ခ်စ္ရတဲ့ဦး

အပိုင္း ၂၂

သုတ္​လို႔မၿပီးႏိုင္​​ေသာ Yubinအား ​ေဖႀကီးက
"Yubin..​ေတာ္​​ေလာက္​ၿပီး..အဲ့​ေလာက္​သုတ္​​ေနတာ..​ေကာင္​​ေလးကိုလည္​း ျပန္​ၾကည္​့ပါအံုး.."
"အမ္​...."
Yubinသည္​ fanxingကို ၾကည္​့လိုက္​ရာ ခရမ္းခ်ဥ္​သီးကဲ့သိုုနီရဲ​ေနသည္​ကို​ေတြ႔​ေလရာ
"ခ်စ္​စရာ​ေလး..."
စိတ္​ထဲ၌​ေတြး​ေနသည္​။Yubinက
"အဟမ္​း...​ေျခာက္​သြားၿပီး...အ​ေမတို႔စားစရာမွာ ၿပီးသြားၿပီးလား..."
"မင္​းတို႔မလာခင္​က မွာထားတယ္​...သမက္​​ေလး..မ
ႀကိဳက္​တဲ့အစားအစာ႐ွိလား..."
"မ..မ႐ွိ..ပါဘူး...ဒါနဲ႔​ေလ..ကြၽန္​​ေတာ့နာမည္​က fanxingပါ..."
"သိပါတယ္​.."
"သ..သမက္​​ေလး...လို႔မ​ေခၚပါနဲ႔လား...ကြၽန္​​ေတာ့..ဦးရဲ႕ညီမနဲ႔ မယူခ်င္​ပါဘူး..."
"ဟမ္​...Yubinမွာ ညီမမ႐ွိပါဘူး...
အစ္မဘဲ႐ွိတာ..အစ္​မျဖစ္​သူလည္​း..
အိမ္ေထာင္က်သြားၿပီး​ေလ..."
"​သမက္​​​ေလး..လို႔​ေခၚ​ေနလို႔ပါ.."
"​ေအာ္​..Yubinရဲ႕ ​ေယာက္​်ား​ျဖစ္​လာမဲ့သူဘဲကို..."
"​ဗ်ာ....မ..မဟုတ္​...ဘူး..အထင္​လြဲ​ေနၿပီး...
ကြၽန္ေတာ္​နဲ႔ဦးက..ဘာ..မွမ..ပက္​သက္​ပါဘူး ..အိမ္ငွါးတစ္ေယာက္​ပါဘဲ..."
ထိုစကားၾကားရ​​ေသာအခါ Yubinသည္
အနည္းငယ္​ ဝမ္​းနည္​းသြား​ေလသည္​။ Yubinက
"အ​ေမကလည္​း..​ေတာ္​ပါ​ေတာ့...
ထမင္းလာစားတာ..စာ​ေမးပြဲစစ္​​ေနသလိုဘဲ..."
"​ေအး..​ေအးပါ...​ေအာ္​..စားစရာ​ေတြလာၿပီး...fanxing
​ေလးစား​ေနာ္​..."
"ဟုတ္​ ...ဟုတ္​ကဲ့..."
ထမင္​းစားၿပီး​ေနာက္​တြင္​ ​ေဖႀကီးက Yubinကို အျပင္​သို႔​ေခၚထုတ္​သြားၿပီး ​ေမႀကီးနဲ႔Fanxingတို႔ႏွစ္​​ေယာက္်ားသားအထဲတြင္​က်န္​ခဲ့သည္​။ ​ေမႀကီးက
"Fanxing..သား..Yibinရဲ႕ဘဝကို ဘယ္​လိုသိထားလဲ.."
"ဦးက ကုမၸဏီ တစ္​ခုကလက္​​ေထာက္​..အရင္​အိမ္​က စာခ်ဳပ္​သက္​တမ္​းျပည္​့သြားလို႔ ကြၽန္​​ေတာ့ဆီ
မထင္မွတ္ဘဲ​ေရာက္​လာၿပီး အိမ္​ငွါးျဖစ္​သြားတာ...ႁပီး​ေတာ့..အန္တီကိုအ​ေမအရင္​းမဟုတ္​ဘူးလဲ​ေျပာတယ္​...ကြၽန္​​ေတာ္​သိပါတယ္​..အန္​တီက ဘယ္​သူဆိုတာ.."
"Fanxing..အန္​တီ​ေမးပါရ​ေစ...အန္​တီ​ေယာက္်ားနဲ႔ Yubinက ႐ုပ္​ခ်င္​းမတူၾကဘူးလား..."
"တူတယ္​​ဗ်...ကြၽန္​​ေတာ္​​ေတာင္​ အံ့ၾသေနတာ..ဘယ္​လို႔ျဖစ္​ၿပီး..."
"Fanxing အန္​တီသားကို အကူအညီတစ္​ခု​ေလာက္​​ေတာင္​းခ်င္​တယ္​..."
"ဟုတ္​...."
"Yubinက အမွန္​​ေတာ့ အန္​တီ့သားအရင္​းပါ.."
"​ဗ်ာ..ဒါဆို...သူ...ကြၽန္​​ေတာ့ကို..."
"အန္​တီ​ေျပာတာအရင္​နား​ေထာင္​...Yubinက ငယ္ငယ္​ကတည္​းက အန္​တီတို႔အတူမ​ေနရဘူး..
ႏိုင္ငံရပ္ျခားမွာ႐ွိတဲ့သူ႔အဖိုးက ​ေခၚထားတာ..အဖိုးက သူ႔ကို​ေသြးေအးတဲ့စီးပြား​ေရးသမားျဖး္​လာ​ေအာင္​ သင္​​ေပးခဲ့တယ္​..အဲ့လိုသင္​​ေပးခဲ့လို႔..သူ႔မွာအႁပံဳးလည္​း မ႐ွိဘူး...ခံစားခ်က္​လည္​းမ႐ွိဘူး...အရြယ္​​ေရာက္​လာ​ေတာ့ အိမ္​​ေထာင္​ခ်ဖို္​လုပ္​​ေပး​ေတာ့လည္​း လွည္​့​ေတာင္​မၾကည္​့ဘဲ အလုပ္ကိုသာ ဖိလုပ္​​ေနခဲ့တာ...တစ္​ခါတစ္​​ေလ..၂ရက္​​ေလာက္​ထမင္​းမစားဘဲ ​ေကာ္​ဖီကိုဘဲ​ေသာက္​ျပ္​ီး အလုပ္​လုပ္​​ေနတာ..အခု​ေတာ့ သူ႔ဘဝထဲသားဝင္​​လာခဲ့​ေတာ့ သူ႔မွာအျပံဳးေရာခံစားခ်က္​​ေရာ..႐ွိလာတယ္​...အန္တီတို႔သူနဲ႔​ေနတဲ့တစ္​​ေလ်ွာက္​သူဒီလို​ေပ်ာ္​တာ ​အခုမွ​ေတြ႔ဖူးတာ..."
"ဒါ​ေပမဲ့..."
"အန္​တီသိတယ္​...သားကိုဘာလို႔လိမ္​လဲဆိုတာ...သူ႔ဘဝကိုသာ သားသိသြားရင္​ ထားခဲ့မွာ​ေၾကာက္​လို႔...ၿပီးေတာ့သားသူ႔ကို အခုလို လြတ္လြတ္လပ္​လပ္​မ​ေျပာဆိူ​ေတာ့မွာ​ေၾကာက္​​ေနတယ္​..အခုသားကို Yubinရဲ႕ဘဝကို အမွန္​တိုင္​း​ေျပာျပလိုက္​ၿပီး..သူ႔ကိုမမုန္​းပါနဲ႔..
သူအမွန္ေျပာလာတဲ့အထိ​ေစာင္​့ပါ....သူ႔ကို အရင္​တိုင္​ဆက္ဆံေပးပါ...အန္​တီတို႔အခုသူ​ေပ်ာ္​​ေနတာကို ၾကၫ့္​ၿပီး ဝမ္းသာတယ္​..အန္​တီအကူအညီ​ေတာင္​းပါတယ္​.."
"ဟုတ္​...စိတ္​ခ်ပါ..အန္​တီ..ကြၽန္​​ေတာ္​ဦးကို မမုန္​းပါဘူး...အမွန္​တိုင္​း ဝန္​ခံတဲ့အထိ စိတ္႐ွည္လက္႐ွည္​​ေစာင္​့မွာပါ..."
"​ေက်းဇူးပါကြယ္​..."
သူတို႔စကား​ေျပာလို႔အၿပီးမွာ Yubinတို႔ျပန္​​ေရာက္​လာသည္​။ Yubinက ျပံဳးရယ္​စြာ
"Fanxing...ဘာ​ေတြ​ေျပာ​ေနၾကတာလဲ..အိမ္​ျပန္​ရ​ေအာင္​..​ဗိုက္​ဆာတယ္​..."
"ဟမ္​...အခုဘဲစားၿပီးတယ္​...မဝ​ေသးဘူးလား.."
"အ​ေဖနဲ႔ လမ္​း​ေလ်ွာက္​ထြက္​လိုက္​တာ..ဗိုက္ဟာသြားၿပီး..ဟဲဟဲ..ျပန္​ရ​ေအာင္​...မျပန္ခင္​ ​ေစ်းဝယ္​ထြက္​ရ​ေအာင္​....အိမ္​မွာဝယ္​ထားတဲ့ ဟင္​းသီးဟင္​းရြက္​​ေတြလည္​း ကုန္​​ေနၿပီးဟာ...အ​ေဖတို႔ မုန္​႔ဖိုး​ေပးထားတယ္​...အိမ္​မွာ ​ေရခဲသတၱာလည္​း မ႐ွိ​ေတာ့ဝယ္​ရမယ္​...ျမန္ျမန္လာ..အ​ေမ..
အ​ေဖ..ကြၽန္​​ေတာ္​တို႔သြား​ေတာ့မယ္​​ေနာ္​..."
"အင္​းအင္​း..​ေကာင္​း​ေကာင္​းသြား..."
Yubinတို႔ထြက္​သြားၿပီးဆိုင္​၌ က်န္​ခဲ့​ေသာ ​ေဖႀကီးနဲ႔ေမႀကီးလည္​း အျပင္​သို႔ထြက္​လာရင္​း
"​ေမႀကီး...fanxingကို​ေျပာျပၿပီးၿပီးလား..."
"အင္​း...စိတ္​ဆိုးသြားမယ္​လို႔ ခန္​႔မွန္​းထား​ေပးမဲ့ နားလည္​​ေပးပါတယ္​..ဒီ​ေကာင္​​ေလးသာ ကေလးေမြးႏိုင္​ရင္​ အ​ေဖလည္​းလက္​ခံမွာပါ.."
"ဟုတ္​သား..အဓိကက မ်ိဳးဆက္​ပ်က္​သြားမွာ စိုးရိမ္​​ေနတာဘဲ..."
"ဒီ​ေခတ္​မွာ ​ေယာက္​်ား​ေလး​ေတြလည္​း ကိုယ္ဝန္းေဆာင္​ႏိုင္​တာဘဲ​ေနာ့..."
ႏွစ္​​ေယာက္​သား fanxing​ေလးကို ကေလးေမြးခိုင္းဖို္​ စဥ္​း
စားၾက​ေလသည္​။
Unicode
သုတ်​လို့မပြီးနိုင်​သော Yubinအား​ဖေကြီးက
"Yubin..​တော်​လောက်​ပြီး..အဲ့​လောက်​သုတ်​နေတာ..​ကောင်​လေးကိုလည်း ပြန်​ကြည့်​ပါအုံး.."
"အမ်​...."
Yubinသည်​fanxingကို ကြည့်​လိုက်​ရာ ခရမ်းချဉ်​သီးကဲ့သိုနီရဲ​နေသည်​ကို​တွေ့​လေရာ
"ချစ်​စရာ​လေး..."
စိတ်​ထဲ၌​တွေး​နေသည်​။Yubinက
"အဟမ်း...​ခြောက်​သွားပြီး...အ​မေတို့စားစရာမှာ ပြီးသွားပြီးလား..."
"မင်းတို့မလာခင်​က မှာထားတယ်​...သမက်​လေး..မ
ကြိုက်​တဲ့အစားအစာရှိလား..."
"မ..မရှိ..ပါဘူး...ဒါနဲ့​လေ..ကျွန်​တော့နာမည်​က fanxingပါ..."
"သိပါတယ်​.."
"သ..သမက်​လေး...လို့မ​ခေါ်ပါနဲ့လား...ကျွန်​တော့..ဦးရဲ့ညီမနဲ့ မယူချင်​ပါဘူး..."
"ဟမ်​...Yubinမှာ ညီမမရှိပါဘူး...
အစ်မဘဲရှိတာ..အစ်​မဖြစ်​သူလည်း..
အိမ်ထောင်ကျသွားပြီး​လေ..."
"​သမက်​လေး..လို့​ခေါ်​နေလို့ပါ.."
"​အော်​..Yubinရဲ့​ယောက်ျား​ဖြစ်​လာမဲ့သူဘဲကို..."
"​ဗျာ....မ..မဟုတ်​...ဘူး..အထင်​လွဲ​နေပြီး...
ကျွန်တော်​နဲ့ဦးက..ဘာ..မှမ..ပက်​သက်​ပါဘူး ..အိမ်ငှါးတစ်ယောက်​ပါဘဲ..."
ထိုစကားကြားရ​သောအခါ Yubinသည်
အနည်းငယ်​ဝမ်းနည်းသွား​လေသည်​။ Yubinက
"အ​မေကလည်း..​တော်​ပါ​တော့...
ထမင်းလာစားတာ..စာ​မေးပွဲစစ်​နေသလိုဘဲ..."
"​အေး..​အေးပါ...​အော်​..စားစရာ​တွေလာပြီး...fanxing
​လေးစား​နော်​..."
"ဟုတ်​...ဟုတ်​ကဲ့..."
ထမင်းစားပြီး​နောက်​တွင်​ဖေကြီးက Yubinကို အပြင်​သို့​ခေါ်ထုတ်​သွားပြီး​မေကြီးနဲ့Fanxingတို့နှစ်​ယောက်ျားသားအထဲတွင်​ကျန်​ခဲ့သည်​။​မေကြီးက
"Fanxing..သား..Yibinရဲ့ဘဝကို ဘယ်​လိုသိထားလဲ.."
"ဦးက ကုမ္ပဏီ တစ်​ခုကလက်​ထောက်​..အရင်​အိမ်​က စာချုပ်​သက်​တမ်းပြည့်​သွားလို့ ကျွန်​တော့ဆီ
မထင်မှတ်ဘဲ​ရောက်​လာပြီး အိမ်​ငှါးဖြစ်​သွားတာ...ပြီး​တော့..အန်တီကိုအ​မေအရင်းမဟုတ်​ဘူးလဲ​ပြောတယ်​...ကျွန်​တော်​သိပါတယ်​..အန်​တီက ဘယ်​သူဆိုတာ.."
"Fanxing..အန်​တီ​မေးပါရ​စေ...အန်​တီ​ယောက်ျားနဲ့ Yubinက ရုပ်​ချင်းမတူကြဘူးလား..."
"တူတယ်​ဗျ...ကျွန်​တော်​တောင်​အံ့သြနေတာ..ဘယ်​လို့ဖြစ်​ပြီး..."
"Fanxing အန်​တီသားကို အကူအညီတစ်​ခု​လောက်​တောင်းချင်​တယ်​..."
"ဟုတ်​...."
"Yubinက အမှန်​တော့ အန်​တီ့သားအရင်းပါ.."
"​ဗျာ..ဒါဆို...သူ...ကျွန်​တော့ကို..."
"အန်​တီ​ပြောတာအရင်​နား​ထောင်​...Yubinက ငယ်ငယ်​ကတည်းက အန်​တီတို့အတူမ​နေရဘူး..
နိုင်ငံရပ်ခြားမှာရှိတဲ့သူ့အဖိုးက​ခေါ်ထားတာ..အဖိုးက သူ့ကို​သွေးအေးတဲ့စီးပွား​ရေးသမားဖြ်း​လာ​အောင်​သင်​ပေးခဲ့တယ်​..အဲ့လိုသင်​ပေးခဲ့လို့..သူ့မှာအပြုံးလည်း မရှိဘူး...ခံစားချက်​လည်းမရှိဘူး...အရွယ်​ရောက်​လာ​တော့ အိမ်​ထောင်​ချဖို​လုပ်​ပေး​တော့လည်း လှည့်​တောင်​မကြည့်​ဘဲ အလုပ်ကိုသာ ဖိလုပ်​နေခဲ့တာ...တစ်​ခါတစ်​လေ..၂ရက်​လောက်​ထမင်းမစားဘဲ​ကော်​ဖီကိုဘဲ​သောက်​ပြ်ီး အလုပ်​လုပ်​နေတာ..အခု​တော့ သူ့ဘဝထဲသားဝင်​လာခဲ့​တော့ သူ့မှာအပြုံးရောခံစားချက်​ရော..ရှိလာတယ်​...အန်တီတို့သူနဲ့​နေတဲ့တစ်​လျှောက်​သူဒီလို​ပျော်​တာ​အခုမှ​တွေ့ဖူးတာ..."
"ဒါ​ပေမဲ့..."
"အန်​တီသိတယ်​...သားကိုဘာလို့လိမ်​လဲဆိုတာ...သူ့ဘဝကိုသာ သားသိသွားရင်​ထားခဲ့မှာ​ကြောက်​လို့...ပြီးတော့သားသူ့ကို အခုလို လွတ်လွတ်လပ်​လပ်​မ​ပြောဆိူ​တော့မှာ​ကြောက်​နေတယ်​..အခုသားကို Yubinရဲ့ဘဝကို အမှန်​တိုင်း​ပြောပြလိုက်​ပြီး..သူ့ကိုမမုန်းပါနဲ့..
သူအမှန်ပြောလာတဲ့အထိ​စောင့်​ပါ....သူ့ကို အရင်​တိုင်​ဆက်ဆံပေးပါ...အန်​တီတို့အခုသူ​ပျော်​နေတာကို ကြည့်​ပြီး ဝမ်းသာတယ်​..အန်​တီအကူအညီ​တောင်းပါတယ်​.."
"ဟုတ်​...စိတ်​ချပါ..အန်​တီ..ကျွန်​တော်​ဦးကို မမုန်းပါဘူး...အမှန်​တိုင်း ဝန်​ခံတဲ့အထိ စိတ်ရှည်လက်ရှည်​စောင့်​မှာပါ..."
"​ကျေးဇူးပါကွယ်​..."
သူတို့စကား​ပြောလို့အပြီးမှာ Yubinတို့ပြန်​ရောက်​လာသည်​။ Yubinက ပြုံးရယ်​စွာ
"Fanxing...ဘာ​တွေ​ပြော​နေကြတာလဲ..အိမ်​ပြန်​ရ​အောင်​..​ဗိုက်​ဆာတယ်​..."
"ဟမ်​...အခုဘဲစားပြီးတယ်​...မဝ​သေးဘူးလား.."
"အ​ဖေနဲ့ လမ်း​လျှောက်​ထွက်​လိုက်​တာ..ဗိုက်ဟာသွားပြီး..ဟဲဟဲ..ပြန်​ရ​အောင်​...မပြန်ခင်​ဈေးဝယ်​ထွက်​ရ​အောင်​....အိမ်​မှာဝယ်​ထားတဲ့ ဟင်းသီးဟင်းရွက်​တွေလည်း ကုန်​နေပြီးဟာ...အ​ဖေတို့ မုန့်​ဖိုး​ပေးထားတယ်​...အိမ်​မှာ​ရေခဲသတ္တာလည်း မရှိ​တော့ဝယ်​ရမယ်​...မြန်မြန်လာ..အ​မေ..
အ​ဖေ..ကျွန်​တော်​တို့သွား​တော့မယ်​နော်​..."
"အင်းအင်း..​ကောင်း​ကောင်းသွား..."
Yubinတို့ထွက်​သွားပြီးဆိုင်​၌ ကျန်​ခဲ့​သော​ဖေကြီးနဲ့မေကြီးလည်း အပြင်​သို့ထွက်​လာရင်း
"​မေကြီး...fanxingကို​ပြောပြပြီးပြီးလား..."
"အင်း...စိတ်​ဆိုးသွားမယ်​လို့ ခန့်​မှန်းထား​ပေးမဲ့ နားလည်​ပေးပါတယ်​..ဒီ​ကောင်​လေးသာ ကလေးမွေးနိုင်​ရင်​အ​ဖေလည်းလက်​ခံမှာပါ.."
"ဟုတ်​သား..အဓိကက မျိုးဆက်​ပျက်​သွားမှာ စိုးရိမ်​နေတာဘဲ..."
"ဒီ​ခေတ်​မှာ​ယောက်ျား​လေး​တွေလည်း ကိုယ်ဝန်းဆောင်​နိုင်​တာဘဲ​နော့..."
နှစ်​ယောက်​သား fanxing​လေးကို ကလေးမွေးခိုင်းဖို​စဉ်း
စားကြ​လေသည်​။
kyelsinthawdar