်​။​ရှောင်​ရင်းသည်​ချက်​
ချင်း​ပျော်​သွားကာ
"ဒီည အချိန်​ပိုဆင်းစရာမလိုဘူး..ငါ​စောင့်​နေမယ်​..
ဆက်​ဆက်​လာခဲ့​နော်​..မလာရင်​မင်းအိမ်​ထိငါလိုက်​ခဲ့
မယ်​...ရှင်းတယ်​နော်​.."
နှစ်​ယောက်​သားစကားများ​နေတုန်း ဖုန်း​ပြောပြီး​သော
Yubinက
"မင်းတို့နှစ်​ယောက်​ရှိ​နေတုန်းဘဲလား...လက်​ထောက်​
လီ...ဒီ​နေ့အချိန်​ဇယား​တွေ​ပေးပါ..."
"ဟုတ်​..ဟုတ်​ကဲ့.. "
လက်​ထောက်​လီသည်​ရှောက်​ရင်းအနားက ရုန်းထွက်လာပြီး Yubinအား အချိန်​ဇယား​တွေ​ပြောပြ​နေသည်​။ တစ်​ဖက်​၌ စာသင်​နေတဲ့ Fanxing တစ်​ယောက်​
​ပျော်​နေသည်​ကို ကြည့်​ပြီး songjiက
"Fanxing...မင်းဒီ​နေ့​ပျော်​နေပါလား..."
"​ပျော်​တာ​ပေါ့ကွ...ငါမ​နေ့က​မွေး​နေ့ရသွားပြီး​လေ"
"​မွေး​နေ့?"
"ဟုတ်​တယ်​...မ​နေ့က ဦးငါ့အတွက်​မွေး​နေ့လုပ်​ပေး
တယ်​...မ​နေ့က ငါ့​မွေး​နေ​ပေါ့..."
"​အော်​..Fanxing​ရေ...​နေ့လည်​ထမင်းစားချိန်​ကျရင်​
ငါနဲ့တစ်​ချက်​လိုက်​ခဲ့​ပေးပါလား.."
"ဘယ်​ကိုလဲ..."
"မင်းအတွက်​မွေး​နေ့လက်​ဆောင်​ပေးဖို့.."
"အဲ..မလိုပါဘူးကွာ.."
"လိုပါတယ်​...ငါမင်းရဲ့​မွေး​နေ့ကို သိချင်​ပေမဲ့ မင်းမ​
​ပြောပြဘူး​လေ..မ​နေ့က မင်း​မွေး​နေ့ရသွား​တော့ ငါ
လည်း မင်းကို ပထမဆုံး​မွေး​နေ့လက်​ဆောင်​ပေးချင်​
လို​ပါ..​နော်​နော်​..."
"မင်းက​တော့​လေ..မင်းစိတ်​ကြိုက်​နေတာဘဲ.."
"လိုက်​မယ်​ဟုတ်​.."
"အင်း..."
Songjiတို့​နေ့လည်​စာစားချိန်​တွင်​အပြင်​သို့ ထွက်​
သွားရန်​သ​ဘောတူ​လေသည်​။ ရုံး၌အလုပ်​လုပ်​နေ Yubin သည်​Fanxingရဲ့ မျက်​နှာ မ​တွေ့ရ၍​နေမ
ထိုင်​မရဖြစ်​ကာ
"​နေ့လည်​ဘာအစီအစဉ်​ရှိလဲ.."
"မရှိပါဘူး...​နေ့လည်​၂နာရီ​လောက်​မှာ မိတ်​ဆုံစားပွဲဘဲ
ရှ်ိပါတယ်​.."
"အင်း..ဒါဆို..ငါ​နေ့လည်​အပြင်​ခဏထွက်​မယ်​.."
"ဟုတ်​ကဲ့..သူ​ဌေး..."
Yubinလည်း​နေ့လည်​စာစားချိန်​တွင်​Fanxingဆီသွားရန်​စီစဥိ​လေသည်​။​ကျောင်းတွင်​songji နှင့်​
Yubinတို့နှစ်​ယောက်​ကြား Fanxing တစ်​ယောက်​
​ဗျာများ​ပါ​တော့မည်​။​နေ့လည်​ထမင်းစားချိန်​တွင့ Fanxing နှင့်​songjiတို့ စကား​ပြောရင်း ရယ်​မောရင်း​
အပြင်​သို့ ထွက်​လာကြသည်​။.ထိုအချိန်​မှာဘဲ Yubin
လည်း​ရောက်​လာပြီး fanxing တို့နှစ်​ယောက်​ရှိ​နေသည်​
ကို မြင်​တော့ နှုတ်​ခမ်း​ထော်​သွားရာ
"Fanxing...."
"ဦး..ဒီကိုဘယ်​လို​ရောက်​လာတာလဲ..."
"​အော်​..ဒီ​နေ့တစ်​ယောက်​တစ်​ယောက်​ကို လာဖမ်းတာ"
"အမ်​..."
Yubinသည်​ထိုစကား​ပြောပြီးသည်​နှင့်​songjiအား စူးရှ
​သောအကြည့်​နှင့်​တိုက်​ခိုက်​လေသည်​။ songjiရဲ့ စိတ်​ထဲ၌
"သူငါ့ကို စိန်​ခေါ်တာလား..ဟဟ..​တွေ့ပြီး​ပေါ့...တခြား
ဟာ​တွေ ဘယ်​ဟာမဆို​ပေးနိုင်​ပေမဲ့ Fanxingကို​တော့ လုံး
ဝအပါမခံနိုင်​ဘူး..."
နှစ်​ယောက်​သား အကြည့်​ချင်းတိုက်​ခိုက်​နေသည့်​ကြားက
​နေ fanxingက​တော့
"ဒီ​နေ့​တော့​နေ့​ကောင်း​လေးဖြစ်​တော့မှာဘဲ​နော်​..."
စိတ်​ပူပန်​နေရင်း ပြုံး​နေလိုက်​သည်​။

kyelsinthawdar