ခ်စ္ရတဲ့ဦး

အပိုင္း ၄၃ +၄၄ +၄၅

ကိုယ္​ဝန္​လည္​း တစ္​ျဖည္​းျဖည္​းရင္​့လာရာ ​ဗိုက္​လည္​း ပူလာခဲ့သည္​။ ထို႔​ေၾကာင္​့ Fanxingလည္​း အ
လုပ္​မွ နားလိုက္​ရသည္​။ Fanxingအိမ္​တြင္​ ႐ွိ​ေနခ်ိန္​
Yubinရဲ႕ မိသားစုအလည္​လာ​ေလသည္​။ Yubinရဲ႕အ
မသည္​ Fanxingရဲ႕ ​ဗိုက္​ကို အျမဲတမ္​းပြတ္​​ေလသည္​။ အ​ေမျဖစ္​သူက
"သမီး...​ဗိုက္​ကိုအဲ့​ေလာက္​ပြတ္​​ေန​ေတာ့ သမီးရဲ႕
လက္​​ေ​ဗြရာ ​ေတြ​ေပ်ာက္​ကုန္​လိ္​မ့္မယ္​ . "
"ရပါတယ္​..အ​ေမရဲ႕...သမီးရဲ႕တူ​ေလးဘယ္​လိုပံုစံ႐ွိမ
လဲဆိုတာ ခန္​႔မွန္​းရင္​း ပြတ္​​ေနတာ...အ​ေမၾကၫ္​့..သူ႔
​ဗိုက္​က ပူလာၿပီး.."
"​က​ေလးက ​ေယာက္​်ား​ေလးမွန္​း ဘယ္​လိုသိ..."
"​ေသခ်ာတယ္​..​ေယာက္​​်ား​ေလးဆိုတာ..."
"ဟားဟား.."
၄​ေယာက္​သား ရယ္​​ေမာတုန္​း တစ္​​ေယာက္​​ေယာက္​ တံခါးလာ​ေခါက္​​ေလသည္​။ Fanxingက ထရန္​လုပ္​
ရာ အမျဖစ္​သူက မထရန္​တားၿပီး တံခါးသြားဖြင္​့​ေလ
သည္​။ တံခါးဖြင္​့လိုက္​ရာ အဖိုးျဖစ္​သူ​ေရာက္​လာ​ေလ
သည္​။ အမျဖစ္​သူက အံ့ဪရင္​း
"အ..အဖိုး..."
"​ေအး...႐ွီလ်န္​း...မ​ေတြ႔တာၾကာၿပီး​ေနာ္​..."
"ဟု..ဟုတ္​...အဖိုး..."
အဖိုးက ညင္​သာစြာ ဆက္​ဆံျခင္​း​ေၾကာင္​့ ႐ွီလ်န္​း​ေလး
လန္​႔​ေနသည္​။ အဖိုးက ႐ွီလ်န္​းကို ငယ္​ငယ္​ကတည္​း
က သ​ေဘာမက်ဘဲ လ်စ္​လ်ဴရႈထားခံရတဲ့ က​ေလးမ
​ေလးျဖစ္​​သည္​။ ထို႔​ေၾကာင္​့ ​ေကာင္​း​ေကာင္​းမြန္​မြန္​
​ေျပာ​ေသာ အဖိုးျဖစ္​သူကို ​ေၾကာက္​ရြံ႔​ေနသည္​။ အဖိုး
ျဖစ္​သူ​ေရာက္​လာျခင္​း​ေၾကာင္​့ အ​ေဖျဖစ္​သူတို႔လည္​း
မတ္​တက္​ရပ္​ကုန္​သည္​။ Fanxingလည္​း မတ္​တပ္​ရပ္​
​ေနရာ အဖိုးက
"Fanxing...​ဗိုက္​ပူလာၿပီး...အရင္​ကအကၤ်ီ​ေတြဝတ္​
တုန္​းလား..."
"ဟုတ္​...ဦးျပန္​လာရင္​ သြားဝယ္​မလို႔စဥ္​းစားထားပါ
တယ္​..."
"ဟုတ္​လား..အခုဘဲ ႐ွီလ်န္​းနဲ႔ သြားလိုက္​ပါ.."
"​ဗ်ာ..."
"​ေရာ့...ဒီကတ္​နဲ႔ အကတ္​အသန္​႔မ႐ွိဝယ္​လို႔ရတယ္​
...အဖိုး...မင္​းတို႔အ​ေဖတို႔နဲ႔ ​ေျပာစရာ​ေလး႐ွိလို္​..."
"ဟုတ္​...."
"႐ွီလ်န္​း...လိုက္​ဝယ္​​ေပးမယ္​ဟုတ္​..."
အဖိုးက ႐ွီလ်န္​းကို ​ေခၚလိုက္​သည္​ႏွင္​့ ​ေၾကာက္​လန္႔
ကာ ​ေခါင္​းညႇိတ္​ရင္​း ထြက္​သြားၾက​ေတာ့သည္​။ တိုက္​
ခန္​းထဲ၌ က်န္​ရစ္​ခဲ့​ေသာ ၃​ေယာက္​သား တိတ္​ဆိတ္​
စြာ ထိုင္​​ေနရင္​း အဖိုးက အ​ေမျဖစ္​သူအား
"သားနဲ႔ လက္​ထက္​ထားတာ ဘယ္​​ေလာက္​ၾကာႁပီးလဲ..."
"႐ွင္​..."
"Yubinရဲ႕ အ​​ေဖနဲ႔​ေလ.."
"​ေအာ္​...၃၄ႏွစ္​႐ွိပါၿပီး..."
"မဂၤလာပြဲလုပ္​လိုက္ရလား..."
"မလုပ္​ျဖစ္​ပါဘူး...တရားရံုးမွာဘဲ လက္​မွတ္​ထိုးခဲ့
ၾကတာပါ.."
"အင္​း.."
ထူးထူးဆန္​းဆန္​း​ေတြ ​ေမး​ေန​ေသာ အ​ေဖအား
"ဘာလို႔ ဒါ​ေတြ​ေမး​ေနတာလဲ.."
"ငါလည္​း ငါ့​ေခြၽးမကို ​ေမးခ်င္​တာ ​ေမးမွာ​ေပါ့..."
"အခု...​ေခြၽးမလို႔​ေျပာလိုက္​တာလား.."
"​ေခြၽးမလို႔မ​ေခၚရင္​ ဘယ္​လို​ေခၚရမွာလဲ..."
"အ​ေဖ...."
"ဘာတုန္​း..."
"အ​ေဖသူမကို ​ေခြၽးမလို႔​ေခၚႁပီး အ​ေထဘာလို႔႐ွက္​​ေန
တာလဲ..."
"​ေပါက္​ကရမ​ေျပာနဲ႔...သားတစ္​​ေယာက္​​ေလးရ​ွိပါ
တယ္​...အ​ေဖစိတ္​ဆိုး​ေနတာကို လာ​ေခ်ာ့​ေဖာ္​မရဘူး
...အသံုးမက်တဲ့သား..."
"ဟာ...အ​ေဖ..."
Yubinရဲ႕ အ​ေဖသည္​ မိန္​းမျဖစ္​သူကို လက္​ခံ​ေပးတာ
​ေၾကာင္​့ ဝမ္​းသာၿပီး အ​ေဖအား ဖက္​လိုက္​ရာ
"ဟာ..ဘာလို႔လာဖက္​​ေနတာလဲ...ပူတယ္​..​ေဝး​ေဝး
သြား..."
"အ​ေဖ့ကိုမဖက္​ရတာ ႏွစ္​၃၀​ေက်ာ္​​ေနၿပီး...လြမ္​းတာ
​ေပါ့​ဗ်..."
"အင္​း...အ​ေဖလည္​းလြမ္​းပါတယ္​...အရင္​က သား
တို႔ကို ခြဲမိတာ​ေတာင္​းပန္​ပါတယ္​..."
"အတိတ္​ကဟာ​ေတြ ​ေျပာမ​ေနနဲ႔​ေတာ့...Yubinတို္​
တ​ေလာကဘဲ ​ေဆးရံုသြားၿပီး အက္​ထရာ​ေဆာင္​းထပ္​
႐ိုက္​ခဲ့တယ္​..ဒီမွာ က​ေလး..."
မိန္​းမျဖစ္​သူလက္​ထဲက ပံုကိုယူၿပီးအ​ေဖအား ျပ
လိုက္​ရာ အဖ္​ိုးျဖစ္​သူသည္​ ျပံဳး၍သာ​ေန​ေန​ေတာ့
သည္​။ အဖိုးက
"ဒီည မိသားစုအစံုအလင္​ထမင္​းစားၾကရ​ေအာင္​.."
"ဟုတ္​ကဲ့ ..အ​ေဖ..."
​ေခြၽးမ​ေလးက ႁပံဳး႐ႊင္​စြာ ​ေျပာ​ေလသည္​။ တစ္​ဖက္​၌
ကိုယ္​ဝန္​​ေဆာင္​အကၤ်ီ​ေတြ​ေရာင္​း​ေသာ ဆိုင္​ထဲ၌
Fanxingအတြက္​ ​ေရြး​ေပး​ေန​ေသာ ႐ွီလ်န္​းက
"နင္​က ​ေယာက္​်ား​ေလးမွဟုတ္​ရဲ႕လား...ဘာလို႔ ​ဗိုက္​
ဖံုးအကၤ်ီအကုန္​လံုးနဲ႔ လိုက္​​ေနရတာလဲ..."
"အမရယ္​..ျမန္​ျမန္​ဝယ္​ပါ​ေတာ့...သူမ်ားဝိုင္​းၾကည္​့
ကုန္​ၿပီး..႐ွက္​တယ္​​ဗ်..."
Fanxing​ေျပာမွ ႐ွီလ်န္​းလည္​း ​ေဘးပတ္​ဝန္​းက်င္​ကို
ၾကည္​့လိုက္​ရာ Fanxingအား ႐ွက္​႐ွက္​ႏွင္​့ ဝိုင္​းၾကည္​့
​ေန​ၾက​ေသာ မိန္​းက​ေလးမ်ားအား ​ေတြ႔ရာ
"အမတို႔....ကြၽန္​မ ​ေယာက္​မ ​ေလး​ေလ.."
"ဟယ္​...​ေယာက္​်ား​ေလးမဟုတ္​လား.."
"ဟုတ္​ပါတယ္​..."
"လွလိုက္​တာ​ေနာ္​..ၾကည္​့အံုး..သူ႐ွက္​​ေနၿပီး..."
အမျဖစ္သူရဲ႕ ​ေအာ္​​ေျပာမႈ​ေၾကာင္​့ မိန္​းက​ေလး​ေတြ
အားလံုး Fanxingအား ဝိုင္​းၾကည္​့ၾကရာ ႐ွက္​႐ွက္​ႏွင္​့
"အမ..ဝယ္​ၿပီးျပန္​ႏွင္​့​ေနာ္​..ကြၽန္​​ေတာ္​ ဦးရဲ႕အလုပ္​မွာ
သြားႀကိဳ႕မလို႔..."
"အလုပ္​ဆင္​းခ်ိန္​လိူ​ေသးတယ္​...မဟုတ္​လား.."
"ကြၽန္​​ေတာ္​လမ္​း​ေလ်ာက္​သြားမလို႔..."
"အင္​း..အင္​း..."
Fanxingသည္​ ဆိုင္​ထဲမွ ထြက္​လာ၍ Yubin႐ွ္​ိရာ အ
လုပ္​သို႔​ လမ္​း​ေလ်ွာက္​ထြက္​ခဲ့သည္​။ ကုမၸဏီအထဲသို႔
​ေရာက္​ၿပီး အထဲ၌ သြားလာ​ေန​ေသာ ဝန္​ထမ္​း​ေတြ
ၾကားမွ ျဖတ္​လာ႐ာ သူ႔အနားမွ ျဖတ္​သြားသူတိုင္​းက
"​ေမႊးလိုက္​တာ..."
"ဟုတ္​တယ္​​ေနာ္​..သူ႔အနံ႔က စားလိုက္​ရင္​အရသာ႐ွိ
မဲ့ ပံုစံမ်ိဳး..."
ထိုႏွစ္​​ေယာက္​သည္​ ဟိုၾကည္​့ဒီၾကည္​့ႏွင္​့ စပ္​စု​ေန​ေသာ
Fanxingအနားသို႔ ကပ္​သြားၿပီး
"​ေကာင္​​ေလး...ဘယ္​သူ႔ကို႐ွာ​ေနတာလဲ.."
"အယ္​...မန္​​ေနဂ်ာYubin.."
"ကြၽန္​​ေတာ္​တို႔ မန္​​ေနဂ်ာလား..အလုပ္​ဆင္​းခ်ိန္​လည္​း
​ေရာက္​ႁပီးဆို​ေတာ့ ကြၽန္​​ေတာ္​တို႔နဲ႔လိုက္​ခဲ့ပါ..ပို႔​ေပး
မယ္​.."
"​ေက်းဇူးပါ..."
"ရပါတယ္​.."
Fanxingလည္​း ထိုလူႏွစ္​​ေယာက္​အ​ေနာက္​သို႔ လိုက္​
သြားၿပီး Yubin႐ွိရာ ရံုးခန္​းသို႔​ေရာက္​လာသည္​။ ဝန္​
ထမ္​းႏွစ္​​ေယာက္​က အခန္​းထဲ႐ွိဆိုဖာ​ေပၚတြင္​ ​ေပးထိုင္​
ရင္​း
"ဒီမွာ ခဏထိုင္​​ေန​ေနာ္​..မန္​​ေနဂ်ာကို သြား​ေခၚ​ေပး
မယ္​...ဒါနဲ႔...နာမည္​က.."
"Fanxing..."
ဝန္​ထမ္​းလည္​း အလုပ္​ထဲ၌ စိတ္​ႏွစ္​​ေန​ေသာ Yubinရဲ႕
အခန္​းတံခါးကို သြား​ေခါက္​ရင္​း
"မန္​​ေနဂ်ာ..ဧည္​့သည္​ ​ေရာက္​​ေနတယ္​..."
"ဘယ္​သူလဲ.."
"Fanxing..တဲ့.."
"အဲ...တဂယ္​ႀကီး..သူ​ေရာက္​​ေနတာလား.."
"ဟုတ္​.."
"ဒါဆို..အလုပ္​ဆင္​း​ေတာ့မယ္​...မင္​းတို႔လည္​း လက္​စ
သက္​ၿပီး အလုပ္​ဆင္​း​ေတာ့​ေနာ္​..."
"ဟုတ္​...မန္​​ေနဂ်ာ..."
အလုပ္​လက္​စသက္​ၿပီး Fanxingအ​ေျပးသြားရာ ထိုင္​
​ေနရင္​းအိပ္​​ေပ်ာ္​​ေန​ေသာ သူ႔က​ေလးအား ​ေတြ႔ၿပီး
အနမ္​းတစ္​ပြင္​့ႏွင္​့ ႏိႈးလိုက္​​ေလသည္​။ Fanxingက
"ဦး...ဘာလို႔လာနမ္​း​ေနတာလဲ..."
"က​ေလးကိုႏိႈးတာ​ေလ...ပင္​ပန္​း​ေနလို႔လား.."
"မသိဘူး..ဒီရက္​ပိုင္​း ဘယ္​​ေလာက္​အိပ္​အိပ္​မဝ
ဘူး...အခု​ေတာင္​ အိပ္​ခ်င္​​ေသးတယ္​..."
"လာ..ျပန္​မယ္​​ေလ..အိမ္​​ေရာက္​မွ အိပ္​​ေတာ့.."
"ဟုတ္​..ဦး..."
Yubinလည္​း အိပ္​ငိုက္​​ေန​ေသာ Fanxingအား လက္​
တြဲၿပီးသြားရာ Fanxingလည္​း မ်က္​လံုးပြတ္​ရင္​းပါ
သြား​ေတာ့သည္​။ အိမ္​သ္ို႔​ေရာက္​လာ​ေသာအခါ Yubinသည္​ Fanxing
ကို အိမ္​ထဲ႐ုတ္​တရက္​ဆြဲထည္​့ၿပီး နမ္​း​ေလသည္​။
အိပ္​ငိုက္​​ေန​ေသာ Fanxingသည္​ မ်က္​လံုးျပဴးသြား
ကာ Yubinအားတြန္​းထုတ္​​ေလသည္​။ Yubinသည္​
သူ႔အားတြန္​း​ေန​ေသာ လက္​ႏွစ္​ဖက္​ကို ကိုယ္​လိုက္​ၿပီး
နမ္​း​ေနသည္​ကို ရပ္​ကာ
"Fanxing....ကိုယ္​့ကိုမျငင္​းပါနဲ႔​ေနာ္​...ကိုယ္​မင္​းကို
မထိရတာ ၄လ႐ွိ​ေတာ့မယ္​..က​ေလးရကတည္​းက...
ဒီည​ေတာ့ထိခြင္​့​ေပးပါ​ေနာ္​...ကိုယ္​ထိန္​းခ်ဳပ္​ရတာမ်ား
​ေနၿပီး..."
"ဒါ...ဒါမဲ့...ကြၽန္​​ေတာ့​ဗိုက္​...."
"စိတ္​မပူပါနဲ႔...ကိုယ္​ညင္​သာပါ့မယ္​..."
Yubinရဲ႕ စကားလံုး​ေတြကို မျငင္​းဆန္​ႏိုင္​သည္​အဆံုး
လက္​ခံလိုက္​ရသည္​။ အိပ္​ခန္​းထဲတြင္​ ႏွစ္​​ေယာက္​
သား အားရပါးရနမ္း​ေနခ်ိန္​တြင္​ Yubinဆီသို႔ဖုန္​း
​ေကာဝင္​လာသည္​။ Yubinသည္​ ဖုန္​းလာ​ေန​သည္​ကို
ဂ႐ုမစိုက္​ရာ Fanxingက
"ဦး..ဖုန္​းလာ​ေနတယ္​​ေလ..."
"ထားလိုက္​...ကိုယ္​တို႔ဆက္​ရ​ေအာင္​.."
"​ေနအံုး...အ​ေရးႂကီးတဲ့ဖုန္​းဆိုရင္​ ဘယ္​လိုလုပ္​မလဲ..
ကိုင္​လိုက္​​ေနာ္​..."
Yubinသည္​ ​ေခၚလာ​ေသာဖုန္​းကိုမ​ေက်မနပ္​ျဖစ္​ကာ
"ဘယ္​ကအဖ်က္​သမားလည္​း...သူမ်ားလင္​မယား
​ေကာင္​းခန္​း​ေရာက္​တုန္​းကို.."
"​ေအာင္​း...နင္​တို႔​ေတြ​ေကာင္​းခန္​း​ေရာက္​​​ေနတာ
လား...ငါမသိလိုက္​ဘူး.."
"အမ?...ဘာ​ေျပာမို႔လဲ.. "
"အဖိုး​ေျပာတယ္​...အိမ္​မွာ မိသားစု စားပြဲလုပ္​မို႔တဲ့..
ၿပီး​ေတာ့ အ​ေမတ္​ု႔ိရဲ႕မဂၤလာ​ေဆာင္​ပါတြ​ဲလုပ္​မယ္​တဲ့"
"အ​ေမတို႔မဂၤလာ​ေဆာင္​?"
"အင္​း..."
"ဒါဆို အဖိုးက အ​ေမတို႔က္​္​ို ခြင္​့ျပဳလိုက္​တာလား.."
"အင္​းဆို...ျမန္​ျမန္​လာခဲ့..."
"မရဘူး...၃နာရီ​ေလာက္​ၾကာမယ္​..အ​ေမတို႔ကို ​ေျပာ
ထားလိုက္​...."
"ဘာ..Yubin...Yu.."
႐ွီလ်န္​းရဲ႕စကားမဆံုးခင္​မွာ ဖုန္​းခ်သြားၿပီး Fanxing
ဘက္​ကို ျပန္​လွည္​့​ေလသည္​။ Yubinလက္​ခ်က္​​
​ေၾကာင္​့ ​အကၤ်ီဖ႐ိုဖရဲျဖစ္​​ေန​ေသာ Fanxing ကိုၾကည္​့
ၿပီး တံတြင္​း​ေတြမ်ိဳခ်​ေနသည္​။ Yubinသည္​ လြတ္​​ေန
​ေသာ Fanxingရဲ႕ ပခံုးထက္​ကိုနမ္​း႐ိႈက္​ရင္​း
"အင္​း....​ေမႊး​ေနတာဘဲ...ကိုယ္​ ကိုက္​စားခ်င္​လာ
ၿပီး..."
"အ....​ေနအံုး...အမဘာ​ေျပာတာလဲ..."
"အင္​း...ညစာစားမို႔တဲ့..."
"အာ...အဲ့တာဆိုသြားမယ္​​ေလ...​ေတာ္​​ေတာ့ဆို"
"ကိုယ္​မင္​းကိုစားခ်င္​တယ္​..."
"ျပန္​လာမွဘဲ စား​ေတာ့...ခု​ေတာ့သြားရ​ေအာင္​"
"တဂယ္​​ေနာ္​..."
"​ေအးဆို..အကၤ်ီလဲရ​ေအာင္​..."
Yubinသည္​ အဝတ္​လဲရန္​ ​ဗီ႐ိုက္​ုိ ဆြဲဖြင္​့လိုက္​ရာ ​ဗိုက္​
ဖံုးအကၤ်ီ​ေတြ ​ေတြ႔ရာ
"Fanxing...ဘယ္​သူ႔အဝတ္​​ေတြလဲ..."
"​ေန႔လည္​က အဖိုးကတ္​နဲ႔ အမက ကြၽန္​​ေတာ့အတြက္​
လိုက္​ဝယ္​​ေပးထားတဲ့ အဝတ္​​ေတြပါ..အားလံုးက မိန္​း
က​ေလးအကၤ်ီ​ေတြ ခ်ည္​းဘဲ..."
"​အဲ့ဒါမဝတ္​ဘဲ​ ​ေနာက္​ဘာဝတ္​မို႔လဲ...​ဗိုက္​ကလည္​း
ပူလာ​ေတာ့ အရင္​အဝတ္​​ေတြ မရ​ေတာ့ဘူးမဟုတ္​
လား..."
"ဒါဆို...ဦး႐ွပ္​အျဖဴတစ္​ထည္​​ေပး..."
"အယ္​...ဘာလုပ္​မို႔လဲ..."
"ဝတ္​မလို႔​ေလ...ဦးရဲ႕အကၤ်ီက ကြၽန​္​​ေတာ့ထက္​ႀကီး
​ေတာ့ ဝတ္​လို႔ရတယ္​...​ေပး​ေလ​ဗ်ာ..."
"အာ..ဟုတ္​ပါၿပီး..ဟုတ္​ပါၿပီး...​ေရာ့..."
Fanxingလည္​း Yubinရဲ႕အကၤ်ီကိုဝတ္​လိုက္​ရာ ​ဗိုက္​
နဲ႔ကြတ္​တိျဖစ္​​ေနသည္​။ လက္​က​ေတာ့ ႐ွည္​​ေနသည္​။
Yubinသည္​ ႐ွည္​​ေန​ေသာ အကၤ်ီလက္​ကို ​ေခါက္​တင္​
ရန္​လုပ္​ရာ Fanxingက
"မလုပ္​နဲ႔..."
"ဘာလို႔လဲ..႐ွည္​​ေနတယ္​မဟုတ္​လား.."
"အဲ့လို႐ွည္​​ေနတာ​ေလးကို သ​ေဘာက်လို္​..အဟီး.."
လွပစြာျပံဳးလ္​ိုက္​​ေသာ Fanxingရဲ႕ အျပံဳးကို အ
သည္​းယားကာ ပါးႏွစ္​ဖက္​ကိုညႇစ္​ၿပီး နမ္​းလိုက္​​ေလ
သည္​။ Fanxingက
"ဦးက kissဆြဲ​ေတာ္​တာဘဲ...အရင္​က ဘယ္​သူ႔ကို ​
​ေပးဖူးလဲ .."
"ဘယ္​သူ႔ကိုမွ မ​ေပးဖူးပါဘူး...မင္​းက ပထမဆံုးပါ..
အရာအားလံုးက မင္​းနဲ႔ ပထမဆံုးႀကီးဘဲ..."
"​ေသခ်ာတယ္​​ေနာ္​..."
"ဟုတ္​ပ​ဗ်ာ..."
"ၿပီး​ေရာ...သြားရ​ေအာင္​...အဖိုးတို႔​ေစာင္​့​ေန​ေတာ့
မယ္​..."
ထို႔ႏွင္​့ ႏွစ္​​ေယာက္​သား အိမ္​မွထြက္​လာၾကသည္​။ အ​
​ေမတို႔​ေနအိမ္​သိူ႔​ေရာက္​ေသာအခါ ျခံတံခါးမွ စ၍ အထဲ ထိပန္​းမ်ားႏွင္​့အလွဆင္​ထားသည္​။ Fanxing
သည္​ ထိုပန္​းမ်ားကို ၾကၫ္​့ၿပီး ​ေပ်ာ္​​ေနသျဖင္​့
"Fanxing...ပန္​းႀကိဳက္​လို႔လား..."
"ႀကိဳက္​တယ္​...​ေမႊးတယ္​​ေလ...ဦး​ေရာ..ပန္​းႀကိဳက္​
လား..."
"ပန္​းထက္​ မင္​းကိုပ္​ိုႀကိဳက္​တယ္​..."
"ဦး....ဘာမွလည္​း မဆိုင္​ဘဲနဲ႔..."
"ကိုယ္​အမွန္​တိုင္​း​ေျပာတာ​ေလ.."
ႏွစ္​​ေယာက္​သားစကား​ေျပာ​ေနတုန္​း အမျဖစ္​သူက
ထြက္​လာၿပီး
"Yubin..Fanxing...​ေရာက္​လာၿပီးလား...ဘာရပ္​
လုပ္​​ေနၾကတာလဲ..အထဲဝင္​​ေလ.."
"မဂၤလာ​ေဆာင္​က မနက္​ဖန္​မွလည္​း လုပ္​လို္​ရတာဘဲ
....မိုးခ်ဳပ္​​ေတာ့မဲ့ဟာကို..."
"နင္​ မသိ​ေသးပါဘူး...လာလာ...အထဲဝင္​..."
Fanxingႏွင္​့ Yubinလည္​း အမ​ေခၚရာအ​ေနာက္​သို႔
လိုက္​ပါသြား​ေတာ့သည္​။ အထဲ​ေရာက္​​ေသာအခါ
စားပြဲဝိုင္​းအႀကီး၏အလယ္​တြင္​ ထားထား​ေသာ ကိတ္​
မုန္​႔....​စားပြဲဝိုင္​းအစြန္​းတြင္​ တင္​ထား​ေသာ ပန္​းကန္​
တို႔ကို ​ေငး​ေနခ်ိန္​..အဖိုးက ​ေရာက္​လာၿပီး
"Fanxing....Yubin...​ေရာက္​​ေနၾကၿပီးလား. ...
ထိုင္​ၾက​ေတာ့..."
"အဖိုး...အ​ေမတို႔​ေရာ..."
"​အ​ေမတို႔က အလွျပင္​လို႔မၿပီး​ေသးဘူး...ငါတို္​့စား​ေန
တုန္​း သူတို႔ထြက္​လာလိမ္​့မယ္​..."
"ဪ...ဟုတ္​..."
Yubinလည္​း အဖိုး​ေျပာသည္​့အတိုင္​း စားရန္​ျပင္​ၿပီး
​ေနာက္​ Fanxingရဲ႕ ​​ေပါင္​​ေပၚတြင္​ အဝတ္​စခင္​း​ေပး
ၿပီး
"ဘာစားမလဲ..."
"အရြက္​​စံု​ေၾကာ္​​ေလး ထည္​့​ေပး...ၿပီး​ေတာ့ အသား
​ေပါင္​း.."
"အင္​း...ခဏ..."
Yubinသည္​ Fanxing​ေျပာသည္​့အတိုင္​း ဟင္​းမ်ား
ကို ပန္​းကန္​ထဲထည္​့​ေပးသည္​။ ၿပီး​ေနာက္​ အသား
တံုးမ်ားကို ဖဲ့​ေပးၿပီး ခြံ႔​ေကြၽး​ေလရာ Fanxingက
"ကိူယ္​့ဘာသာကိုယ္​ စားမယ္​..."
"မရပါဘူး...ကိုယ္​တိုင္​စားရင္​ ​ဗိုက္​နဲ႔ စားပြဲႏွင္​့ တိုက္​
​ေနမယ္​..."
"ဦး.."
"​​ေျပာစကားနား​ေထာင္​..."
"မဟုတ္​ဘူး​ေလ..အခုက အဖိုးတို႔လည္​း ႐ွိ​ေန​တာကို
....႐ွက္​စရာႀကီး.. ."
"ဘာဖစ္​လဲ..မ႐ွိဘူးလို႔သာ မွတ္​လိုက္​..."
Fanxingသည္​ ႐ွက္​လြန္​းလို႔ လက္​နဲ႔မ်က္​ႏွာကိုအုပ္​
ထားလိုက္​​ေတာ့သည္​။ အမျဖစ္​သူက
"Yubin...နင္​့စိတ္​ႀကီးဘဲ လုပ္​မ​ေနနဲ႔...Fanxingကို
လည္​း ျပန္​ၾကည္​့အံုး.."
"ဘာျဖစ္​လဲ...မနာလိုရင္​ မနာလိုတယ္​​ေျပာ..."
"ဘာ..ငါက မနာလိုစရာလား...နင္​့​ေယာပ္​ဖလာလို္​
ငါတို႔roျပမွ နင္​သာ မနာလိုမျဖစ္​နဲ႔..."
"မျဖစ္​ဘူး..စိတ္​သာခ်.."
"ဝက္​စုတ္​..."
"​ေမ်ာက္​ကတံုး..."
ႏွစ္​​ေယာက္​ရန္​ျဖစ္​​ေနသည္​ကို ၾကည္​့​ေန​ေသာ အဖိုး
ျဖစ္​သူက ဝမ္​းသာစြာၾကည္​့​​ေန​ေလ​ေတာ့သည္​။အဖိုးျဖစ္​သူသည္​ ​ေမာင္​ႏွမႏွစ္​​ေယာက္​ရန္​ျဖစ္​​ေနသည္​
ကို ၾကည္​့​ေနရင္းက မဂၤလာဝတ္​စံုႏွင္​့ မိဘႏွစ္​​ေယာက္​
ထြက္​လာသည္​။ ကိုက္​​ေန​ၾက​ေသာ Yubinႏွင္​့ ႐ွီလ်န္​း
တို႔၏ မ်က္​ႏွာခ်ိဳးသည္​ အ​ေမတို႔ကိုျမင္​သည္​ႏွင္​့ ဆြံ႔အ
သြား​ေလသည္​။ အ​ေနာက္​တ္ိုင္​းမဂၤလာဝတ္​စံုႏွင္​့ လွ​ေန
​ေသာ အ​ေမတို႔ကိုၾကၫ္​့ၿပီး လက္​ခုပ္​တီးၾက​ေလသည္​။
အ​ေမတို႔က
"​ေက်းဇူးပါ...​ေက်းဇူးပါ..."
"အ​ေမ...လွတယ္​ ...အ​ေဖက ခန္​႔တယ္​.."
"ဟဟဟ...​ေျပာတတ္​တယ္​​ေနာ္​..Yubin...၃၄ႏွစ္​ၾကာ မွခြင္​့ျပဳ​ေပးတဲ့အ​ေဖ့ကို အရမ္​း​ေက်းဇူးတင္​ပါ
တယ္​...."
အ​ေဖျဖစ္​သူက ဝမ္​းသာစြာ​ေျပာရာ အဖိုးက
"​ေတာ္​ပါၿပီး...လာစား​ေတာ့...​ေခြၽးမ​ေလးလည္​း လာ
ထိုင္​​ေတာ့....ထိုင္​လို႔ရရဲ႕လား.."
"ဟုတ္​...ထိုင္​လို႔ရပါတယ္​...ကိုယ္​ဝတ္​ခ်င္​တဲ့ဝတ္​စံု
​ေလးဝတ္​လိုက္​ရ​ေတာ့ အရမ္​း​ေပ်ာ္​ရႊင္​မိတယ္​..."
"ကဲကဲ...စားၾကစားၾက...."
Fanxingႏွင္​့ Yubinလည္​း ပန္​းကန္​ထဲ၌ ထည္​့လက္​စ
​ေတြကို အရင္​စားၿပီး​ေပ်ာ္​​ေန​ေလသည္​။ Fanxing
သည္​ စား​ေနရင္​းနဲ႔ ၿငိမ္​သြားသည္​။.Yubinက
"ဘာဖစ္​လို႔လဲ..."
"က​ေလး...က​ေလးက..."
"က​ေလးဘာဖစ္​လဲ...ဘာဖစ္​လို႔လဲ.."
"လႈပ္​​ေနတယ္​..."
"ဟမ္​..တဂယ္​လား.."
Yubinသည္​ ခ်က္​ခ်င္​းဘဲ fanxingရဲ႕​ဗိုက္​နားကပ္​
ကာ နား​ေထာင္​ၾကည္​့လိုက္​သည္​။ အထဲမွာ ကန္​​ေနသ
လိုလို​ေလး လႈပ္​​ေနသည္​။ Yubinက ကိုယ္​ကိုျပန္​မတ္​
ၿပီး
"တဂယ္​ႀကီးလႈပ္​​ေနတယ္​..."
"ဟုတ္​လား...အျပင္​မွာ​ေပ်ာ္​​ေန​ေတာ့ အထဲမွာလည္​း
​ေပ်ာ္​​ေနတာျဖစ္​မွာ​ေပါ့...ဟားဟား..."
"အ​ေမ..ကြၽန္​​ေတာ္​တို္​ျပန္​​ေတာ့မယ္​​ေနာ္​....."
"​ေအး​ေအး...​ေနာက္​​ေတာင္​က်​ေနၿပီး.. ဂ႐ုစိုက္​​ေနာ္​
...သား.."
"ဟုတ္​..အ​ေမ ..ဒါနဲ႔..အ​ေမတို႔မဂၤလာဦးည​ေလး သာ
ယာပါ​ေစ​ေနာ္​..ဟဲဟဲ..."
"Yubin..."
"ဟုတ္​ကဲ့ပါ..အ​ေမရာ...သြား​ေတာ့မယ္​​ေနာ္​..."
"Yubinတို႔လည္​း အားလံုးကိုႏႈတ္​ဆက္​ၿပီးအိမ္​သို္႔ျပန္​
လာၾကသည္​။ အိမ္​တံခါးက ​ေရာက္​သည္​ႏွင္​့ Yubin
သည္​ ထိန္းမႏိုင္​​ေတာ့ဘဲ Fanxingအား ႐ုတ္​တရက္​
ထနမ္​း​ေလသည္​။ Fanxingက
"အာ....ဦး..."
တြန္​းထုတ္​ရင္​း ​ေမာဟိုက္​​ေသာအသံျဖင္​့​ေျပရာ Yubin က
"မင္​းကတိ​ေပးထားတယ္​​ေလ..."
"ဦး...​ဗိုက္​ကိုမထိနဲ​ေနာ္​...ၿပီး​ေတာ့ ညႇင္​ညႇင္​သာသာ
လုပ္​ပါ..."
"ဟုတ္​ပါၿပီး....မိန္​းမိန္​းရယ္​...လာ..သြားရ​ေအာင္​"
Yubinသည္​ Fanxingအား ​ေပြ႔ခ်ီရင္​း အိပ္​ခန္​းထဲသို္​့
ဝင္​သြားၾကၿပီး​ေနညပ္​ အခ်စ္​ပန္​းပြင္​့မ်ား ပြင္​့ဖူးလာ
​ေတာ့သည္​။(က်န္​တာကိုယ္​့ဘာသာ​ေတြးၾက​ေနာ္​😂)
လအနည္​းငယ္​ၾကာ​ေသာ္​ Fanxingရဲ႕​​ဗိုက္​သည္​ ပူ
သထက္​ပူလာၿပီး ​ေမြးမဲ့ရက္​နီးလာသည္​။ ​ဗိုက္​ႀကီး
​ေန​ေသာ Fanxing​ေလးကို ​ေစာင္​့​ေ႐ွာက္​​ေပးရန္​
Yubinလည္​း ခြင္​့ယူလိုက္​ရသည္​။ Fanxingက
​ေရခဲသတၱာကို ဖြင္​့ရင္​း
"ဦး...​ေရခဲမုန္​႔႐ွိ​ေတာ့ဘူး..."
"ဟုတ္​လား...ကိုယ္​သြားဝယ္​​ေပးမယ္​..."
Yubinက ​ေရခ်ိဳးခန္​းထဲမွ အဝတ္​​ေလ်ွာ္​ရင္​း လွမ္​း
​ေျပာ​ေလသည္​။ အဝတ္​မ​ေလ်ွာ္​တတ္​တဲ့ သူ​ေဌးသား
​ေလးက အခု​ေတာ့ မိန္​းမရဲ႕အဝတ္​​ေတြကို ​ေလ်ွာ္​တတ္​
မ​ေလ်ွာ္​တတ္​နဲ႔ ​ေလ်ွာ္​​ေန​ေလသည္​။ အဝတ္​​ေလ်ွာ္​ၿပီး
ထြက္​လာ​ေသာ Yubinက ဝရန္​တာ​ေတြ ​ေလညႇင္​းခံ
​ေန​ေသာ Fanxingကို အ​ေနာက္​မွသိုင္​းဖတ္​လိုက္​
သည္​။ Yubinက
"ဘာ​ေတြ​ေတြး​ေနတာလဲ..."
"ဦး...ကြၽန္​​ေတာ္​​ေၾကာက္​တယ္​.. "
"ဟမ္​..."
"က​ေလး​ေမြးရမွာကို ​ေျပာတာ...အရင္​ညကလည္​း
အိပ္​​ေနရင္​းနဲ႔ က​ေလးကအထဲမွာ ​ေဆာ့​ေနတယ္​ထင္​ပါ
ရဲ႕...​ေျခ​ေထာက္​နဲ႔ တစ္​ခ်က္​ခ်က္​ကန္​​ေနတာ..."
"နာလား..."
"နည္​းနည္​း​ေတာ့ နာတယ္​...က​ေလး​ေမြးရင္​ ဘယ္​လို
ခံစားရမွာလဲ...ကားဘီးနဲ႔ႀကိတ္​သလိုလား...တူနဲ႔​​ဗိုက္​
ကို ထုသလိုမ်ိဳးလား..."
"မ​ေၾကာက္​ပါနဲ႔...ကိုယ္​႐ွိတယ္​. .မင္​း​ေမြးရင္​ ကိုယ္​
​ေဘးနားမွာ႐ွိ​ေနမယ္​..."
"ဟုတ္​...ဦး...​ေရခဲမုန္​႔သြားဝယ္​ရ​ေအာင္​..."
"အိမ္​မွာဘဲ​ေန​ေလ...ကိုယ္​သြားဝယ္​​ေပးမယ္​..."
"ကြၽန္​​ေတာ္​လမ္​း​ေလ်ွာက္​ထြက္​ခ်င္​လို္​ပါ..သြားရ
​ေအာင္​..."
"ဟုတ္​ပါၿပီး ..​ဗိုက္​ကဝိုင္​းဝိုင္​း​ေလးနဲ႔ ခ်စ္​စရာ​ေလး..
ကိုယ္​့အကၤ်ီနဲ႔ အ​ေတာ္​ဘဲ​ေနာ္​..."
"ဟုတ္​တယ္​..အမဝယ္​ထား​ေပးတဲ့အကၤ်ီ​ေတြ ဝတ္​
ၾကည္​့လိုက္​​ေသးတယ္​..​ေနရတာမသက္​သာလို႔ ဦး..
အကၤ်ီ​ေတြဘဲ ဝတ္​ထားတာ..​ေနာက္​ၿပီး ဦးအကၤ်ီကို
ဝတ္​ထားရင္​ ဦးရဲ႕ ကိုယ္​သင္​းရနံ႔​ေတြ ရ​ေနတယ္​..လံု
ျခံဳတယ္​လို႔ ခံစားရတယ္​.."
Fanxingတို႔ႏွစ္​​ေယာက္​ လက္​တြဲကာ အျပင္​သို႔ထြက္​
လာၾကသည္​။ supermarketသို႔​ေရာက္​ရာ ​ေရခဲမုန္​႔
​ေတြဝယ္​ရင္​း က​ေလးဖိနပ္​​​ေသး​ေသး​ေလးကို​ေတြ႔ရင္​း
Fanxingက
"ဦး...ဒီမွာၾကည္​့ပါအံုး...ခ်စ္​စရာ​ေလး...ဖိနပ္​က"
"ဒီ​ေလာပ္​​ေသးတယ္​...ဘယ္​က​ေလးရဲ႕​ေျခ​ေထာက္​
က ဝင္​မွာလဲ..."
"ဟာ...ဦးကလည္​း ​ေမြးကင္​းစက​ေလး​ေတြက ​ေသး
​ေသး​​ေကြး​ေကြး​ေလးနဲ႔ ခ်စ္​စရာ​ေလး​ေလ...မ​ေတြ႔ဖူး
ဘူးလား.."
"ဟင္​့အင္​း...မင္​းကလြဲလို႔ဘာကိုမွစိတ္​မဝင္​စားဘူး.."
"အာ...ဒီလူႀကီး​ေတာ့ ထုခံထိ​ေတာ့မယ္​...ဟိုဘက္​မွာ
က​ေလးအကၤ်ီ​ေတြ သြားၾကည္​့ရ​ေအာင္​..."
"အင္​း..."
Fanxingသည္​ အကၤ်ီ​ေသး​ေသး​ေလး​ေတြကိုျမင္​ရင္​
အသည္​းယားသည္​ႏွင္​့ ဝယ္​ခဲ့လိုက္​သည္​။ အျပန္​လမ္​း
၌ Yubinတို႔ႏွစ္​​ေယာက္​သား ျဖတ္​လမ္​းမွ လာရာ လူ
ႏွစ္​​ေယာက္​က သူတို႔ကိုတား​ေလသည္​။ ဓားကိုင္​ထား
သည္​ကို​ေတြ႔ရာ Yubinသည္​ Fanxingအား လက္​ႏွင္​့
ကာ​ေပးၿပီး အ​ေနာက္​သို႔ဆုတ္​လိုက္​သည္​။ ထိူလူႏွစ္​
​ေယာက္​က တြန္​႔ဆုတ္​တြန္​႔ဆုတ္​ႏွင္​့
"႐ွိတဲ့ပိုက္​ဆံ​ေတြ အကုန္​​ေပး..."
"......"
Yubinသည္​ ဘာမွမ​ေျပာဘဲ တိုက္​ခိုက္​ရန္​အဆင္​သင္​့
ျပင္​လိုက္​​ေလသည္​။ ထိုအခ်ိန္​မွာဘဲ Fanxingရဲ႕​ဗ္​ိုက္​
မွာ စနာလာၿပီး Yubinရဲ႕အကၤ်ီစကို တင္​းတင္ဆြဲထား
ရင္​း
"ဦး...နာတယ္​..."
"​ဟမ္​..."
"​ဗ္​ုက္​နာတယ္​လို႔...အား...​ေမြး​ေတာ့မယ္​​ထင္​တယ္​..
​ေရမႊာ​ေပါက္​​ေတာ့မယ္​...အား.."
Yubinလည္​း ျပာယာခက္​ကာ အၾကည္​့သည္​ ဓားျပ
ႏွစ္​​ေယာက္​ဆီ​ေရာက္​သြားကာ
"ခင္​​​ဗ်ားတို႔ ဘာလုပ္​​ေနတာလဲ...ဒီမွာ က​​ေလး​ေမြး​
​ေတာ့မွာကို ..."
"ငါတို္႔က လူဆိုး​ေတြ​ေလ...ဓားျပတိုက္​ဖို႔လာတာ..
မင္​းတို္​ကို ကူညီဖို႔မွ မဟုတ္​တာ.. "
"ျမန္​ျမန္​လာ....ကြၽန္​​ေတာ့မိန္​းမက​ေလး​ေမြး​ေတာ့
မယ္​..ဓားျပတိုက္​ခ်င္​ရင္​ ​ေနာက္​မွတိုက္​..."
"ဟာ...ထားလိုက္​​ေတာ့...လူဆိုးလုပ္​တာထက္​ စာ
ရင္​ ကူညီတာက ​ေကာင္​း​ေသးတယ္​.. ခင္​​ဗ်ားမိန္းမ
ကို မခဲ့...ကြၽန္​​ေတာ္​တို႔မွာ ကားငွါးထားတာ႐ွိတယ္​"
"ဟုတ္​ကဲ့...​ေက်းဇူးပါ..ဟိုတစ္​​ေယာက္​ အထုတ္​​ေတြ
သယ္​ခဲ့​ေပးပါ..."
Yubinသဘ္​ ဝယ္​ထား​ေသာအထုတ္​ကိုတစ္​​ေယာက္​
အားသယ္​ခိုင္​းၿပီး Yubinက Fanxing ကိုမသြား
​ေလသည္​။ ထိုႏွင္​့ ​ေဆးရံုမီးဖြားခန္​းထဲတြင္​ Fanxing
တစ္​​ေယာက္​ ​ေအာ္​ဟစ္​ကာ က​ေလး​ေမြး​ေန​ေလသည္​။
Yubinက​ေတာ့ အျပင္​မွာ စိတ္​ပူပန္​စြာ​ေစာင္​့​ေနသည္​။
ဟိုလူႏွစ္​​ေယာက္​လည္​း သူတို႔နဲ႔မဆိုင္​ဘဲနဲ႔ စိတ္​လႈပ္​
႐ွား​ေနၾကသည္​။ Yubinတို႔မိသားစုလည္​း ​ေရာက္​
လာၾကသည္​။ ႐ွီလ်န္​းႏွင္​့ သူမ​ေယာက္​်ား...အဖိုးကို
တြဲခဲ့​ေတာ့ Yubinရဲ႕မိဘတို႔လည္​း စိတ္​ပူရင္​း
"ဘယ္​လိုလဲ..​ေမြးၿပီးလား..."
"မ​ေမြး​ေသးဘူး​ဗ်..."
၁၅မိနစ္​ထပ္​ၾကာၿပီး​ေနာက္​ အခန္းထဲမွာ က​ေလးငိုသံ
ထြက္​လာ​ေလသည္​။ Yubinသည္​ စိတ္​ပူ​ေနရင္​း အ
ခန္​းထဲသို႔​ေျပးဝင္​သြားသည္​။ ​ဖ႐ိုဖဲရဲႏွင္​့အားကုန္​ခမ္​း
​ေန​ေသာ Fanxingသည္​ က​ေလး​ေလးအား ​ပိုက္​
ထားရင္​း
"ဦး...​ေယာက္​​်ား​ေလး​ေမြးတယ္​...လာၾကည္​့ပါအံုး"
Yubinသည္​ ဝမ္​းသာမ်က္​ရည္​မ်ားက်ကာ Fanxing
အား ​ေျပးဖက္​ရင္​း ရင္​ခြင္​ထဲ၌ ထည္​့ကာ အိပ္​​ေန​ေသာ
က​ေလးကို ၾကည္​့လိုက္​​ေလသည္​။
"ခ်စ္​စရာ​ေလး​ေနာ္​...မင္​းနဲ႔တူတယ္​..."
"ကြၽန္​​ေတာ္​​ေမြးတာဆိုမွ​ေတာ့ ကြၽန္​​ေတာ္​နဲ႔တူတာ
​ေပါ့...ဦး..ကြၽန္​​ေတာ္​အိပ္​ခ်င္​တယ္​..."
"​ေအး...ပင္​ပန္​းသြားၿပီး...အိပ္​လိုက္​​ေနာ္​..ႏိုးလာ
ရင္​ က​ေလးသြားၾကမယ္​..."
"ဟုတ္​...ဦး..."
Fanxing လည္​း​ေမာပန္​း​ေနရာမ်က္​လံုးပိတ္​သည္​ႏွင္​့
တန္​းအိပ္​​ေပ်ာ္​သြား​ေလသည္​။ Yubinသည္​ က​ေလး
ကိုခ်ီၿပီး အျပင္​၌​ေစာင္​့​ေန​ေသာ မိသားစုမ်ားထံ​ေခၚ
သြားျပ​ေလသည္​။ အဖိုးက
"အိပ္​​ေနတဲ့ပံုက Yubinငယ္​ငယ္​ကအတိုင္​းဘဲ.."
"အ​ေဖ Yubin​ေမြးကင္​းစအရြယ္​ကပံုစံ ျမင္​ဖူးလို္​့
လား..."
"ဝန္​မခံခ်င္​​ေပမဲ့ ​​​ေခြၽးမ​ေလးက​ေလး​ေမြးတဲ့ႏွစ္​ခါစ
လံုး လာၾကည္​့ဖူး​တယ္​..အာ့​ေၾကာင္​့သိတာ.."
"အ​ေဖ​ေနာ္​..."
Yubinက အ​ေနာက္​ခံု​ေပၚတြင္​ထိုင္​​ေန​ေသာ လူႏွစ္​​
​ေယာက္​အား
"ခင္​​ဗ်ားတို႔ကိုလည္​း ​ေက်းဇူးတင္​ပါတယ္​..ခင္​​ဗ်ား
တိူ႔​ေၾကာင္​့သာမဟုတ္​ရင္​ က​ေလးလည္​း အနၱရယ္​
ကင္​းကင္​း​​ေမြးထုတ္​ႏိုင္​မွာ မဟုတ္​ဘူး..​ေက်းဇူးတင္​
ပါတယ္​..."
"ရပါတယ္​...က​ေလးလည္​း ​ေမြးၿပီးၿပီးဆို​ေတာ့ ကြၽန္​
​ေတာ္​တို႔လည္​း သြား​ေတာ့မယ္​.."
ထြက္​သြားရန္​ဟန္​ျပင္​​ေန​ေသာ လူႏွစ္​​ေယာက္​အား အ
ဖိုးျဖစ္​သူက တားၿပီး
"​ေနပါအံုး..."
"​ဗ်ာ..."
"ခင္​​ဗ်ားတို႔မွာ အလုပ္​႐ွိလား..."
"မ႐ွိဘူး..."
"ဒါဆို ကြၽန္​​ေတာ့ကုမၸဏီမီာ အလုပ္​ဝင္​လိုက္​ပါ.."
"​ဗ်ာ..."
"အတြင္​း​ေရးမႉး...သူတိူ႔ႏွစ္​​ေယာက္​ကို တံခါး​ေစာင္​့
တာဝန္​​ေပးၿပီး uniformပို႔​ေပးလိုက္​ပါ..."
အဖိုးျဖစ္​သူက အလုပ္​​ေပးလိုက္​ရာ ထိုလူႏွစ္​​ေယာက္​
ဝမ္​းသာရင္​း ​ေက်းဇူး​ေတြ ဇြတ္​တင္​​ေန​ေတာ့သည္​။
Unicode
ကိုယ်​ဝန်​လည်း တစ်​ဖြည်းဖြည်းရင့်​လာရာ​ဗိုက်​လည်း ပူလာခဲ့သည်​။ ထို့​ကြောင့်​Fanxingလည်း အ
လုပ်​မှ နားလိုက်​ရသည်​။ Fanxingအိမ်​တွင်​ရှိ​နေချိန်​
Yubinရဲ့ မိသားစုအလည်​လာ​လေသည်​။ Yubinရဲ့အ
မသည်​Fanxingရဲ့​ဗိုက်​ကို အမြဲတမ်းပွတ်​လေသည်​။ အ​မေဖြစ်​သူက
"သမီး...​ဗိုက်​ကိုအဲ့​လောက်​ပွတ်​နေ​တော့ သမီးရဲ့
လက်ေ​ဗွရာ​တွေ​ပျောက်​ကုန်​လိ်​မ့်မယ်​. "
"ရပါတယ်​..အ​မေရဲ့...သမီးရဲ့တူ​လေးဘယ်​လိုပုံစံရှိမ
လဲဆိုတာ ခန့်​မှန်းရင်း ပွတ်​နေတာ...အ​မေကြည့်​..သူ့
​ဗိုက်​က ပူလာပြီး.."
"​က​လေးက​ယောက်ျား​လေးမှန်း ဘယ်​လိုသိ..."
"​သေချာတယ်​..​ယောက်ျား​လေးဆိုတာ..."
"ဟားဟား.."
၄​ယောက်​သား ရယ်​မောတုန်း တစ်​ယောက်​ယောက်​တံခါးလာ​ခေါက်​လေသည်​။ Fanxingက ထရန်​လုပ်​
ရာ အမဖြစ်​သူက မထရန်​တားပြီး တံခါးသွားဖွင့်​လေ
သည်​။ တံခါးဖွင့်​လိုက်​ရာ အဖိုးဖြစ်​သူ​ရောက်​လာ​လေ
သည်​။ အမဖြစ်​သူက အံ့ဪရင်း
"အ..အဖိုး..."
"​အေး...ရှီလျန်း...မ​တွေ့တာကြာပြီး​နော်​..."
"ဟု..ဟုတ်​...အဖိုး..."
အဖိုးက ညင်​သာစွာ ဆက်​ဆံခြင်း​ကြောင့်​ရှီလျန်း​လေး
လန့်​နေသည်​။ အဖိုးက ရှီလျန်းကို ငယ်​ငယ်​ကတည်း
က သ​ဘောမကျဘဲ လျစ်​လျူရှုထားခံရတဲ့ က​လေးမ
​လေးဖြစ်​သည်​။ ထို့​ကြောင့်​ကောင်း​ကောင်းမွန်​မွန်​
​ပြော​သော အဖိုးဖြစ်​သူကို​ကြောက်​ရွံ့​နေသည်​။ အဖိုး
ဖြစ်​သူ​ရောက်​လာခြင်း​ကြောင့်​အ​ဖေဖြစ်​သူတို့လည်း
မတ်​တက်​ရပ်​ကုန်​သည်​။ Fanxingလည်း မတ်​တပ်​ရပ်​
​နေရာ အဖိုးက
"Fanxing...​ဗိုက်​ပူလာပြီး...အရင်​ကအင်္ကျီ​တွေဝတ်​
တုန်းလား..."
"ဟုတ်​...ဦးပြန်​လာရင်​သွားဝယ်​မလို့စဉ်းစားထားပါ
တယ်​..."
"ဟုတ်​လား..အခုဘဲ ရှီလျန်းနဲ့ သွားလိုက်​ပါ.."
"​ဗျာ..."
"​ရော့...ဒီကတ်​နဲ့ အကတ်​အသန့်​မရှိဝယ်​လို့ရတယ်​
...အဖိုး...မင်းတို့အ​ဖေတို့နဲ့​ပြောစရာ​လေးရှိလို​..."
"ဟုတ်​...."
"ရှီလျန်း...လိုက်​ဝယ်​ပေးမယ်​ဟုတ်​..."
အဖိုးက ရှီလျန်းကို​ခေါ်လိုက်​သည်​နှင့်​ကြောက်​လန့်
ကာ​ခေါင်းညှိတ်​ရင်း ထွက်​သွားကြ​တော့သည်​။ တိုက်​
ခန်းထဲ၌ ကျန်​ရစ်​ခဲ့​သော ၃​ယောက်​သား တိတ်​ဆိတ်​
စွာ ထိုင်​နေရင်း အဖိုးက အ​မေဖြစ်​သူအား
"သားနဲ့ လက်​ထက်​ထားတာ ဘယ်​လောက်​ကြာပြီးလဲ..."
"ရှင်​..."
"Yubinရဲ့ အ​ဖေနဲ့​လေ.."
"​အော်​...၃၄နှစ်​ရှိပါပြီး..."
"မင်္ဂလာပွဲလုပ်​လိုက်ရလား..."
"မလုပ်​ဖြစ်​ပါဘူး...တရားရုံးမှာဘဲ လက်​မှတ်​ထိုးခဲ့
ကြတာပါ.."
"အင်း.."
ထူးထူးဆန်းဆန်း​တွေ​မေး​နေ​သော အ​ဖေအား
"ဘာလို့ ဒါ​တွေ​မေး​နေတာလဲ.."
"ငါလည်း ငါ့​ချွေးမကို​မေးချင်​တာ​မေးမှာ​ပေါ့..."
"အခု...​ချွေးမလို့​ပြောလိုက်​တာလား.."
"​ချွေးမလို့မ​ခေါ်ရင်​ဘယ်​လို​ခေါ်ရမှာလဲ..."
"အ​ဖေ...."
"ဘာတုန်း..."
"အ​ဖေသူမကို​ချွေးမလို့​ခေါ်ပြီး အ​ထေဘာလို့ရှက်​နေ
တာလဲ..."
"​ပေါက်​ကရမ​ပြောနဲ့...သားတစ်​ယောက်​လေးရှိပါ
တယ်​...အ​ဖေစိတ်​ဆိုး​နေတာကို လာ​ချော့​ဖော်​မရဘူး
...အသုံးမကျတဲ့သား..."
"ဟာ...အ​ဖေ..."
Yubinရဲ့ အ​ဖေသည်​မိန်းမဖြစ်​သူကို လက်​ခံ​ပေးတာ
​ကြောင့်​ဝမ်းသာပြီး အ​ဖေအား ဖက်​လိုက်​ရာ
"ဟာ..ဘာလို့လာဖက်​နေတာလဲ...ပူတယ်​..​ဝေး​ဝေး
သွား..."
"အ​ဖေ့ကိုမဖက်​ရတာ နှစ်​၃၀​ကျော်​နေပြီး...လွမ်းတာ
​ပေါ့​ဗျ..."
"အင်း...အ​ဖေလည်းလွမ်းပါတယ်​...အရင်​က သား
တို့ကို ခွဲမိတာ​တောင်းပန်​ပါတယ်​..."
"အတိတ်​ကဟာ​တွေ​ပြောမ​နေနဲ့​တော့...Yubinတို​
တ​လောကဘဲ​ဆေးရုံသွားပြီး အက်​ထရာ​ဆောင်းထပ်​
ရိုက်​ခဲ့တယ်​..ဒီမှာ က​လေး..."
မိန်းမဖြစ်​သူလက်​ထဲက ပုံကိုယူပြီးအ​ဖေအား ပြ
လိုက်​ရာ အဖ်ိုးဖြစ်​သူသည်​ပြုံး၍သာ​နေ​နေ​တော့
သည်​။ အဖိုးက
"ဒီည မိသားစုအစုံအလင်​ထမင်းစားကြရ​အောင်​.."
"ဟုတ်​ကဲ့ ..အ​ဖေ..."
​ချွေးမ​လေးက ပြုံးရွှင်​စွာ​ပြော​လေသည်​။ တစ်​ဖက်​၌
ကိုယ်​ဝန်​ဆောင်​အင်္ကျီ​တွေ​ရောင်း​သော ဆိုင်​ထဲ၌
Fanxingအတွက်​ရွေး​ပေး​နေ​သော ရှီလျန်းက
"နင်​က​ယောက်ျား​လေးမှဟုတ်​ရဲ့လား...ဘာလို့​ဗိုက်​
ဖုံးအင်္ကျီအကုန်​လုံးနဲ့ လိုက်​နေရတာလဲ..."
"အမရယ်​..မြန်​မြန်​ဝယ်​ပါ​တော့...သူများဝိုင်းကြည့်​
ကုန်​ပြီး..ရှက်​တယ်​ဗျ..."
Fanxing​ပြောမှ ရှီလျန်းလည်း​ဘေးပတ်​ဝန်းကျင်​ကို
ကြည့်​လိုက်​ရာ Fanxingအား ရှက်​ရှက်​နှင့်​ဝိုင်းကြည့်​
​နေ​ကြ​သော မိန်းက​လေးများအား​တွေ့ရာ
"အမတို့....ကျွန်​မ​ယောက်​မ​လေး​လေ.."
"ဟယ်​...​ယောက်ျား​လေးမဟုတ်​လား.."
"ဟုတ်​ပါတယ်​..."
"လှလိုက်​တာ​နော်​..ကြည့်​အုံး..သူရှက်​နေပြီး..."
အမဖြစ်သူရဲ့​အော်​ပြောမှု​ကြောင့်​မိန်းက​လေး​တွေ
အားလုံး Fanxingအား ဝိုင်းကြည့်​ကြရာ ရှက်​ရှက်​နှင့်​
"အမ..ဝယ်​ပြီးပြန်​နှင့်​နော်​..ကျွန်​တော်​ဦးရဲ့အလုပ်​မှာ
သွားကြို့မလို့..."
"အလုပ်​ဆင်းချိန်​လိူ​သေးတယ်​...မဟုတ်​လား.."
"ကျွန်​တော်​လမ်း​လျောက်​သွားမလို့..."
"အင်း..အင်း..."
Fanxingသည်​ဆိုင်​ထဲမှ ထွက်​လာ၍ Yubinရှ်ိရာ အ
လုပ်​သို့​လမ်း​လျှောက်​ထွက်​ခဲ့သည်​။ ကုမ္ပဏီအထဲသို့
​ရောက်​ပြီး အထဲ၌ သွားလာ​နေ​သော ဝန်​ထမ်း​တွေ
ကြားမှ ဖြတ်​လာရာ သူ့အနားမှ ဖြတ်​သွားသူတိုင်းက
"​မွှေးလိုက်​တာ..."
"ဟုတ်​တယ်​နော်​..သူ့အနံ့က စားလိုက်​ရင်​အရသာရှိ
မဲ့ ပုံစံမျိုး..."
ထိုနှစ်​ယောက်​သည်​ဟိုကြည့်​ဒီကြည့်​နှင့်​စပ်​စု​နေ​သော
Fanxingအနားသို့ ကပ်​သွားပြီး
"​ကောင်​လေး...ဘယ်​သူ့ကိုရှာ​နေတာလဲ.."
"အယ်​...မန်​နေဂျာYubin.."
"ကျွန်​တော်​တို့ မန်​နေဂျာလား..အလုပ်​ဆင်းချိန်​လည်း
​ရောက်​ပြီးဆို​တော့ ကျွန်​တော်​တို့နဲ့လိုက်​ခဲ့ပါ..ပို့​ပေး
မယ်​.."
"​ကျေးဇူးပါ..."
"ရပါတယ်​.."
Fanxingလည်း ထိုလူနှစ်​ယောက်​အ​နောက်​သို့ လိုက်​
သွားပြီး Yubinရှိရာ ရုံးခန်းသို့​ရောက်​လာသည်​။ ဝန်​
ထမ်းနှစ်​ယောက်​က အခန်းထဲရှိဆိုဖာ​ပေါ်တွင်​ပေးထိုင်​
ရင်း
"ဒီမှာ ခဏထိုင်​နေ​နော်​..မန်​နေဂျာကို သွား​ခေါ်​ပေး
မယ်​...ဒါနဲ့...နာမည်​က.."
"Fanxing..."
ဝန်​ထမ်းလည်း အလုပ်​ထဲ၌ စိတ်​နှစ်​နေ​သော Yubinရဲ့
အခန်းတံခါးကို သွား​ခေါက်​ရင်း
"မန်​နေဂျာ..ဧည့်​သည်​ရောက်​နေတယ်​..."
"ဘယ်​သူလဲ.."
"Fanxing..တဲ့.."
"အဲ...တဂယ်​ကြီး..သူ​ရောက်​နေတာလား.."
"ဟုတ်​.."
"ဒါဆို..အလုပ်​ဆင်း​တော့မယ်​...မင်းတို့လည်း လက်​စ
သက်​ပြီး အလုပ်​ဆင်း​တော့​နော်​..."
"ဟုတ်​...မန်​နေဂျာ..."
အလုပ်​လက်​စသက်​ပြီး Fanxingအ​ပြေးသွားရာ ထိုင်​
​နေရင်းအိပ်​ပျော်​နေ​သော သူ့က​လေးအား​တွေ့ပြီး
အနမ်းတစ်​ပွင့်​နှင့်​နှိုးလိုက်​လေသည်​။ Fanxingက
"ဦး...ဘာလို့လာနမ်း​နေတာလဲ..."
"က​လေးကိုနှိုးတာ​လေ...ပင်​ပန်း​နေလို့လား.."
"မသိဘူး..ဒီရက်​ပိုင်း ဘယ်​လောက်​အိပ်​အိပ်​မဝ
ဘူး...အခု​တောင်​အိပ်​ချင်​သေးတယ်​..."
"လာ..ပြန်​မယ်​လေ..အိမ်​ရောက်​မှ အိပ်​တော့.."
"ဟုတ်​..ဦး..."
Yubinလည်း အိပ်​ငိုက်​နေ​သော Fanxingအား လက်​
တွဲပြီးသွားရာ Fanxingလည်း မျက်​လုံးပွတ်​ရင်းပါ
သွား​တော့သည်​။ အိမ်​သ်ို့​ရောက်​လာ​သောအခါ Yubinသည်​Fanxing
ကို အိမ်​ထဲရုတ်​တရက်​ဆွဲထည့်​ပြီး နမ်း​လေသည်​။
အိပ်​ငိုက်​နေ​သော Fanxingသည်​မျက်​လုံးပြူးသွား
ကာ Yubinအားတွန်းထုတ်​လေသည်​။ Yubinသည်​
သူ့အားတွန်း​နေ​သော လက်​နှစ်​ဖက်​ကို ကိုယ်​လိုက်​ပြီး
နမ်း​နေသည်​ကို ရပ်​ကာ
"Fanxing....ကိုယ့်​ကိုမငြင်းပါနဲ့​နော်​...ကိုယ်​မင်းကို
မထိရတာ ၄လရှိ​တော့မယ်​..က​လေးရကတည်းက...
ဒီည​တော့ထိခွင့်​ပေးပါ​နော်​...ကိုယ်​ထိန်းချုပ်​ရတာများ
​နေပြီး..."
"ဒါ...ဒါမဲ့...ကျွန်​တော့​ဗိုက်​...."
"စိတ်​မပူပါနဲ့...ကိုယ်​ညင်​သာပါ့မယ်​..."
Yubinရဲ့ စကားလုံး​တွေကို မငြင်းဆန်​နိုင်​သည်​အဆုံး
လက်​ခံလိုက်​ရသည်​။ အိပ်​ခန်းထဲတွင်​နှစ်​ယောက်​
သား အားရပါးရနမ်း​နေချိန်​တွင်​Yubinဆီသို့ဖုန်း
​ကောဝင်​လာသည်​။ Yubinသည်​ဖုန်းလာ​နေ​သည်​ကို
ဂရုမစိုက်​ရာ Fanxingက
"ဦး..ဖုန်းလာ​နေတယ်​လေ..."
"ထားလိုက်​...ကိုယ်​တို့ဆက်​ရ​အောင်​.."
"​နေအုံး...အ​ရေးကြီးတဲ့ဖုန်းဆိုရင်​ဘယ်​လိုလုပ်​မလဲ..
ကိုင်​လိုက်​နော်​..."
Yubinသည်​ခေါ်လာ​သောဖုန်းကိုမ​ကျေမနပ်​ဖြစ်​ကာ
"ဘယ်​ကအဖျက်​သမားလည်း...သူများလင်​မယား
​ကောင်းခန်း​ရောက်​တုန်းကို.."
"​အောင်း...နင်​တို့​တွေ​ကောင်းခန်း​ရောက်​နေတာ
လား...ငါမသိလိုက်​ဘူး.."
"အမ?...ဘာ​ပြောမို့လဲ.. "
"အဖိုး​ပြောတယ်​...အိမ်​မှာ မိသားစု စားပွဲလုပ်​မို့တဲ့..
ပြီး​တော့ အ​မေတ်ုိ့ရဲ့မင်္ဂလာ​ဆောင်​ပါတွဲလုပ်​မယ်​တဲ့"
"အ​မေတို့မင်္ဂလာ​ဆောင်​?"
"အင်း..."
"ဒါဆို အဖိုးက အ​မေတို့က်ို ခွင့်​ပြုလိုက်​တာလား.."
"အင်းဆို...မြန်​မြန်​လာခဲ့..."
"မရဘူး...၃နာရီ​လောက်​ကြာမယ်​..အ​မေတို့ကို​ပြော
ထားလိုက်​...."
"ဘာ..Yubin...Yu.."
ရှီလျန်းရဲ့စကားမဆုံးခင်​မှာ ဖုန်းချသွားပြီး Fanxing
ဘက်​ကို ပြန်​လှည့်​လေသည်​။ Yubinလက်​ချက်​
​ကြောင့်​အင်္ကျီဖရိုဖရဲဖြစ်​နေ​သော Fanxing ကိုကြည့်​
ပြီး တံတွင်း​တွေမျိုချ​နေသည်​။ Yubinသည်​လွတ်​နေ
​သော Fanxingရဲ့ ပခုံးထက်​ကိုနမ်းရှိုက်​ရင်း
"အင်း....​မွှေး​နေတာဘဲ...ကိုယ်​ကိုက်​စားချင်​လာ
ပြီး..."
"အ....​နေအုံး...အမဘာ​ပြောတာလဲ..."
"အင်း...ညစာစားမို့တဲ့..."
"အာ...အဲ့တာဆိုသွားမယ်​လေ...​တော်​တော့ဆို"
"ကိုယ်​မင်းကိုစားချင်​တယ်​..."
"ပြန်​လာမှဘဲ စား​တော့...ခု​တော့သွားရ​အောင်​"
"တဂယ်​နော်​..."
"​အေးဆို..အင်္ကျီလဲရ​အောင်​..."
Yubinသည်​အဝတ်​လဲရန်​ဗီရိုက်ို ဆွဲဖွင့်​လိုက်​ရာ​ဗိုက်​
ဖုံးအင်္ကျီ​တွေ​တွေ့ရာ
"Fanxing...ဘယ်​သူ့အဝတ်​တွေလဲ..."
"​နေ့လည်​က အဖိုးကတ်​နဲ့ အမက ကျွန်​တော့အတွက်​
လိုက်​ဝယ်​ပေးထားတဲ့ အဝတ်​တွေပါ..အားလုံးက မိန်း
က​လေးအင်္ကျီ​တွေ ချည်းဘဲ..."
"​အဲ့ဒါမဝတ်​ဘဲ​နောက်​ဘာဝတ်​မို့လဲ...​ဗိုက်​ကလည်း
ပူလာ​တော့ အရင်​အဝတ်​တွေ မရ​တော့ဘူးမဟုတ်​
လား..."
"ဒါဆို...ဦးရှပ်​အဖြူတစ်​ထည်​ပေး..."
"အယ်​...ဘာလုပ်​မို့လဲ..."
"ဝတ်​မလို့​လေ...ဦးရဲ့အင်္ကျီက ကျွန်​တော့ထက်​ကြီး
​တော့ ဝတ်​လို့ရတယ်​...​ပေး​လေ​ဗျာ..."
"အာ..ဟုတ်​ပါပြီး..ဟုတ်​ပါပြီး...​ရော့..."
Fanxingလည်း Yubinရဲ့အင်္ကျီကိုဝတ်​လိုက်​ရာ​ဗိုက်​
နဲ့ကွတ်​တိဖြစ်​နေသည်​။ လက်​က​တော့ ရှည်​နေသည်​။
Yubinသည်​ရှည်​နေ​သော အင်္ကျီလက်​ကို​ခေါက်​တင်​
ရန်​လုပ်​ရာ Fanxingက
"မလုပ်​နဲ့..."
"ဘာလို့လဲ..ရှည်​နေတယ်​မဟုတ်​လား.."
"အဲ့လိုရှည်​နေတာ​လေးကို သ​ဘောကျလို​..အဟီး.."
လှပစွာပြုံးလ်ိုက်​သော Fanxingရဲ့ အပြုံးကို အ
သည်းယားကာ ပါးနှစ်​ဖက်​ကိုညှစ်​ပြီး နမ်းလိုက်​လေ
သည်​။ Fanxingက
"ဦးက kissဆွဲ​တော်​တာဘဲ...အရင်​က ဘယ်​သူ့ကို​
​ပေးဖူးလဲ .."
"ဘယ်​သူ့ကိုမှ မ​ပေးဖူးပါဘူး...မင်းက ပထမဆုံးပါ..
အရာအားလုံးက မင်းနဲ့ ပထမဆုံးကြီးဘဲ..."
"​သေချာတယ်​နော်​..."
"ဟုတ်​ပ​ဗျာ..."
"ပြီး​ရော...သွားရ​အောင်​...အဖိုးတို့​စောင့်​နေ​တော့
မယ်​..."
ထို့နှင့်​နှစ်​ယောက်​သား အိမ်​မှထွက်​လာကြသည်​။ အ​
​မေတို့​နေအိမ်​သိူ့​ရောက်​သောအခါ ခြံတံခါးမှ စ၍ အထဲ ထိပန်းများနှင့်​အလှဆင်​ထားသည်​။ Fanxing
သည်​ထိုပန်းများကို ကြည့်​ပြီး​ပျော်​နေသဖြင့်​
"Fanxing...ပန်းကြိုက်​လို့လား..."
"ကြိုက်​တယ်​...​မွှေးတယ်​လေ...ဦး​ရော..ပန်းကြိုက်​
လား..."
"ပန်းထက်​မင်းကိုပ်ိုကြိုက်​တယ်​..."
"ဦး....ဘာမှလည်း မဆိုင်​ဘဲနဲ့..."
"ကိုယ်​အမှန်​တိုင်း​ပြောတာ​လေ.."
နှစ်​ယောက်​သားစကား​ပြော​နေတုန်း အမဖြစ်​သူက
ထွက်​လာပြီး
"Yubin..Fanxing...​ရောက်​လာပြီးလား...ဘာရပ်​
လုပ်​နေကြတာလဲ..အထဲဝင်​လေ.."
"မင်္ဂလာ​ဆောင်​က မနက်​ဖန်​မှလည်း လုပ်​လို​ရတာဘဲ
....မိုးချုပ်​တော့မဲ့ဟာကို..."
"နင်​မသိ​သေးပါဘူး...လာလာ...အထဲဝင်​..."
Fanxingနှင့်​Yubinလည်း အမ​ခေါ်ရာအ​နောက်​သို့
လိုက်​ပါသွား​တော့သည်​။ အထဲ​ရောက်​သောအခါ
စားပွဲဝိုင်းအကြီး၏အလယ်​တွင်​ထားထား​သော ကိတ်​
မုန့်​....​စားပွဲဝိုင်းအစွန်းတွင်​တင်​ထား​သော ပန်းကန်​
တို့ကို​ငေး​နေချိန်​..အဖိုးက​ရောက်​လာပြီး
"Fanxing....Yubin...​ရောက်​နေကြပြီးလား. ...
ထိုင်​ကြ​တော့..."
"အဖိုး...အ​မေတို့​ရော..."
"​အ​မေတို့က အလှပြင်​လို့မပြီး​သေးဘူး...ငါတို့်​စား​နေ
တုန်း သူတို့ထွက်​လာလိမ့်​မယ်​..."
"ဪ...ဟုတ်​..."
Yubinလည်း အဖိုး​ပြောသည့်​အတိုင်း စားရန်​ပြင်​ပြီး
​နောက်​Fanxingရဲ့​ပေါင်​ပေါ်တွင်​အဝတ်​စခင်း​ပေး
ပြီး
"ဘာစားမလဲ..."
"အရွက်​စုံ​ကြော်​လေး ထည့်​ပေး...ပြီး​တော့ အသား
​ပေါင်း.."
"အင်း...ခဏ..."
Yubinသည်​Fanxing​ပြောသည့်​အတိုင်း ဟင်းများ
ကို ပန်းကန်​ထဲထည့်​ပေးသည်​။ ပြီး​နောက်​အသား
တုံးများကို ဖဲ့​ပေးပြီး ခွံ့​ကျွေး​လေရာ Fanxingက
"ကိူယ့်​ဘာသာကိုယ်​စားမယ်​..."
"မရပါဘူး...ကိုယ်​တိုင်​စားရင်​ဗိုက်​နဲ့ စားပွဲနှင့်​တိုက်​
​နေမယ်​..."
"ဦး.."
"​ပြောစကားနား​ထောင်​..."
"မဟုတ်​ဘူး​လေ..အခုက အဖိုးတို့လည်း ရှိ​နေ​တာကို
....ရှက်​စရာကြီး.. ."
"ဘာဖစ်​လဲ..မရှိဘူးလို့သာ မှတ်​လိုက်​..."
Fanxingသည်​ရှက်​လွန်းလို့ လက်​နဲ့မျက်​နှာကိုအုပ်​
ထားလိုက်​တော့သည်​။ အမဖြစ်​သူက
"Yubin...နင့်​စိတ်​ကြီးဘဲ လုပ်​မ​နေနဲ့...Fanxingကို
လည်း ပြန်​ကြည့်​အုံး.."
"ဘာဖြစ်​လဲ...မနာလိုရင်​မနာလိုတယ်​ပြော..."
"ဘာ..ငါက မနာလိုစရာလား...နင့်​ယောပ်​ဖလာလို​
ငါတို့roပြမှ နင်​သာ မနာလိုမဖြစ်​နဲ့..."
"မဖြစ်​ဘူး..စိတ်​သာချ.."
"ဝက်​စုတ်​..."
"​မျောက်​ကတုံး..."
နှစ်​ယောက်​ရန်​ဖြစ်​နေသည်​ကို ကြည့်​နေ​သော အဖိုး
ဖြစ်​သူက ဝမ်းသာစွာကြည့်​နေ​လေ​တော့သည်​။အဖိုးဖြစ်​သူသည်​မောင်​နှမနှစ်​ယောက်​ရန်​ဖြစ်​နေသည်​
ကို ကြည့်​နေရင်းက မင်္ဂလာဝတ်​စုံနှင့်​မိဘနှစ်​ယောက်​
ထွက်​လာသည်​။ ကိုက်​နေ​ကြ​သော Yubinနှင့်​ရှီလျန်း
တို့၏ မျက်​နှာချိုးသည်​အ​မေတို့ကိုမြင်​သည်​နှင့်​ဆွံ့အ
သွား​လေသည်​။ အ​နောက်​တ်ိုင်းမင်္ဂလာဝတ်​စုံနှင့်​လှ​နေ
​သော အ​မေတို့ကိုကြည့်​ပြီး လက်​ခုပ်​တီးကြ​လေသည်​။
အ​မေတို့က
"​ကျေးဇူးပါ...​ကျေးဇူးပါ..."
"အ​မေ...လှတယ်​...အ​ဖေက ခန့်​တယ်​.."
"ဟဟဟ...​ပြောတတ်​တယ်​နော်​..Yubin...၃၄နှစ်​ကြာ မှခွင့်​ပြု​ပေးတဲ့အ​ဖေ့ကို အရမ်း​ကျေးဇူးတင်​ပါ
တယ်​...."
အ​ဖေဖြစ်​သူက ဝမ်းသာစွာ​ပြောရာ အဖိုးက
"​တော်​ပါပြီး...လာစား​တော့...​ချွေးမ​လေးလည်း လာ
ထိုင်​တော့....ထိုင်​လို့ရရဲ့လား.."
"ဟုတ်​...ထိုင်​လို့ရပါတယ်​...ကိုယ်​ဝတ်​ချင်​တဲ့ဝတ်​စုံ
​လေးဝတ်​လိုက်​ရ​တော့ အရမ်း​ပျော်​ရွှင်​မိတယ်​..."
"ကဲကဲ...စားကြစားကြ...."
Fanxingနှင့်​Yubinလည်း ပန်းကန်​ထဲ၌ ထည့်​လက်​စ
​တွေကို အရင်​စားပြီး​ပျော်​နေ​လေသည်​။ Fanxing
သည်​စား​နေရင်းနဲ့ ငြိမ်​သွားသည်​။.Yubinက
"ဘာဖစ်​လို့လဲ..."
"က​လေး...က​လေးက..."
"က​လေးဘာဖစ်​လဲ...ဘာဖစ်​လို့လဲ.."
"လှုပ်​နေတယ်​..."
"ဟမ်​..တဂယ်​လား.."
Yubinသည်​ချက်​ချင်းဘဲ fanxingရဲ့​ဗိုက်​နားကပ်​
ကာ နား​ထောင်​ကြည့်​လိုက်​သည်​။ အထဲမှာ ကန်​နေသ
လိုလို​လေး လှုပ်​နေသည်​။ Yubinက ကိုယ်​ကိုပြန်​မတ်​
ပြီး
"တဂယ်​ကြီးလှုပ်​နေတယ်​..."
"ဟုတ်​လား...အပြင်​မှာ​ပျော်​နေ​တော့ အထဲမှာလည်း
​ပျော်​နေတာဖြစ်​မှာ​ပေါ့...ဟားဟား..."
"အ​မေ..ကျွန်​တော်​တို​ပြန်​တော့မယ်​နော်​....."
"​အေး​အေး...​နောက်​တောင်​ကျ​နေပြီး.. ဂရုစိုက်​နော်​
...သား.."
"ဟုတ်​..အ​မေ ..ဒါနဲ့..အ​မေတို့မင်္ဂလာဦးည​လေး သာ
ယာပါ​စေ​နော်​..ဟဲဟဲ..."
"Yubin..."
"ဟုတ်​ကဲ့ပါ..အ​မေရာ...သွား​တော့မယ်​နော်​..."
"Yubinတို့လည်း အားလုံးကိုနှုတ်​ဆက်​ပြီးအိမ်​သို့်ပြန်​
လာကြသည်​။ အိမ်​တံခါးက​ရောက်​သည်​နှင့်​Yubin
သည်​ထိန်းမနိုင်​တော့ဘဲ Fanxingအား ရုတ်​တရက်​
ထနမ်း​လေသည်​။ Fanxingက
"အာ....ဦး..."
တွန်းထုတ်​ရင်း​မောဟိုက်​သောအသံဖြင့်​ပြေရာ Yubin က
"မင်းကတိ​ပေးထားတယ်​လေ..."
"ဦး...​ဗိုက်​ကိုမထိနဲ​နော်​...ပြီး​တော့ ညှင်​ညှင်​သာသာ
လုပ်​ပါ..."
"ဟုတ်​ပါပြီး....မိန်းမိန်းရယ်​...လာ..သွားရ​အောင်​"
Yubinသည်​Fanxingအား​ပွေ့ချီရင်း အိပ်​ခန်းထဲသို့်​
ဝင်​သွားကြပြီး​နေညပ်​အချစ်​ပန်းပွင့်​များ ပွင့်​ဖူးလာ
​တော့သည်​။(ကျန်​တာကိုယ့်​ဘာသာ​တွေးကြ​နော်​😂)
လအနည်းငယ်​ကြာ​သော်​Fanxingရဲ့​ဗိုက်​သည်​ပူ
သထက်​ပူလာပြီး​မွေးမဲ့ရက်​နီးလာသည်​။​ဗိုက်​ကြီး
​နေ​သော Fanxing​လေးကို​စောင့်​ရှောက်​ပေးရန်​
Yubinလည်း ခွင့်​ယူလိုက်​ရသည်​။ Fanxingက
​ရေခဲသတ္တာကို ဖွင့်​ရင်း
"ဦး...​ရေခဲမုန့်​ရှိ​တော့ဘူး..."
"ဟုတ်​လား...ကိုယ်​သွားဝယ်​ပေးမယ်​..."
Yubinက​ရေချိုးခန်းထဲမှ အဝတ်​လျှော်​ရင်း လှမ်း
​ပြော​လေသည်​။ အဝတ်​မ​လျှော်​တတ်​တဲ့ သူ​ဌေးသား
​လေးက အခု​တော့ မိန်းမရဲ့အဝတ်​တွေကို​လျှော်​တတ်​
မ​လျှော်​တတ်​နဲ့​လျှော်​နေ​လေသည်​။ အဝတ်​လျှော်​ပြီး
ထွက်​လာ​သော Yubinက ဝရန်​တာ​တွေ​လေညှင်းခံ
​နေ​သော Fanxingကို အ​နောက်​မှသိုင်းဖတ်​လိုက်​
သည်​။ Yubinက
"ဘာ​တွေ​တွေး​နေတာလဲ..."
"ဦး...ကျွန်​တော်​ကြောက်​တယ်​.. "
"ဟမ်​..."
"က​လေး​မွေးရမှာကို​ပြောတာ...အရင်​ညကလည်း
အိပ်​နေရင်းနဲ့ က​လေးကအထဲမှာ​ဆော့​နေတယ်​ထင်​ပါ
ရဲ့...​ခြေ​ထောက်​နဲ့ တစ်​ချက်​ချက်​ကန်​နေတာ..."
"နာလား..."
"နည်းနည်း​တော့ နာတယ်​...က​လေး​မွေးရင်​ဘယ်​လို
ခံစားရမှာလဲ...ကားဘီးနဲ့ကြိတ်​သလိုလား...တူနဲ့​ဗိုက်​
ကို ထုသလိုမျိုးလား..."
"မ​ကြောက်​ပါနဲ့...ကိုယ်​ရှိတယ်​. .မင်း​မွေးရင်​ကိုယ်​
​ဘေးနားမှာရှိ​နေမယ်​..."
"ဟုတ်​...ဦး...​ရေခဲမုန့်​သွားဝယ်​ရ​အောင်​..."
"အိမ်​မှာဘဲ​နေ​လေ...ကိုယ်​သွားဝယ်​ပေးမယ်​..."
"ကျွန်​တော်​လမ်း​လျှောက်​ထွက်​ချင်​လို​ပါ..သွားရ
​အောင်​..."
"ဟုတ်​ပါပြီး ..​ဗိုက်​ကဝိုင်းဝိုင်း​လေးနဲ့ ချစ်​စရာ​လေး..
ကိုယ့်​အင်္ကျီနဲ့ အ​တော်​ဘဲ​နော်​..."
"ဟုတ်​တယ်​..အမဝယ်​ထား​ပေးတဲ့အင်္ကျီ​တွေ ဝတ်​
ကြည့်​လိုက်​သေးတယ်​..​နေရတာမသက်​သာလို့ ဦး..
အင်္ကျီ​တွေဘဲ ဝတ်​ထားတာ..​နောက်​ပြီး ဦးအင်္ကျီကို
ဝတ်​ထားရင်​ဦးရဲ့ ကိုယ်​သင်းရနံ့​တွေ ရ​နေတယ်​..လုံ
ခြုံတယ်​လို့ ခံစားရတယ်​.."
Fanxingတို့နှစ်​ယောက်​လက်​တွဲကာ အပြင်​သို့ထွက်​
လာကြသည်​။ supermarketသို့​ရောက်​ရာ​ရေခဲမုန့်​
​တွေဝယ်​ရင်း က​လေးဖိနပ်​သေး​သေး​လေးကို​တွေ့ရင်း
Fanxingက
"ဦး...ဒီမှာကြည့်​ပါအုံး...ချစ်​စရာ​လေး...ဖိနပ်​က"
"ဒီ​လောပ်​သေးတယ်​...ဘယ်​က​လေးရဲ့​ခြေ​ထောက်​
က ဝင်​မှာလဲ..."
"ဟာ...ဦးကလည်း​မွေးကင်းစက​လေး​တွေက​သေး
​သေး​ကွေး​ကွေး​လေးနဲ့ ချစ်​စရာ​လေး​လေ...မ​တွေ့ဖူး
ဘူးလား.."
"ဟင့်​အင်း...မင်းကလွဲလို့ဘာကိုမှစိတ်​မဝင်​စားဘူး.."
"အာ...ဒီလူကြီး​တော့ ထုခံထိ​တော့မယ်​...ဟိုဘက်​မှာ
က​လေးအင်္ကျီ​တွေ သွားကြည့်​ရ​အောင်​..."
"အင်း..."
Fanxingသည်​အင်္ကျီ​သေး​သေး​လေး​တွေကိုမြင်​ရင်​
အသည်းယားသည်​နှင့်​ဝယ်​ခဲ့လိုက်​သည်​။ အပြန်​လမ်း
၌ Yubinတို့နှစ်​ယောက်​သား ဖြတ်​လမ်းမှ လာရာ လူ
နှစ်​ယောက်​က သူတို့ကိုတား​လေသည်​။ ဓားကိုင်​ထား
သည်​ကို​တွေ့ရာ Yubinသည်​Fanxingအား လက်​နှင့်​
ကာ​ပေးပြီး အ​နောက်​သို့ဆုတ်​လိုက်​သည်​။ ထိူလူနှစ်​
​ယောက်​က တွန့်​ဆုတ်​တွန့်​ဆုတ်​နှင့်​
"ရှိတဲ့ပိုက်​ဆံ​တွေ အကုန်​ပေး..."
"......"
Yubinသည်​ဘာမှမ​ပြောဘဲ တိုက်​ခိုက်​ရန်​အဆင်​သင့်​
ပြင်​လိုက်​လေသည်​။ ထိုအချိန်​မှာဘဲ Fanxingရဲ့​ဗ်ိုက်​
မှာ စနာလာပြီး Yubinရဲ့အင်္ကျီစကို တင်းတင်ဆွဲထား
ရင်း
"ဦး...နာတယ်​..."
"​ဟမ်​..."
"​ဗ်ုက်​နာတယ်​လို့...အား...​မွေး​တော့မယ်​ထင်​တယ်​..
​ရေမွှာ​ပေါက်​တော့မယ်​...အား.."
Yubinလည်း ပြာယာခက်​ကာ အကြည့်​သည်​ဓားပြ
နှစ်​ယောက်​ဆီ​ရောက်​သွားကာ
"ခင်​ဗျားတို့ ဘာလုပ်​နေတာလဲ...ဒီမှာ က​လေး​မွေး​
​တော့မှာကို ..."
"ငါတို့်က လူဆိုး​တွေ​လေ...ဓားပြတိုက်​ဖို့လာတာ..
မင်းတို​ကို ကူညီဖို့မှ မဟုတ်​တာ.. "
"မြန်​မြန်​လာ....ကျွန်​တော့မိန်းမက​လေး​မွေး​တော့
မယ်​..ဓားပြတိုက်​ချင်​ရင်​နောက်​မှတိုက်​..."
"ဟာ...ထားလိုက်​တော့...လူဆိုးလုပ်​တာထက်​စာ
ရင်​ကူညီတာက​ကောင်း​သေးတယ်​.. ခင်​ဗျားမိန်းမ
ကို မခဲ့...ကျွန်​တော်​တို့မှာ ကားငှါးထားတာရှိတယ်​"
"ဟုတ်​ကဲ့...​ကျေးဇူးပါ..ဟိုတစ်​ယောက်​အထုတ်​တွေ
သယ်​ခဲ့​ပေးပါ..."
Yubinသဘ်​ဝယ်​ထား​သောအထုတ်​ကိုတစ်​ယောက်​
အားသယ်​ခိုင်းပြီး Yubinက Fanxing ကိုမသွား
​လေသည်​။ ထိုနှင့်​ဆေးရုံမီးဖွားခန်းထဲတွင်​Fanxing
တစ်​ယောက်​အော်​ဟစ်​ကာ က​လေး​မွေး​နေ​လေသည်​။
Yubinက​တော့ အပြင်​မှာ စိတ်​ပူပန်​စွာ​စောင့်​နေသည်​။
ဟိုလူနှစ်​ယောက်​လည်း သူတို့နဲ့မဆိုင်​ဘဲနဲ့ စိတ်​လှုပ်​
ရှား​နေကြသည်​။ Yubinတို့မိသားစုလည်း​ရောက်​
လာကြသည်​။ ရှီလျန်းနှင့်​သူမ​ယောက်ျား...အဖိုးကို
တွဲခဲ့​တော့ Yubinရဲ့မိဘတို့လည်း စိတ်​ပူရင်း
"ဘယ်​လိုလဲ..​မွေးပြီးလား..."
"မ​မွေး​သေးဘူး​ဗျ..."
၁၅မိနစ်​ထပ်​ကြာပြီး​နောက်​အခန်းထဲမှာ က​လေးငိုသံ
ထွက်​လာ​လေသည်​။ Yubinသည်​စိတ်​ပူ​နေရင်း အ
ခန်းထဲသို့​ပြေးဝင်​သွားသည်​။​ဖရိုဖဲရဲနှင့်​အားကုန်​ခမ်း
​နေ​သော Fanxingသည်​က​လေး​လေးအား​ပိုက်​
ထားရင်း
"ဦး...​ယောက်ျား​လေး​မွေးတယ်​...လာကြည့်​ပါအုံး"
Yubinသည်​ဝမ်းသာမျက်​ရည်​များကျကာ Fanxing
အား​ပြေးဖက်​ရင်း ရင်​ခွင်​ထဲ၌ ထည့်​ကာ အိပ်​နေ​သော
က​လေးကို ကြည့်​လိုက်​လေသည်​။
"ချစ်​စရာ​လေး​နော်​...မင်းနဲ့တူတယ်​..."
"ကျွန်​တော်​မွေးတာဆိုမှ​တော့ ကျွန်​တော်​နဲ့တူတာ
​ပေါ့...ဦး..ကျွန်​တော်​အိပ်​ချင်​တယ်​..."
"​အေး...ပင်​ပန်းသွားပြီး...အိပ်​လိုက်​နော်​..နိုးလာ
ရင်​က​လေးသွားကြမယ်​..."
"ဟုတ်​...ဦး..."
Fanxing လည်း​မောပန်း​နေရာမျက်​လုံးပိတ်​သည်​နှင့်​
တန်းအိပ်​ပျော်​သွား​လေသည်​။ Yubinသည်​က​လေး
ကိုချီပြီး အပြင်​၌​စောင့်​နေ​သော မိသားစုများထံ​ခေါ်
သွားပြ​လေသည်​။ အဖိုးက
"အိပ်​နေတဲ့ပုံက Yubinငယ်​ငယ်​ကအတိုင်းဘဲ.."
"အ​ဖေ Yubin​မွေးကင်းစအရွယ်​ကပုံစံ မြင်​ဖူးလို့်​
လား..."
"ဝန်​မခံချင်​ပေမဲ့​ချွေးမ​လေးက​လေး​မွေးတဲ့နှစ်​ခါစ
လုံး လာကြည့်​ဖူး​တယ်​..အာ့​ကြောင့်​သိတာ.."
"အ​ဖေ​နော်​..."
Yubinက အ​နောက်​ခုံ​ပေါ်တွင်​ထိုင်​နေ​သော လူနှစ်​
​ယောက်​အား
"ခင်​ဗျားတို့ကိုလည်း​ကျေးဇူးတင်​ပါတယ်​..ခင်​ဗျား
တိူ့​ကြောင့်​သာမဟုတ်​ရင်​က​လေးလည်း အန္တရယ်​
ကင်းကင်း​မွေးထုတ်​နိုင်​မှာ မဟုတ်​ဘူး..​ကျေးဇူးတင်​
ပါတယ်​..."
"ရပါတယ်​...က​လေးလည်း​မွေးပြီးပြီးဆို​တော့ ကျွန်​
​တော်​တို့လည်း သွား​တော့မယ်​.."
ထွက်​သွားရန်​ဟန်​ပြင်​နေ​သော လူနှစ်​ယောက်​အား အ
ဖိုးဖြစ်​သူက တားပြီး
"​နေပါအုံး..."
"​ဗျာ..."
"ခင်​ဗျားတို့မှာ အလုပ်​ရှိလား..."
"မရှိဘူး..."
"ဒါဆို ကျွန်​တော့ကုမ္ပဏီမီာ အလုပ်​ဝင်​လိုက်​ပါ.."
"​ဗျာ..."
"အတွင်း​ရေးမှူး...သူတိူ့နှစ်​ယောက်​ကို တံခါး​စောင့်​
တာဝန်​ပေးပြီး uniformပို့​ပေးလိုက်​ပါ..."
အဖိုးဖြစ်​သူက အလုပ်​ပေးလိုက်​ရာ ထိုလူနှစ်​ယောက်​
ဝမ်းသာရင်း​ကျေးဇူး​တွေ ဇွတ်​တင်​နေ​တော့သည်​။
kyelsinthawdar