Yubinသည္ အရက္ေသာက္ၿပီးေနာက္တစ္ေန႔တြင္ႏိုးလာရာ ေခါင္းေတြခဲေနေလသည္။ အျပင္သို႔အားတင္းၿပီးထြက္လာကာ တိတ္ဆိတ္ေနေလသည္။ စားပြဲေပၚတြင္ အုပ္ေဆာင္းျဖင့္ အုပ္ထားေသာ အစားစာႏွင့္ စာတစ္ေစာင္သာ ေတြ႔ရေလသည္။ စာတြင္ေရးထားသည္မွာ
"ဦး..ကြၽန္ေတာ္တို႔ေလ့လာေရးခရီးသြားစရာ႐ွိလို႔..
၂ရက္ေလာက္ၾကာမွ ျပန္ေရာက္မယ္ေနာ္..ဒီေန႔ ေတာ့ အမူးေျပဟင္းရည္ခ်က္ထားခဲ့ေပးတယ္..
Fanxing"
Yubinသည္ ထိုစာကိုျမင္ၿပီးေနာက္
"ဘာ..ေလ့လာေရးခရီး...ဒါဆိုဟိုေကာင္ပါပါတယ္ေပါ့...ဟိုေကာင္သာပါရင္ေတာ့...."
Yubinသည္ Jellyႏွင့္ Fanxingႏွစ္ေယာက္တည္း႐ွိေနသည္ကို စိတ္ကူးယဥ္ၾကည့္ရာ ႏွစ္ေယာက္သားၾကင္ၾကင္နာနာႏွင့္ ေပြ႔ဖက္ေနသည္ကို စိတ္ကူးၾကည့္လိုက္သည္။Yubinသည္ ထိုစိတ္ကူးကိုျဖတ္ၿပီး
"မျဖစ္ဘူး...ငါ့ကေလးကို.ဘယ္သူမွ စႏိုက္ေက်ာ္ခြင့္မျပဳဘူး...."
Yubinသည္ ယိုင္တိုင္ယိုင္တိုင္ႏွင့္ အခန္းထဲဝင္ၿပီး ဖုန္းသြားယူၿပီး
"လက္ေထာက္လီ...fanxingတို႔ ဘယ္ကိုေလ့လာေရးထြက္လဲ..ေနအံုး..ငါ့မွာ GPS႐ွိသားဘဲ..ဘာမွမဟုတ္ေတာ့ဘူး..."
"ဘာတုန္းဟ...."
အိပ္ယာမွမႏိုးေသးေသာ လက္ေထာက္သည္ အိပ္ခ်င္မူးတူးႏွင့္ ဘယ္သူ႔ဆီက ဖုန္းလာမွန္းေတာင္ မသိလိုက္ေခ်။Yubin သည္ ခ်က္ထားေသာ အမူးေျပဟင္းရည္ကို အျမန္ေသာက္ကာ ေက်ာင္းကမထြက္ရေသးေသာ ေလ့လာေရးကားဆီ ေျပးေလသည္။.ေက်ာင္းေရာက္သည္ႏွင့္ ဆရာအျဖစ္လ္ုိက္ပါမည့္ သူ႔ဆီအေမာတေကာ သြားၿပီး ပခံုးကိုဖိလိုက္႐ာ ဆရာသည္ ၾကက္သီးထသြားၿပီး
"ဆရာ...ကြၽန္ေတာ့ကိုလိုက္ခြင့္္ေပး..."
"ဒီေလ့လာေရးက.ေက်ာင္းသားကလြဲလို႔ လိုက္လို႔မရပါဘူး..."
"ဟုတ္လား..ဒါမဲ့အခုေလးတင္း.ဒီေက်ာင္းရဲ႕ ရွယ္ယာတစ္ဝက္ကို ငါပိုင္သြားၿပီး...."
"ဗ်ာ...."
"မယံုရင္ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးကို ေမးလို႔ရတယ္..."
ဆရာျဖစ္သူသည္ မ်က္မွန္ကိုပင့္ကာ
"မ..မေမး..ေတာ့ပါဘူး...လိုက္ခဲ့ပါ..."
Yubinသည္ လိုက္ပါခြင့္ရသြားၿပီး ေလ့လာေရးbusကားေပၚတက္ကာ အေနာက္ဆံုး၌ ထိုင္ေသာ Fanxingအားေတြ႔ေလသည္။ Fanxingႏွင့္ ရယ္ရယ္ေမာေမာစကားေျပာေသာ Jellyအားေတြ႔ၿပီး မ်က္ႏွာ
ေသျဖစ္သြားျပန္သည္။.Yubinသည္ Fanxingအနားတြင္ ဝင္ထိုင္လိုက္ရာလန္႔သြားၿပီး
"ဘုရား...ဦး?...ဘယ္လိုေရာက္လာတာလဲ.. .ဆရာက လိုက္ခြင့္ေပးလို႔လား..."
"Hလုပ္ငန္းစုက သူေဌးYubinပါလား..."
Jellyက ဝင္ေျပာလိုက္ရာ Yubinသည္ မသ္ိခ်င္ေယာင္ေဆာင္လိုက္ေလသည္။ Fanxingက သိထားၿပီးၿပီးျဖစ္ရာ
Jellyအား
"ဦးက လုပ္ငန္းစုသူေဌးဆိုတာ သိထားပါတယ္..အာ့ေၾကာင့္ တစ္ကူးတစ္ကေျပာစရာမလိုပါဘူး...ေနာ္.."
Yubinသည္ Fanxingသိေနသည့္အတြက္ လန္႔သြားရာ
"ဘယ္...ဘယ္တုန္းက သိသြားတာလဲ..."
"ဘာလို႔ေျပာျပရမွာလဲ...ဟြန္႔..."
Fanxingက သူ႔အားလိ္မ္ထားသည့္အတြက္ စိတ္ေကာက္သြားေလသည္။ Yubinက
"Fanxing...စိတ္မေကာက္နဲ႔ေလေနာ္...ငါရည္ရြယ္တာမဟုတ္ပါဘူး...ငါ့ဘဝမွန္သိသြားရင္ မင္းထားသြားမွာ ငါ့ကိုစကားမေျပာေတာ့မွာေၾကာက္လို႔ပါ..."
"အဲ့တာ..အေၾကာင္းျပခ်က္အကုန္ဘဲလား.. "
"အင္း...အကုန္ဘဲ.."
"ေသခ်ာတယ္ေနာ္..."
Yubinသည္ ေသခ်ာေၾကာင္း ေခါင္းကိုအဆက္မျပတ္ညိတ္ေလသည္။.Yubinက
"ဘယ္ကိုေလ့လာေရးသြားၾကမွာလဲ..."
"ကမ္းေျခနားက ျပတိုက္ကိုပါ..."
Jellyက ဝင္ေျပာရာ
"မင္းကိုေမးတာမဟုတ္ဘူး..."
"ခင္ဗ်ားမေတြ႔ဘူးလား...Fanxing..အိပ္ငိုက္ေနတာ.."
"မင္း..."
Yubinသည္ ဘာမွဆက္မေျပာေတာ့ဘဲ အိပ္ငိုက္ေနေသာFanxingရဲ႕ေခါင္းကို.သူ႔ပခံုးေပၚသို႔တင္လိုက္သည္။ Jellyႏွင့္ Yubinသည္ fanxingအိပ္ေပ်ာ္ေနစဥ္အၾကည့္ခ်င္း
စကားေျပာ၍ တိုက္ခိုက္ၾကေလသည္။.Yubinက
"ငါ့ကေလးကို မလုနဲ႔..."
"ပိုင္စိုးပိုင္နင္းနဲ႔...ခင္ဗ်ားသူ႔အေၾကာင္းအကုန္သိလို႔လား"
"မင္းကေကာ.. သိလို႔လား..."
"သိတာေပါ့..သူက အားလံုးေျပာျပတယ္ေလ.. "
ႏွစ္ေယာက္သား မ်က္လံုးေပါက္ထြက္မတက္ တိုက္ခိုက္ေနတုန္း Fanxingသည္ ေခါင္းတစ္ျခမ္းေညာင္းေနသျဖင့္ Jellyဘက္သို႔ ေျပာင္းအံုးလိုက္သည္။.Jellyသည္ စိတ္ေက်နပ္သြားရာ Yubinအား ေျပာင္ျပလိုက္ေလသည္။
ထို႔ေနာက္ တစ္ကားလံုးအိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့သည္။ တစ္ေနကုန္ကားစီးခဲ့ၿပီး ညေနေစာင္းေလာက္မွ ပန္းတိုင္ခရီးသို႔ ေရာက္လာခဲ့ၾကသည္။ ဆရာက
"ကဲ...ဆရာတို႔ေဟာႀကီးႏွစ္လံုးငွါးထားတယ္..မိန္းကေလးက ညာဘက္မွာ..အားလံုးအိတ္ေတြေနရာခ်၊ အိပ္ယာခင္းၿပီး အိပ္ၾကေတာ့ေနာ္...မနက္က်မွ ေလ့လာေရးျပတိုက္ဆီသြားၾကမယ္..."
"ဟုတ္ကဲ့... "
Yubinသည္ အေလာတၾကီး လာခဲ့ေသာေၾကာင့္ အဝတ္တစ္ထည္မွမပါလာရာ Fanxingက
"ဦး..အဝတ္ထုပ္မယူလာဘူးလား..."
"အင္း...မင္းအေနာက္အေလာတႂကီး
လာခဲ့ရလို႔...မပါလာခဘူး..."
"ကြၽန္ေတာ့မွာ ႐ွပ္တစ္စံုပါလာတယ္..ဝတ္လိုက္..."
"အင္း..."
ႏွစ္ေယာက္သားအဆင္ေျပေနတုန္း Jellyက
"သူေဌးသားက ဒီလိုအဝတ္ေတြဝတ္ႏိုင္လို႔လား..."
"Jelly...."
"ဘာလို႔လဲ..ငါေျပာတာမွားလို႔လား.. "
Fanxingက မေျပာရန္လက္တို႔ေသာ္လည္း Yubinက ႁပံဳးျပရင္း
"ဘာလို႔ မဝတ္ႏိုင္ရမွာလဲ...အရင္ကလည္း Fanxingအဝတ္ေတြဘဲ ငါဝတ္တာ..မင္းသိလား.
.သူ႔ကိုယ္သင္းရနံ႔ကဘယ္ေလာက္ေမႊးလဲဆိုတာ..."
"ခင္ဗ်ား..."
ရန္ျဖစ္ေတာ့မည့္အရိပ္အေယာင္ေတြ႔ေနရေသာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္အား Fanxingသည္ သည္းခံႏိုင္စြမ္းက်ဆင္းလာကာ သူတို႔ႏွစ္ရြက္တစ္ဖက္ဆီကို ဆြဲၿပီး အိပ္ယာဝင္ရန္ ေဟာထဲသို႔ ဝင္သြားၾကသည္။ Yubinႏွင့္Jellyက
"နာတယ္....Fanxingရ.. ."
ႏွစ္ေယာက္လံုး ေတာ္ၿပီး..အိပ္ၾကေတာ့..."
Yubinက ခင္းထားေသာေပၚသို႔ ခုန္တတ္ၿပီး ေဘးတြင္လက္ပုတ္ျပကာ
"Fanxing...လာ..ဒီမွာ အိပ္..."
"Fanxing...ငါ့နားမွာအိပ္..."
ႏွစ္ေယာက္သား ထပ္ျငင္းေနရာ Fanxingက
"ေတာ္ေတာ့..ကြၽန္ေတာ့အလယ္မွာအိပ္မယ္..."
ေနာက္ဆံုးေတာ့ Fanxingက ႏွစ္ေယာပ္အလယ္ၾကားတြင္အိပ္လိုက္ရသည္။ Yubinသည္ အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ fanxingလက္ဖမိုးကို ကိုင္ကာ ခပ္ဖြဖြနမ္းၿပီး
"ေကာင္းေသာညပါ..ခ်စ္ရတဲ့သူေလး..."
တီးတိုးေျပာလိုက္သည္။
Unicode
Yubinသည်အရက်သောက်ပြီးနောက်တစ်နေ့တွင်နိုးလာရာခေါင်းတွေခဲနေလေသည်။ အပြင်သို့အားတင်းပြီးထွက်လာကာ တိတ်ဆိတ်နေလေသည်။ စားပွဲပေါ်တွင်အုပ်ဆောင်းဖြင့်အုပ်ထားသော အစားစာနှင့်စာတစ်စောင်သာတွေ့ရလေသည်။ စာတွင်ရေးထားသည်မှာ
"ဦး..ကျွန်တော်တို့လေ့လာရေးခရီးသွားစရာရှိလို့..
၂ရက်လောက်ကြာမှ ပြန်ရောက်မယ်နော်..ဒီနေ့တော့ အမူးပြေဟင်းရည်ချက်ထားခဲ့ပေးတယ်..
Fanxing"
Yubinသည်ထိုစာကိုမြင်ပြီးနောက်
"ဘာ..လေ့လာရေးခရီး...ဒါဆိုဟိုကောင်ပါပါတယ်ပေါ့...ဟိုကောင်သာပါရင်တော့...."
Yubinသည်Jellyနှင့်Fanxingနှစ်ယောက်တည်းရှိနေသည်ကို စိတ်ကူးယဉ်ကြည့်ရာ နှစ်ယောက်သားကြင်ကြင်နာနာနှင့်ပွေ့ဖက်နေသည်ကို စိတ်ကူးကြည့်လိုက်သည်။Yubinသည်ထိုစိတ်ကူးကိုဖြတ်ပြီး
"မဖြစ်ဘူး...ငါ့ကလေးကို.ဘယ်သူမှ စနိုက်ကျော်ခွင့်မပြုဘူး...."
Yubinသည်ယိုင်တိုင်ယိုင်တိုင်နှင့်အခန်းထဲဝင်ပြီး ဖုန်းသွားယူပြီး
"လက်ထောက်လီ...fanxingတို့ ဘယ်ကိုလေ့လာရေးထွက်လဲ..နေအုံး..ငါ့မှာ GPSရှိသားဘဲ..ဘာမှမဟုတ်တော့ဘူး..."
"ဘာတုန်းဟ...."
အိပ်ယာမှမနိုးသေးသော လက်ထောက်သည်အိပ်ချင်မူးတူးနှင့်ဘယ်သူ့ဆီက ဖုန်းလာမှန်းတောင်မသိလိုက်ချေ။Yubin သည်ချက်ထားသော အမူးပြေဟင်းရည်ကို အမြန်သောက်ကာကျောင်းကမထွက်ရသေးသောလေ့လာရေးကားဆီပြေးလေသည်။.ကျောင်းရောက်သည်နှင့်ဆရာအဖြစ်လ်ိုက်ပါမည့်သူ့ဆီအမောတကော သွားပြီး ပခုံးကိုဖိလိုက်ရာ ဆရာသည်ကြက်သီးထသွားပြီး
"ဆရာ...ကျွန်တော့ကိုလိုက်ခွင့််ပေး..."
"ဒီလေ့လာရေးက.ကျောင်းသားကလွဲလို့ လိုက်လို့မရပါဘူး..."
"ဟုတ်လား..ဒါမဲ့အခုလေးတင်း.ဒီကျောင်းရဲ့ ရှယ်ယာတစ်ဝက်ကို ငါပိုင်သွားပြီး...."
"ဗျာ...."
"မယုံရင်ကျောင်းအုပ်ကြီးကိုမေးလို့ရတယ်..."
ဆရာဖြစ်သူသည်မျက်မှန်ကိုပင့်ကာ
"မ..မမေး..တော့ပါဘူး...လိုက်ခဲ့ပါ..."
Yubinသည်လိုက်ပါခွင့်ရသွားပြီးလေ့လာရေးbusကားပေါ်တက်ကာ အနောက်ဆုံး၌ ထိုင်သော Fanxingအားတွေ့လေသည်။ Fanxingနှင့်ရယ်ရယ်မောမောစကားပြောသော Jellyအားတွေ့ပြီး မျက်နှာ
သေဖြစ်သွားပြန်သည်။.Yubinသည်Fanxingအနားတွင်ဝင်ထိုင်လိုက်ရာလန့်သွားပြီး
"ဘုရား...ဦး?...ဘယ်လိုရောက်လာတာလဲ.. .ဆရာက လိုက်ခွင့်ပေးလို့လား..."
"Hလုပ်ငန်းစုက သူဌေးYubinပါလား..."
Jellyက ဝင်ပြောလိုက်ရာ Yubinသည်မသ်ိချင်ယောင်ဆောင်လိုက်လေသည်။ Fanxingက သိထားပြီးပြီးဖြစ်ရာ
Jellyအား
"ဦးက လုပ်ငန်းစုသူေဌးဆိုတာ သိထားပါတယ်..အာ့ကြောင့်တစ်ကူးတစ်ကပြောစရာမလိုပါဘူး...နော်.."
Yubinသည်Fanxingသိနေသည့်အတွက်လန့်သွားရာ
"ဘယ်...ဘယ်တုန်းက သိသွားတာလဲ..."
"ဘာလို့ပြောပြရမှာလဲ...ဟွန့်..."
Fanxingက သူ့အားလိ်မ်ထားသည့်အတွက်စိတ်ကောက်သွားလေသည်။ Yubinက
"Fanxing...စိတ်မကောက်နဲ့လေနော်...ငါရည်ရွယ်တာမဟုတ်ပါဘူး...ငါ့ဘဝမှန်သိသွားရင်မင်းထားသွားမှာ ငါ့ကိုစကားမပြောတော့မှာကြောက်လို့ပါ..."
"အဲ့တာ..အကြောင်းပြချက်အကုန်ဘဲလား.. "
"အင်း...အကုန်ဘဲ.."
"သေချာတယ်နော်..."
Yubinသည်သေချာကြောင်းခေါင်းကိုအဆက်မပြတ်ညိတ်လေသည်။.Yubinက
"ဘယ်ကိုလေ့လာရေးသွားကြမှာလဲ..."
"ကမ်းခြေနားက ပြတိုက်ကိုပါ..."
Jellyက ဝင်ပြောရာ
"မင်းကိုမေးတာမဟုတ်ဘူး..."
"ခင်ဗျားမတွေ့ဘူးလား...Fanxing..အိပ်ငိုက်နေတာ.."
"မင်း..."
Yubinသည်ဘာမှဆက်မပြောတော့ဘဲ အိပ်ငိုက်နေသောFanxingရဲ့ခေါင်းကို.သူ့ပခုံးပေါ်သို့တင်လိုက်သည်။ Jellyနှင့်Yubinသည်fanxingအိပ်ပျော်နေစဉ်အကြည့်ချင်း
စကားပြော၍ တိုက်ခိုက်ကြလေသည်။.Yubinက
"ငါ့ကလေးကို မလုနဲ့..."
"ပိုင်စိုးပိုင်နင်းနဲ့...ခင်ဗျားသူ့အကြောင်းအကုန်သိလို့လား"
"မင်းကကော.. သိလို့လား..."
"သိတာပေါ့..သူက အားလုံးပြောပြတယ်လေ.. "
နှစ်ယောက်သား မျက်လုံးပေါက်ထွက်မတက်တိုက်ခိုက်နေတုန်း Fanxingသည်ခေါင်းတစ်ခြမ်းညောင်းနေသဖြင့်Jellyဘက်သို့ပြောင်းအုံးလိုက်သည်။.Jellyသည်စိတ်ကျေနပ်သွားရာ Yubinအားပြောင်ပြလိုက်လေသည်။
ထို့နောက်တစ်ကားလုံးအိပ်ပျော်သွားခဲ့သည်။ တစ်နေကုန်ကားစီးခဲ့ပြီး ညနေစောင်းလောက်မှ ပန်းတိုင်ခရီးသို့ရောက်လာခဲ့ကြသည်။ ဆရာက
"ကဲ...ဆရာတို့ဟောကြီးနှစ်လုံးငှါးထားတယ်..မိန်းကလေးက ညာဘက်မှာ..အားလုံးအိတ်တွေနေရာချ၊ အိပ်ယာခင်းပြီး အိပ်ကြတော့နော်...မနက်ကျမှလေ့လာရေးပြတိုက်ဆီသွားကြမယ်..."
"ဟုတ်ကဲ့... "
Yubinသည်အလောတကြီး လာခဲ့သောကြောင့်အဝတ်တစ်ထည်မှမပါလာရာ Fanxingက
"ဦး..အဝတ်ထုပ်မယူလာဘူးလား..."
"အင်း...မင်းအနောက်အလောတကြီး
လာခဲ့ရလို့...မပါလာခဘူး..."
"ကျွန်တော့မှာ ရှပ်တစ်စုံပါလာတယ်..ဝတ်လိုက်..."
"အင်း..."
နှစ်ယောက်သားအဆင်ပြေနေတုန်း Jellyက
"သူဌေးသားက ဒီလိုအဝတ်တွေဝတ်နိုင်လို့လား..."
"Jelly...."
"ဘာလို့လဲ..ငါပြောတာမှားလို့လား.. "
Fanxingက မပြောရန်လက်တို့သော်လည်း Yubinက ပြုံးပြရင်း
"ဘာလို့ မဝတ်နိုင်ရမှာလဲ...အရင်ကလည်း Fanxingအဝတ်တွေဘဲ ငါဝတ်တာ..မင်းသိလား.
.သူ့ကိုယ်သင်းရနံ့ကဘယ်လောက်မွှေးလဲဆိုတာ..."
"ခင်ဗျား..."
ရန်ဖြစ်တော့မည့်အရိပ်အယောင်တွေ့နေရသော သူတို့နှစ်ယောက်အား Fanxingသည်သည်းခံနိုင်စွမ်းကျဆင်းလာကာ သူတို့နှစ်ရွက်တစ်ဖက်ဆီကို ဆွဲပြီး အိပ်ယာဝင်ရန်ဟောထဲသို့ ဝင်သွားကြသည်။ Yubinနှင့်Jellyက
"နာတယ်....Fanxingရ.. ."
နှစ်ယောက်လုံးတော်ပြီး..အိပ်ကြတော့..."
Yubinက ခင်းထားသောပေါ်သို့ ခုန်တတ်ပြီးဘေးတွင်လက်ပုတ်ပြကာ
"Fanxing...လာ..ဒီမှာ အိပ်..."
"Fanxing...ငါ့နားမှာအိပ်..."
နှစ်ယောက်သား ထပ်ငြင်းနေရာ Fanxingက
"တော်တော့..ကျွန်တော့အလယ်မှာအိပ်မယ်..."
နောက်ဆုံးတော့ Fanxingက နှစ်ယောပ်အလယ်ကြားတွင်အိပ်လိုက်ရသည်။ Yubinသည်အိပ်ပျော်နေသော fanxingလက်ဖမိုးကို ကိုင်ကာ ခပ်ဖွဖွနမ်းပြီး
"ကောင်းသောညပါ..ချစ်ရတဲ့သူလေး..."
တီးတိုးပြောလိုက်သည်။
kyelsinthawdar
ESTÁS LEYENDO
ခ်စ္ရတဲ့ဦး
RomanceCompany တစ္ခုရဲ႕သူေဌး Yubinနဲ႔ Bar တစ္ခုမွာ အခ်ိန္ပို္င္းလုပ္ေနတ႔ဲေက်ာင္းသားေလ Fanxingတို႔ရဲ႕ ေတြ႕ဆံုမႈ Yubinက Fanxingန႔ဲဆံုဖို႔ ဘယ္လိုေတြ႕ဖို႔ ႀကိဳးစားသလဲဆိုတာ.... ဦးန႔ဲကေလးၾကားက ဆက္ဆံေရးေလး ကိုပံုေဖာ္ထားတ့ဲ romanceဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္