ခ်စ္ရတဲ့ဦး

အပိုင္း ၃၃ +၃၄

Yubinက Fanxingကိုသူ႔ဘက္​ဆြဲၿပီး
"Fanxing..ကိုယ္​​မနက္​စာကို ​ေန႔လည္​စာနဲ႔​ေပါင္​းစား
လိုက္​မိတယ္​..အဲ့တာ..​ေန႔လည္​စာမစားရ​ေသးဘူး.."
"ဟမ္...ဦးရာ.. "
"ကိုယ္​တို႔​ေန႔လည္​စာသြားစားရ​ေအာင္​...ကိုယ္​ဝယ္​
​ေကြၽးမယ္​.. "
"ဒါမဲ့..အ..."
Songjiကလည္​း Fanxingကို သူ႔ဘက္​ျပန္​ဆြဲၿပီး
"​ေဆာရီးပါ..ဦးရယ္​..သူ႔အတြက္​လက္​​ေဆာင္​လိုက္​ဝယ္​​ေပးဖို႔..သူ​သ​ေဘာတူထားတယ္​​ဗ်..."
"​ေနအံုး...မင္​းကဘာမို႔လို႔..ငါ့ကိုဦးလို႔ရဲရတာလဲ.."
"အဲ...Fanxingက ခင္​​ဗ်ားကို ဦးလို႔​ေခၚ​ေတာ့..ကြၽန္​
​ေတာ္​လည္​း ဦးလို႔​ေခၚတာ​ေပါ့....မဟုတ္​ဘူးလားလို႔"
"မင္​း....Fanxingတစ္​​ေယာက္​တည္​းကိုသာ ဒီလို​ေခၚ
ခြင္​့​ေပးထားတာ...တျခားသူ​ေတြ​ေခၚခြင္​့မ​ေပးထားဘူး
...႐ွင္​းတယ္​​ေနာ္​..."
"အဲ့ဒါဆို..ကြၽန္​​ေတာ္​က ဘယ္​လို​ေခၚရမွာလဲ..."
"သူ​ေဌးလို႔​ေခၚ​ေပါ့..."
"သူ​ေဌး..Yubin?"
"​ေသခ်ာတာ​ေပါ့..."
ႏွစ္​​ေယာက္​သားမ်က္​လံုးျဖင္​့ ​ေသြး​ေအးစြာတိုက္​ပြဲျဖစ္​
​ေန​ေလသည္​။ Fanxingသည္​ ​ေက်ာခ်မ္​းလာကာ
"Jelly...ဦး...​ေန႔လည္​စာအရင္​သြားစားရ​ေအာင္​​...
​ေနာ္​...သြားမယ္​..."
ႏွစ္​​ေယာက္​သား​ေနရာမွ မ​ေရြ႔သည္​ႏွင္​့ Fanxingက လက္​တစ္​​ေယာက္​တစ္​ဖက္​ဆြဲကာ အတင္​းဆြဲ​ေခၚသြား
ခဲ့ရသည္​။ စား​ေသာက္​ဆိုင္​တစ္​​ေနရာသို႔ ​ေရာက္​သည္​့
အခါ Fanxingက
"ဒီမွာဘဲစားရ​ေအာင္​..ဒီကၾကက္​​ေျခ​ေထာက္​အစပ္​က
စား​ေကာင္​းတယ္​တဲ့..စားရ..."
​ေျပာ​ေနရင္​း အ​ေနာက္​လွည္​့လိုက္​ရာ Yubinတို႔ရဲ႕ ​
​ေသြး​ေအးတိုက္​ပြဲက မၿပီး​ေသးဘဲ ဆက္​လက္​ျဖစ္​ပြား
​ေနသည္​။ Fanxingရဲ႕သည္​းခံႏိုင္​စြမ္​းကုန္​လာကာ
"​ေတာ္​​ေတာ့...တစ္​​ေယာက္​နဲ႔ တစ္​​ေယာက္​ရန္​ဆက္​
ျဖစ္​​ေနမယ္​ဆိုရင္​ ကြၽန္​​ေတာ္​သြား​ေတာ့မယ္​.."
Fanxingတစ္​​ေယာက္​ Yubinတို႔ၾကားမွ တိုးထြက္​လာ
ရာ Yubinတို႔ႏွစ္​​ေယာပ္​သား Fanxingကိုၿပိဳင္​တူဆြဲ
​ေလသည္​။ Yubinက
"မသြားပါနဲ႔..ကိုယ္​တို႔ရန္​မျဖစ္​​ေတာ့ပါဘူး..."
"ဟုတ္​တယ္​..ဟုတ္​တယ္​..လာလာ..ဝင္​ရ​ေအာင္​.."
Fanxingလည္​း စိတ္​​ေလ်ာ့ကာ ထိုဆိုင္​ထဲသို႔ဝင္​ခဲ့
သည္​။ ​ေလး​ေယာက္​ထိုင္​သည္​့​ေနရာ​ေရာက္​​ေသာအခါ
Fanxingထိုင္​သည္​့​ေနရာတြင္​ တစ္​ခံုလြတ္​ရာ လုထိုင္​
ၾက​ေလသည္​။ ​ေနာက္​ဆံုး​ေတာ့ Yubinက အႏိုင္​ရ
သြားခဲ့သည္​။ Jellyက Fanxing​ေ႐ွ႕တြင္​ ထိုင္​ၿပီး
"Fanxing...မင္​းက ၾကက္​​ေျခ​ေထာက္​အစပ္​ကို အ
ႀကိဳက္​ဆံုးမဟုတ္​လား..."
"အင္​း..."
"မွာလိုက္​မယ္​​ေနာ္​.."
"အင္​း...မွာ​ေလ.. ဦး​ေရာ..ဘာစားမို႔လဲ.."
Fanxingက Yubinဘက္​လွည္​့ၿပီး​ေမးရာ Jellyက
"သူ​ေဌးက ဒီလို​ေစ်း​ေပါတာ​ေတြမစားဖူးဘူးထင္​
တယ္​​ေနာ္​..."
"အဟမ္​...ကိုယ္​လည္​း မင္​းစားတာစားမယ္​.."
Jelly​ေျပာသည္​ကို ဂ႐ုမစိုက္​ဘဲ Fanxingကိုဘဲ အာ
ရံုစိုက္​​ေနသည္​။ မၾကာခင္​မွာဘဲ ၾကက္​​ေျခ​ေထာပ္​အ
စပ္​၃ပြဲ​ေရာက္​လာသည္​။ နီနီရဲရဲၾကက္​​ေျခ​ေထာက္​
​ေတြကို ၾကည္​့ၿပီး တစ္​ခါမွမစားဖူး​ေသာ Yubinတစ္​
​ေယာက္​ ၾကက္​သီးထ​ေန​၏။ Fanxingက​ေတာ့ ၾကက္​
​ေျခ​ေထာက္​ကို လက္​အိပ္​စြပ္​ၿပီး တစ္​​ေယာက္​ခ်င္​းစား
​ေနသည္​။ Yubinသည္​ ၾကက္​​ေျခ​ေထာပ္​ကို ဟိုဘက္​
ၾကည္​့ဒီဘက္​ႏွင္​့ ျဖစ္​​ေနသည္​ကို ​ေတြ႔​ေသာ Fanxingက
"အကို...တစ္​ခ်က္​​ေလာက္​..."
စားပြဲထိုးကို ​ေခၚလိုက္​ၿပီး
"ၾကက္​​ေျခ​ေထာက္​ကို အ႐ိုးႏႊင္​​ေပးပါ.."
"ဟုတ္​ကဲ့..ခဏ​ေစာင္​့ပါ..."
စားပြဲထိုးသည္​ Yubinရဲ႕ ပန္​းကန္​ကို မီးဖို​ေခ်ာင္​ထဲယူ
သြားၿပီး အ႐ိုးႏႊင္​​ေန​သည္​။ Yubinက
"Fanxing..."
"ဘာလဲ..အ႐ိုးနဲ႔စားမတတ္​ဘူးမဟုတ္​လား..ကြၽန္​​
​ေတာ္​က​​ေတာ့ အ႐ိုးကိုင္​ရတာႀကိဳက္​တယ္​..​သူတို႔
ခ်က္​ထားတာ အရသာႏွံ႔တယ္​​ေလ...တစ္​ခါတစ္​​ေလ
ဆို အ႐ိုး​ေတာင္​ ဝါးစားလို႔ရတယ္​.."
Fanxingက စားရင္​းနဲ႔ ​ေျပာျပရာ ပါးစပ္​၌ ​ေပ​ေန​ေသာ အစပ္​အရသာက္​ုိ Yubinက လက္​ျဖင္​့သုတ္​​ေပး
ၿပီး လ်ွာႏွင္​့လ်ွက္​ရင္​း
"အင္​း..အရသာ​ေတာ္​​ေတာ္​​ေကာင္​းတယ္​..."
Yubinရဲ႕ အျပဳအမူ​ေၾကာင္​့ Fanxingသည္​ လန္​႔သြား
ရာ မ်က္​ႏွာႀကီးခ်က္​ခ်င္​းနီတက္​လာၿပီး
"ဦး..ဦး..ဘာ..ဘာလုပ္​လိုက္​...တာလဲ..."
"အရသာျမည္​းၾကည္​့လိုက္​တာ​ေ​လ.."
"ဦး...သန္​႔စင္​ခန္​းသြားလိုက္​အံုးမယ္​.."
Fanxingတစ္​​ေယာက္​ ႐ုတ္​တရက္​ထသြား​ေလသည္​။
Jellyက
"ခင္​​ဗ်ားက ဘယ္​လို​ေတာင္​လား..."
"မင္​း​ေတာင္​ သူ႔ကို ဒီလိုလုပ္​ခြင္​့မ​ေပးဘူးမဟုတ္​လား.
...ဒါက မင္​းနဲ႔ငါရဲ႕ၾကားက ကြာျခားခ်က္​ဘဲ..သိတယ္​
​ေနာ္​..."
"ခင္​​ဗ်ားမသ္ိ​ေသးတဲ့ Fanxingနဲ႔ ကြၽန္​​ေတာ့ၾကားက
ဆက္​ဆံ​ေရး႐ွိပါ​ေသးတယ္​..."
"မင္​းငါ့ကို စိန္​​ေခၚတာလား..."
"ခင္​​ဗ်ားလည္​း Fanxingကို သ​ေဘာက်တယ္​..ကြၽန္​
​ေတာ္​လည္​း သူ႔ကို သ​ေဘာက်တယ္​​ေလ..ဒီ​ေတာ့..သူ႔
ႏွလံုးသားကို ရဖို႔ကြၽန္​​ေတာ္​တို႔ႏွစ္​​ေယာက္​လံုး အခြင္​့
အ​ေရးညီတူမွ်တူဘဲ...ဘယ္​လိုလဲ.."
"Ok..."
ထိုအခ်ိန္​တြင္​ Fanxingတစ္​​ေယာက္​ သန္​႔စင္​ခန္​းထဲ၌
"အာ..႐ွက္​ဖို႔​ေကာင္​းလိုက္​တာ...ဒီ​ေန႔ဦးဘာ​ေတြ ျဖစ္​​ေနတာလဲ...မလုပ္​ဖူးတာ​ေတြလုပ္​လ္​ို႔..ငါ​ေတာ့ မသြား
ရဲ​ေတာ့ဘူး..."
တစ္​​ေယာက္​ထဲ​ေရရြတ္​ရင္​း အျပင္​သို႔ျပန္​ထြက္​လာခဲ့.သည္​။ နာရီဝက္​အၾကာ စားၿပီးျပန္​ထြက္​လာခ်ိန္​
တြင္​ Yubin သည္​လက္​ထဲ၌ ​ေရခဲ​ေရတစ္​ဘူးကို လက္ထဲကိုင္​ၿပီး
"ဟား...​ေတာ္​​ေတာ္​စပ္​တာဘဲ..."
"ဟားဟားဟား...ဒီ​ေလာက္​အစပ္​​ေတာင္​ မစားႏိုင္​
ဘူးလား..တစ္​ကယ္​့သူ​ေဌးသားတစ္​​ေယာက္​ပါလား"
ႏွစ္​​ေယာက္​သား စရင္​း​ေနာက္​ရင္​း​ေျပာ​ေနခ်ိန္​ Jellyက
"Fanxing​ေရ...အခ်ိန္​​ေတာ္​​ေတာ္​ကုန္​သြားၿပီး...
လက္​​ေဆာင္​ကို ​ေက်ာင္​းဆင္​းမွ ဝယ္​ရ​ေအာင္​.."
"အာ...ရပါတယ္​...မဝယ္​လည္​းရပါတယ္​.."
"မင္​းရဲ႕ပထမဆံုး​ေမြး​ေန႔ပြဲကို ငါ​ေသခ်ာ​ေပါက္​ကို
ဝယ္​​ေပးမွာ.."
"ဟုတ္​ပါၿပီး..သြားရ​ေအာင္​..​ေက်ာင္​း​တတ္​​ေနာက္​က်
​ေတာ့မယ္​..ဦး..ကြၽန္​​ေတာ္​တို႔သြား​ေတာ့မယ္​..​ေက်ာင္​း
ဆင္​းရင္​ အလုပ္​တန္​းသြားမယ္​​ေနာ္​..တာ့တာ.."
Fanxingလည္​း ႁပံဳးျပံဳး​ေလး​ႏႈတ္​ဆက္​ႁပီး ​ေက်ာင္​း
ျပန္​သြားၾကသည္​။ Fanxingရဲ႕ ​ေနာက္​​ေက်ာကို ​ေငး
ၾကည္​့​ေန​ေသာ Yubinထံသို႔ ဖုန္​း​ေကာ ဝင္​လာသည္​။
ထိုဖုန္​း​ေကာကို ၾကၫ္​့ႁပီး ျပံဳး​ေနတဲ့မ်က္​ႏွာ ​ေရ​ေသလို
ျဖစ္​သြားၿပီး
"ဟုတ္​က​ဲ့..အဖိုး..."
"ငါည​ေန ကုမၸဏီ ကိုလာခဲ့မယ္​...​ေစာင္​့​ေန.."
"ဟုတ္​ကဲ့...အဖိုး.."
Yubinရဲ႕အသံသည္​လည္​း ​ေရခဲလိုျပန္​​ေအးစက္​သြား
ၿပီး အရင္​က ​ေသြး​ေအးသည္​့စီးပြား​ေရးလုပ္​ငန္​း႐ွင္​
ျပန္​ျဖစ္​သြားခဲ့သည္​။ အဖိုးျဖစ္​သူႏွင္​့ ဖုန္​း​ေျပာၿပီး ခ်
လိုက္​ၿပီး​ေနာက္​ သက္​ျပင္​းခ်ၿပီး ​ေကာင္​းကင္​​ေပၚသို္​
​ေမာ့ၾကည္​့ရင္​း
"အင္​း...ဒီတစ္​ခါလည္​း အဖိုးဘာ​ေျပာအံုးမလဲမသိ..
ငါ့စိတ္​​ေတြ​ေလး​ေနတယ္​.."
Yubinရဲ႕ စိတ္​ထဲဝင္​ အဖိုးျဖစ္​သူ၏ ခ်ဳပ္​ခ်ယ္​ခံရမွာ
ကို သိ​ေနသည္​။ အစည္​းအ​ေဝးၿပီးခ်ိန္​တြင္​ လက္​​
​ေလာက္​လီအား
"လက္​​ေထာက္​လီ...ငါအဖိုးဆီသြားမို႔..အလုပ္​​ေစာ
​ေစာဆင္​းလိုက္​ပါ...အခ်ိန္​ပိုမဆင္​းဖို႔ ​ေ႐ွာင္​ရင္​းငါ့ကိူ
​ေျပာထားတယ္​..မင္​းတို႔အတြဲအဆင္​​ေျပပါ​ေစ.."
"​ဗ်ာ..သူ​ေဌးထင္​သလို..မဟုတ္​.."
"ငါသြား​ေတာ့မယ္​.. "
​ေ႐ွာက္​ရင္​းတို႔စံုတြဲအတြက္​ဆု​ေတာင္​း​ေပးတာ​ေတာင္​
​ေသြး​ေအး​ေအးနဲ႔ ​​​ေျပာသြားခဲ့သည္​။ Yubinလည္​း အဖိုး႐ွိရာ ကုမၸဏီဧည္​့ခန္​းသို႔ သြားခဲ့သည္​။ ​ေရာက္​
သည္​ႏွင္​့ အဖိုးက
"Yubin..​ေျမး​ေလး..​ေရာက္​လာၿပီးလား.."
"ဟုတ္​ကဲ့..အဖိုးကိုယ္​တိုင္​လာ​ရ​ေလာက္​​ေအာင္​ ဘာ
မ်ားအ​ေရးႀကီးခိုင္​းစရာ႐ွိလို႔လဲ​​ဗ်.. "
"အင္​း...မင္​းအသက္​လည္​း မငယ္​​ေတာ့ဘူး..အဲ့​ေတာ့
မင္​းအတြက္​ ၾကင္​ဖက္​ငါ႐ွာလာခဲ့​ေပးတယ္​.."
"အဖိုး..."
"ဘာမွမ​ေျပာနဲ႔..ဟိုမွာ​ေရာက္​လာၿပီး..."
ဧည္​့ခန္​းတံခါးကို တြန္​းဖြင္​့ၿပီး ဒူးဖံုးရံု​ေလာက္​ဝတ္​ထား
​ေသာ စကပ္​၊ အ​ေပၚက တစ္​မင္​တကာျမင္​​ေအာင္​​ေဖာ္​
ထား​ေသာ အက်ၤီ ဝတ္​ဆင္​ထား​ေသာ မိန္​းက​ေလး ကို
​ေတြ႔ၿပီး
"​ေတာင္းပန္​ပါတယ္​..အဖ္​ိုး..ကြၽန္​​ေတာ္​လက္​မထက္​
ႏိုင္​​ေသးပါဘူး.."
"Yubin..."
အဖိုးသည္​ ကိုင္​ထား​ေသာတုတ္​​ေကာက္​ကို ဖိခ်ၿပီး ​
​ေအာ္​လိုက္​သည္​။
"မင္​းအသက္​ကျဖင္​့ ဘယ္​​ေလာက္​႐ွိၿပီးလဲ...ဟင္​..
ဘယ္​ခ်ိန္​မွ ငါျမစ္​ခ်ီရမွာလဲ..ငါမ​ေသခင္​​ေလး​ေတာ့
ျမစ္​​ေလးကို ခ်ီသြားခ်င္​တာ​ေပါ့..."
"အဖိုး..."
Yubinလည္​း အသက္​ႀကီး​ေနၿပီးျဖစ္​​ေသာ အဖိုးကို မ
ျငင္​းဆန္​​ေတာ့​ဘဲ ႏႈတ္​ဆိတ္​၍သာ ​ေန​ေန​ေတာ့သည္​။
အဖိုးမိတ္​ဆက္​​ေပး​ေသာ မိန္​းက​ေလးသည္​ Yubinအ
နားတစ္​ျဖည္​းျဖည္​းတိုးလာကာ
"​ေဟ့..တို႔နဲ႔မ​ေပ်ာ္​ခ်င္​ဘူးလား..တို႔နဲ႔သာလက္​ထက္​
မယ္​ဆိုရင္​ ႐ွင္​တို႔ကုမၸဏီႀကီး ဒီထက္​ပိုၿပီးတိုးတတ္​လာလိ္​မ္​့မယ္​​ေနာ္​.."
"မင္​းခ်မ္​းသာတယ္​ဆိုတာ သိပါတယ္​..ဒါမဲ့ ကြၽန္​​
​ေတာ္​က ကိုယ္​့အရည္​အခ်င္​းဘဲ ကိုယ္​အားကိုးတတ္​
လို႔ပါ..ၿပီး​ေတာ့ ခင္​​ဗ်ားနဲ႔ ကြၽန္​​ေတာ္​မသိ​ေသးတဲ့အ
တြက္​ ပြတ္​သီပြတ္​သပ္​လာမလုပ္​ပါနဲ႔..."
"႐ွင္​....အဖိုး..ၾကည္​့ပါအံုး..သမီးကို​ေတာင္​ အနား
ကပ္​မခံဘူး..."
Yubinကို မျမဴဆြယ္​ႏိုင္​​ေတာ့ အဖိုးျဖစ္​သူက္​ုိ သြားခြၽဲ
​ေလရာ အဖိုးက
"Yubin..အဲ့​ေလာက္​ထိ​ေသြး​ေအးဖို႔လိုလို႔လား.."
"အဖိုးဘဲ သင္​ျပထားတာ​ေလ..ဘယ္​အရာကိုမဆို​
​ေသြး​ေအး​ေအးနဲ႔ ဆံုးျဖတ္​ရမယ္​ဆို..ကိုယ္​မႀကိဳက္​
တဲ့အရာကို​ေတာင္​မွ​ေပါံ..."
"မင္​း...မင္​းကြာ..."
အဖိုးျဖစ္​သူလည္​း စိတ္​​ေတြတိုကာ အံႀကိတ္​ထားရ
​ေလသည္​။ Yubinက
"​ေျပာစရာမ႐ွိ​ေတာ့ဘူးဆိုရင္​ သြားခြင္​့ျပဳပါအံုး.."
"Yubin..Yubin...Yu...Yubin..."
Yubinသည္​ အဖိုးျဖစ္​သူ​ေခၚ​ေသာ္​လည္​း လံုးဝလွည္​့
မၾကည္​့ဘဲ ထြက္​လာခဲ့​ေတာ့သည္​။ အျပင္​သို႔​ေရာက္​
​​ေသာအခါ ​ေျခ​ေထာက္​​ေတြယိုင္​ၿပီး
"ငါ..ငါ..အဖိုးကို ျပန္​​ေျပာခဲ့တာဘဲ..​ေတာ္​တယ္​..Yubin..​ေတာ္​တယ္​..ဒါမဲ့..Fanxingအ​ေၾကာင္​းကို
​ေတာ့ သိသြား​ေတာ့မွာဘဲ...ဟူး..."
အဖိုးျဖစ္​သူက Fanxingကို မၾကာခင္​သိသြားမွာ
ကို စိုးရိမ္​​ေနရ​ေတာ့သည္​။Yubinသည္​ အိမ္​ျပန္​ဖို႔သြား​ေနခ်ိန္​တြင္​ ​ေမႀကီးျဖစ္​သူက ဖုန္​းဆက္​လာသည္​။
"ဟုတ္​..အ​ေမ..."
"အဖိုးျပန္​လာတာနဲ႔ သားရဲ႕အသံလည္​း ​ေအးစက္​သြားပါလား.."
"ဘာ​ေျပာမို႔လဲ.. .အ​ေမ.."
"သား..အိမ္​ကိုလာခဲ့ပါလား..."
"ဟမ္​..."
"သားအဖိုးက သတို႔သမီး​ေလာင္​းဆ္​ိုၿပီး မိန္​းက​ေလးကို ပို႔လိုက္​တယ္​.."
"​ဗ်ာ...ကြၽန္​​ေတာ္​သိၿပီး..လာခဲ့မယ္​..."
Yubinသည္​ ဖုန္​းခ်ၿပီး​ေနာက္​ လြန္​စြာစိတ္​႐ႈပ္​​ေထြးသြား​ခဲ့သည္​။ ထိုႏွင္​့ သက္​ျပင္​းခ်ရင္​း အိမ္​ႀကီးသို႔ အ
လ်င္​ျပန္​ခဲ့​ေလသည္​။ အိမ္​​ေရာက္​သည္​ႏွင္​့ ဧည္​့ခန္​းက
ဆိုဖာ​ေပၚတြင္​ စမတ္​က်က်​ေျခခ်ိတ္​ထိုင္​ရင္​း လက္​ဖက္​ရည္​​ေသာက္​​ေန​ေသာ မိန္းက​ေလးအား ျမင္​ၿပီး
Yubinက
"ဒီမွာ..မိန္​းက​ေလး...ဒီကိုဘာရည္​ရြယ္​ခ်က္​နဲ႔​ေရာက္​
လာတာလဲ..."
"ဘယ္​လို​ေတာင္​​ေမးရတာလဲ...​ေနာက္​ဆိုဒီအိမ္​က ကြၽန္​မအိမ္​ျဖစ္​​ေတာ့မွာဘဲ​ေလ..."
"ဟ...အခုထဲက ကိုယ္​့အပိုင္​လို ​ေျပာ​ေနတာ...ႀကီး
က်ယ္​လွပါတယ္​ဆိုတဲ့ ခင္​​ဗ်ားရဲ႕ အ႐ွက္​​ေတြဘယ္​
​ေရာက္​ကုန္​တာလဲ..."
"႐ွင္​..႐ွင္​..."
"အိတ္​​ေတြပါ သယ္​လာခဲ့ပါလား...ကြၽန္​​ေတာ္​​ေနာက္​
တစ္​ခါထပ္​​ေျပာပါ့မယ္​...ကြၽန္​​ေတာ္​ခင္​​ဗ်ားနဲ႔ လက္​မ
ထက္​ႏိုင္​ပါဘူး..ၿပီး​ေတာ့...ကြၽန္​​ေတာ့မွာ ခ်စ္​ရတဲ့သူ
႐ွိတယ္​..."
"ဟား...ဟား...ဘယ္​လို...႐ွင္​့ရဲ႕ ​ေအးစက္​လွပါတယ္​
ဆိုတဲ့ ႏွလံုးသားကို ဘယ္​သူကအရည္​​ေဖ်ာ္​လိုက္​တာပါလိမ္​့...သူမက ကြၽန္​မထက္​ပိုလွ​ေနလို႔လား..."
"ဟုတ္​ပါတယ္​...အရမ္​းလွတယ္​..."
"ကြၽန္​မထက္​လွတယ္​ဆို​ေတာ့ ဘယ္​သူမ်ားလဲသိခ်င္​
လိုက္​တာ..."
"အဲ့တာ..ခင္​​ဗ်ား.ကိစၥမဟုတ္​ပါဘူး...အိမ္​​ေတာ္​ထိန္​း
...."
"ဟုတ္​ကဲ့..."
Yubinက ​ေျပာရင္​းအိမ္​​ေတာ္​ထိန္​းကို လွမ္​း​ေခၚလိုက္​
သည္​။ အိမ္​​ေတာ္​ထိန္​းလည္​း သူ႔အနား​ေရာက္​သည္​ႏွင္​့
Yubinက
"သူမကို အနီးအနားက​ဟိုတယ္​ကို ပို႔​ေပးလိုက္​ပါ.."
"ဟုတ္​ကဲ့..."
ထိုမိန္​းက​ေလးလည္​း စိတ္​တိုလာကာ
"ဒီမွာ..႐ွင္​..ကြၽန္​မက ႐ွင္​့ရဲ႕သတို႔သမီး​ေလာင္​း​ေနာ္​"
"ဘာ..သတို႔သမီး​ေလာင္​း...အဖိုးရဲ႕အားကိုးနဲ႔ လာမ
ခ်ဳပ္​ခ်ယ္​နဲ႔...ၿပီး​ေတာ့..ကြၽန္​​ေတာ္​ခင္​​ဗ်ားကို မသိဘူး
...."
"႐ွင္​...​ေစာင္​့ၾကည္​့​ေနလိုက္​..."
ထိုမိန္​းက​ေလးသည္​ ​ေဆာင္​့​ေဆာင္​့​ေအာက္​​ေအာက္​
ႏွင္​့ ​ေဒါသထြက္​စြာ ထြက္သြား​ေလသည္​။ Yubinရဲ႕
ျပတ္​သားတဲ့အ​ေျပာအဆို​ေၾကာင္​့ မွင္​သက္​သြား​ေသာ
​ေဖႀကီးကို ​ေမႀကီးက
"​ေဖႀကီး...ဒါ..ကြၽန္​မတို႔သားမွ ဟုတ္​ရဲ႕လား....​အ​ေဖ
မိတ္​ဆက္​​ေပးတဲ့သူကို​ေတာင္​ ဒီလို​ေျပာႏိုင္​တာ..ဝါး."
ႏွစ္​​ေယာက္​သား အံ့ဪ​ေနတုန္​းမွာ Yubinသည္​ နက္​ကတိုင္​ကို ​ေျဖ​ေလ်ာ့ၿပီး အ​ေမျဖစ္​သူ​ေပါင္​​​ေပၚ
တြင္​ ပြတ္​သပ္​ရင္​း
"အ​ေမ...အဲ့မိန္​းက​ေလးက ​ေသခ်ာ​ေကာက္​အဖိုးကို
သြား​ေျပာမွာဘဲ...အ​ဖိုး..Fanxingအ​ေၾကာင္​းသိသြား
မွာ အရမ္​း​ေၾကာက္​တယ္​.."
၁၀ႏွစ္​သားက​ေလးလို ပြတ္​သပ္​​ေန​ေသာ Yubin အား
အ​ေမျဖစ္​သူက
"တစ္​​ေန႔​ေတာ့သိမွာဘဲ​ေလ...​ေနာက္​က်မွ ​ေျဖ႐ွင္​းမဲ့အစား အခုထိပ္​တိုက္​​ေတြ႔တာ ပို​ေကာင္​းပါတယ္​.."
​ေခါင္​း​ေလးကို ပြတ္​သပ္​ရင္​း ႏွစ္​သိမ္​့​ေပး​ေနသည္​။ အ​ေမျဖစ္​သူက ဆံပင္​ကိုညင္​သာစ​ြာ ပြတ္​သပ္​​ေပးတာ
​ေၾကာင္​့ တစ္​ျဖည္​းျဖည္​းအိပ္​ငိုက္​လာရာ
"အ​ေမ...ကြၽန္​​ေတာ္​သြားအိပ္​လိုက္​အံုးမယ္​.."
"အိမ္​မျပန္​​ေတာ့ဘူးလား..."
"ကြၽန္​​ေတာ့ရဲ႕ ညႇိဳးႏြမ္​း​ေနတဲ့မ်က္​ႏွာနဲ႔ သူ႔ကိုမ​ေတြ႔​ေစ
ခ်င္​ဘူး..."
"ဟုတ္​ပါၿပီး...သြားအိပ္​​ေတာ့​ေနာ္​..စိတ္​ခ်လက္​ခ်
အိပ္​..."
​ေျခကုန္​လက္​ပန္​းက်ကာ အခန္​းထဲသို႔ ဦးတည္​သြား
​ေသာ Yubinရဲ႕ ​ေနညက္​​ေက်ာကို ၾကည္​့ၿပီး ​ေဖႀကီးက
"အင္​း..အလုပ္​ကတစ္​ဖက္​..အဖိုးကတစ္​ဖက္​..​ေတာ္​
​ေတာ္​ပင္​ပန္​း​ေနမွာဘဲ..."
စိတ္​ပူ​ေန႐ွာသည္​။ ညလယ္​​ေလာက္​တြင္​ အခ်ိန္​ပိုင္​းအ
လုပ္​မွျပန္​လာ​ေသာ Fanxingသည္​ တိုက္​ခန္​းအ​ေပၚသို႔ ​ေမာ့ၾကည္​့လိုက္​သည္​။ မီးမဖြင္​့ထားသည္​ႏွင္​့
"ဦးလည္​း အိပ္​​ေနၿပီးထင္​တယ္​..ဟူး.."
စိတ္​ထဲ၌ ​ေရရြတ္​​ေနရင္​း အ​ေပၚသို႔ တတ္​ခဲ့သည္​။ တံခါးကို ဖြင္​့ၾကည္​့ရာ ​ေသာ့ခက္​ထားသျဖင္​့
"ဘာလဲဟ...ဦးမျပန္​လာဘူးလား..."
ကိုယ္​ပိုင္​​ေသာ့ျဖင္​့ ဖြင္​့ကာ စိတ္​​ေတြညစ္​ကာ အထဲသို႔
ပင္​ပန္​း​ေန​ေသာ ​ေျခလွမ္​းျဖင္​့ အခန္​းထဲ႐ွိ အိပ္​ယာ​ေပၚ
သို႔ ပစ္​လွဲခ်လိုက္​သည္​။ ​ေမွာက္​​ေနရင္​းမွ အတည္​့ျပန္​
လွန္​ကာ
"ငါဘာလို႔ ဦးကိုလြမ္​း​ေနသလိုျဖစ္​​ေနရတာလဲ...ငါ​ေလးသူ႔ကို ခ်စ္​​ေနမိတာ...မ်ားလား...မျဖစ္​ႏိုင္​တာ..
မျဖစ္​ႏိုင္​..ဟာ..ငါ႐ူး​ေတာ့မယ္​..မသိ​ေတာ့ဘူးကြာ..
အိပ္​တာဘဲ​ေကာင္​းတယ္​..."
Fanxingလည္​း Yubinအ​ေၾကာင္​းစဥ္​းစားရင္​ ရင္​ခုန္​
သံ​ေတြ ျမန္​​ေနသည္​။ ထိုအခ်ိန္​မွာဘဲ Yubin၏ အဖိုး
သည္​ Yubinရဲ႕ ​ေမာင္​းထုတ္​ခံရ​ေသာ မိန္​းက​ေလးရဲ႕
​ေျပာျပခ်က္​​ေၾကာင္​့ စိတ္​တိုကာ
"ဒီအ​ေတာတြင္​း Yubin..ဘယ္​သူနဲ႔ဘာလုပ္​တယ္​ဆို
တာအကုန္​စံုစမ္​းလာခဲ့...ဒီညသိခ်င္​တယ္​..."
စံုစမ္​း​ေလ​ေတာ့သည္​။ မနက္​​ခင္​းသို႔​ေရာက္​​ေသာအခါ
Fanxingသည္​ မ်က္​လံုး​ေပကလပ္​​ေပကလပ္​ႏွင္​့ ႏိုး
လာသည္​။ ​ေဘးနားတြင္​ ​ေတာက္​ပ​ေန​ေသာ မ်က္​လံုး
တစ္​စံုႏွင္​့ သူ႔အားၾကည္​့​ေန​ေသာ Yubinအားျမင္​ၿပီး
"ငါ​ေတာ့...ဦးကို သတ္​ိရလြန္​းလို႔ ထင္​​ေယာင္​ထင္​မွား
ျဖစ္​​ေနၿပီးထင္​တယ္​..."
"ကိုယ္​့ကို သတိရ​ေနတာလား..."
"ဟုတ္​တာ​ေပါ့...မ​ေန႔က အိမ္​လည္​းျပန္​မလာဘူး...
Barမွာ သြား​ေပ်ာ္​​ေနတယ္​မဟုတ္​လား..."
Fanxingရဲ႕ အိပ္​ခ်င္​မူးတူး..ႏႈတ္​ခမ္​း​ေထာ္​ၿပီး သဝန္​တို​ေနသည္​ကိုၾကည္​့ရင္​း အသည္​းယားလာ​ေသာ Yubinသည္​ Fanxingအား ရင္​ခြင္​ထဲသို႔ ဆြဲသြင္​း​ေလ
ရာ Fanxingက
"အင္​း..​​ေမႊးလိုက္​တာ..အိမ္​မက္​မက္​​ေနတာကလည္​း
တဂယ္​ျဖစ္​​ေနသလိုဘဲ...​ေနပါအံုး..ဒီအနံ႔က ခင္​​ဗ်ား
ႀကီး ကြၽန္​​ေတာ့ ​ေရခ်ိဳးအသံုးအ​ေဆာင္​​ေတြ ယူသံုး
ထားတာလား.."
"အင္​း...ခင္​​ဗ်ားႀကီး...ျပန္​လာရင္​ အျပစ္​​ေပးအံုးမယ္​
...ၾကည္​့​ေန.."
"အခုထိ..အိပ္​ယာက မႏိုး​ေသးဘူးလား..ဟင္​..မႏိုး
​ေသး​ေတာ့ ႏိုး​ေအာင္​လုပ္​​​ေပးရမွာ​ေပါ့..."
Yubinသည္​ ညာတာပါ​ေတးနဲ႔ Fanxingကို နမ္​းလိုက္​
သည္​။ ထိုအခ်ိန္​မွ Fanxingသည္​ ႏိုးလာကာ ခ်က္​
ခ်င္​းထၿပီး ကုတင္​အ​ေပၚ​ေထာင္​့သို႔ ကပ္​သြား​ေလ
သည္​။
"တဂယ္​...တဂယ္​ႀကီးဟ..."
"​ေအာ္​...ႏိုးလာၿပီးကိုး...ခုနက ကိုယ္​့ကို အပစ္​​ေပး
မယ္​ဆိုဘဲ..ဘယ္​လိုအပစ္​​ေပးမို႔လဲ..."
"ဟို...ဟို...အဲ့တာက..."
"မင္​းကိုယ္​့ကို သဝန္​တို​ေနတယ္​​ေပါ့.."
"​ဗ်ာ..ဘယ္​..ဘယ္​တုန္းက...အာ.."
Yubinသည္​ Fanxingအား ႐ုတ္​တရက္​​ေပြ႔ဖက္​ရင္​း
"ကိုယ္​မင္​းကို ခ်စ္​တယ္​..."
ထိုစကားကို ၾကား​ေသာ Fanxingသည္​ မ်က္​လံုး​​ေတြ
က်ယ္​လာကာ အံ့ဪသြားခဲ့သည္​။ ဖက္​​ေနရင္​းနဲ႔
Fanxingက
"ဦး..ဘာ​ေျပာလိုက္​တယ္​..."
"ကိုယ္​မင္​းကို ခ်စ္​တယ္​..ကိုယ္​မင္​းကို သ​ေဘာက်
တယ္​...တျခားသူ​ေတြထက္​ ပိုခ်စ္​တယ္​..."
"ဦး..."
"မင္​းကိုယ္​့ကို သဝန္​တိုကတည္​းက..လြမ္​း​ေနက
တည္​းက မင္​းလည္​းကိုယ္​့လို ခံစားခ်က္​ဘဲ မဟုတ္​
လား..."
"ကြၽန္​..ကြၽန္​​ေတာ္​...မသိဘူး...ဦးအနားမွ မ႐ွိဘဲ တ
ျခားသူ​ေတြ နဲ႔႐ွိ​ေနရင္​ ရင္​နာတယ္​..."
"မ​ေန႔က အ​ေမတို႔အိမ္​ျပန္​သြားတာပါ..barသြားတာ
မဟုတ္​ပါဘူး..."
Yubinူည္​ ​ေျပာ​ေနရင္​း Fanxing အား​ေနာက္​
သို႔ ပစ္​လွဲခ်ရင္​း ​ေစာင္​အုပ္​ကာ ႏွစ္​​ေယာက္​လံုးအခ်စ္​
ႏြံထဲ က်​ေရာက္​သြား​ေလသည္​။ Fanxingက
"အာ...ဦး..ကြၽန္​​ေတာ္​​ေက်ာင္​းသြားရအံုးမယ္​​ဗ်..."
"​ေန႔လည္​မွသြား..."
"ဟာ..မရဘူး​ေလ...စာ​ေမးပြဲ႐ွိတယ္​..."
"ဒီ​ေန႔​ေတာ့ တူတူ​ေနရ​ေအာင္​...​ေနာ္​...​ေနာ္​..."
"ဟူး..ထားပါ​ေတာ့​ဗ်ာ...."
ႏွစ္​​ေယာက္​သား ခ်စ္​​ေနၾကခ်ိန္​တြင္​ အဖိုးျဖစ္​သူသည္​
အ​ေၾကာင္​းစံုကို သိသြားခဲ့သည္​။
"ဘာ...မိဘမဲ့​ေကာင္​​ေလးနဲ႔ ခ်စ္​ႀကိဳက္​​ေနတယ္​တယ္​
လား..ဘယ္​လို​ေတာင္​ အ႐ွက္​မဲ့ရတာလဲ...အခုခ်က္​ခ်င္​း
Yubin နဲ႔သူ႔မိဘ​ေတြ ​ေခၚလိုက္​စမ္း...မိဘ​ေတြျဖစ္​ၿပီး
သားသမီးကို ဘယ္​လိုပ်ိဳး​ေထာင္​လဲမသိ..."
အဖိုးျဖစ္​သူသည္​ ​ေဒါသထြက္​ကာ Yubinတို႔ မိသားစု
ကို ​​ေခၚ​ေလသည္​။ Yubinရဲ႕ ​ေမႀကီးက
"​ေဖႀကီး​ေရ...အ​ေဖ​ေတာ့သိသြားၿပီးထင္​တယ္​.."
"သြားရ​ေအာင္​..သား​အတြက္​..."
"အင္​း..."
အ​ေဖျဖစ္​သူကို ​ေၾကာ​က္​​ေပမဲ့လည္​း Yubinအတြက္​ ​ေျပာ
​ေပးရန္​ သတၱိ​ေမြးကာ ထြက္​လာၾက​ေတာ့သည္​။
Unicode
Yubinက Fanxingကိုသူ့ဘက်​ဆွဲပြီး
"Fanxing..ကိုယ်​မနက်​စာကို​နေ့လည်​စာနဲ့​ပေါင်းစား
လိုက်​မိတယ်​..အဲ့တာ..​နေ့လည်​စာမစားရ​သေးဘူး.."
"ဟမ်...ဦးရာ.. "
"ကိုယ်​တို့​နေ့လည်​စာသွားစားရ​အောင်​...ကိုယ်​ဝယ်​
​ကျွေးမယ်​.. "
"ဒါမဲ့..အ..."
Songjiကလည်း Fanxingကို သူ့ဘက်​ပြန်​ဆွဲပြီး
"​ဆောရီးပါ..ဦးရယ်​..သူ့အတွက်​လက်​ဆောင်​လိုက်​ဝယ်​ပေးဖို့..သူ​သ​ဘောတူထားတယ်​ဗျ..."
"​နေအုံး...မင်းကဘာမို့လို့..ငါ့ကိုဦးလို့ရဲရတာလဲ.."
"အဲ...Fanxingက ခင်​ဗျားကို ဦးလို့​ခေါ်​တော့..ကျွန်​
​တော်​လည်း ဦးလို့​ခေါ်တာ​ပေါ့....မဟုတ်​ဘူးလားလို့"
"မင်း....Fanxingတစ်​ယောက်​တည်းကိုသာ ဒီလို​ခေါ်
ခွင့်​ပေးထားတာ...တခြားသူ​တွေ​ခေါ်ခွင့်​မ​ပေးထားဘူး
...ရှင်းတယ်​နော်​..."
"အဲ့ဒါဆို..ကျွန်​တော်​က ဘယ်​လို​ခေါ်ရမှာလဲ..."
"သူ​ဌေးလို့​ခေါ်​ပေါ့..."
"သူ​ဌေး..Yubin?"
"​သေချာတာ​ပေါ့..."
နှစ်​ယောက်​သားမျက်​လုံးဖြင့်​သွေး​အေးစွာတိုက်​ပွဲဖြစ်​
​နေ​လေသည်​။ Fanxingသည်​ကျောချမ်းလာကာ
"Jelly...ဦး...​နေ့လည်​စာအရင်​သွားစားရ​အောင်​...
​နော်​...သွားမယ်​..."
နှစ်​ယောက်​သား​နေရာမှ မ​ရွေ့သည်​နှင့်​Fanxingက လက်​တစ်​ယောက်​တစ်​ဖက်​ဆွဲကာ အတင်းဆွဲ​ခေါ်သွား
ခဲ့ရသည်​။ စား​သောက်​ဆိုင်​တစ်​နေရာသို့​ရောက်​သည့်​
အခါ Fanxingက
"ဒီမှာဘဲစားရ​အောင်​..ဒီကကြက်​ခြေ​ထောက်​အစပ်​က
စား​ကောင်းတယ်​တဲ့..စားရ..."
​ပြော​နေရင်း အ​နောက်​လှည့်​လိုက်​ရာ Yubinတို့ရဲ့​
​သွေး​အေးတိုက်​ပွဲက မပြီး​သေးဘဲ ဆက်​လက်​ဖြစ်​ပွား
​နေသည်​။ Fanxingရဲ့သည်းခံနိုင်​စွမ်းကုန်​လာကာ
"​တော်​တော့...တစ်​ယောက်​နဲ့ တစ်​ယောက်​ရန်​ဆက်​
ဖြစ်​နေမယ်​ဆိုရင်​ကျွန်​တော်​သွား​တော့မယ်​.."
Fanxingတစ်​ယောက်​Yubinတို့ကြားမှ တိုးထွက်​လာ
ရာ Yubinတို့နှစ်​ယောပ်​သား Fanxingကိုပြိုင်​တူဆွဲ
​လေသည်​။ Yubinက
"မသွားပါနဲ့..ကိုယ်​တို့ရန်​မဖြစ်​တော့ပါဘူး..."
"ဟုတ်​တယ်​..ဟုတ်​တယ်​..လာလာ..ဝင်​ရ​အောင်​.."
Fanxingလည်း စိတ်​လျော့ကာ ထိုဆိုင်​ထဲသို့ဝင်​ခဲ့
သည်​။​လေး​ယောက်​ထိုင်​သည့်​နေရာ​ရောက်​သောအခါ
Fanxingထိုင်​သည့်​နေရာတွင်​တစ်​ခုံလွတ်​ရာ လုထိုင်​
ကြ​လေသည်​။​နောက်​ဆုံး​တော့ Yubinက အနိုင်​ရ
သွားခဲ့သည်​။ Jellyက Fanxing​ရှေ့တွင်​ထိုင်​ပြီး
"Fanxing...မင်းက ကြက်​ခြေ​ထောက်​အစပ်​ကို အ
ကြိုက်​ဆုံးမဟုတ်​လား..."
"အင်း..."
"မှာလိုက်​မယ်​နော်​.."
"အင်း...မှာ​လေ.. ဦး​ရော..ဘာစားမို့လဲ.."
Fanxingက Yubinဘက်​လှည့်​ပြီး​မေးရာ Jellyက
"သူ​ဌေးက ဒီလို​ဈေး​ပေါတာ​တွေမစားဖူးဘူးထင်​
တယ်​နော်​..."
"အဟမ်​...ကိုယ်​လည်း မင်းစားတာစားမယ်​.."
Jelly​ပြောသည်​ကို ဂရုမစိုက်​ဘဲ Fanxingကိုဘဲ အာ
ရုံစိုက်​နေသည်​။ မကြာခင်​မှာဘဲ ကြက်​ခြေ​ထောပ်​အ
စပ်​၃ပွဲ​ရောက်​လာသည်​။ နီနီရဲရဲကြက်​ခြေ​ထောက်​
​တွေကို ကြည့်​ပြီး တစ်​ခါမှမစားဖူး​သော Yubinတစ်​
​ယောက်​ကြက်​သီးထ​နေ​၏။ Fanxingက​တော့ ကြက်​
​ခြေ​ထောက်​ကို လက်​အိပ်​စွပ်​ပြီး တစ်​ယောက်​ချင်းစား
​နေသည်​။ Yubinသည်​ကြက်​ခြေ​ထောပ်​ကို ဟိုဘက်​
ကြည့်​ဒီဘက်​နှင့်​ဖြစ်​နေသည်​ကို​တွေ့​သော Fanxingက
"အကို...တစ်​ချက်​လောက်​..."
စားပွဲထိုးကို​ခေါ်လိုက်​ပြီး
"ကြက်​ခြေ​ထောက်​ကို အရိုးနွှင်​ပေးပါ.."
"ဟုတ်​ကဲ့..ခဏ​စောင့်​ပါ..."
စားပွဲထိုးသည်​Yubinရဲ့ ပန်းကန်​ကို မီးဖို​ချောင်​ထဲယူ
သွားပြီး အရိုးနွှင်​နေ​သည်​။ Yubinက
"Fanxing..."
"ဘာလဲ..အရိုးနဲ့စားမတတ်​ဘူးမဟုတ်​လား..ကျွန်​
​တော်​က​တော့ အရိုးကိုင်​ရတာကြိုက်​တယ်​..​သူတို့
ချက်​ထားတာ အရသာနှံ့တယ်​လေ...တစ်​ခါတစ်​လေ
ဆို အရိုး​တောင်​ဝါးစားလို့ရတယ်​.."
Fanxingက စားရင်းနဲ့​ပြောပြရာ ပါးစပ်​၌​ပေ​နေ​သော အစပ်​အရသာက်ို Yubinက လက်​ဖြင့်​သုတ်​ပေး
ပြီး လျှာနှင့်​လျှက်​ရင်း
"အင်း..အရသာ​တော်​တော်​ကောင်းတယ်​..."
Yubinရဲ့ အပြုအမူ​ကြောင့်​Fanxingသည်​လန့်​သွား
ရာ မျက်​နှာကြီးချက်​ချင်းနီတက်​လာပြီး
"ဦး..ဦး..ဘာ..ဘာလုပ်​လိုက်​...တာလဲ..."
"အရသာမြည်းကြည့်​လိုက်​တာေ​လ.."
"ဦး...သန့်​စင်​ခန်းသွားလိုက်​အုံးမယ်​.."
Fanxingတစ်​ယောက်​ရုတ်​တရက်​ထသွား​လေသည်​။
Jellyက
"ခင်​ဗျားက ဘယ်​လို​တောင်​လား..."
"မင်း​တောင်​သူ့ကို ဒီလိုလုပ်​ခွင့်​မ​ပေးဘူးမဟုတ်​လား.
...ဒါက မင်းနဲ့ငါရဲ့ကြားက ကွာခြားချက်​ဘဲ..သိတယ်​
​နော်​..."
"ခင်​ဗျားမသ်ိ​သေးတဲ့ Fanxingနဲ့ ကျွန်​တော့ကြားက
ဆက်​ဆံ​ရေးရှိပါ​သေးတယ်​..."
"မင်းငါ့ကို စိန်​ခေါ်တာလား..."
"ခင်​ဗျားလည်း Fanxingကို သ​ဘောကျတယ်​..ကျွန်​
​တော်​လည်း သူ့ကို သ​ဘောကျတယ်​လေ..ဒီ​တော့..သူ့
နှလုံးသားကို ရဖို့ကျွန်​တော်​တို့နှစ်​ယောက်​လုံး အခွင့်​
အ​ရေးညီတူမျှတူဘဲ...ဘယ်​လိုလဲ.."
"Ok..."
ထိုအချိန်​တွင်​Fanxingတစ်​ယောက်​သန့်​စင်​ခန်းထဲ၌
"အာ..ရှက်​ဖို့​ကောင်းလိုက်​တာ...ဒီ​နေ့ဦးဘာ​တွေ ဖြစ်​နေတာလဲ...မလုပ်​ဖူးတာ​တွေလုပ်​လ်ို့..ငါ​တော့ မသွား
ရဲ​တော့ဘူး..."
တစ်​ယောက်​ထဲ​ရေရွတ်​ရင်း အပြင်​သို့ပြန်​ထွက်​လာခဲ့.သည်​။ နာရီဝက်​အကြာ စားပြီးပြန်​ထွက်​လာချိန်​
တွင်​Yubin သည်​လက်​ထဲ၌​ရေခဲ​ရေတစ်​ဘူးကို လက်ထဲကိုင်​ပြီး
"ဟား...​တော်​တော်​စပ်​တာဘဲ..."
"ဟားဟားဟား...ဒီ​လောက်​အစပ်​တောင်​မစားနိုင်​
ဘူးလား..တစ်​ကယ့်​သူ​ဌေးသားတစ်​ယောက်​ပါလား"
နှစ်​ယောက်​သား စရင်း​နောက်​ရင်း​ပြော​နေချိန်​Jellyက
"Fanxing​ရေ...အချိန်​တော်​တော်​ကုန်​သွားပြီး...
လက်​ဆောင်​ကို​ကျောင်းဆင်းမှ ဝယ်​ရ​အောင်​.."
"အာ...ရပါတယ်​...မဝယ်​လည်းရပါတယ်​.."
"မင်းရဲ့ပထမဆုံး​မွေး​နေ့ပွဲကို ငါ​သေချာ​ပေါက်​ကို
ဝယ်​ပေးမှာ.."
"ဟုတ်​ပါပြီး..သွားရ​အောင်​..​ကျောင်း​တတ်​နောက်​ကျ
​တော့မယ်​..ဦး..ကျွန်​တော်​တို့သွား​တော့မယ်​..​ကျောင်း
ဆင်းရင်​အလုပ်​တန်းသွားမယ်​နော်​..တာ့တာ.."
Fanxingလည်း ပြုံးပြုံး​လေး​နှုတ်​ဆက်​ပြီး​ကျောင်း
ပြန်​သွားကြသည်​။ Fanxingရဲ့​နောက်​ကျောကို​ငေး
ကြည့်​နေ​သော Yubinထံသို့ ဖုန်း​ကော ဝင်​လာသည်​။
ထိုဖုန်း​ကောကို ကြည့်​ပြီး ပြုံး​နေတဲ့မျက်​နှာ​ရေ​သေလို
ဖြစ်​သွားပြီး
"ဟုတ်​ကဲ့..အဖိုး..."
"ငါည​နေ ကုမ္ပဏီ ကိုလာခဲ့မယ်​...​စောင့်​နေ.."
"ဟုတ်​ကဲ့...အဖိုး.."
Yubinရဲ့အသံသည်​လည်း​ရေခဲလိုပြန်​အေးစက်​သွား
ပြီး အရင်​က​သွေး​အေးသည့်​စီးပွား​ရေးလုပ်​ငန်းရှင်​
ပြန်​ဖြစ်​သွားခဲ့သည်​။ အဖိုးဖြစ်​သူနှင့်​ဖုန်း​ပြောပြီး ချ
လိုက်​ပြီး​နောက်​သက်​ပြင်းချပြီး​ကောင်းကင်​ပေါ်သို​
​မော့ကြည့်​ရင်း
"အင်း...ဒီတစ်​ခါလည်း အဖိုးဘာ​ပြောအုံးမလဲမသိ..
ငါ့စိတ်​တွေ​လေး​နေတယ်​.."
Yubinရဲ့ စိတ်​ထဲဝင်​အဖိုးဖြစ်​သူ၏ ချုပ်​ချယ်​ခံရမှာ
ကို သိ​နေသည်​။ အစည်းအ​ဝေးပြီးချိန်​တွင်​လက်​
​လောက်​လီအား
"လက်​ထောက်​လီ...ငါအဖိုးဆီသွားမို့..အလုပ်​စော
​စောဆင်းလိုက်​ပါ...အချိန်​ပိုမဆင်းဖို့​ရှောင်​ရင်းငါ့ကိူ
​ပြောထားတယ်​..မင်းတို့အတွဲအဆင်​ပြေပါ​စေ.."
"​ဗျာ..သူ​ဌေးထင်​သလို..မဟုတ်​.."
"ငါသွား​တော့မယ်​.. "
​ရှောက်​ရင်းတို့စုံတွဲအတွက်​ဆု​တောင်း​ပေးတာ​တောင်​
​သွေး​အေး​အေးနဲ့​ပြောသွားခဲ့သည်​။ Yubinလည်း အဖိုးရှိရာ ကုမ္ပဏီဧည့်​ခန်းသို့ သွားခဲ့သည်​။​ရောက်​
သည်​နှင့်​အဖိုးက
"Yubin..​မြေး​လေး..​ရောက်​လာပြီးလား.."
"ဟုတ်​ကဲ့..အဖိုးကိုယ်​တိုင်​လာ​ရ​လောက်​အောင်​ဘာ
များအ​ရေးကြီးခိုင်းစရာရှိလို့လဲ​ဗျ.. "
"အင်း...မင်းအသက်​လည်း မငယ်​တော့ဘူး..အဲ့​တော့
မင်းအတွက်​ကြင်​ဖက်​ငါရှာလာခဲ့​ပေးတယ်​.."
"အဖိုး..."
"ဘာမှမ​ပြောနဲ့..ဟိုမှာ​ရောက်​လာပြီး..."
ဧည့်​ခန်းတံခါးကို တွန်းဖွင့်​ပြီး ဒူးဖုံးရုံ​လောက်​ဝတ်​ထား
​သော စကပ်​၊ အ​ပေါ်က တစ်​မင်​တကာမြင်​အောင်​ဖော်​
ထား​သော အင်္ကျီ ဝတ်​ဆင်​ထား​သော မိန်းက​လေး ကို
​တွေ့ပြီး
"​တောင်းပန်​ပါတယ်​..အဖ်ိုး..ကျွန်​တော်​လက်​မထက်​
နိုင်​သေးပါဘူး.."
"Yubin..."
အဖိုးသည်​ကိုင်​ထား​သောတုတ်​ကောက်​ကို ဖိချပြီး​
​အော်​လိုက်​သည်​။
"မင်းအသက်​ကဖြင့်​ဘယ်​လောက်​ရှိပြီးလဲ...ဟင်​..
ဘယ်​ချိန်​မှ ငါမြစ်​ချီရမှာလဲ..ငါမ​သေခင်​လေး​တော့
မြစ်​လေးကို ချီသွားချင်​တာ​ပေါ့..."
"အဖိုး..."
Yubinလည်း အသက်​ကြီး​နေပြီးဖြစ်​သော အဖိုးကို မ
ငြင်းဆန်​တော့​ဘဲ နှုတ်​ဆိတ်​၍သာ​နေ​နေ​တော့သည်​။
အဖိုးမိတ်​ဆက်​ပေး​သော မိန်းက​လေးသည်​Yubinအ
နားတစ်​ဖြည်းဖြည်းတိုးလာကာ
"​ဟေ့..တို့နဲ့မ​ပျော်​ချင်​ဘူးလား..တို့နဲ့သာလက်​ထက်​
မယ်​ဆိုရင်​ရှင်​တို့ကုမ္ပဏီကြီး ဒီထက်​ပိုပြီးတိုးတတ်​လာလိ်​မ့်​မယ်​နော်​.."
"မင်းချမ်းသာတယ်​ဆိုတာ သိပါတယ်​..ဒါမဲ့ ကျွန်​
​တော်​က ကိုယ့်​အရည်​အချင်းဘဲ ကိုယ်​အားကိုးတတ်​
လို့ပါ..ပြီး​တော့ ခင်​ဗျားနဲ့ ကျွန်​တော်​မသိ​သေးတဲ့အ
တွက်​ပွတ်​သီပွတ်​သပ်​လာမလုပ်​ပါနဲ့..."
"ရှင်​....အဖိုး..ကြည့်​ပါအုံး..သမီးကို​တောင်​အနား
ကပ်​မခံဘူး..."
Yubinကို မမြူဆွယ်​နိုင်​တော့ အဖိုးဖြစ်​သူက်ို သွားချွဲ
​လေရာ အဖိုးက
"Yubin..အဲ့​လောက်​ထိ​သွေး​အေးဖို့လိုလို့လား.."
"အဖိုးဘဲ သင်​ပြထားတာ​လေ..ဘယ်​အရာကိုမဆို​
​သွေး​အေး​အေးနဲ့ ဆုံးဖြတ်​ရမယ်​ဆို..ကိုယ်​မကြိုက်​
တဲ့အရာကို​တောင်​မှ​ပေါံ..."
"မင်း...မင်းကွာ..."
အဖိုးဖြစ်​သူလည်း စိတ်​တွေတိုကာ အံကြိတ်​ထားရ
​လေသည်​။ Yubinက
"​ပြောစရာမရှိ​တော့ဘူးဆိုရင်​သွားခွင့်​ပြုပါအုံး.."
"Yubin..Yubin...Yu...Yubin..."
Yubinသည်​အဖိုးဖြစ်​သူ​ခေါ်​သော်​လည်း လုံးဝလှည့်​
မကြည့်​ဘဲ ထွက်​လာခဲ့​တော့သည်​။ အပြင်​သို့​ရောက်​
​သောအခါ​ခြေ​ထောက်​တွေယိုင်​ပြီး
"ငါ..ငါ..အဖိုးကို ပြန်​ပြောခဲ့တာဘဲ..​တော်​တယ်​..Yubin..​တော်​တယ်​..ဒါမဲ့..Fanxingအ​ကြောင်းကို
​တော့ သိသွား​တော့မှာဘဲ...ဟူး..."
အဖိုးဖြစ်​သူက Fanxingကို မကြာခင်​သိသွားမှာ
ကို စိုးရိမ်​နေရ​တော့သည်​။Yubinသည်​အိမ်​ပြန်​ဖို့သွား​နေချိန်​တွင်​မေကြီးဖြစ်​သူက ဖုန်းဆက်​လာသည်​။
"ဟုတ်​..အ​မေ..."
"အဖိုးပြန်​လာတာနဲ့ သားရဲ့အသံလည်း​အေးစက်​သွားပါလား.."
"ဘာ​ပြောမို့လဲ.. .အ​မေ.."
"သား..အိမ်​ကိုလာခဲ့ပါလား..."
"ဟမ်​..."
"သားအဖိုးက သတို့သမီး​လောင်းဆ်ိုပြီး မိန်းက​လေးကို ပို့လိုက်​တယ်​.."
"​ဗျာ...ကျွန်​တော်​သိပြီး..လာခဲ့မယ်​..."
Yubinသည်​ဖုန်းချပြီး​နောက်​လွန်​စွာစိတ်​ရှုပ်​ထွေးသွား​ခဲ့သည်​။ ထိုနှင့်​သက်​ပြင်းချရင်း အိမ်​ကြီးသို့ အ
လျင်​ပြန်​ခဲ့​လေသည်​။ အိမ်​ရောက်​သည်​နှင့်​ဧည့်​ခန်းက
ဆိုဖာ​ပေါ်တွင်​စမတ်​ကျကျ​ခြေချိတ်​ထိုင်​ရင်း လက်​ဖက်​ရည်​သောက်​နေ​သော မိန်းက​လေးအား မြင်​ပြီး
Yubinက
"ဒီမှာ..မိန်းက​လေး...ဒီကိုဘာရည်​ရွယ်​ချက်​နဲ့​ရောက်​
လာတာလဲ..."
"ဘယ်​လို​တောင်​မေးရတာလဲ...​နောက်​ဆိုဒီအိမ်​က ကျွန်​မအိမ်​ဖြစ်​တော့မှာဘဲ​လေ..."
"ဟ...အခုထဲက ကိုယ့်​အပိုင်​လို​ပြော​နေတာ...ကြီး
ကျယ်​လှပါတယ်​ဆိုတဲ့ ခင်​ဗျားရဲ့ အရှက်​တွေဘယ်​
​ရောက်​ကုန်​တာလဲ..."
"ရှင်​..ရှင်​..."
"အိတ်​တွေပါ သယ်​လာခဲ့ပါလား...ကျွန်​တော်​နောက်​
တစ်​ခါထပ်​ပြောပါ့မယ်​...ကျွန်​တော်​ခင်​ဗျားနဲ့ လက်​မ
ထက်​နိုင်​ပါဘူး..ပြီး​တော့...ကျွန်​တော့မှာ ချစ်​ရတဲ့သူ
ရှိတယ်​..."
"ဟား...ဟား...ဘယ်​လို...ရှင့်​ရဲ့​အေးစက်​လှပါတယ်​
ဆိုတဲ့ နှလုံးသားကို ဘယ်​သူကအရည်​ဖျော်​လိုက်​တာပါလိမ့်​...သူမက ကျွန်​မထက်​ပိုလှ​နေလို့လား..."
"ဟုတ်​ပါတယ်​...အရမ်းလှတယ်​..."
"ကျွန်​မထက်​လှတယ်​ဆို​တော့ ဘယ်​သူများလဲသိချင်​
လိုက်​တာ..."
"အဲ့တာ..ခင်​ဗျား.ကိစ္စမဟုတ်​ပါဘူး...အိမ်​တော်​ထိန်း
...."
"ဟုတ်​ကဲ့..."
Yubinက​ပြောရင်းအိမ်​တော်​ထိန်းကို လှမ်း​ခေါ်လိုက်​
သည်​။ အိမ်​တော်​ထိန်းလည်း သူ့အနား​ရောက်​သည်​နှင့်​
Yubinက
"သူမကို အနီးအနားက​ဟိုတယ်​ကို ပို့​ပေးလိုက်​ပါ.."
"ဟုတ်​ကဲ့..."
ထိုမိန်းက​လေးလည်း စိတ်​တိုလာကာ
"ဒီမှာ..ရှင်​..ကျွန်​မက ရှင့်​ရဲ့သတို့သမီး​လောင်း​နော်​"
"ဘာ..သတို့သမီး​လောင်း...အဖိုးရဲ့အားကိုးနဲ့ လာမ
ချုပ်​ချယ်​နဲ့...ပြီး​တော့..ကျွန်​တော်​ခင်​ဗျားကို မသိဘူး
...."
"ရှင်​...​စောင့်​ကြည့်​နေလိုက်​..."
ထိုမိန်းက​လေးသည်​ဆောင့်​ဆောင့်​အောက်​အောက်​
နှင့်​ဒေါသထွက်​စွာ ထွက်သွား​လေသည်​။ Yubinရဲ့
ပြတ်​သားတဲ့အ​ပြောအဆို​ကြောင့်​မှင်​သက်​သွား​သော
​ဖေကြီးကို​မေကြီးက
"​ဖေကြီး...ဒါ..ကျွန်​မတို့သားမှ ဟုတ်​ရဲ့လား....​အ​ဖေ
မိတ်​ဆက်​ပေးတဲ့သူကို​တောင်​ဒီလို​ပြောနိုင်​တာ..ဝါး."
နှစ်​ယောက်​သား အံ့ဪ​နေတုန်းမှာ Yubinသည်​နက်​ကတိုင်​ကို​ဖြေ​လျော့ပြီး အ​မေဖြစ်​သူ​ပေါင်​ပေါ်
တွင်​ပွတ်​သပ်​ရင်း
"အ​မေ...အဲ့မိန်းက​လေးက​သေချာ​ကောက်​အဖိုးကို
သွား​ပြောမှာဘဲ...အ​ဖိုး..Fanxingအ​ကြောင်းသိသွား
မှာ အရမ်း​ကြောက်​တယ်​.."
၁၀နှစ်​သားက​လေးလို ပွတ်​သပ်​နေ​သော Yubin အား
အ​မေဖြစ်​သူက
"တစ်​နေ့​တော့သိမှာဘဲ​လေ...​နောက်​ကျမှ​ဖြေရှင်းမဲ့အစား အခုထိပ်​တိုက်​တွေ့တာ ပို​ကောင်းပါတယ်​.."
​ခေါင်း​လေးကို ပွတ်​သပ်​ရင်း နှစ်​သိမ့်​ပေး​နေသည်​။ အ​မေဖြစ်​သူက ဆံပင်​ကိုညင်​သာစွာ ပွတ်​သပ်​ပေးတာ
​ကြောင့်​တစ်​ဖြည်းဖြည်းအိပ်​ငိုက်​လာရာ
"အ​မေ...ကျွန်​တော်​သွားအိပ်​လိုက်​အုံးမယ်​.."
"အိမ်​မပြန်​တော့ဘူးလား..."
"ကျွန်​တော့ရဲ့ ညှိုးနွမ်း​နေတဲ့မျက်​နှာနဲ့ သူ့ကိုမ​တွေ့​စေ
ချင်​ဘူး..."
"ဟုတ်​ပါပြီး...သွားအိပ်​တော့​နော်​..စိတ်​ချလက်​ချ
အိပ်​..."
​ခြေကုန်​လက်​ပန်းကျကာ အခန်းထဲသို့ ဦးတည်​သွား
​သော Yubinရဲ့​နေညက်​ကျောကို ကြည့်​ပြီး​ဖေကြီးက
"အင်း..အလုပ်​ကတစ်​ဖက်​..အဖိုးကတစ်​ဖက်​..​တော်​
​တော်​ပင်​ပန်း​နေမှာဘဲ..."
စိတ်​ပူ​နေရှာသည်​။ ညလယ်​လောက်​တွင်​အချိန်​ပိုင်းအ
လုပ်​မှပြန်​လာ​သော Fanxingသည်​တိုက်​ခန်းအ​ပေါ်သို့​မော့ကြည့်​လိုက်​သည်​။ မီးမဖွင့်​ထားသည်​နှင့်​
"ဦးလည်း အိပ်​နေပြီးထင်​တယ်​..ဟူး.."
စိတ်​ထဲ၌​ရေရွတ်​နေရင်း အ​ပေါ်သို့ တတ်​ခဲ့သည်​။ တံခါးကို ဖွင့်​ကြည့်​ရာ​သော့ခက်​ထားသဖြင့်​
"ဘာလဲဟ...ဦးမပြန်​လာဘူးလား..."
ကိုယ်​ပိုင်​သော့ဖြင့်​ဖွင့်​ကာ စိတ်​တွေညစ်​ကာ အထဲသို့
ပင်​ပန်း​နေ​သော​ခြေလှမ်းဖြင့်​အခန်းထဲရှိ အိပ်​ယာ​ပေါ်
သို့ ပစ်​လှဲချလိုက်​သည်​။​မှောက်​နေရင်းမှ အတည့်​ပြန်​
လှန်​ကာ
"ငါဘာလို့ ဦးကိုလွမ်း​နေသလိုဖြစ်​နေရတာလဲ...ငါ​လေးသူ့ကို ချစ်​နေမိတာ...များလား...မဖြစ်​နိုင်​တာ..
မဖြစ်​နိုင်​..ဟာ..ငါရူး​တော့မယ်​..မသိ​တော့ဘူးကွာ..
အိပ်​တာဘဲ​ကောင်းတယ်​..."
Fanxingလည်း Yubinအ​ကြောင်းစဉ်းစားရင်​ရင်​ခုန်​
သံ​တွေ မြန်​နေသည်​။ ထိုအချိန်​မှာဘဲ Yubin၏ အဖိုး
သည်​Yubinရဲ့​မောင်းထုတ်​ခံရ​သော မိန်းက​လေးရဲ့
​ပြောပြချက်​ကြောင့်​စိတ်​တိုကာ
"ဒီအ​တောတွင်း Yubin..ဘယ်​သူနဲ့ဘာလုပ်​တယ်​ဆို
တာအကုန်​စုံစမ်းလာခဲ့...ဒီညသိချင်​တယ်​..."
စုံစမ်း​လေ​တော့သည်​။ မနက်​ခင်းသို့​ရောက်​သောအခါ
Fanxingသည်​မျက်​လုံး​ပေကလပ်​ပေကလပ်​နှင့်​နိုး
လာသည်​။​ဘေးနားတွင်​တောက်​ပ​နေ​သော မျက်​လုံး
တစ်​စုံနှင့်​သူ့အားကြည့်​နေ​သော Yubinအားမြင်​ပြီး
"ငါ​တော့...ဦးကို သတ်ိရလွန်းလို့ ထင်​ယောင်​ထင်​မှား
ဖြစ်​နေပြီးထင်​တယ်​..."
"ကိုယ့်​ကို သတိရ​နေတာလား..."
"ဟုတ်​တာ​ပေါ့...မ​နေ့က အိမ်​လည်းပြန်​မလာဘူး...
Barမှာ သွား​ပျော်​နေတယ်​မဟုတ်​လား..."
Fanxingရဲ့ အိပ်​ချင်​မူးတူး..နှုတ်​ခမ်း​ထော်​ပြီး သဝန်​တို​နေသည်​ကိုကြည့်​ရင်း အသည်းယားလာ​သော Yubinသည်​Fanxingအား ရင်​ခွင်​ထဲသို့ ဆွဲသွင်း​လေ
ရာ Fanxingက
"အင်း..​မွှေးလိုက်​တာ..အိမ်​မက်​မက်​နေတာကလည်း
တဂယ်​ဖြစ်​နေသလိုဘဲ...​နေပါအုံး..ဒီအနံ့က ခင်​ဗျား
ကြီး ကျွန်​တော့​ရေချိုးအသုံးအ​ဆောင်​တွေ ယူသုံး
ထားတာလား.."
"အင်း...ခင်​ဗျားကြီး...ပြန်​လာရင်​အပြစ်​ပေးအုံးမယ်​
...ကြည့်​နေ.."
"အခုထိ..အိပ်​ယာက မနိုး​သေးဘူးလား..ဟင်​..မနိုး
​သေး​တော့ နိုး​အောင်​လုပ်​ပေးရမှာ​ပေါ့..."
Yubinသည်​ညာတာပါ​တေးနဲ့ Fanxingကို နမ်းလိုက်​
သည်​။ ထိုအချိန်​မှ Fanxingသည်​နိုးလာကာ ချက်​
ချင်းထပြီး ကုတင်​အ​ပေါ်​ထောင့်​သို့ ကပ်​သွား​လေ
သည်​။
"တဂယ်​...တဂယ်​ကြီးဟ..."
"​အော်​...နိုးလာပြီးကိုး...ခုနက ကိုယ့်​ကို အပစ်​ပေး
မယ်​ဆိုဘဲ..ဘယ်​လိုအပစ်​ပေးမို့လဲ..."
"ဟို...ဟို...အဲ့တာက..."
"မင်းကိုယ့်​ကို သဝန်​တို​နေတယ်​ပေါ့.."
"​ဗျာ..ဘယ်​..ဘယ်​တုန်းက...အာ.."
Yubinသည်​Fanxingအား ရုတ်​တရက်​ပွေ့ဖက်​ရင်း
"ကိုယ်​မင်းကို ချစ်​တယ်​..."
ထိုစကားကို ကြား​သော Fanxingသည်​မျက်​လုံး​တွေ
ကျယ်​လာကာ အံ့ဪသွားခဲ့သည်​။ ဖက်​နေရင်းနဲ့
Fanxingက
"ဦး..ဘာ​ပြောလိုက်​တယ်​..."
"ကိုယ်​မင်းကို ချစ်​တယ်​..ကိုယ်​မင်းကို သ​ဘောကျ
တယ်​...တခြားသူ​တွေထက်​ပိုချစ်​တယ်​..."
"ဦး..."
"မင်းကိုယ့်​ကို သဝန်​တိုကတည်းက..လွမ်း​နေက
တည်းက မင်းလည်းကိုယ့်​လို ခံစားချက်​ဘဲ မဟုတ်​
လား..."
"ကျွန်​..ကျွန်​တော်​...မသိဘူး...ဦးအနားမှ မရှိဘဲ တ
ခြားသူ​တွေ နဲ့ရှိ​နေရင်​ရင်​နာတယ်​..."
"မ​နေ့က အ​မေတို့အိမ်​ပြန်​သွားတာပါ..barသွားတာ
မဟုတ်​ပါဘူး..."
Yubinူည်​ပြော​နေရင်း Fanxing အား​နောက်​
သို့ ပစ်​လှဲချရင်း​စောင်​အုပ်​ကာ နှစ်​ယောက်​လုံးအချစ်​
နွံထဲ ကျ​ရောက်​သွား​လေသည်​။ Fanxingက
"အာ...ဦး..ကျွန်​တော်​ကျောင်းသွားရအုံးမယ်​ဗျ..."
"​နေ့လည်​မှသွား..."
"ဟာ..မရဘူး​လေ...စာ​မေးပွဲရှိတယ်​..."
"ဒီ​နေ့​တော့ တူတူ​နေရ​အောင်​...​နော်​...​နော်​..."
"ဟူး..ထားပါ​တော့​ဗျာ...."
နှစ်​ယောက်​သား ချစ်​နေကြချိန်​တွင်​အဖိုးဖြစ်​သူသည်​
အ​ကြောင်းစုံကို သိသွားခဲ့သည်​။
"ဘာ...မိဘမဲ့​ကောင်​လေးနဲ့ ချစ်​ကြိုက်​နေတယ်​တယ်​
လား..ဘယ်​လို​တောင်​အရှက်​မဲ့ရတာလဲ...အခုချက်​ချင်း
Yubin နဲ့သူ့မိဘ​တွေ​ခေါ်လိုက်​စမ်း...မိဘ​တွေဖြစ်​ပြီး
သားသမီးကို ဘယ်​လိုပျိုး​ထောင်​လဲမသိ..."
အဖိုးဖြစ်​သူသည်​ဒေါသထွက်​ကာ Yubinတို့ မိသားစု
ကို​ခေါ်​လေသည်​။ Yubinရဲ့​မေကြီးက
"​ဖေကြီး​ရေ...အ​ဖေ​တော့သိသွားပြီးထင်​တယ်​.."
"သွားရ​အောင်​..သား​အတွက်​..."
"အင်း..."
အ​ဖေဖြစ်​သူကို​ကြော​က်​ပေမဲ့လည်း Yubinအတွက်​ပြော
​ပေးရန်​သတ္တိ​မွေးကာ ထွက်​လာကြ​တော့သည်​။
kyelsinthawdar