ခ်စ္ရတဲ့ဦး

အပိုင္း ၃၅ + ၃၆

အာဏာႀကီးလွ​ေသာ အ​ေဖျဖစ္​သူဆီသို႔ Yubinရဲ႕ မိ
ဘႏွစ္​​ပါး​ေရာက္​လာသည္​။ အဖိုးက ထိုင္​​ေနရင္​း
"Yubin​ေရာ..."
"သူ႔ကိုမလာခိုင္​းခင္​ ကြၽန္​​ေတာ္​တို႔​ေျပာစရာ႐ွိပါတယ္​.
..အ​ေဖ..."
"ဟ...အ​ေဖတဲ့လား...မင္​းပါးစပ္​က​ေန အ​ေဖလို႔မ​ေခၚ
တာ ဘယ္​​ေလာက္​ၾကာၿပီးလဲ..သားျဖစ္​သူအ​ေၾကာင္​း
နဲ႔ ပတ္​သက္​​ေတာ့မွ အ​ေဖတဲ့လား.."
"အ​ေဖ...Yubinငယ္​ငယ္​ကတည္​းက အ​ေဖသူ႔ကို​ေခၚ
ထားခဲ့တာ....သားက ကြၽန္​​ေတာ္​တို႔နဲ႔​ေဝးကြာ​ေနတာ
ႏွစ္​၂၀​ေက်ာ္​ၿပီး..ႏွစ္​၂၀လံုးလံုး မိဘ​ေမတၱာလည္​း ငတ္​ခဲ့ရတယ္​..အ​ေဖလည္​း သူ႔ကိုမခ်စ္​​ေပးဘူး..အ
ခ်စ္​အစား အမိန္​႔​ေတြဘဲ ​ေပးခဲ့တယ္​..သူလည္​းအခ်စ္​
ခံခ်င္​႐ွာမွာ​ေပါ့.."
"အာ့​ေၾကာင္​့ မင္​းတို႔ဆီပို႔လိုက္​တာ​ေပါ့..."
"အ​ေဖ သူ႔ကို ကြၽန္​​ေတာ္​တို႔ဆီပို႔လိုက္​တုန္​းက ၂၅ႏွစ္​..
အခု၃၁ႏွစ္​..၆ႏွစ္​တာအတြင္​းမွာ သူကြၽန္​​ေတာ္​တို႔ဆီ မ
ကပ္​ဘူး..အ​ေဖသူ႔ကို လႊတ္​လိုက္​တယ္​သာ ​ေျပာတာ
ကုမၸဏီမွာဘဲ အခ်ိန္​ကုန္​တာမ်ားတယ္​...အခု..သူခ်စ္​
ရသူကို ႐ွာ​ေတြ႔​ေတာ့လည္​း အ​ေဖတားျပန္​ၿပီးလား.."
"ငါ..မိန္​းက​ေလးဆိုမ​ေျပာဘူး...အခုက ​ေယာက္​်ားကြ...​ေယာက္​်ား..."
"​ေယာက္​်ား​ေလးဆိုလည္​း ဘာဖစ္​လဲ...သူတို႔ခ်စ္​​ေန
ရင္​ ၿပီး​ေရာ​ေလ.."
"ဘာကြ...သူသာ ​ေယာက္​်ားယူလိုက္​ရင္​ မ်ိဳး​ဆက္​
ပ်က္​သြားလိမ္​့မယ္​ကြ..."
"အ​ေဖ့မွာ ​ေျမးမ​ေလး႐ွိ​ေသးတာဘဲ.."
"ငါစိတ္​မဝင္​စားဘူး...Yubinကို အဲ့​ေကာင္​​ေလးနဲ႔ ခြဲ
ခိုင္​းလိုက္​..မဟုတ္​ရင္​.."
"မဟုတ္​ရင္​ ကြၽန္​​ေတာ္​တုန္​းကလို အ​ေမြျဖတ္​မယ္​ဆို
ၿပီး ၿခိမ္​း​ေျခာက္​အံုးမလို႔လား.."
"မင္​း....Yubinကို ခ်က္​ခ်င္​း​ေခၚစမ္​း...မင္​းတို႔၂​
​ေယာက္​ ဘာမွထပ္​မ​ေျပာနဲ႔​ေတာ့..မဟုတ္​ရင္​ ငါဘာ
လုပ္​မိမွန္​းမသိဘူး..."
အဖိုးျဖစ္​သူသည္​ မ်က္​​ေမွာင္​ကုတ္​ရင္​း Yubinအလာ
ကို ​ေစာင္​့​ေန​ေတာ့သည္​။ ထိုအခ်ိန္​တြင္​ Yubinတို႔ႏွစ္​
​ေယာက္​သား ပင္​ပန္​းကာ အိပ္​ယာက မႏိုး​ေသးဘဲ အိပ္​
​ေပ်ာ္​​ေနတုန္​း Yubinဆီဖုန္​း​ေကာ ဝင္​လာသည္​။
"ဟယ္​လို..."
"သခင္​​ေလး...အဖိုး​ေခၚ​ေနပါတယ္​..."
"ဘာကိစၥလဲ.."
"လာၾကည္​့မွ သိပါလိ္​မ္​့မယ္​..သခင္​​ေလးရဲ႕ မိဘ​ေတြ
လည္​း ​ေရာက္​​ေနပါတယ္​.."
"ဘာ..အ​ေမတို႔​ေရာက္​​ေနတယ္​..."
"ဟုတ္​.."
"သိၿပီး..လာခဲ့မယ္​.."
Yubinသည္​ အိပ္​ယာမွ ထထိုင္​လိုက္​ရာ Fanxing
လည္​းႏိုးလာရင္​း
"ဦး...ဘယ္​ခ်ိန္​႐ွိၿပီးလဲ..."
"11ထိုး​ေတာ့မယ္​.."
"​ဗ်ာ..​ေက်ာင္​း​ေနာက္​က်​ေတာ့မယ္​..."
Fanxingသည္​ အိပ္​ယာမွ အျမန္​ဆင္​း၍ မ်က္​ႏွာသြား
သစ္​ၿပီး ​ေက်ာင္​းသြားရန္​ျပင္​ဆင္​​ေလသည္​။ အကၤ်ီ
ဝတ္​​ေန​ေသာ Fanxingအား Yubinသည္​ အ​ေနာက္​မွ
သိုင္​းဖက္​လိုက္​ၿပီး
"Fanxing..ကိုယ္​မင္​းကို ခ်စ္​တယ္​.."
"ကြၽန္​​ေတာ္​လည္​း ခ်စ္​ပါတယ္​.."
Yubinသည္​ Fanxingရဲ႕ ပခံုးထက္​တြင္​ ပြတ္​သပ္​​ေန
​ေလရာ
"ဦး..ဘာဖစ္​​ေနတာလဲ....ပြတ္​သပ္​​ေနတာ.."
"ကိုယ္​...အလုပ္​႐ွိလို႔သြားလိုက္​အံုးမယ္​​ေနာ္​.."
"ဟုတ္​ပါၿပီး...ကြၽန္​​ေတာ္​အရင္​သြားႏွင္​့​ေတာ့မယ္​​
​ေနာ္​.."
"အင္​း..တာ့တာ.."
Fanxingသည္​ ​ေပ်ာ္​ရႊင္​ကာ ​ေက်ာင္​းသို႔ ထြက္​သြား
​ေလသည္​။ Yubin လည္​း အဖိုးဆီသြားရန္​ Fanxing
ရဲ႕ အဝတ္​​ေတြကို ယူဝတ္​ၿပီး ထြက္​လာခဲ့​ေတာ့သည္​။
အဖိုးတည္​းခိုရာ Hotelသို႔ ​ေရာက္​​ေသာအခါ
"အဖိုး..."
"ဝင္​လာခဲ့.."
အခန္​းထဲသို႔ ဝင္​လာ​ေသာအခါ ဆိုဖာ​ေပၚတြင္​ ထိုင္​​ေန
​ေသာ ​အ​ေမႏွင္​့ အ​​ေဖကို ​ေတြ႔ရာ
"အ​ေမတို႔ ဘယ္​လိုဒီကို...အဖိုး...ကြၽန္​​ေတာ့မိဘ​ေတြ
ကို ဘာလို႔​ေခၚရတာလဲ..."
"မင္​းရဲ႕ သတို႔သမီး​ေလာင္​း ကို​ေမာင္​းထုတ္​တာ သူ
တို႔လည္​းပါလို႔.."
"​ေအာ္​...သူကအဲ့လို​ေျပာတာလား..."
Yubin သည္​ ​ေအးစက္​​ေသာအၾကည္​့ျဖင္​့ အဖိုး​ေဘး
တြင္​ ထိုင္​​ေန​ေသာ မိန္​းက​ေလးအား ၾကည္​့ရာ ထိုမိန္း
က​ေလးလည္​း လန္​႔သြားရင္​း အၾကည္​့လႊဲလိုက္​​ေလ
သည္​။ အဖိုးက
"Yubin...မင္​းခ်စ္​သူနဲ႔ လမ္​းခြဲလိုက္​.."
"မခြဲႏိုင္​ပါဘူး.."
"ဘာ...မင္​းကိုဒီလိုျပန္​​ေျပာတတ္​​ေအာင္​ ဘယ္​သူ
သင္​​ေပးထားတာလဲ...သူလား..."
"အခုက ကြၽန္​​ေတာ္​နဲ႔ အဖိုးျပသနာကို ​ေျပာ​ေနတာပါ
...မဆိုင္​တဲ့သူကို မဆြဲထည္​့ပါနဲ႔..."
"မင္​း...မနက္​ဖန္​ ဒီမိန္​းက​ေလးနဲ႔ လက္​ထက္​ရမယ္​"
"အဖိုး..ဒီမိန္​းက​ေလးအ​ေၾကာင္​း ဘယ္​​ေလာက္​သိလဲ
.."
"သူမအ​ေၾကာင္​း အကုန္​သိတယ္​.."
"ဒါဆို..သူမ..ရည္​းစား​ေတြ ​ေပြ​ေနတာ​ေရာ သိလား."
"ဘာ...ရည္​းစားတဲ့လား..ဒီ​ေကာင္​မ​ေလးက ဘယ္​
​ေလာက္​႐ိုသားလိုက္​လဲ..."
"ဒါဆို..မ​ေန႔က သူမအခန္​းထဲဝင္​သြားတာ ဘယ္​သူပါ
လိ္​မ့​္​​ေနာ္​.."
"ဘာ...စားစရာလာပို႔တဲ့ သူျဖစ္​မွာ​ေပါ့.."
"စားစရာလာပို႔တဲ့သူက ဘာလို႔၄နာရီၾကာမွ ထြက္​လာ
ရတာလဲ...ဒီမွာ ဓာတ္​ပံု​ေတြ..."
Yubinသည္​ ႐ိုက္​ထား​ေသာ ပံုမ်ားကို စားပြဲ​ေပၚသို႔ ပစ္​
တင္​လိုက္​သည္​။ ထိုပံု​ေတြကို ၾကၫ္​့ၿပီး မိန္​းက​ေလး
လည္​း လန္​႔​ေနသည္​။ အဖိုးျဖစ္​သူကလည္​း
"ဒါ..ဒါ..ဘာ​ေတြလဲ..."
"အဖိုး​ေျမး ကြၽန္​​ေတာ္​က ဒီမိန္​းက​ေလးနဲ႔ တန္​ရဲ႕လား"
အဖိုး့ဖစ္​သူသည္​ ​ေတြ​ေဝသြားၿပီး
"အျပင္​မွာ ဘယ္​သူ႐ွိလဲ..ဒီအက်င္​့ပ်က္​တဲ့ မိန္​းမကို
ဆြဲ​ေခၚသြားၾကစမ္​း..."
"အဖိုး..အဖိုး..မွား​ေနၿပီး..ဒါက သမီးမဟုတ္​ဘူး..အ
ဖိုး...အဖိုး..."
အျပင္​သို႔ဆြဲ​ေခၚခံရသည္​အထိ အဆက္​မျပတ္​​ေအာ္​​ေခၚ​ေန​ေတာ့သည္​။ အဖိုးက
"ဒီမ္​ိန္​းက​ေလးမဟုတ္​ရင္​လည္​း ​ေနာက္​တစ္​​ေယာက္​
နဲ႔ မိတ္​ဆက္​​ေပးမယ္​.."
"မလို​ေတာ့ပါဘူး...ကြၽန္​​ေတာ္​့ ခ်စ္​သူက လြဲလို႔ ဘယ္​
သူ႔ကိုမွ လက္​မထက္​ဘူး..."
"မင္​း...ငါလည္​း မင္​းတို႔ႏွစ္​​ေယာက္​ကို သ​ေဘာမတူ
ဘူး..လံုးဝဘဲ..."
"​ေတာင္​းပန္​ပါတယ္​...ကြၽန္​​ေတာ္​သူတစ္​​ေယာက္​ထဲ
ကို ဘဲလက္​ထပ္​မယ္​.."
"မင္​းသူ႔ကို လက္​ထပ္​မယ္​ဆိုရင္​ အိမ္​က​ေနသာမဟုတ္​
ဘဲ ကုမၸဏီက​ေနပါထြက္​သြား​ေတာ့.."
"အဖိုး..ဒီလို​ေျပာမယ္​ဆိုတာ ကြၽန္​​ေတာ္​သိၿပီးသားပါ
...အဖိုးရဲ႕သ​ေဘာအတိုင္​း ထြက္​သြားပါ့မယ္​.."
"မင္​း...မင္​းတို႔သားအဖက တစ္​ထစ္​ရာတည္​းဘဲ.."
"ကြၽန္​​ေတာ္​က အ​ေဖနဲ႔တူတာ​ေလ...အ​ေဖ..သြားရ
​ေအာင္​.."
Yubinသည္​ မိဘ​ေတြကို လက္​တြဲ​ေခၚကာ ထြက္​သြား
ၾကသည္​။ အဖိုးျဖစ္​သူက​ေတာ့ ​ေဒါသျဖစ္​ရင္​း က်န္​ခဲ့
​ေတာ့သည္​။ Yubinတို႔အိမ္​​ေတာ္​ကို ​ေရာက္​​ေသာအခါ
Yubinက
"အ​ေမတို႔လည္​း လန္​႔သြားမွာဘဲ...နား​ေတာ့​ေနာ္​.."
အထဲကိုဝင္​ၾကရင္​း ဧည္​့ခန္​းထဲသို႔​ေရာက္​လာၾကသည္​။ Yubinတစ္​​ေယာက္​ သူ႔အခန္​းဆီသိူ႔ သြားရန္​လုပ္​ရာ
သူ႔ထံသို႔ မိန္​းက​ေလးတစ္​​ေယာက္​​ေျပးဝင္​လာသည္​။
Yubinက လန္​႔သြားၿပီး
"ဘာတုန္​းဟ.."
"Yubin..​ေမာင္​​ေလး..အဆင္​​ေျပရဲ႕လား.."
"ဟမ္​...မမ...ဘယ္​လို​ေရာက္​လာတာလဲ.."
"မ​ေန႔က အိမ္​​ေတာ္​ထိန္​းဆီ ဖုန္​းဆက္​ရင္​း အ​ေၾကာင္​း
ဆက္​မိသြားလို႔ သိသြားတာနဲ႔ ျပန္​လာျဖစ္​သြားတာ..
ၾကည္​့စမ္​း..ငါ့​ေမာင္​​ေလး..ျပံဳး​ေတာင္​ျပံဳးတတ္​လာ
ၿပီးကိုး.."
"ဟာ..အမကလည္​း ကြၽန္​​ေတာ္​က အရင္​က မႁပံဳး
တတ္​တာ က်​ေနတာဘဲ.."
"ဟဟ...ထားပါ​ေတာ့..ဒါနဲ႔ နင္​့​ေကာင္​​ေလး​ေရာ..
အိမ္​ကို မပါလာဘူးလား.."
"ဘာလုပ္​အံုးမလို႔လဲ.."
မ်က္​​ေစာင္​းႏွင္​့ ​ေအးစက္​​ေသာအၾကည္​့​ေၾကာင္​့ အမ
ျဖစ္​သူလည္​း လန္​႔သြားရာ
"​​ေဟ့..ငါဘာမွမလုပ္​ပါဘူး..သိခ်င္​ရံုပါ..နင္​့ရဲ႕ ႏွလံုး
သားကို အရည္​​ေဖ်ာ္​လိုက္​တာ ဘယ္​လိုလူမ်ိဴးလဲဆို
တာ သိခ်င္​ရံုပါဟာ..နင္​ကလဲ..​"
ႏွစ္​​ေယာက္​သားစ​ေနာက္​​ေနတုန္​း အ​ေမျဖစ္​သူက
"သမီး...သမီးအမ်ိဳးသား​ေ႐ာ.."
"​ေအာ္​...သူက အလုပ္​မပ်က္​​ေသးလို႔ ​ေနခဲ့တယ္​..
Yubinရဲ႕ လက္​ထက္​ပြဲမွ လာခဲ့မယ္​တဲ့.."
Yubinရဲ႕ အမလည္​း ​ေျပာ​ေနရင္​း အ​ေဖျဖစ္​သူရဲ႕
လက္​​ေမာင္​းကို တြယ္​ကာ
"အ​ေဖ...သမီးကို မလြမ္​းဘူးလားဟင္​.."
"လြမ္​းတာ​ေပါ့..သမီးရဲ႕..စားၿပီးၿပီးလား.."
"မစားရ​ေသးဘူး...အခု​ေကြၽးမွာလား..."
"အင္​း...သြားစားရ​ေအာင္​..သမီးအ​ေမရဲ႕ လက္​ရာကို
မစားရတာ ၾကာၿပီးမဟုတ္​လား.."
"ဟုတ္​ကဲ့..Yubin..စားရ​ေအာင္​..လာလာ.."
Yubinကိုလည္​း လက္​တြဲၿပီး ဆြဲ​ေခၚသြား​ေလသည္​။
တစ္​ဖက္​၌ ​ေက်ာင္​းကို အ​ေျပးအလႊားလာ​ေန​ေသာ Fanxingက ​ေက်ာင္​းနားတြင္​ ​ေစာင္​့​ေန​ေသာ Jelly
အား
"Jelly...ငါ​ေရာက္​ၿပီး.."
အ​ေဝးမွ လက္​လွမ္​းျပကာ Jellyဆီ ​ေျပးလာစဥ္​ ကား
အနက္​တစ္​စီးက Fanxingနားတြင္​ရပ္​ကာ လူ၃​
​ေယာက္​..fanxingကို ဖမ္​း​ေခၚသြားသည္​။.Jelly
လည္​း လန္​႔သြားကာ ကားအ​ေနာက္​သို႔​ေျပးလိုက္​​ေလ
သည္​။ မမွီ​ေတာ့သည္​ႏွင္​့ လက္​တြင္​ကိုင္​ထ​ား​ေသာ
ဖုန္​းႏွင္​့ ကားကို အခ်ိန္​မွီ႐ိုက္​လိုက္​သည္​။ Jellyက
"သူ႔ကို ဘယ္​သူ​ေခၚသြားတာလဲ..ဘယ္​သူကယ္​ႏိုင္​မ
လဲ..စဥ္​းစားစမ္​း..အ​ေဖကလည္​း ႏိုင္​ငံျခားသြားတယ္​
...​ေနအံုး...Yubin..ဟုတ္​တယ္​..သူ႔အာဏာနဲ႔ဆို Fanxingကို ႐ွာႏိုင္​​ေလာက္​တယ္​.."
Jellyသည္​ Yubinဆီသို႔ အလ်င္​အျမန္​ဖုန္​းဆက္​​ေလ
သည္​။ ထမင္​းစား​​ေန​ေသာ Yubinက ဝင္​လာ​ေသာ
ဖုန္​းကိုကိုင္​ကာ
"ဟယ္​လို.."
"Yubin..Yub..Yubin..fanxingကို ျပန္​​ေပးဆြဲ
သြားၾကတယ္​.."
"ဘာ..ဘယ္​..ဘယ္​သူ..ျပန္​​ေပးဆြဲသြားတာလဲ.."
"မသိဘူး..ကားကိုဘဲ ​ေတြ႔လိုက္​တယ္​.."
"ငါ​ေက်ာင္​းကို လာခဲ့မယ္​.."
Yubinသည္​ အ​ေလာတႂကီးနဲ႔ထကာ
"အ​ေမ..မ​ေမ့ကားခဏယူသြားမယ္​​ေနာ္​.."
"အင္​းအင္​း..ဘာျဖစ္​လို႔လဲ..သား.."
"Fanxing..ျပန္​​ေပးဆြဲခံရလို႔တဲ့.."
"ဘာ.."
"သားသြား​ေတာ့မယ္​​ေနာ္​.."
"အင္​း.."
Yubinသည္​ အ​ေမျဖစ္​သူရဲ႕ ကားကိုယူကာ ​ေက်ာင္​း
သို႔ထြက္​လာခဲ့သည္​။ ​ေက်ာင္​းသို႔လာရာ လမ္​းတြင္​
"​ေ႐ွာက္​ရင္​း...မင္​းလူ​ေတြစုထား..ၿပီးရင္​ ငါတို႔​ေတြ႔
​ေနၾကBarကို လာခဲ့..barကို လူ႐ွင္​းထား.."
"ဘာလို႔လဲ.. .႐ုတ္​တရက္​ႀကီး.."
"ငါ​ေျပာသလိုလုပ္​...​ေရာက္​မွ ​ေျပာျပမယ္​.."
Yubinလည္​း ​ေ႐ွာင္​ရင္​းဆီဖုန္​းဆက္​ၿပီး​ေနာက္​ ​
​ေက်ာင္​းဝတြင္​ ​ေစာင္​့​ေန​ေသာ Jellyကို ကားနဲ႔​ေခၚ
သြားၿပီး ခ်ိန္​းထား​ေသာ barသို႔ ​ေမာင္​းထြက္​လာခဲ့
​ေတာ့သည္​။Yubinသည္​ ကားကို အ႐ွိန္​ကုန္​တင္​ကာ ​ေမာင္​းခဲ့
သည္​။ barသို႔​ေရာက္​​ေသာအခါ ကား​ေပၚမွဆင္​းလာ
​ေသာ jellyသည္​ ယိုင္​တိုင္​ယိုင္​တိုင္​ႏွင္​့ ကား​ေပၚမွ
ဆင္​းၿပီး​ေနာက္​ အန္​​ေလသည္​။ Yubinက​ေတာ့ ဘာမွ
မ​ေျပာဘဲ
"ကိစၥ႐ွင္​းႁပီးလာခဲ့​ေတာ့.."
​ေနာက္​သို႔လွည္​့​ေျပာၿပီး barထဲသို႔ဝင္​သြား​ခဲ့သည္​။ အ
ထဲ၌ အသင္​့​ေစာင္​့​ေန​ေသာ ​ေ႐ွာင္​ရင္​းႏွင္​့ လက္​​
​ေထာက္​လီတို႔က
"​ေရာက္​လာၿပီးလား..သူ​ေဌး.."
"အင္​း..Fanxingရဲ ဖုန္းကို​ေျခရာခံမိ​ေသးလား.."
"ဖုန္​းကို ​ေျခရာခံၾကည္​့​ေပမဲ့ ခဏဘဲရတယ္​.​..​ေနာက္​
​ေပ်ာက္​သြားတယ္​.."
"ဆိုလိုတာက fanxingရဲ႕ ဖုန္​းကိုပစ္​လိုက္​တယ္​​ေပါ့"
"အဲ့လိုဘဲ မွန္​းဆရတာဘဲ..."
Yubinလည္​း ၾကံရမရျဖစ္​​ေနတုန္​း အန္​ၿပီး​ေနာက္​
ထြက္​လာ​ေသာ Jellyက သူ႔ဖုန္​းထဲမွ ကားပံုကို ထုတ္​
ျပလိုက္​သည္​။
"Fanxingကို ​ေခၚသြားၾကတာ ဒီကားဘဲ..."
Yubinက
"ဒီကား ဘယ္​ကိုဦးတည္​သြား႐ွာ..."
"​ေနအံုး...ဒီကားကို ငါ​ေတြ႔ဖူးသလိုဘဲ.."
​ေ႐ွာင္​ရင္​းစကား​ေၾကာင္​့ အာရံုစိုက္​လာၾကကာ
"မွတ္​မိၿပီး...bowan...မင္​းမွတ္​မိလား..ငါတို႔လDလုပ္​
ငန္​းစုနဲ႔ ​ေတြ႔ဖို႔ခ်ိန္​ဖူးတယ္​..အဲတုန္​းက စား​ေသာက္​
ဆိုင္​ကို ​ေမာင္​းလာတဲ့ကားဘဲ..."
"ဘာ...Dလုပ္​ငန္​းစုဘဲလား...သူတို႔ငါဆီက ဘာလို
ခ်င္​လို႔လဲကြာ..."
"သူ​ေဌး...အဲ့ကားဘယ္​ကို သြားလဲဆိုတာ သိရၿပီး"
တည္​​ေနရာ႐ွာကြၽမ္​းက်င္​​ေန​ေသာ လူက ​ေျပာရာ
Yubinက ခ်က္​ခ်င္​းဘဲ
"ဘယ္​မွာလဲ..."
"ၿမိဳ႕ျပင္​က သို​ေလွာင္​ရံုတစ္​ခုမွာ ရပ္​ထားပါတယ္​"
"​ေ႐ွာင္​ရင္​း..သြားရ​ေအာင္​...မင္​းလူ​​ေတြကို အကုန္​စု
​ေတာ့..သြားၾကမယ္​.."
​ေ႐ွာင္​ရင္​းက
"​ေနအံုး..မင္​းလူ​ေတြကို ဘာလို႔မသံုးတာလဲ..."
"ငါ​ေနာက္​မွ​ေျပာျပမယ္​..အခု​ေတာ့ သြားရ​ေအာင္​"
အကုန္​လံုးထြက္​သြားၾကစဥ္​ Jellyလည္​း လိုက္​ရန္​
လုပ္​ရာ
"ဒီမွာဘဲ​ေနခဲ့ပါ..."
"မရဘူး...ကြၽန္​​ေတာ့သူငယ္​ခ်င္​းတစ္​​ေယာက္​လံုး
ဒါကၡ​ေရာက္​​ေနတာ..ကြၽန္​​ေတာ္​ ကဒီမွာ​ေနျပ္ီး ဘာလုပ္​
ရမွာလဲ.."
"မင္​းမွန္​ပါတယ္​...ဒါမဲ့..ငါတို႔က တိုက္​ပြဲလည္​း ျဖစ္​
သြားႏိုင္​တယ္​...တိုက္​ပြဲၾကားထဲမွာ မင္​းကို အာရံုမစိုက္​
ႏိုင္​ဘူး...​ေက်းဇူးျပဳၿပီး...​ေနခဲ့ၿပီး ငါတို႔အလာကို ​
​ေစာင္​့​ေနပါ...​ေနာ္​.."
Yubinရဲ႕ ​ေတာင္​းဆိုမႈ​ေၾကာင္​့ Jellyက ၿငိမ္​က်သြား
ၿပီး​ေနာက္​
"Fanxingကို အနၱရာယ္​ကင္​းကင္​းျပန္​​ေခၚလာခဲ့ပါ"
"​ေသခ်ာ​ေပါက္​​ေခၚလာခဲ့မယ္​...သြား​ေတာ့မယ္​.."
အားလံုးကားႏွင္​့ ၿမိဳ႕ျပင္​႐ွိ fanxinfကို ကယ္​ရန္​
ထြက္​သြားၾကသည္​ကို ၾကည္​့​ေန​ေသာ Jellyသည္​ Bar ​ေ႐ွ႕တြင္​ မတ္​တတ္​ရပ္​ရင္​း က်န္​ခဲ့​ေတာ့သည္​။
တစ္​ဖက္​တြင္​ သို​ေလွာင္​ရံုသို႔ ဖမ္​းခံလာရ​ေသာ Fanxingသည္​ လက္​ကိုအ​ေနာပ္​ပစ္​ကာ ႀကိဳးႏွင္​့
တင္​းတင္​းၾကပ္​ၾကပ္​ခ်ည္​ခံထားရသည္​။ ႀကိဳးမွ လႊတ္​ရန္​ ႐ုန္​း​ေနရင္​းနဲ႔ လက္​​ေကာက္​ဝတ္​မွာ ​ေသြးဥလာ​ေလ
သည္​။ ​ေထာင္​့တြင္​ ႐ုန္​း​ေန​ေသာ Fanxingဆီသို္​့ ​တစ္​
​ေယာက္​​ေယာက္​က နီးကပ္​စြာ ​ေလ်ွာက္​လာရင္​း
"သိပ္​မ႐ုန္​းနဲ႔...မင္​းဘဲ အနာတရျဖစ္​မွာ..."
"ခင္​​ဗ်ားက ဘယ္​သူလဲ..."
"ငါလား...ငါ့ကိုမမွတ္​မိတာ​ေတာ္​​ေတာ္​ဆိုတာဘဲ..
မင္​းကို ငါ့နာမည္​လည္​း ​ေျပာျပဖူးသလို႔ အဲ့ညက မင္​း
ကို ထိ​​ေတြ႔ရတဲ့အရသာကို ငါမ​ေမ့​ေသးဘူး..."
"ခင္​​ဗ်ား..."
Fanxingရဲ႕ အသံမ်ား တစ္​ျဖည္​းျဖည္​းတုန္​ရီလာရာ
"ဪ...ၾကည္​့ရတာ မင္​းငါ့ကိုမွတ္​မိၿပီးထင္​တယ္​.."
"Harry..."
"ဟဟ..ငါ့နာမည္​​ေတာင္​ မွတ္​မိ​ေသးတာဘဲ..မင္​းသိ
လား..အဲ့ညက မင္​းကိုလာကယ္​သြားတဲ့ တစ္​​ေယာက္​
က ငါ့ကို ၃ရက္​​ေလာက္​သတိ​ေမ့တဲ့အထိ ထိုးသြားတာ
​ေလ..."
"ခင္​​ဗ်ားဘာလိုခ်င္​လို႔လဲ..."
"သူ​ေျပာတယ္​..ငါ့အ​ေဖကို..ငါကမင္​းက္​ုိ​ေတာင္​းပန္​
ရမယ္​တဲ့...အခု မင္​းကို ​ေတာင္​းပန္​ဖို႔​ေခၚလာတာ​ေလ"
"ခင္​​ဗ်ား​ေတာင္​ပန္​တာ အရမ္​းထူးဆန္​းတာဘဲ​ေနာ္​"
"ကိုယ္​က တျခားသူ​ေတြနဲ႔ မတူခ်င္​ဘူး​ေလ..ကိုယ္​
​ေလ..အဲ့ညက မင္​းရဲ႕ အထိအ​ေတြ႔ကို လြမ္​း​ေနတုန္​း
ဘဲ..သိလား.."
Harryသည္​ ​ေျပာ​ေနရင္​းနဲ႔ fanxingရဲ႕ ႐ွပ္​ၾကယ္​သီး
ကို ျဖဳတ္​​ေန​ေလသည္​။
"ခင္​​ဗ်ား...ခင္​​ဗ်ား..ဘာလုပ္​မလို႔လဲ.."
"အင္​း..ၾကည္​့စမ္​းပါအံုး...မင္​းကို တစ္​​ေယာက္​​
​ေယာက္​က စားထားၿပီးႁပီးထင္​တယ္​...အနမ္​းရာ​ေတြ
မ်ားႀကီးဘဲ..ငါလည္​း အားက်လာသလိုဘဲ. "
"ကြၽန္​​ေတာ္​မွာ ပိုင္​႐ွင္​႐ွိတယ္​..ခင္​​ဗ်ားထိဖို႔မစဥ္​းစား
နဲ႔..."
"ဟဟ..အဲ့​ေန႔က သူငါ့ကို ဘယ္​လိုထိုးသြားလဲ သိ
လား...ဒီလို​ေလ.."
Harryသည္​ Fanxingရဲ႕ ​ဗ္ိုက္​ကို အားရပါးရ ကန္​
လိုက္​ရာ Fanxingသည္​ နာက်င္​သျဖင္​့ ​ေကြးၿပီး ​
​က်ယ္​​ေလာင္​စြာ ​ေအာ္​​ေလသည္​။ fanxingသည္​ နာ
က်င္​သျဖင္​့ မ်က္​ရည္​မ်ားက်ဆင္​းလာ​ေလသည္​။
Harryက
"အိုး...ဘာလို႔ငို​ေနတာလဲ..ဒါက သူငါ့ကို လုပ္​သြား
သလို လုပ္​တာ​ေလ.."
Harryသည္​ ​ေနာက္​တစ္​ခ်က္ကို မ်က္ႏွာ​ကို ကန္​
လိုက္​ရာ ပါးစပ္​နားတြင္​ ​ေသြးမ်ားယိုဆင္​းလာၿပီး သတိ​ေမ့သြား​ခဲ့သည္​။ Harryက
"​ေဟ့...ထအံုး​ေလ..အခုမွ ႏွစ္​ခ်က္​ဘဲ႐ွိ​ေသးတယ္​
...ထအံုး​ေလ...​ေဟ့.."
​ေမ့​ေန​ေသာ Fanxingအား ဆံပင္​မွ ဆြဲကာ ႏိႈး​ေသာ္​
လည္​း မႏိုးလာ​ေတာ့​ေခ်။ ထိုအခ်ိန္​မွာဘဲ သို​ေလွာင္​ရံု
ထဲသို႔ လူတစ္​​ေယာက္​က ​ေၾကာက္​လန္​႔တၾကား​ေျပး
ဝင္​လာၿပီး
"သ...သခင္​​ေလး...သူ​ေဌးYubinတို႔​ေရာက္​လာၾက
တယ္​..လူ​ေတြမ်ားႀကီးဘဲ​ေခၚလာတယ္​.."
"ဘာ...သူက ဘယ္​လိုသိတာလဲ ဒီ​ေနရာကို.."
ႏွစ္​​ေယာက္​သား ​ေၾကာက္​လန္​႔​ေနတုန္​းမွာဘဲ Yubin
တို႔အထဲ​ေရာက္​လာၾကသည္​။ ​ေအးစက္​​ေန​ေသာအ
ၾကည္​့၊ လူသတ္​ခ်င္​စိတ္​​ေပါက္​​ေန​ေသာ အ​ေငြ႔အ
သတ္​တို႔ျဖင္​့ harryဆီ ​ေလ်ွာက္​လာ​ေသာ Yubinအား
ၾကၫ့္​ၿပီး ​ေၾကာက္​လန္​႔​ေနသည္​။ Yubinသည္​ ​ေမ့​ေန
​ေသာ Fanxingကို ခ်ီမၿပီး
"​ေ႐ွာင္​ရင္​း.. ...ဒီကိစၥကို မင္​းဘဲဆက္​႐ွင္​းလိုက္​​ေတာ့
..မနက္​ဖန္​..Dလုပ္​ငန္​းကို သြားရမယ္​..."
"ဟုတ္​ၿပီး..ငါ့ကို လႊဲခဲ့လိုက္​...ခ်စ္​သူ​ေလး​ေရ..ကိုယ္​
နဲ႔ တြဲလုပ္​ရ​ေအာင္​..."
​ေ႐ွာင္​ရင္​းသည္​ လက္​​ေထာက္​အားလွမ္​း​ေျပာရာ
"ဘယ္​...ဘယ္​သူက မင္​းခ်စ္​သူလဲ...လုပ္​စရာ႐ွိတာ
..ျမန္​ုျမန္​လုပ္​..."
လက္​​ေထာက္​လည္​း ႐ွက္​ရမ္​းရမ္​းကာ မ်က္​ႏွာ​ေတြနီ
လာခဲ့သည္​။ ​ေ႐ွာင္​ရင္​းတို႔ အထဲတြင္​႐ွင္​း​ေနတုန္​း
ကား​ေပၚတြင္​ Fanxingရဲ႕ လက္​ကို ခ်ည္​ထား​ေသာ
ႀကိဳးကို ​ေျဖရင္​း ​ေသြးအရာမ်ားထက္​​ေန​သည္​ကို
ၾကၫ့္​ၿပီး Yubinတစ္​​ေယာက္​ နာက်င္​​ေနရင္​း
"​ေတာင္​းပန္​ပါတယ္​..ကိုယ္​မင္​းကို ထပ္​နာက်င္​​ေစမိ
ၿပီး..."
မ်က္​ရည္​မ်ားဝဲ​ေနရင္​း ​ေသြးအရာမ်ားထင္​​ေန​ေသာ
လက္​​ေကာက္​ဝတ္​ကို ညႇင္​သာစြာ နမ္​း႐ိုက္​လိုက္​သည္​။
ထိုအခ်ိန္​တြင္​ သတိျပန္​လည္​လာ​ေသာ Fanxingက
"ဦးလား...."
"Fanxing...​ေတာင္​ပန္​ပါတယ္​..."
"ဘာလို႔ငို​ၿပီး ​ေတာင္​းပန္​​ေနတာလဲ...ကြၽန္​​ေတာ္​အခု
လည္​း အဆင္​​ေျပ​ေနတာဘဲ မဟုတ္​ဘူးလား.."
"Fanxing..."
"ဦး..ကြၽန္​​ေတာ္​ အိပ္​ခ်င္​တယ္​..."
"အိပ္​​ေန​ေလ...အိမ္​​ေရာက္​ရင္​ ႏိႈးလိုက္​မယ္​.."
"ဟုတ္​...ဦးကြၽန္​​ေတာ့ကို လာကယ္​မယ္​ဆိုတာ သိ​ေန
တယ္​...အဲ့တာ​ေတာ့ သိထား​ေနာ္​.."
"ဟုတ္​ပါၿပီး..အ႐ူး​ေလးရဲ႕..အိပ္​​ေတာ့.."
Fanxingလည္​း နက်င္​​ေန​ေသာ​ေဝဒနာကို အံ့ႀကိတ္​
ရင္​း အိပ္​​ေပ်ာ္​ရန္​ႀကိဳးစား​ေနရင္​း ခက္​ခက္​ခဲခဲအိပ္​​
​ေပ်ာ္​သြားခဲ့သည္​။ Yubin က Jellyဆီသို႔ Fanxing
​ေဘးကင္​း​ေၾကာင္​းဖုန္​းဆက္​ခဲ့သည္​။ မၾကာခင္​မွာဘဲ
သို​ေလွာင္ရံုထဲမွာ ႐ွင္​းၿပီးသြားၿပီး​ေနာက္​ ​ေ႐ွာင္​ရင္​း
တို႔ Yubin႐ွိရာကားဆီသို႔ လာခဲ့သည္​။ လက္​​ေထာက္​
လီက Fight​ေနရင္​းက တစ္​ခ်က္​ထိုးခံထိသြားရာ ​
​ေ႐ွာင္​ရင္​းက
"​ေအာင္​မ​ေလး..ငါ့ခ်စ္​ခ်စ္​ကို သူတို႔ကမ်ားရာရာစစ
ထိုးရဲတယ္​..ၾကည္​့ပါအံုး..​ေယာင္​​ေနၿပီး..."
"​ေဟ့...ငါ့က​ေလးအိပ္​​ေနတယ္​...မင္​းတို႔တျခားကား
ကိုသြား.."
"ဘာတဲ့...မင္​းတို႔ rs​ေတြကို ငါမုန္​းလိုက္​တာ.."
​"အသံကလည္​း ျပဲ​ေန​ေရာ...ငါကန္​မထုတ္​ခင္​ မင္​းတို႔
အရင္​သြား.."
"မင္​း..မင္​း.."
​ေဒါပြ​ေန​ေသာ​ေ႐ွာက္​ရင္​းအား လက္​​ေထာက္​လီသည္​
ဂုတ္​မွဆြဲ​ေခၚသြားခဲ့​ေလသည္​။ Yubinသည္​ Fanxing
အား သူ႔​ေနရာ အိမ္​​ေတာ္​သို႔ ​ေခၚလာၿပီး ဆရာဝန္​ႏွင္​့
ျပ​ေပး​ေလသည္​။ ဆရာဝန္​က
"ဒီ​ေကာင္​​ေလးကို ကန္​တဲ့သူက​ေတာ့ ​ေတာ္​​ေတာ္​ရက္​
စက္​တာဘဲ.."
"ဘာလို႔လဲ...ဆရာ.."
"သူ႔အစာအိမ္​ကို ထိသြားတယ္​...ထိတာမွလည္​း ​
​ေယာင္​သြားတဲ့အထိဘဲ...သူ႔ကို​ေခၚခဲ့တုန္​းက ဘာမွထူး
ျခားတာကို မ​ေတြ႔ဘူးလား..မဟုတ္​ရင္​..သူနာက်င္​တာ ကို ​ေတာင္​့ခံထားလို႔ျဖစ္​လိ္​မ္​့မယ္​..."
"​ဗ်ာ...သူအခု​ေရာ..ဘယ္​လို​ေန​ေသးလဲ..​ေသာက္​​ေဆး​ေတြ​ေပးသြားပါ့မယ္​..အခ်ိန္​မွန္​တိုက္​​ေပးပါ.."
"ဟုတ္​ကဲ့..."
Yubinသည္​ ဆရာဝန္​​ေပး​ေသာ ​ေဆးကိုယူၿပီး ကုတင္​
​ေဘးမွ ခံု​ေပၚတြင္​တင္​ရင္​း ဆရာဝန္​ထြက္​သြားသည္​ႏွင္​့
Fanxing​ေဘးတြင္​ ဝင္​အိပ္​ကာ တင္​းၾကပ္​စြာဖက္​
ထား​ေတာ့သည္​။ ၂ရက္​ၾကာၿပီး​ေနာက္​
Fanxingသည္​ တ​ေရး​ေရးႏိုးလာကာ မ်က္​လံုးဖြင္​့ၾကည္​့
လိုက္​သည္။ သူျမင္​လိုက္​ရသည္​မွာ အရမ္​းလွ​ေန​ေသာ
​ေကာင္​မ​ေလးတစ္​​ေယာက္​ သူ႔က္​ုိအနီးကပ္​စိုက္​​ေနသည္​။
ထို႔​ေၾကာင္​့ လန္​႔သြားကာ ​ေစာင္​ႏွက္​့ အုပ္​လိုက္​္​သည္​။
"မမ​ေၾကာင္​့ လန္​႔သြားလား..​ေဆာရီးပါ..အမက Yubinရဲ႕
အမ​ေလ...အခုဆိုရင္​ ​ေယာက္​မ​​ေလးလို႔​ေခၚရ​ေတာ့မွာ​ေပါ့
​ေနာ္​..."
"​ဗ်ာ..."
"Yubinနဲ႔ လက္​ထက္​မွာ မဟုတ္​လား..."
"​ဗ်ာ..."
အမျဖစ္​သူရဲ႕​ေမးခြန္​း​ေၾကာင္​့ ​ေၾကာင္​​ေနတုန္​းမာွ Yubinက
ဝင္​လာၿပီး
"အမကို ဂ႐ုမစိုက္​နဲ႔​ေနာ္​...အမက ႐ူး​ေနတာ.."
"ဘာ..နင္​့အမကို ဘယ္​လို​ေတာင္​​ေျပာရက္​ရတာလဲ.."
"မဟုတ္​လို႔လား..ဒါဆို..ဘာလို႔အခုမွႏိုးလာတဲ့သူကို ဘာ
​ေတြလိုက္​​ေမး​ေနတာလဲ..."
"နင္​...ငါမ​ေျပာ​ေတာ့ဘူး..နင္​လည္​းလာၿပီးဆို​ေတာ့ ငါသြား​ေတာ့မယ္​.."
"ျမန္​ျမန္​ႂကြ..အာရံု​ေနာက္​တယ္​.."
"နင္​က ငါ့​ေမာင္​​ေလး​ေရာဟုတ္​ရဲ႕လား.."
"ဘယ္​သိမွာတုန္​း..."
ႏွစ္​​ေယာက္​သား ရန္​ျဖစ္​​ေနသည္​ကိုၾကည္​့​ေန​ေသာ fanxingတစ္​​ေယာက့ ညႇင္​ညႇင္​သာသာျပံဳးလိုက္​​ေလသည္​။
Unicode
အာဏာကြီးလှ​သော အ​ဖေဖြစ်​သူဆီသို့ Yubinရဲ့ မိ
ဘနှစ်​ပါး​ရောက်​လာသည်​။ အဖိုးက ထိုင်​နေရင်း
"Yubin​ရော..."
"သူ့ကိုမလာခိုင်းခင်​ကျွန်​တော်​တို့​ပြောစရာရှိပါတယ်​.
..အ​ဖေ..."
"ဟ...အ​ဖေတဲ့လား...မင်းပါးစပ်​က​နေ အ​ဖေလို့မ​ခေါ်
တာ ဘယ်​လောက်​ကြာပြီးလဲ..သားဖြစ်​သူအ​ကြောင်း
နဲ့ ပတ်​သက်​တော့မှ အ​ဖေတဲ့လား.."
"အ​ဖေ...Yubinငယ်​ငယ်​ကတည်းက အ​ဖေသူ့ကို​ခေါ်
ထားခဲ့တာ....သားက ကျွန်​တော်​တို့နဲ့​ဝေးကွာ​နေတာ
နှစ်​၂၀​ကျော်​ပြီး..နှစ်​၂၀လုံးလုံး မိဘ​မေတ္တာလည်း ငတ်​ခဲ့ရတယ်​..အ​ဖေလည်း သူ့ကိုမချစ်​ပေးဘူး..အ
ချစ်​အစား အမိန့်​တွေဘဲ​ပေးခဲ့တယ်​..သူလည်းအချစ်​
ခံချင်​ရှာမှာ​ပေါ့.."
"အာ့​ကြောင့်​မင်းတို့ဆီပို့လိုက်​တာ​ပေါ့..."
"အ​ဖေ သူ့ကို ကျွန်​တော်​တို့ဆီပို့လိုက်​တုန်းက ၂၅နှစ်​..
အခု၃၁နှစ်​..၆နှစ်​တာအတွင်းမှာ သူကျွန်​တော်​တို့ဆီ မ
ကပ်​ဘူး..အ​ဖေသူ့ကို လွှတ်​လိုက်​တယ်​သာ​ပြောတာ
ကုမ္ပဏီမှာဘဲ အချိန်​ကုန်​တာများတယ်​...အခု..သူချစ်​
ရသူကို ရှာ​တွေ့​တော့လည်း အ​ဖေတားပြန်​ပြီးလား.."
"ငါ..မိန်းက​လေးဆိုမ​ပြောဘူး...အခုက​ယောက်ျားကွ...​ယောက်ျား..."
"​ယောက်ျား​လေးဆိုလည်း ဘာဖစ်​လဲ...သူတို့ချစ်​နေ
ရင်​ပြီး​ရော​လေ.."
"ဘာကွ...သူသာ​ယောက်ျားယူလိုက်​ရင်​မျိုး​ဆက်​
ပျက်​သွားလိမ့်​မယ်​ကွ..."
"အ​ဖေ့မှာ​မြေးမ​လေးရှိ​သေးတာဘဲ.."
"ငါစိတ်​မဝင်​စားဘူး...Yubinကို အဲ့​ကောင်​လေးနဲ့ ခွဲ
ခိုင်းလိုက်​..မဟုတ်​ရင်​.."
"မဟုတ်​ရင်​ကျွန်​တော်​တုန်းကလို အ​မွေဖြတ်​မယ်​ဆို
ပြီး ခြိမ်း​ခြောက်​အုံးမလို့လား.."
"မင်း....Yubinကို ချက်​ချင်း​ခေါ်စမ်း...မင်းတို့၂​
​ယောက်​ဘာမှထပ်​မ​ပြောနဲ့​တော့..မဟုတ်​ရင်​ငါဘာ
လုပ်​မိမှန်းမသိဘူး..."
အဖိုးဖြစ်​သူသည်​မျက်​မှောင်​ကုတ်​ရင်း Yubinအလာ
ကို​စောင့်​နေ​တော့သည်​။ ထိုအချိန်​တွင်​Yubinတို့နှစ်​
​ယောက်​သား ပင်​ပန်းကာ အိပ်​ယာက မနိုး​သေးဘဲ အိပ်​
​ပျော်​နေတုန်း Yubinဆီဖုန်း​ကော ဝင်​လာသည်​။
"ဟယ်​လို..."
"သခင်​လေး...အဖိုး​ခေါ်​နေပါတယ်​..."
"ဘာကိစ္စလဲ.."
"လာကြည့်​မှ သိပါလိ်​မ့်​မယ်​..သခင်​လေးရဲ့ မိဘ​တွေ
လည်း​ရောက်​နေပါတယ်​.."
"ဘာ..အ​မေတို့​ရောက်​နေတယ်​..."
"ဟုတ်​.."
"သိပြီး..လာခဲ့မယ်​.."
Yubinသည်​အိပ်​ယာမှ ထထိုင်​လိုက်​ရာ Fanxing
လည်းနိုးလာရင်း
"ဦး...ဘယ်​ချိန်​ရှိပြီးလဲ..."
"11ထိုး​တော့မယ်​.."
"​ဗျာ..​ကျောင်း​နောက်​ကျ​တော့မယ်​..."
Fanxingသည်​အိပ်​ယာမှ အမြန်​ဆင်း၍ မျက်​နှာသွား
သစ်​ပြီး​ကျောင်းသွားရန်​ပြင်​ဆင်​လေသည်​။ အင်္ကျီ
ဝတ်​နေ​သော Fanxingအား Yubinသည်​အ​နောက်​မှ
သိုင်းဖက်​လိုက်​ပြီး
"Fanxing..ကိုယ်​မင်းကို ချစ်​တယ်​.."
"ကျွန်​တော်​လည်း ချစ်​ပါတယ်​.."
Yubinသည်​Fanxingရဲ့ ပခုံးထက်​တွင်​ပွတ်​သပ်​နေ
​လေရာ
"ဦး..ဘာဖစ်​နေတာလဲ....ပွတ်​သပ်​နေတာ.."
"ကိုယ်​...အလုပ်​ရှိလို့သွားလိုက်​အုံးမယ်​နော်​.."
"ဟုတ်​ပါပြီး...ကျွန်​တော်​အရင်​သွားနှင့်​တော့မယ်​
​နော်​.."
"အင်း..တာ့တာ.."
Fanxingသည်​ပျော်​ရွှင်​ကာ​ကျောင်းသို့ ထွက်​သွား
​လေသည်​။ Yubin လည်း အဖိုးဆီသွားရန်​Fanxing
ရဲ့ အဝတ်​တွေကို ယူဝတ်​ပြီး ထွက်​လာခဲ့​တော့သည်​။
အဖိုးတည်းခိုရာ Hotelသို့​ရောက်​သောအခါ
"အဖိုး..."
"ဝင်​လာခဲ့.."
အခန်းထဲသို့ ဝင်​လာ​သောအခါ ဆိုဖာ​ပေါ်တွင်​ထိုင်​နေ
​သော​အ​မေနှင့်​အ​ဖေကို​တွေ့ရာ
"အ​မေတို့ ဘယ်​လိုဒီကို...အဖိုး...ကျွန်​တော့မိဘ​တွေ
ကို ဘာလို့​ခေါ်ရတာလဲ..."
"မင်းရဲ့ သတို့သမီး​လောင်း ကို​မောင်းထုတ်​တာ သူ
တို့လည်းပါလို့.."
"​အော်​...သူကအဲ့လို​ပြောတာလား..."
Yubin သည်​အေးစက်​သောအကြည့်​ဖြင့်​အဖိုး​ဘေး
တွင်​ထိုင်​နေ​သော မိန်းက​လေးအား ကြည့်​ရာ ထိုမိန်း
က​လေးလည်း လန့်​သွားရင်း အကြည့်​လွှဲလိုက်​လေ
သည်​။ အဖိုးက
"Yubin...မင်းချစ်​သူနဲ့ လမ်းခွဲလိုက်​.."
"မခွဲနိုင်​ပါဘူး.."
"ဘာ...မင်းကိုဒီလိုပြန်​ပြောတတ်​အောင်​ဘယ်​သူ
သင်​ပေးထားတာလဲ...သူလား..."
"အခုက ကျွန်​တော်​နဲ့ အဖိုးပြသနာကို​ပြော​နေတာပါ
...မဆိုင်​တဲ့သူကို မဆွဲထည့်​ပါနဲ့..."
"မင်း...မနက်​ဖန်​ဒီမိန်းက​လေးနဲ့ လက်​ထက်​ရမယ်​"
"အဖိုး..ဒီမိန်းက​လေးအ​ကြောင်း ဘယ်​လောက်​သိလဲ
.."
"သူမအ​ကြောင်း အကုန်​သိတယ်​.."
"ဒါဆို..သူမ..ရည်းစား​တွေ​ပွေ​နေတာ​ရော သိလား."
"ဘာ...ရည်းစားတဲ့လား..ဒီ​ကောင်​မ​လေးက ဘယ်​
​လောက်​ရိုသားလိုက်​လဲ..."
"ဒါဆို..မ​နေ့က သူမအခန်းထဲဝင်​သွားတာ ဘယ်​သူပါ
လိ်​မ့်​နော်​.."
"ဘာ...စားစရာလာပို့တဲ့ သူဖြစ်​မှာ​ပေါ့.."
"စားစရာလာပို့တဲ့သူက ဘာလို့၎နာရီကြာမှ ထွက်​လာ
ရတာလဲ...ဒီမှာ ဓာတ်​ပုံ​တွေ..."
Yubinသည်​ရိုက်​ထား​သော ပုံများကို စားပွဲ​ပေါ်သို့ ပစ်​
တင်​လိုက်​သည်​။ ထိုပုံ​တွေကို ကြည့်​ပြီး မိန်းက​လေး
လည်း လန့်​နေသည်​။ အဖိုးဖြစ်​သူကလည်း
"ဒါ..ဒါ..ဘာ​တွေလဲ..."
"အဖိုး​မြေး ကျွန်​တော်​က ဒီမိန်းက​လေးနဲ့ တန်​ရဲ့လား"
အဖို့းဖစ်​သူသည်​တွေ​ဝေသွားပြီး
"အပြင်​မှာ ဘယ်​သူရှိလဲ..ဒီအကျင့်​ပျက်​တဲ့ မိန်းမကို
ဆွဲ​ခေါ်သွားကြစမ်း..."
"အဖိုး..အဖိုး..မှား​နေပြီး..ဒါက သမီးမဟုတ်​ဘူး..အ
ဖိုး...အဖိုး..."
အပြင်​သို့ဆွဲ​ခေါ်ခံရသည်​အထိ အဆက်​မပြတ်​အော်​ခေါ်​နေ​တော့သည်​။ အဖိုးက
"ဒီမ်ိန်းက​လေးမဟုတ်​ရင်​လည်း​နောက်​တစ်​ယောက်​
နဲ့ မိတ်​ဆက်​ပေးမယ်​.."
"မလို​တော့ပါဘူး...ကျွန်​တော့်​ချစ်​သူက လွဲလို့ ဘယ်​
သူ့ကိုမှ လက်​မထက်​ဘူး..."
"မင်း...ငါလည်း မင်းတို့နှစ်​ယောက်​ကို သ​ဘောမတူ
ဘူး..လုံးဝဘဲ..."
"​တောင်းပန်​ပါတယ်​...ကျွန်​တော်​သူတစ်​ယောက်​ထဲ
ကို ဘဲလက်​ထပ်​မယ်​.."
"မင်းသူ့ကို လက်​ထပ်​မယ်​ဆိုရင်​အိမ်​က​နေသာမဟုတ်​
ဘဲ ကုမ္ပဏီက​နေပါထွက်​သွား​တော့.."
"အဖိုး..ဒီလို​ပြောမယ်​ဆိုတာ ကျွန်​တော်​သိပြီးသားပါ
...အဖိုးရဲ့သ​ဘောအတိုင်း ထွက်​သွားပါ့မယ်​.."
"မင်း...မင်းတို့သားအဖက တစ်​ထစ်​ရာတည်းဘဲ.."
"ကျွန်​တော်​က အ​ဖေနဲ့တူတာ​လေ...အ​ဖေ..သွားရ
​အောင်​.."
Yubinသည်​မိဘ​တွေကို လက်​တွဲ​ခေါ်ကာ ထွက်​သွား
ကြသည်​။ အဖိုးဖြစ်​သူက​တော့​ဒေါသဖြစ်​ရင်း ကျန်​ခဲ့
​တော့သည်​။ Yubinတို့အိမ်​တော်​ကို​ရောက်​သောအခါ
Yubinက
"အ​မေတို့လည်း လန့်​သွားမှာဘဲ...နား​တော့​နော်​.."
အထဲကိုဝင်​ကြရင်း ဧည့်​ခန်းထဲသို့​ရောက်​လာကြသည်​။ Yubinတစ်​ယောက်​သူ့အခန်းဆီသိူ့ သွားရန်​လုပ်​ရာ
သူ့ထံသို့ မိန်းက​လေးတစ်​ယောက်​ပြေးဝင်​လာသည်​။
Yubinက လန့်​သွားပြီး
"ဘာတုန်းဟ.."
"Yubin..​မောင်​လေး..အဆင်​ပြေရဲ့လား.."
"ဟမ်​...မမ...ဘယ်​လို​ရောက်​လာတာလဲ.."
"မ​နေ့က အိမ်​တော်​ထိန်းဆီ ဖုန်းဆက်​ရင်း အ​ကြောင်း
ဆက်​မိသွားလို့ သိသွားတာနဲ့ ပြန်​လာဖြစ်​သွားတာ..
ကြည့်​စမ်း..ငါ့​မောင်​လေး..ပြုံး​တောင်​ပြုံးတတ်​လာ
ပြီးကိုး.."
"ဟာ..အမကလည်း ကျွန်​တော်​က အရင်​က မပြုံး
တတ်​တာ ကျ​နေတာဘဲ.."
"ဟဟ...ထားပါ​တော့..ဒါနဲ့ နင့်​ကောင်​လေး​ရော..
အိမ်​ကို မပါလာဘူးလား.."
"ဘာလုပ်​အုံးမလို့လဲ.."
မျက်​စောင်းနှင့်​အေးစက်​သောအကြည့်​ကြောင့်​အမ
ဖြစ်​သူလည်း လန့်​သွားရာ
"​ဟေ့..ငါဘာမှမလုပ်​ပါဘူး..သိချင်​ရုံပါ..နင့်​ရဲ့ နှလုံး
သားကို အရည်​ဖျော်​လိုက်​တာ ဘယ်​လိုလူမျိူးလဲဆို
တာ သိချင်​ရုံပါဟာ..နင်​ကလဲ..​"
နှစ်​ယောက်​သားစ​နောက်​နေတုန်း အ​မေဖြစ်​သူက
"သမီး...သမီးအမျိုးသား​ရော.."
"​အော်​...သူက အလုပ်​မပျက်​သေးလို့​နေခဲ့တယ်​..
Yubinရဲ့ လက်​ထက်​ပွဲမှ လာခဲ့မယ်​တဲ့.."
Yubinရဲ့ အမလည်း​ပြော​နေရင်း အ​ဖေဖြစ်​သူရဲ့
လက်​မောင်းကို တွယ်​ကာ
"အ​ဖေ...သမီးကို မလွမ်းဘူးလားဟင်​.."
"လွမ်းတာ​ပေါ့..သမီးရဲ့..စားပြီးပြီးလား.."
"မစားရ​သေးဘူး...အခု​ကျွေးမှာလား..."
"အင်း...သွားစားရ​အောင်​..သမီးအ​မေရဲ့ လက်​ရာကို
မစားရတာ ကြာပြီးမဟုတ်​လား.."
"ဟုတ်​ကဲ့..Yubin..စားရ​အောင်​..လာလာ.."
Yubinကိုလည်း လက်​တွဲပြီး ဆွဲ​ခေါ်သွား​လေသည်​။
တစ်​ဖက်​၌​ကျောင်းကို အ​ပြေးအလွှားလာ​နေ​သော Fanxingက​ကျောင်းနားတွင်​စောင့်​နေ​သော Jelly
အား
"Jelly...ငါ​ရောက်​ပြီး.."
အ​ဝေးမှ လက်​လှမ်းပြကာ Jellyဆီ​ပြေးလာစဉ်​ကား
အနက်​တစ်​စီးက Fanxingနားတွင်​ရပ်​ကာ လူ၃​
​ယောက်​..fanxingကို ဖမ်း​ခေါ်သွားသည်​။.Jelly
လည်း လန့်​သွားကာ ကားအ​နောက်​သို့​ပြေးလိုက်​လေ
သည်​။ မမှီ​တော့သည်​နှင့်​လက်​တွင်​ကိုင်​ထား​သော
ဖုန်းနှင့်​ကားကို အချိန်​မှီရိုက်​လိုက်​သည်​။ Jellyက
"သူ့ကို ဘယ်​သူ​ခေါ်သွားတာလဲ..ဘယ်​သူကယ်​နိုင်​မ
လဲ..စဉ်းစားစမ်း..အ​ဖေကလည်း နိုင်​ငံခြားသွားတယ်​
...​နေအုံး...Yubin..ဟုတ်​တယ်​..သူ့အာဏာနဲ့ဆို Fanxingကို ရှာနိုင်​လောက်​တယ်​.."
Jellyသည်​Yubinဆီသို့ အလျင်​အမြန်​ဖုန်းဆက်​လေ
သည်​။ ထမင်းစား​နေ​သော Yubinက ဝင်​လာ​သော
ဖုန်းကိုကိုင်​ကာ
"ဟယ်​လို.."
"Yubin..Yub..Yubin..fanxingကို ပြန်​ပေးဆွဲ
သွားကြတယ်​.."
"ဘာ..ဘယ်​..ဘယ်​သူ..ပြန်​ပေးဆွဲသွားတာလဲ.."
"မသိဘူး..ကားကိုဘဲ​တွေ့လိုက်​တယ်​.."
"ငါ​ကျောင်းကို လာခဲ့မယ်​.."
Yubinသည်​အ​လောတကြီးနဲ့ထကာ
"အ​မေ..မ​မေ့ကားခဏယူသွားမယ်​နော်​.."
"အင်းအင်း..ဘာဖြစ်​လို့လဲ..သား.."
"Fanxing..ပြန်​ပေးဆွဲခံရလို့တဲ့.."
"ဘာ.."
"သားသွား​တော့မယ်​နော်​.."
"အင်း.."
Yubinသည်​အ​မေဖြစ်​သူရဲ့ ကားကိုယူကာ​ကျောင်း
သို့ထွက်​လာခဲ့သည်​။​ကျောင်းသို့လာရာ လမ်းတွင်​
"​ရှောက်​ရင်း...မင်းလူ​တွေစုထား..ပြီးရင်​ငါတို့​တွေ့
​နေကြBarကို လာခဲ့..barကို လူရှင်းထား.."
"ဘာလို့လဲ.. .ရုတ်​တရက်​ကြီး.."
"ငါ​ပြောသလိုလုပ်​...​ရောက်​မှ​ပြောပြမယ်​.."
Yubinလည်း​ရှောင်​ရင်းဆီဖုန်းဆက်​ပြီး​နောက်​
​ကျောင်းဝတွင်​စောင့်​နေ​သော Jellyကို ကားနဲ့​ခေါ်
သွားပြီး ချိန်းထား​သော barသို့​မောင်းထွက်​လာခဲ့
​တော့သည်​။Yubinသည်​ကားကို အရှိန်​ကုန်​တင်​ကာ​မောင်းခဲ့
သည်​။ barသို့​ရောက်​သောအခါ ကား​ပေါ်မှဆင်းလာ
​သော jellyသည်​ယိုင်​တိုင်​ယိုင်​တိုင်​နှင့်​ကား​ပေါ်မှ
ဆင်းပြီး​နောက်​အန်​လေသည်​။ Yubinက​တော့ ဘာမှ
မ​ပြောဘဲ
"ကိစ္စရှင်းပြီးလာခဲ့​တော့.."
​နောက်​သို့လှည့်​ပြောပြီး barထဲသို့ဝင်​သွား​ခဲ့သည်​။ အ
ထဲ၌ အသင့်​စောင့်​နေ​သော​ရှောင်​ရင်းနှင့်​လက်​
​ထောက်​လီတို့က
"​ရောက်​လာပြီးလား..သူ​ဌေး.."
"အင်း..Fanxingရဲ ဖုန်းကို​ခြေရာခံမိ​သေးလား.."
"ဖုန်းကို​ခြေရာခံကြည့်​ပေမဲ့ ခဏဘဲရတယ်​.​..​နောက်​
​ပျောက်​သွားတယ်​.."
"ဆိုလိုတာက fanxingရဲ့ ဖုန်းကိုပစ်​လိုက်​တယ်​ပေါ့"
"အဲ့လိုဘဲ မှန်းဆရတာဘဲ..."
Yubinလည်း ကြံရမရဖြစ်​နေတုန်း အန်​ပြီး​နောက်​
ထွက်​လာ​သော Jellyက သူ့ဖုန်းထဲမှ ကားပုံကို ထုတ်​
ပြလိုက်​သည်​။
"Fanxingကို​ခေါ်သွားကြတာ ဒီကားဘဲ..."
Yubinက
"ဒီကား ဘယ်​ကိုဦးတည်​သွားရှာ..."
"​နေအုံး...ဒီကားကို ငါ​တွေ့ဖူးသလိုဘဲ.."
​ရှောင်​ရင်းစကား​ကြောင့်​အာရုံစိုက်​လာကြကာ
"မှတ်​မိပြီး...bowan...မင်းမှတ်​မိလား..ငါတို့လDလုပ်​
ငန်းစုနဲ့​တွေ့ဖို့ချိန်​ဖူးတယ်​..အဲတုန်းက စား​သောက်​
ဆိုင်​ကို​မောင်းလာတဲ့ကားဘဲ..."
"ဘာ...Dလုပ်​ငန်းစုဘဲလား...သူတို့ငါဆီက ဘာလို
ချင်​လို့လဲကွာ..."
"သူ​ဌေး...အဲ့ကားဘယ်​ကို သွားလဲဆိုတာ သိရပြီး"
တည်​နေရာရှာကျွမ်းကျင်​နေ​သော လူက​ပြောရာ
Yubinက ချက်​ချင်းဘဲ
"ဘယ်​မှာလဲ..."
"မြို့ပြင်​က သို​လှောင်​ရုံတစ်​ခုမှာ ရပ်​ထားပါတယ်​"
"​ရှောင်​ရင်း..သွားရ​အောင်​...မင်းလူ​တွေကို အကုန်​စု
​တော့..သွားကြမယ်​.."
​ရှောင်​ရင်းက
"​နေအုံး..မင်းလူ​တွေကို ဘာလို့မသုံးတာလဲ..."
"ငါ​နောက်​မှ​ပြောပြမယ်​..အခု​တော့ သွားရ​အောင်​"
အကုန်​လုံးထွက်​သွားကြစဉ်​Jellyလည်း လိုက်​ရန်​
လုပ်​ရာ
"ဒီမှာဘဲ​နေခဲ့ပါ..."
"မရဘူး...ကျွန်​တော့သူငယ်​ချင်းတစ်​ယောက်​လုံး
ဒါက္ခ​ရောက်​နေတာ..ကျွန်​တော်​ကဒီမှာ​နေပြ်ီး ဘာလုပ်​
ရမှာလဲ.."
"မင်းမှန်​ပါတယ်​...ဒါမဲ့..ငါတို့က တိုက်​ပွဲလည်း ဖြစ်​
သွားနိုင်​တယ်​...တိုက်​ပွဲကြားထဲမှာ မင်းကို အာရုံမစိုက်​
နိုင်​ဘူး...​ကျေးဇူးပြုပြီး...​နေခဲ့ပြီး ငါတို့အလာကို​
​စောင့်​နေပါ...​နော်​.."
Yubinရဲ့​တောင်းဆိုမှု​ကြောင့်​Jellyက ငြိမ်​ကျသွား
ပြီး​နောက်​
"Fanxingကို အန္တရာယ်​ကင်းကင်းပြန်​ခေါ်လာခဲ့ပါ"
"​သေချာ​ပေါက်​ခေါ်လာခဲ့မယ်​...သွား​တော့မယ်​.."
အားလုံးကားနှင့်​မြို့ပြင်​ရှိ fanxinfကို ကယ်​ရန်​
ထွက်​သွားကြသည်​ကို ကြည့်​နေ​သော Jellyသည်​Bar​ရှေ့တွင်​မတ်​တတ်​ရပ်​ရင်း ကျန်​ခဲ့​တော့သည်​။
တစ်​ဖက်​တွင်​သို​လှောင်​ရုံသို့ ဖမ်းခံလာရ​သော Fanxingသည်​လက်​ကိုအ​နောပ်​ပစ်​ကာ ကြိုးနှင့်​
တင်းတင်းကြပ်​ကြပ်​ချည်​ခံထားရသည်​။ ကြိုးမှ လွှတ်​ရန်​ရုန်း​နေရင်းနဲ့ လက်​ကောက်​ဝတ်​မှာ​သွေးဥလာ​လေ
သည်​။​ထောင့်​တွင်​ရုန်း​နေ​သော Fanxingဆီသို့်​တစ်​
​ယောက်​ယောက်​က နီးကပ်​စွာ​လျှောက်​လာရင်း
"သိပ်​မရုန်းနဲ့...မင်းဘဲ အနာတရဖြစ်​မှာ..."
"ခင်​ဗျားက ဘယ်​သူလဲ..."
"ငါလား...ငါ့ကိုမမှတ်​မိတာ​တော်​တော်​ဆိုတာဘဲ..
မင်းကို ငါ့နာမည်​လည်း​ပြောပြဖူးသလို့ အဲ့ညက မင်း
ကို ထိ​တွေ့ရတဲ့အရသာကို ငါမ​မေ့​သေးဘူး..."
"ခင်​ဗျား..."
Fanxingရဲ့ အသံများ တစ်​ဖြည်းဖြည်းတုန်​ရီလာရာ
"ဪ...ကြည့်​ရတာ မင်းငါ့ကိုမှတ်​မိပြီးထင်​တယ်​.."
"Harry..."
"ဟဟ..ငါ့နာမည်​တောင်​မှတ်​မိ​သေးတာဘဲ..မင်းသိ
လား..အဲ့ညက မင်းကိုလာကယ်​သွားတဲ့ တစ်​ယောက်​
က ငါ့ကို ၃ရက်​လောက်​သတိ​မေ့တဲ့အထိ ထိုးသွားတာ
​လေ..."
"ခင်​ဗျားဘာလိုချင်​လို့လဲ..."
"သူ​ပြောတယ်​..ငါ့အ​ဖေကို..ငါကမင်းက်ို​တောင်းပန်​
ရမယ်​တဲ့...အခု မင်းကို​တောင်းပန်​ဖို့​ခေါ်လာတာ​လေ"
"ခင်​ဗျား​တောင်​ပန်​တာ အရမ်းထူးဆန်းတာဘဲ​နော်​"
"ကိုယ်​က တခြားသူ​တွေနဲ့ မတူချင်​ဘူး​လေ..ကိုယ်​
​လေ..အဲ့ညက မင်းရဲ့ အထိအ​တွေ့ကို လွမ်း​နေတုန်း
ဘဲ..သိလား.."
Harryသည်​ပြော​နေရင်းနဲ့ fanxingရဲ့ ရှပ်​ကြယ်​သီး
ကို ဖြုတ်​နေ​လေသည်​။
"ခင်​ဗျား...ခင်​ဗျား..ဘာလုပ်​မလို့လဲ.."
"အင်း..ကြည့်​စမ်းပါအုံး...မင်းကို တစ်​ယောက်​
​ယောက်​က စားထားပြီးပြီးထင်​တယ်​...အနမ်းရာ​တွေ
များကြီးဘဲ..ငါလည်း အားကျလာသလိုဘဲ. "
"ကျွန်​တော်​မှာ ပိုင်​ရှင်​ရှိတယ်​..ခင်​ဗျားထိဖို့မစဉ်းစား
နဲ့..."
"ဟဟ..အဲ့​နေ့က သူငါ့ကို ဘယ်​လိုထိုးသွားလဲ သိ
လား...ဒီလို​လေ.."
Harryသည်​Fanxingရဲ့​ဗ်ိုက်​ကို အားရပါးရ ကန်​
လိုက်​ရာ Fanxingသည်​နာကျင်​သဖြင့်​ကွေးပြီး​
​ကျယ်​လောင်​စွာ​အော်​လေသည်​။ fanxingသည်​နာ
ကျင်​သဖြင့်​မျက်​ရည်​များကျဆင်းလာ​လေသည်​။
Harryက
"အိုး...ဘာလို့ငို​နေတာလဲ..ဒါက သူငါ့ကို လုပ်​သွား
သလို လုပ်​တာ​လေ.."
Harryသည်​နောက်​တစ်​ချက်ကို မျက်နှာ​ကို ကန်​
လိုက်​ရာ ပါးစပ်​နားတွင်​သွေးများယိုဆင်းလာပြီး သတိ​မေ့သွား​ခဲ့သည်​။ Harryက
"​ဟေ့...ထအုံး​လေ..အခုမှ နှစ်​ချက်​ဘဲရှိ​သေးတယ်​
...ထအုံး​လေ...​ဟေ့.."
​မေ့​နေ​သော Fanxingအား ဆံပင်​မှ ဆွဲကာ နှိုး​သော်​
လည်း မနိုးလာ​တော့​ချေ။ ထိုအချိန်​မှာဘဲ သို​လှောင်​ရုံ
ထဲသို့ လူတစ်​ယောက်​က​ကြောက်​လန့်​တကြား​ပြေး
ဝင်​လာပြီး
"သ...သခင်​လေး...သူ​ဌေးYubinတို့​ရောက်​လာကြ
တယ်​..လူ​တွေများကြီးဘဲ​ခေါ်လာတယ်​.."
"ဘာ...သူက ဘယ်​လိုသိတာလဲ ဒီ​နေရာကို.."
နှစ်​ယောက်​သား​ကြောက်​လန့်​နေတုန်းမှာဘဲ Yubin
တို့အထဲ​ရောက်​လာကြသည်​။​အေးစက်​နေ​သောအ
ကြည့်​၊ လူသတ်​ချင်​စိတ်​ပေါက်​နေ​သော အ​ငွေ့အ
သတ်​တို့ဖြင့်​harryဆီ​လျှောက်​လာ​သော Yubinအား
ကြည့်​ပြီး​ကြောက်​လန့်​နေသည်​။ Yubinသည်​မေ့​နေ
​သော Fanxingကို ချီမပြီး
"​ရှောင်​ရင်း.. ...ဒီကိစ္စကို မင်းဘဲဆက်​ရှင်းလိုက်​တော့
..မနက်​ဖန်​..Dလုပ်​ငန်းကို သွားရမယ်​..."
"ဟုတ်​ပြီး..ငါ့ကို လွှဲခဲ့လိုက်​...ချစ်​သူ​လေး​ရေ..ကိုယ်​
နဲ့ တွဲလုပ်​ရ​အောင်​..."
​ရှောင်​ရင်းသည်​လက်​ထောက်​အားလှမ်း​ပြောရာ
"ဘယ်​...ဘယ်​သူက မင်းချစ်​သူလဲ...လုပ်​စရာရှိတာ
..မြန်ုမြန်​လုပ်​..."
လက်​ထောက်​လည်း ရှက်​ရမ်းရမ်းကာ မျက်​နှာ​တွေနီ
လာခဲ့သည်​။​ရှောင်​ရင်းတို့ အထဲတွင်​ရှင်း​နေတုန်း
ကား​ပေါ်တွင်​Fanxingရဲ့ လက်​ကို ချည်​ထား​သော
ကြိုးကို​ဖြေရင်း​သွေးအရာများထက်​နေ​သည်​ကို
ကြည့်​ပြီး Yubinတစ်​ယောက်​နာကျင်​နေရင်း
"​တောင်းပန်​ပါတယ်​..ကိုယ်​မင်းကို ထပ်​နာကျင်​စေမိ
ပြီး..."
မျက်​ရည်​များဝဲ​နေရင်း​သွေးအရာများထင်​နေ​သော
လက်​ကောက်​ဝတ်​ကို ညှင်​သာစွာ နမ်းရိုက်​လိုက်​သည်​။
ထိုအချိန်​တွင်​သတိပြန်​လည်​လာ​သော Fanxingက
"ဦးလား...."
"Fanxing...​တောင်​ပန်​ပါတယ်​..."
"ဘာလို့ငို​ပြီး​တောင်းပန်​နေတာလဲ...ကျွန်​တော်​အခု
လည်း အဆင်​ပြေ​နေတာဘဲ မဟုတ်​ဘူးလား.."
"Fanxing..."
"ဦး..ကျွန်​တော်​အိပ်​ချင်​တယ်​..."
"အိပ်​နေ​လေ...အိမ်​ရောက်​ရင်​နှိုးလိုက်​မယ်​.."
"ဟုတ်​...ဦးကျွန်​တော့ကို လာကယ်​မယ်​ဆိုတာ သိ​နေ
တယ်​...အဲ့တာ​တော့ သိထား​နော်​.."
"ဟုတ်​ပါပြီး..အရူး​လေးရဲ့..အိပ်​တော့.."
Fanxingလည်း နကျင်​နေ​သော​ဝေဒနာကို အံ့ကြိတ်​
ရင်း အိပ်​ပျော်​ရန်​ကြိုးစား​နေရင်း ခက်​ခက်​ခဲခဲအိပ်​
​ပျော်​သွားခဲ့သည်​။ Yubin က Jellyဆီသို့ Fanxing
​ဘေးကင်း​ကြောင်းဖုန်းဆက်​ခဲ့သည်​။ မကြာခင်​မှာဘဲ
သို​လှောင်ရုံထဲမှာ ရှင်းပြီးသွားပြီး​နောက်​ရှောင်​ရင်း
တို့ Yubinရှိရာကားဆီသို့ လာခဲ့သည်​။ လက်​ထောက်​
လီက Fight​နေရင်းက တစ်​ချက်​ထိုးခံထိသွားရာ​
​ရှောင်​ရင်းက
"​အောင်​မ​လေး..ငါ့ချစ်​ချစ်​ကို သူတို့ကများရာရာစစ
ထိုးရဲတယ်​..ကြည့်​ပါအုံး..​ယောင်​နေပြီး..."
"​ဟေ့...ငါ့က​လေးအိပ်​နေတယ်​...မင်းတို့တခြားကား
ကိုသွား.."
"ဘာတဲ့...မင်းတို့ rs​တွေကို ငါမုန်းလိုက်​တာ.."
​"အသံကလည်း ပြဲ​နေ​ရော...ငါကန်​မထုတ်​ခင်​မင်းတို့
အရင်​သွား.."
"မင်း..မင်း.."
​ဒေါပွ​နေ​သော​ရှောက်​ရင်းအား လက်​ထောက်​လီသည်​
ဂုတ်​မှဆွဲ​ခေါ်သွားခဲ့​လေသည်​။ Yubinသည်​Fanxing
အား သူ့​နေရာ အိမ်​တော်​သို့​ခေါ်လာပြီး ဆရာဝန်​နှင့်​
ပြ​ပေး​လေသည်​။ ဆရာဝန်​က
"ဒီ​ကောင်​လေးကို ကန်​တဲ့သူက​တော့​တော်​တော်​ရက်​
စက်​တာဘဲ.."
"ဘာလို့လဲ...ဆရာ.."
"သူ့အစာအိမ်​ကို ထိသွားတယ်​...ထိတာမှလည်း​
​ယောင်​သွားတဲ့အထိဘဲ...သူ့ကို​ခေါ်ခဲ့တုန်းက ဘာမှထူး
ခြားတာကို မ​တွေ့ဘူးလား..မဟုတ်​ရင်​..သူနာကျင်​တာ ကို​တောင့်​ခံထားလို့ဖြစ်​လိ်​မ့်​မယ်​..."
"​ဗျာ...သူအခု​ရော..ဘယ်​လို​နေ​သေးလဲ..​သောက်​ဆေး​တွေ​ပေးသွားပါ့မယ်​..အချိန်​မှန်​တိုက်​ပေးပါ.."
"ဟုတ်​ကဲ့..."
Yubinသည်​ဆရာဝန်​ပေး​သော​ဆေးကိုယူပြီး ကုတင်​
​ဘေးမှ ခုံ​ပေါ်တွင်​တင်​ရင်း ဆရာဝန်​ထွက်​သွားသည်​နှင့်​
Fanxing​ဘေးတွင်​ဝင်​အိပ်​ကာ တင်းကြပ်​စွာဖက်​
ထား​တော့သည်​။ ၂ရက်​ကြာပြီး​နောက်​
Fanxingသည်​တ​ရေး​ရေးနိုးလာကာ မျက်​လုံးဖွင့်​ကြည့်​
လိုက်​သည်။ သူမြင်​လိုက်​ရသည်​မှာ အရမ်းလှ​နေ​သော
​ကောင်​မ​လေးတစ်​ယောက်​သူ့က်ိုအနီးကပ်​စိုက်​နေသည်​။
ထို့​ကြောင့်​လန့်​သွားကာ​စောင်​နှက့်​အုပ်​လိုက်​သည်​။
"မမ​ကြောင့်​လန့်​သွားလား..​ဆောရီးပါ..အမက Yubinရဲ့
အမ​လေ...အခုဆိုရင်​ယောက်​မ​လေးလို့​ခေါ်ရ​တော့မှာ​ပေါ့
​နော်​..."
"​ဗျာ..."
"Yubinနဲ့ လက်​ထက်​မှာ မဟုတ်​လား..."
"​ဗျာ..."
အမဖြစ်​သူရဲ့​မေးခွန်း​ကြောင့်​ကြောင်​နေတုန်းမှာ Yubinက
ဝင်​လာပြီး
"အမကို ဂရုမစိုက်​နဲ့​နော်​...အမက ရူး​နေတာ.."
"ဘာ..နင့်​အမကို ဘယ်​လို​တောင်​ပြောရက်​ရတာလဲ.."
"မဟုတ်​လို့လား..ဒါဆို..ဘာလို့အခုမှနိုးလာတဲ့သူကို ဘာ
​တွေလိုက်​မေး​နေတာလဲ..."
"နင်​...ငါမ​ပြော​တော့ဘူး..နင်​လည်းလာပြီးဆို​တော့ ငါသွား​တော့မယ်​.."
"မြန်​မြန်​ကြွ..အာရုံ​နောက်​တယ်​.."
"နင်​က ငါ့​မောင်​လေး​ရောဟုတ်​ရဲ့လား.."
"ဘယ်​သိမှာတုန်း..."
နှစ်​ယောက်​သား ရန်​ဖြစ်​နေသည်​ကိုကြည့်​နေ​သော fanxingတစ်​ယောက့ ညှင်​ညှင်​သာသာပြုံးလိုက်​လေသည်​။
kyelsinthawdar