သုတ္လို႔မၿပီးႏိုင္ေသာ Yubinအား ေဖႀကီးက
"Yubin..ေတာ္ေလာက္ၿပီး..အဲ့ေလာက္သုတ္ေနတာ..ေကာင္ေလးကိုလည္း ျပန္ၾကည့္ပါအံုး.."
"အမ္...."
Yubinသည္ fanxingကို ၾကည့္လိုက္ရာ ခရမ္းခ်ဥ္သီးကဲ့သိုုနီရဲေနသည္ကိုေတြ႔ေလရာ
"ခ်စ္စရာေလး..."
စိတ္ထဲ၌ေတြးေနသည္။Yubinက
"အဟမ္း...ေျခာက္သြားၿပီး...အေမတို႔စားစရာမွာ ၿပီးသြားၿပီးလား..."
"မင္းတို႔မလာခင္က မွာထားတယ္...သမက္ေလး..မ
ႀကိဳက္တဲ့အစားအစာ႐ွိလား..."
"မ..မ႐ွိ..ပါဘူး...ဒါနဲ႔ေလ..ကြၽန္ေတာ့နာမည္က fanxingပါ..."
"သိပါတယ္.."
"သ..သမက္ေလး...လို႔မေခၚပါနဲ႔လား...ကြၽန္ေတာ့..ဦးရဲ႕ညီမနဲ႔ မယူခ်င္ပါဘူး..."
"ဟမ္...Yubinမွာ ညီမမ႐ွိပါဘူး...
အစ္မဘဲ႐ွိတာ..အစ္မျဖစ္သူလည္း..
အိမ္ေထာင္က်သြားၿပီးေလ..."
"သမက္ေလး..လို႔ေခၚေနလို႔ပါ.."
"ေအာ္..Yubinရဲ႕ ေယာက္်ားျဖစ္လာမဲ့သူဘဲကို..."
"ဗ်ာ....မ..မဟုတ္...ဘူး..အထင္လြဲေနၿပီး...
ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ဦးက..ဘာ..မွမ..ပက္သက္ပါဘူး ..အိမ္ငွါးတစ္ေယာက္ပါဘဲ..."
ထိုစကားၾကားရေသာအခါ Yubinသည္
အနည္းငယ္ ဝမ္းနည္းသြားေလသည္။ Yubinက
"အေမကလည္း..ေတာ္ပါေတာ့...
ထမင္းလာစားတာ..စာေမးပြဲစစ္ေနသလိုဘဲ..."
"ေအး..ေအးပါ...ေအာ္..စားစရာေတြလာၿပီး...fanxing
ေလးစားေနာ္..."
"ဟုတ္ ...ဟုတ္ကဲ့..."
ထမင္းစားၿပီးေနာက္တြင္ ေဖႀကီးက Yubinကို အျပင္သို႔ေခၚထုတ္သြားၿပီး ေမႀကီးနဲ႔Fanxingတို႔ႏွစ္ေယာက္်ားသားအထဲတြင္က်န္ခဲ့သည္။ ေမႀကီးက
"Fanxing..သား..Yibinရဲ႕ဘဝကို ဘယ္လိုသိထားလဲ.."
"ဦးက ကုမၸဏီ တစ္ခုကလက္ေထာက္..အရင္အိမ္က စာခ်ဳပ္သက္တမ္းျပည့္သြားလို႔ ကြၽန္ေတာ့ဆီ
မထင္မွတ္ဘဲေရာက္လာၿပီး အိမ္ငွါးျဖစ္သြားတာ...ႁပီးေတာ့..အန္တီကိုအေမအရင္းမဟုတ္ဘူးလဲေျပာတယ္...ကြၽန္ေတာ္သိပါတယ္..အန္တီက ဘယ္သူဆိုတာ.."
"Fanxing..အန္တီေမးပါရေစ...အန္တီေယာက္်ားနဲ႔ Yubinက ႐ုပ္ခ်င္းမတူၾကဘူးလား..."
"တူတယ္ဗ်...ကြၽန္ေတာ္ေတာင္ အံ့ၾသေနတာ..ဘယ္လို႔ျဖစ္ၿပီး..."
"Fanxing အန္တီသားကို အကူအညီတစ္ခုေလာက္ေတာင္းခ်င္တယ္..."
"ဟုတ္...."
"Yubinက အမွန္ေတာ့ အန္တီ့သားအရင္းပါ.."
"ဗ်ာ..ဒါဆို...သူ...ကြၽန္ေတာ့ကို..."
"အန္တီေျပာတာအရင္နားေထာင္...Yubinက ငယ္ငယ္ကတည္းက အန္တီတို႔အတူမေနရဘူး..
ႏိုင္ငံရပ္ျခားမွာ႐ွိတဲ့သူ႔အဖိုးက ေခၚထားတာ..အဖိုးက သူ႔ကိုေသြးေအးတဲ့စီးပြားေရးသမားျဖး္လာေအာင္ သင္ေပးခဲ့တယ္..အဲ့လိုသင္ေပးခဲ့လို႔..သူ႔မွာအႁပံဳးလည္း မ႐ွိဘူး...ခံစားခ်က္လည္းမ႐ွိဘူး...အရြယ္ေရာက္လာေတာ့ အိမ္ေထာင္ခ်ဖို္လုပ္ေပးေတာ့လည္း လွည့္ေတာင္မၾကည့္ဘဲ အလုပ္ကိုသာ ဖိလုပ္ေနခဲ့တာ...တစ္ခါတစ္ေလ..၂ရက္ေလာက္ထမင္းမစားဘဲ ေကာ္ဖီကိုဘဲေသာက္ျပ္ီး အလုပ္လုပ္ေနတာ..အခုေတာ့ သူ႔ဘဝထဲသားဝင္လာခဲ့ေတာ့ သူ႔မွာအျပံဳးေရာခံစားခ်က္ေရာ..႐ွိလာတယ္...အန္တီတို႔သူနဲ႔ေနတဲ့တစ္ေလ်ွာက္သူဒီလိုေပ်ာ္တာ အခုမွေတြ႔ဖူးတာ..."
"ဒါေပမဲ့..."
"အန္တီသိတယ္...သားကိုဘာလို႔လိမ္လဲဆိုတာ...သူ႔ဘဝကိုသာ သားသိသြားရင္ ထားခဲ့မွာေၾကာက္လို႔...ၿပီးေတာ့သားသူ႔ကို အခုလို လြတ္လြတ္လပ္လပ္မေျပာဆိူေတာ့မွာေၾကာက္ေနတယ္..အခုသားကို Yubinရဲ႕ဘဝကို အမွန္တိုင္းေျပာျပလိုက္ၿပီး..သူ႔ကိုမမုန္းပါနဲ႔..
သူအမွန္ေျပာလာတဲ့အထိေစာင့္ပါ....သူ႔ကို အရင္တိုင္ဆက္ဆံေပးပါ...အန္တီတို႔အခုသူေပ်ာ္ေနတာကို ၾကၫ့္ၿပီး ဝမ္းသာတယ္..အန္တီအကူအညီေတာင္းပါတယ္.."
"ဟုတ္...စိတ္ခ်ပါ..အန္တီ..ကြၽန္ေတာ္ဦးကို မမုန္းပါဘူး...အမွန္တိုင္း ဝန္ခံတဲ့အထိ စိတ္႐ွည္လက္႐ွည္ေစာင့္မွာပါ..."
"ေက်းဇူးပါကြယ္..."
သူတို႔စကားေျပာလို႔အၿပီးမွာ Yubinတို႔ျပန္ေရာက္လာသည္။ Yubinက ျပံဳးရယ္စြာ
"Fanxing...ဘာေတြေျပာေနၾကတာလဲ..အိမ္ျပန္ရေအာင္..ဗိုက္ဆာတယ္..."
"ဟမ္...အခုဘဲစားၿပီးတယ္...မဝေသးဘူးလား.."
"အေဖနဲ႔ လမ္းေလ်ွာက္ထြက္လိုက္တာ..ဗိုက္ဟာသြားၿပီး..ဟဲဟဲ..ျပန္ရေအာင္...မျပန္ခင္ ေစ်းဝယ္ထြက္ရေအာင္....အိမ္မွာဝယ္ထားတဲ့ ဟင္းသီးဟင္းရြက္ေတြလည္း ကုန္ေနၿပီးဟာ...အေဖတို႔ မုန္႔ဖိုးေပးထားတယ္...အိမ္မွာ ေရခဲသတၱာလည္း မ႐ွိေတာ့ဝယ္ရမယ္...ျမန္ျမန္လာ..အေမ..
အေဖ..ကြၽန္ေတာ္တို႔သြားေတာ့မယ္ေနာ္..."
"အင္းအင္း..ေကာင္းေကာင္းသြား..."
Yubinတို႔ထြက္သြားၿပီးဆိုင္၌ က်န္ခဲ့ေသာ ေဖႀကီးနဲ႔ေမႀကီးလည္း အျပင္သို႔ထြက္လာရင္း
"ေမႀကီး...fanxingကိုေျပာျပၿပီးၿပီးလား..."
"အင္း...စိတ္ဆိုးသြားမယ္လို႔ ခန္႔မွန္းထားေပးမဲ့ နားလည္ေပးပါတယ္..ဒီေကာင္ေလးသာ ကေလးေမြးႏိုင္ရင္ အေဖလည္းလက္ခံမွာပါ.."
"ဟုတ္သား..အဓိကက မ်ိဳးဆက္ပ်က္သြားမွာ စိုးရိမ္ေနတာဘဲ..."
"ဒီေခတ္မွာ ေယာက္်ားေလးေတြလည္း ကိုယ္ဝန္းေဆာင္ႏိုင္တာဘဲေနာ့..."
ႏွစ္ေယာက္သား fanxingေလးကို ကေလးေမြးခိုင္းဖို္ စဥ္း
စားၾကေလသည္။
Unicode
သုတ်လို့မပြီးနိုင်သော Yubinအားဖေကြီးက
"Yubin..တော်လောက်ပြီး..အဲ့လောက်သုတ်နေတာ..ကောင်လေးကိုလည်း ပြန်ကြည့်ပါအုံး.."
"အမ်...."
Yubinသည်fanxingကို ကြည့်လိုက်ရာ ခရမ်းချဉ်သီးကဲ့သိုနီရဲနေသည်ကိုတွေ့လေရာ
"ချစ်စရာလေး..."
စိတ်ထဲ၌တွေးနေသည်။Yubinက
"အဟမ်း...ခြောက်သွားပြီး...အမေတို့စားစရာမှာ ပြီးသွားပြီးလား..."
"မင်းတို့မလာခင်က မှာထားတယ်...သမက်လေး..မ
ကြိုက်တဲ့အစားအစာရှိလား..."
"မ..မရှိ..ပါဘူး...ဒါနဲ့လေ..ကျွန်တော့နာမည်က fanxingပါ..."
"သိပါတယ်.."
"သ..သမက်လေး...လို့မခေါ်ပါနဲ့လား...ကျွန်တော့..ဦးရဲ့ညီမနဲ့ မယူချင်ပါဘူး..."
"ဟမ်...Yubinမှာ ညီမမရှိပါဘူး...
အစ်မဘဲရှိတာ..အစ်မဖြစ်သူလည်း..
အိမ်ထောင်ကျသွားပြီးလေ..."
"သမက်လေး..လို့ခေါ်နေလို့ပါ.."
"အော်..Yubinရဲ့ယောက်ျားဖြစ်လာမဲ့သူဘဲကို..."
"ဗျာ....မ..မဟုတ်...ဘူး..အထင်လွဲနေပြီး...
ကျွန်တော်နဲ့ဦးက..ဘာ..မှမ..ပက်သက်ပါဘူး ..အိမ်ငှါးတစ်ယောက်ပါဘဲ..."
ထိုစကားကြားရသောအခါ Yubinသည်
အနည်းငယ်ဝမ်းနည်းသွားလေသည်။ Yubinက
"အမေကလည်း..တော်ပါတော့...
ထမင်းလာစားတာ..စာမေးပွဲစစ်နေသလိုဘဲ..."
"အေး..အေးပါ...အော်..စားစရာတွေလာပြီး...fanxing
လေးစားနော်..."
"ဟုတ်...ဟုတ်ကဲ့..."
ထမင်းစားပြီးနောက်တွင်ဖေကြီးက Yubinကို အပြင်သို့ခေါ်ထုတ်သွားပြီးမေကြီးနဲ့Fanxingတို့နှစ်ယောက်ျားသားအထဲတွင်ကျန်ခဲ့သည်။မေကြီးက
"Fanxing..သား..Yibinရဲ့ဘဝကို ဘယ်လိုသိထားလဲ.."
"ဦးက ကုမ္ပဏီ တစ်ခုကလက်ထောက်..အရင်အိမ်က စာချုပ်သက်တမ်းပြည့်သွားလို့ ကျွန်တော့ဆီ
မထင်မှတ်ဘဲရောက်လာပြီး အိမ်ငှါးဖြစ်သွားတာ...ပြီးတော့..အန်တီကိုအမေအရင်းမဟုတ်ဘူးလဲပြောတယ်...ကျွန်တော်သိပါတယ်..အန်တီက ဘယ်သူဆိုတာ.."
"Fanxing..အန်တီမေးပါရစေ...အန်တီယောက်ျားနဲ့ Yubinက ရုပ်ချင်းမတူကြဘူးလား..."
"တူတယ်ဗျ...ကျွန်တော်တောင်အံ့သြနေတာ..ဘယ်လို့ဖြစ်ပြီး..."
"Fanxing အန်တီသားကို အကူအညီတစ်ခုလောက်တောင်းချင်တယ်..."
"ဟုတ်...."
"Yubinက အမှန်တော့ အန်တီ့သားအရင်းပါ.."
"ဗျာ..ဒါဆို...သူ...ကျွန်တော့ကို..."
"အန်တီပြောတာအရင်နားထောင်...Yubinက ငယ်ငယ်ကတည်းက အန်တီတို့အတူမနေရဘူး..
နိုင်ငံရပ်ခြားမှာရှိတဲ့သူ့အဖိုးကခေါ်ထားတာ..အဖိုးက သူ့ကိုသွေးအေးတဲ့စီးပွားရေးသမားဖြ်းလာအောင်သင်ပေးခဲ့တယ်..အဲ့လိုသင်ပေးခဲ့လို့..သူ့မှာအပြုံးလည်း မရှိဘူး...ခံစားချက်လည်းမရှိဘူး...အရွယ်ရောက်လာတော့ အိမ်ထောင်ချဖိုလုပ်ပေးတော့လည်း လှည့်တောင်မကြည့်ဘဲ အလုပ်ကိုသာ ဖိလုပ်နေခဲ့တာ...တစ်ခါတစ်လေ..၂ရက်လောက်ထမင်းမစားဘဲကော်ဖီကိုဘဲသောက်ပြ်ီး အလုပ်လုပ်နေတာ..အခုတော့ သူ့ဘဝထဲသားဝင်လာခဲ့တော့ သူ့မှာအပြုံးရောခံစားချက်ရော..ရှိလာတယ်...အန်တီတို့သူနဲ့နေတဲ့တစ်လျှောက်သူဒီလိုပျော်တာအခုမှတွေ့ဖူးတာ..."
"ဒါပေမဲ့..."
"အန်တီသိတယ်...သားကိုဘာလို့လိမ်လဲဆိုတာ...သူ့ဘဝကိုသာ သားသိသွားရင်ထားခဲ့မှာကြောက်လို့...ပြီးတော့သားသူ့ကို အခုလို လွတ်လွတ်လပ်လပ်မပြောဆိူတော့မှာကြောက်နေတယ်..အခုသားကို Yubinရဲ့ဘဝကို အမှန်တိုင်းပြောပြလိုက်ပြီး..သူ့ကိုမမုန်းပါနဲ့..
သူအမှန်ပြောလာတဲ့အထိစောင့်ပါ....သူ့ကို အရင်တိုင်ဆက်ဆံပေးပါ...အန်တီတို့အခုသူပျော်နေတာကို ကြည့်ပြီး ဝမ်းသာတယ်..အန်တီအကူအညီတောင်းပါတယ်.."
"ဟုတ်...စိတ်ချပါ..အန်တီ..ကျွန်တော်ဦးကို မမုန်းပါဘူး...အမှန်တိုင်း ဝန်ခံတဲ့အထိ စိတ်ရှည်လက်ရှည်စောင့်မှာပါ..."
"ကျေးဇူးပါကွယ်..."
သူတို့စကားပြောလို့အပြီးမှာ Yubinတို့ပြန်ရောက်လာသည်။ Yubinက ပြုံးရယ်စွာ
"Fanxing...ဘာတွေပြောနေကြတာလဲ..အိမ်ပြန်ရအောင်..ဗိုက်ဆာတယ်..."
"ဟမ်...အခုဘဲစားပြီးတယ်...မဝသေးဘူးလား.."
"အဖေနဲ့ လမ်းလျှောက်ထွက်လိုက်တာ..ဗိုက်ဟာသွားပြီး..ဟဲဟဲ..ပြန်ရအောင်...မပြန်ခင်ဈေးဝယ်ထွက်ရအောင်....အိမ်မှာဝယ်ထားတဲ့ ဟင်းသီးဟင်းရွက်တွေလည်း ကုန်နေပြီးဟာ...အဖေတို့ မုန့်ဖိုးပေးထားတယ်...အိမ်မှာရေခဲသတ္တာလည်း မရှိတော့ဝယ်ရမယ်...မြန်မြန်လာ..အမေ..
အဖေ..ကျွန်တော်တို့သွားတော့မယ်နော်..."
"အင်းအင်း..ကောင်းကောင်းသွား..."
Yubinတို့ထွက်သွားပြီးဆိုင်၌ ကျန်ခဲ့သောဖေကြီးနဲ့မေကြီးလည်း အပြင်သို့ထွက်လာရင်း
"မေကြီး...fanxingကိုပြောပြပြီးပြီးလား..."
"အင်း...စိတ်ဆိုးသွားမယ်လို့ ခန့်မှန်းထားပေးမဲ့ နားလည်ပေးပါတယ်..ဒီကောင်လေးသာ ကလေးမွေးနိုင်ရင်အဖေလည်းလက်ခံမှာပါ.."
"ဟုတ်သား..အဓိကက မျိုးဆက်ပျက်သွားမှာ စိုးရိမ်နေတာဘဲ..."
"ဒီခေတ်မှာယောက်ျားလေးတွေလည်း ကိုယ်ဝန်းဆောင်နိုင်တာဘဲနော့..."
နှစ်ယောက်သား fanxingလေးကို ကလေးမွေးခိုင်းဖိုစဉ်း
စားကြလေသည်။
kyelsinthawdar
YOU ARE READING
ခ်စ္ရတဲ့ဦး
RomanceCompany တစ္ခုရဲ႕သူေဌး Yubinနဲ႔ Bar တစ္ခုမွာ အခ်ိန္ပို္င္းလုပ္ေနတ႔ဲေက်ာင္းသားေလ Fanxingတို႔ရဲ႕ ေတြ႕ဆံုမႈ Yubinက Fanxingန႔ဲဆံုဖို႔ ဘယ္လိုေတြ႕ဖို႔ ႀကိဳးစားသလဲဆိုတာ.... ဦးန႔ဲကေလးၾကားက ဆက္ဆံေရးေလး ကိုပံုေဖာ္ထားတ့ဲ romanceဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္