ခ်စ္ရတဲ့ဦး

အပို္င္း ၂၉

Yubinသည္​ အရက္​​ေသာက္​ၿပီး​ေနာက္​တစ္​​ေန႔တြင္​ႏိုးလာရာ ​ေခါင္​း​ေတြခဲ​​ေန​ေလသည္​။ အျပင္​သို႔အားတင္​းၿပီးထြက္​လာကာ တိတ္​ဆိတ္​​ေန​ေလသည္​။ စားပြဲ​ေပၚတြင္​ အုပ္​​ေဆာင္​းျဖင္​့ အုပ္​ထား​ေသာ အစားစာႏွင္​့ စာတစ္​​ေစာင္​သာ ​ေတြ႔​ရ​ေလသည္​။ စာတြင္​​ေရးထားသည္​မွာ
          "ဦး..ကြၽန္​​ေတာ္​တို႔​ေလ့လာ​ေရးခရီးသြားစရာ႐ွိလို႔..
           ၂ရက္​​ေလာက္​ၾကာမွ ျပန္​​ေရာက္​မယ္​​ေနာ္​..​ဒီေန႔ ​ေတာ့ အမူး​ေျပဟင္​းရည္​ခ်က္​ထားခဲ့​ေပးတယ္​..
                                                       Fanxing"
Yubinသည္​ ထိုစာကိုျမင္​ၿပီး​ေနာက္​
"ဘာ..​ေလ့လာ​ေရးခရီး...ဒါဆိုဟို​ေကာင္​ပါပါတယ္​​ေပါ့...ဟို​ေကာင္​သာပါရင္​​ေတာ့...."
Yubinသည္​ Jellyႏွင္​့ Fanxingႏွစ္​​ေယာက္​တည္​း႐ွိ​ေနသည္​ကို စိတ္​ကူးယဥ္​ၾကည္​့ရာ ႏွစ္​​ေယာက္​သားၾကင္ၾကင္​နာနာႏွင္​့ ​ေပြ႔ဖက္​​ေနသည္​ကို စိတ္​ကူးၾကည္​့လိုက္​သည္​။Yubinသည္​ ထိုစိတ္​ကူးကိုျဖတ္​ၿပီး
"မျဖစ္​ဘူး...ငါ့က​ေလးကို.ဘယ္​သူမွ စႏိုက္​​ေက်ာ္​ခြင္​့မျပဳဘူး...."
Yubinသည္​ ယိုင္​တိုင္​ယိုင္​တိုင္​ႏွင္​့ အခန္​းထဲဝင္​ၿပီး ဖုန္​းသြားယူၿပီး
"လက္​​ေထာက္​လီ...fanxingတို႔ ဘယ္​ကို​ေလ့လာေရးထြက္​လဲ..​ေနအံုး..ငါ့မွာ GPS႐ွိသားဘဲ..ဘာမွမဟုတ္​​ေတာ့ဘူး..."
"ဘာတုန္​းဟ...."
အိပ္​ယာမွမႏိုး​ေသး​ေသာ လက္​​ေထာက္​သည္​ အိပ္​ခ်င္​မူးတူးႏွင္​့ ဘယ္​သူ႔ဆီက ဖုန္​းလာမွန္​း​ေတာင္​ မသိလိုက္​​ေခ်။Yubin သည္​ ခ်က္​ထား​ေသာ အမူး​ေျပဟင္​းရည္​ကို အျမန္​​ေသာက္​ကာ ​ေက်ာင္​းကမထြက္​ရ​ေသး​ေသာ ​ေလ့လာေရးကားဆီ ​ေျပး​ေလသည္​။.​ေက်ာင္​း​ေရာက္​သည္​ႏွင္​့ ဆရာအျဖစ္​လ္​ုိက္​ပါမည္​့ သူ႔ဆီအ​ေမာတ​ေကာ သြားၿပီး ပခံုးကိုဖိလိုက္​႐ာ ဆရာသည္​ ၾကက္​သီးထသြားၿပီး
"ဆရာ...ကြၽန္​​ေတာ့ကိုလိုက္​ခြင္​့္​ေပး..."
"ဒီ​ေလ့လာ​ေရးက.​ေက်ာင္​းသားကလြဲလို႔ လိုက္လို႔မရပါဘူး..."
"ဟုတ္​လား..ဒါမဲ့အခု​ေလးတင္​း.ဒီ​ေက်ာင္​းရဲ႕ ရွယ္ယာတစ္​ဝက္​ကို ငါပိုင္​သြားၿပီး...."
"​ဗ်ာ...."
"မယံုရင္​ ​ေက်ာင္​းအုပ္​ႀကီးကို ​ေမးလို႔ရတယ္​..."
ဆရာျဖစ္​သူသည္​ မ်က္​မွန္​ကိုပင္​့ကာ
"မ..မ​ေမး..​ေတာ့ပါဘူး...လိုက္​ခဲ့ပါ..."
Yubinသည္​ လိုက္​ပါခြင္​့ရသြားၿပီး ​ေလ့လာေရးbusကား​ေပၚတက္​ကာ အ​ေနာက္​ဆံုး၌ ထိုင္​​ေသာ Fanxingအား​ေတြ႔​ေလသည္​။ Fanxingႏွင္​့ ရယ္​ရယ္​​ေမာေမာစကား​ေျပာ​ေသာ Jellyအား​ေတြ႔ၿပီး မ်က္​ႏွာ
ေသျဖစ္​သြားျပန္​သည္​။.Yubinသည္​ Fanxingအနားတြင္​ ဝင္​ထိုင္​လိုက္​ရာလန္​႔သြားၿပီး
"ဘုရား...ဦး?...ဘယ္​လို​ေရာက္​လာတာလဲ.. .ဆရာက လိုက္​ခြင္​့​ေပးလို႔လား..."
"Hလုပ္​ငန္​းစုက သူ​ေဌးYubinပါလား..."
Jellyက ဝင္​​ေျပာလိုက္​ရာ Yubinသည္​ မသ္ိခ်င္ေယာင္​​ေဆာင္​လိုက္​​ေလသည္​။ Fanxingက သိထားၿပီးၿပီးျဖစ္​ရာ
Jellyအား
"ဦးက လုပ္​ငန္​းစုသူ​ေ​ဌးဆိုတာ သိထားပါတယ္​..အာ့​ေၾကာင္​့ တစ္​ကူးတစ္​က​ေျပာစရာမလိုပါဘူး...​ေနာ္​.."
Yubinသည္​ Fanxingသိ​ေနသည္​့အတြက္​ လန္​႔သြားရာ
"ဘယ္​...ဘယ္​တုန္​းက သိသြားတာလဲ..."
"ဘာလို႔​ေျပာျပရမွာလဲ...ဟြန္​႔..."
Fanxingက သူ႔အားလိ္​မ္​ထားသည္​့အတြက္​ စိတ္ေကာက္​သြား​ေလသည္​။ Yubinက
"Fanxing...စိတ္​မ​ေကာက္​နဲ႔​ေလ​ေနာ္​...ငါရည္ရြယ္တာမဟုတ္​ပါဘူး...ငါ့ဘဝမွန္​သိသြားရင္​ မင္​းထားသြားမွာ ငါ့ကိုစကားမ​ေျပာ​ေတာ့မွာ​ေၾကာက္​လို႔ပါ..."
"အဲ့တာ..အ​ေၾကာင္​းျပခ်က္​အကုန္​ဘဲလား.. "
"အင္​း...အကုန္​ဘဲ.."
"​ေသခ်ာတယ္​​ေနာ္​..."
Yubinသည္​ ​​​ေသခ်ာ​ေၾကာင္​း ​ေခါင္​းကိုအဆက္​မျပတ္​ညိတ္​​ေလသည္​။.Yubinက
"ဘယ္​ကို​ေလ့လာ​ေရးသြားၾကမွာလဲ..."
"ကမ္​း​ေျခနားက ျပတိုက္​ကိုပါ..."
Jellyက ဝင္​​ေျပာရာ
"မင္​းကို​ေမးတာမဟုတ္​ဘူး..."
"ခင္​​ဗ်ားမ​ေတြ႔ဘူးလား...Fanxing..အိပ္​ငိုက္​​ေနတာ.."
"မင္​း..."
Yubinသည္​ ဘာမွဆက္​မ​ေျပာ​ေတာ့ဘဲ အိပ္​ငိုက္​​ေန​ေသာFanxingရဲ႕​ေခါင္​းကို.သူ႔ပခံုး​ေပၚသို႔တင္​လိုက္​သည္​။ Jellyႏွင္​့ Yubinသည္​ fanxingအိပ္​​ေပ်ာ္​​ေနစဥ္​အၾကည္​့ခ်င္​း
စက​ား​ေျပာ၍ တိုက္​ခိုက္​ၾက​ေလသည္​။.Yubinက
"ငါ့က​ေလးကို မလုနဲ႔..."
"ပိုင္​စိုးပိုင္​နင္​းနဲ႔...ခင္​​ဗ်ားသူ႔အ​ေၾကာင္​းအကုန္​သိလို႔လား"
"မင္​းက​ေကာ.. သိလို႔လား..."
"သိတာ​ေပါ့..သူက အားလံုး​ေျပာျပတယ္​​ေလ.. "
ႏွစ္​​ေယာက္​သား မ်က္​လံုး​ေပါက္​ထြက္​မတက္​ တိုက္ခိုက္​​ေနတုန္​း Fanxingသည္​ ​ေခါင္​းတစ္​ျခမ္​း​ေညာင္​း​ေနသျဖင္​့ Jellyဘက္​သို႔ ​ေျပာင္​းအံုးလိုက္​သည္​။.Jellyသည္​ စိတ္​​ေက်နပ္​သြားရာ Yubinအား ​ေျပာင္​ျပလိုက္​​ေလသည္​။
ထို႔​ေနာက္​ တစ္​ကားလံုးအိပ္​​ေပ်ာ္​သြား​ခဲ့သည္​။ တစ္ေနကုန္​ကားစီးခဲ့ၿပီး ည​ေန​ေစာင္​း​ေလာက္​မွ ပန္​းတိုင္​ခရီးသို႔ ​ေရာက္​လာခဲ့ၾကသည္​။ ဆရာက
"က​ဲ...ဆရာတို႔​ေဟာႀကီးႏွစ္​လံုးငွါးထားတယ္​..မိန္းက​ေလးက ညာဘက္​မွာ..အားလံုးအိတ္​​ေတြ​ေနရာခ်၊ အိပ္​ယာခင္​းၿပီး အိပ္​ၾက​ေတာ့​ေနာ္​...မနက္​က်မွ ​ေလ့လာ​ေရးျပတိုက္​ဆီသြားၾကမယ္​..."
"ဟုတ္​ကဲ့... "
Yubinသည္​ အ​ေလာတၾက​ီး လာခဲ့​ေသာ​ေၾကာင္​့ အဝတ္​တစ္​ထည္​မွမပါလာရာ Fanxingက
"ဦး..အဝတ္​ထုပ္​မယူလာဘူးလား..."
"အင္​း...မင္းအေနာက္အေလာတႂကီး
လာခဲ့ရလို႔...မပါလာခဘူး..."
"ကြၽန္​​ေတာ့မွာ ႐ွပ္​တစ္​စံုပါလာတယ္​..ဝတ္​လိုက္​..."
"အင္​း..."
ႏွစ္​​ေယာက္​သားအဆင္​​ေျပ​ေနတုန္​း Jellyက
"သူ​ေဌးသားက ဒီလိုအဝတ္​​ေတြဝတ္​ႏိုင္​လို႔လား..."
"Jelly...."
"ဘာလို႔လဲ..ငါ​ေျပာတာမွားလို႔လား.. "
Fanxingက မ​ေျပာရန္​လက္​တို႔​ေသာ္​လည္​း Yubinက ႁပံဳးျပရင္​း
"ဘာလို႔ မဝတ္​ႏိုင္​ရမွာလဲ...အရင္​ကလည္​း Fanxingအဝတ္​​ေတြဘဲ ငါဝတ္​တာ..မင္​းသိလား.
.သူ႔ကိုယ္သင္းရနံ႔ကဘယ္​​ေလာက္​​ေမႊးလဲဆိုတာ..."
"ခင္​​ဗ်ား..."
ရန္​ျဖစ္​ေတာ့မည္​့အရိပ္​အ​ေယာင္​​ေတြ႔​ေနရ​ေသာ သူတို႔ႏွစ္​​ေယာက္​အား Fanxingသည္​ သည္​းခံႏိုင္​စြမ္​းက်ဆင္​းလာကာ သူတို႔ႏွစ္​ရြက္​တစ္​ဖက္​​ဆီကို ဆြဲၿပီး အိပ္​ယာဝင္​ရန္​ ​ေဟာထဲသို႔ ဝင္​သြားၾကသည္​။ Yubinႏွင့္Jellyက
"နာတယ္​....Fanxingရ.. ."
ႏွစ္​​ေယာက္​လံုး ​ေတာ္​ၿပီး..အိပ္​ၾက​ေတာ့..."
Yubinက ခင္​းထား​ေသာ​ေပၚသို႔ ခုန္​တတ္​ၿပီး ​ေဘးတြင္​လက္​ပုတ္​ျပကာ
"Fanxing...လာ..ဒီမွာ  အိပ္​..."
"Fanxing...ငါ့နားမွာအိပ္​..."
ႏွစ္​​ေယာက္​သား ထပ္​ျငင္​း​ေနရာ Fanxingက
"​ေတာ္​​ေတာ့..ကြၽန္​​ေတာ့အလယ္​မွာအိပ္​မယ္​..."
​ေနာက္​ဆံုး​ေတာ့ Fanxingက ႏွစ္​​ေယာပ္​အလယ္​ၾကားတြင္​အိပ္​လိုက္​ရသည္​။ Yubinသည္​ အိပ္​​​ေပ်ာ္​​ေန​ေသာ fanxingလက္​ဖမိုးကို ကိုင္​ကာ ခပ္​ဖြဖြနမ္​းၿပီး
"​ေကာင္​း​ေသာညပါ..ခ်စ္​ရတဲ့သူ​ေလး..."
တီးတိုး​ေျပာလိုက္​သည္​။
Unicode
Yubinသည်​အရက်​သောက်​ပြီး​နောက်​တစ်​နေ့တွင်​နိုးလာရာ​ခေါင်း​တွေခဲ​နေ​လေသည်​။ အပြင်​သို့အားတင်းပြီးထွက်​လာကာ တိတ်​ဆိတ်​နေ​လေသည်​။ စားပွဲ​ပေါ်တွင်​အုပ်​ဆောင်းဖြင့်​အုပ်​ထား​သော အစားစာနှင့်​စာတစ်​စောင်​သာ​တွေ့​ရ​လေသည်​။ စာတွင်​ရေးထားသည်​မှာ
          "ဦး..ကျွန်​တော်​တို့​လေ့လာ​ရေးခရီးသွားစရာရှိလို့..
           ၂ရက်​လောက်​ကြာမှ ပြန်​ရောက်​မယ်​နော်​..​ဒီနေ့​တော့ အမူး​ပြေဟင်းရည်​ချက်​ထားခဲ့​ပေးတယ်​..
                                                       Fanxing"
Yubinသည်​ထိုစာကိုမြင်​ပြီး​နောက်​
"ဘာ..​လေ့လာ​ရေးခရီး...ဒါဆိုဟို​ကောင်​ပါပါတယ်​ပေါ့...ဟို​ကောင်​သာပါရင်​တော့...."
Yubinသည်​Jellyနှင့်​Fanxingနှစ်​ယောက်​တည်းရှိ​နေသည်​ကို စိတ်​ကူးယဉ်​ကြည့်​ရာ နှစ်​ယောက်​သားကြင်ကြင်​နာနာနှင့်​ပွေ့ဖက်​နေသည်​ကို စိတ်​ကူးကြည့်​လိုက်​သည်​။Yubinသည်​ထိုစိတ်​ကူးကိုဖြတ်​ပြီး
"မဖြစ်​ဘူး...ငါ့က​လေးကို.ဘယ်​သူမှ စနိုက်​ကျော်​ခွင့်​မပြုဘူး...."
Yubinသည်​ယိုင်​တိုင်​ယိုင်​တိုင်​နှင့်​အခန်းထဲဝင်​ပြီး ဖုန်းသွားယူပြီး
"လက်​ထောက်​လီ...fanxingတို့ ဘယ်​ကို​လေ့လာရေးထွက်​လဲ..​နေအုံး..ငါ့မှာ GPSရှိသားဘဲ..ဘာမှမဟုတ်​တော့ဘူး..."
"ဘာတုန်းဟ...."
အိပ်​ယာမှမနိုး​သေး​သော လက်​ထောက်​သည်​အိပ်​ချင်​မူးတူးနှင့်​ဘယ်​သူ့ဆီက ဖုန်းလာမှန်း​တောင်​မသိလိုက်​ချေ။Yubin သည်​ချက်​ထား​သော အမူး​ပြေဟင်းရည်​ကို အမြန်​သောက်​ကာ​ကျောင်းကမထွက်​ရ​သေး​သော​လေ့လာရေးကားဆီ​ပြေး​လေသည်​။.​ကျောင်း​ရောက်​သည်​နှင့်​ဆရာအဖြစ်​လ်ိုက်​ပါမည့်​သူ့ဆီအ​မောတ​ကော သွားပြီး ပခုံးကိုဖိလိုက်​ရာ ဆရာသည်​ကြက်​သီးထသွားပြီး
"ဆရာ...ကျွန်​တော့ကိုလိုက်​ခွင့််​ပေး..."
"ဒီ​လေ့လာ​ရေးက.​ကျောင်းသားကလွဲလို့ လိုက်လို့မရပါဘူး..."
"ဟုတ်​လား..ဒါမဲ့အခု​လေးတင်း.ဒီ​ကျောင်းရဲ့ ရှယ်ယာတစ်​ဝက်​ကို ငါပိုင်​သွားပြီး...."
"​ဗျာ...."
"မယုံရင်​ကျောင်းအုပ်​ကြီးကို​မေးလို့ရတယ်​..."
ဆရာဖြစ်​သူသည်​မျက်​မှန်​ကိုပင့်​ကာ
"မ..မ​မေး..​တော့ပါဘူး...လိုက်​ခဲ့ပါ..."
Yubinသည်​လိုက်​ပါခွင့်​ရသွားပြီး​လေ့လာရေးbusကား​ပေါ်တက်​ကာ အ​နောက်​ဆုံး၌ ထိုင်​သော Fanxingအား​တွေ့​လေသည်​။ Fanxingနှင့်​ရယ်​ရယ်​မောမောစကား​ပြော​သော Jellyအား​တွေ့ပြီး မျက်​နှာ
သေဖြစ်​သွားပြန်​သည်​။.Yubinသည်​Fanxingအနားတွင်​ဝင်​ထိုင်​လိုက်​ရာလန့်​သွားပြီး
"ဘုရား...ဦး?...ဘယ်​လို​ရောက်​လာတာလဲ.. .ဆရာက လိုက်​ခွင့်​ပေးလို့လား..."
"Hလုပ်​ငန်းစုက သူ​ဌေးYubinပါလား..."
Jellyက ဝင်​ပြောလိုက်​ရာ Yubinသည်​မသ်ိချင်ယောင်​ဆောင်​လိုက်​လေသည်​။ Fanxingက သိထားပြီးပြီးဖြစ်​ရာ
Jellyအား
"ဦးက လုပ်​ငန်းစုသူေ​ဌးဆိုတာ သိထားပါတယ်​..အာ့​ကြောင့်​တစ်​ကူးတစ်​က​ပြောစရာမလိုပါဘူး...​နော်​.."
Yubinသည်​Fanxingသိ​နေသည့်​အတွက်​လန့်​သွားရာ
"ဘယ်​...ဘယ်​တုန်းက သိသွားတာလဲ..."
"ဘာလို့​ပြောပြရမှာလဲ...ဟွန့်​..."
Fanxingက သူ့အားလိ်​မ်​ထားသည့်​အတွက်​စိတ်ကောက်​သွား​လေသည်​။ Yubinက
"Fanxing...စိတ်​မ​ကောက်​နဲ့​လေ​နော်​...ငါရည်ရွယ်တာမဟုတ်​ပါဘူး...ငါ့ဘဝမှန်​သိသွားရင်​မင်းထားသွားမှာ ငါ့ကိုစကားမ​ပြော​တော့မှာ​ကြောက်​လို့ပါ..."
"အဲ့တာ..အ​ကြောင်းပြချက်​အကုန်​ဘဲလား.. "
"အင်း...အကုန်​ဘဲ.."
"​သေချာတယ်​နော်​..."
Yubinသည်​သေချာ​ကြောင်း​ခေါင်းကိုအဆက်​မပြတ်​ညိတ်​လေသည်​။.Yubinက
"ဘယ်​ကို​လေ့လာ​ရေးသွားကြမှာလဲ..."
"ကမ်း​ခြေနားက ပြတိုက်​ကိုပါ..."
Jellyက ဝင်​ပြောရာ
"မင်းကို​မေးတာမဟုတ်​ဘူး..."
"ခင်​ဗျားမ​တွေ့ဘူးလား...Fanxing..အိပ်​ငိုက်​နေတာ.."
"မင်း..."
Yubinသည်​ဘာမှဆက်​မ​ပြော​တော့ဘဲ အိပ်​ငိုက်​နေ​သောFanxingရဲ့​ခေါင်းကို.သူ့ပခုံး​ပေါ်သို့တင်​လိုက်​သည်​။ Jellyနှင့်​Yubinသည်​fanxingအိပ်​ပျော်​နေစဉ်​အကြည့်​ချင်း
စကား​ပြော၍ တိုက်​ခိုက်​ကြ​လေသည်​။.Yubinက
"ငါ့က​လေးကို မလုနဲ့..."
"ပိုင်​စိုးပိုင်​နင်းနဲ့...ခင်​ဗျားသူ့အ​ကြောင်းအကုန်​သိလို့လား"
"မင်းက​ကော.. သိလို့လား..."
"သိတာ​ပေါ့..သူက အားလုံး​ပြောပြတယ်​လေ.. "
နှစ်​ယောက်​သား မျက်​လုံး​ပေါက်​ထွက်​မတက်​တိုက်ခိုက်​နေတုန်း Fanxingသည်​ခေါင်းတစ်​ခြမ်း​ညောင်း​နေသဖြင့်​Jellyဘက်​သို့​ပြောင်းအုံးလိုက်​သည်​။.Jellyသည်​စိတ်​ကျေနပ်​သွားရာ Yubinအား​ပြောင်​ပြလိုက်​လေသည်​။
ထို့​နောက်​တစ်​ကားလုံးအိပ်​ပျော်​သွား​ခဲ့သည်​။ တစ်နေကုန်​ကားစီးခဲ့ပြီး ည​နေ​စောင်း​လောက်​မှ ပန်းတိုင်​ခရီးသို့​ရောက်​လာခဲ့ကြသည်​။ ဆရာက
"ကဲ...ဆရာတို့​ဟောကြီးနှစ်​လုံးငှါးထားတယ်​..မိန်းက​လေးက ညာဘက်​မှာ..အားလုံးအိတ်​တွေ​နေရာချ၊ အိပ်​ယာခင်းပြီး အိပ်​ကြ​တော့​နော်​...မနက်​ကျမှ​လေ့လာ​ရေးပြတိုက်​ဆီသွားကြမယ်​..."
"ဟုတ်​ကဲ့... "
Yubinသည်​အ​လောတကြီး လာခဲ့​သော​ကြောင့်​အဝတ်​တစ်​ထည်​မှမပါလာရာ Fanxingက
"ဦး..အဝတ်​ထုပ်​မယူလာဘူးလား..."
"အင်း...မင်းအနောက်အလောတကြီး
လာခဲ့ရလို့...မပါလာခဘူး..."
"ကျွန်​တော့မှာ ရှပ်​တစ်​စုံပါလာတယ်​..ဝတ်​လိုက်​..."
"အင်း..."
နှစ်​ယောက်​သားအဆင်​ပြေ​နေတုန်း Jellyက
"သူ​ဌေးသားက ဒီလိုအဝတ်​တွေဝတ်​နိုင်​လို့လား..."
"Jelly...."
"ဘာလို့လဲ..ငါ​ပြောတာမှားလို့လား.. "
Fanxingက မ​ပြောရန်​လက်​တို့​သော်​လည်း Yubinက ပြုံးပြရင်း
"ဘာလို့ မဝတ်​နိုင်​ရမှာလဲ...အရင်​ကလည်း Fanxingအဝတ်​တွေဘဲ ငါဝတ်​တာ..မင်းသိလား.
.သူ့ကိုယ်သင်းရနံ့ကဘယ်​လောက်​မွှေးလဲဆိုတာ..."
"ခင်​ဗျား..."
ရန်​ဖြစ်​တော့မည့်​အရိပ်​အ​ယောင်​တွေ့​နေရ​သော သူတို့နှစ်​ယောက်​အား Fanxingသည်​သည်းခံနိုင်​စွမ်းကျဆင်းလာကာ သူတို့နှစ်​ရွက်​တစ်​ဖက်​ဆီကို ဆွဲပြီး အိပ်​ယာဝင်​ရန်​ဟောထဲသို့ ဝင်​သွားကြသည်​။ Yubinနှင့်Jellyက
"နာတယ်​....Fanxingရ.. ."
နှစ်​ယောက်​လုံး​တော်​ပြီး..အိပ်​ကြ​တော့..."
Yubinက ခင်းထား​သော​ပေါ်သို့ ခုန်​တတ်​ပြီး​ဘေးတွင်​လက်​ပုတ်​ပြကာ
"Fanxing...လာ..ဒီမှာ  အိပ်​..."
"Fanxing...ငါ့နားမှာအိပ်​..."
နှစ်​ယောက်​သား ထပ်​ငြင်း​နေရာ Fanxingက
"​တော်​တော့..ကျွန်​တော့အလယ်​မှာအိပ်​မယ်​..."
​နောက်​ဆုံး​တော့ Fanxingက နှစ်​ယောပ်​အလယ်​ကြားတွင်​အိပ်​လိုက်​ရသည်​။ Yubinသည်​အိပ်​ပျော်​နေ​သော fanxingလက်​ဖမိုးကို ကိုင်​ကာ ခပ်​ဖွဖွနမ်းပြီး
"​ကောင်း​သောညပါ..ချစ်​ရတဲ့သူ​လေး..."
တီးတိုး​ပြောလိုက်​သည်​။
kyelsinthawdar