Fanxingေမးလိုက္သည့္ေမးခြန္းေၾကာင့္ Yubinသည္ အနည္းငယ္ၿငိမ္သက္သြားၿပီးေနာက္ TVေ႐ွ႕႐ွိဆိုဖာေပၚတြင္ ထိုင္လိုက္ၿပီး
"ငါဘာလို႔မျပန္လဲဆိုေတာ့က ငါအိမ္ေပၚကေမာင္းခ်ခံရလို့္....."
"အမ္...ဘာေျပာတယ္..ဘယ္အိမ္ေပၚကေမာင္းခ်ခံထိတာလဲ..႐ွင္းစမ္းပါအံုး..
မဟုတ္မွလြဲေရာ..."
Fanxingသည္ စိတ္ထဲ၌ မိန္းမေနာက္ကြယ္မွာေဖာက္ျပန္လို႔ေမာင္းခ်ခံထ်တာလားမသိ..."
Fanxingကို ၾကည့္၍Yubinသည္
"ငါေျပာရဲတယ္..မင္းမဟုတ္တာေတြေတြးေနတယ္ဆိုတာ...ငါေျပာျပမယ္..ငါငွါးေနတဲ့အိမ္က သက္တမ္းျပည့္ၿပီးအိမ္လခေပးဖို႔ေမ့ေနတာနဲ႔..ေမာင္းခ်တာ..၃ရက္ေလးလြန္တာကို..."
"အဲ့ဒီကိစၥနဲ႔ပတ္သက္ျပ္ီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ့အိမ္မွာလာေနေနတယ္ေပါ့.."
"အတိအက္ဘဲ..."
Fanxingသည္ ေဒါသေငြ႔ေတြထြက္လာရာ ဆိုဖာေပၚတြင္ထားထားေသာ ေခါင္းအံုးကို ယူၿပီး Yubinအား ႐ိုက္ေလသည္။
"ခင္ဗ်ား..ဒီမွာေနေနရေအာင္..ဒီေနရာက မိုတယ္လား...
ဧည့္ရိပ္သာလား...အျပင္မွာ ခင္ဗ်ားဘာသာ အခန္းသြား႐ွာပါလား...ဘာလို႔ဒီမွာေနေနတာလဲ..."
Fanxingသည္ ေျပာရင္းနဲ႔ပင္ အဆက္မျပတ္႐ိုက္ေလရာYubinသည္ Fanxingကိုင္ထားေသာ ေခါင္းအံုးကို ဆြဲလုၿပီး သူ႔ထံသို႔ဆြဲခ်လိုက္သည္။ Yubinလည္း လဲ Fanxingလည္း သူ႔ရင္ခြင္ထဲေရာက္သြားခဲ့သည္။ fanxingသည္ခ်က္ခ်င္းျပန္ထရန္လုပ္ေသာ္လည္း Yubin သည္ fanxing၏ခါးကို ဖိၿပီး ဖတ္ထားေလ၏။ fanxingသည္
"ဒီမွာ..ခင္ဗ်ားၾကီး လႊတ္ေနာ္...အခုလႊတ္..."
"ခဏခဏ...ငါကိုေပးေျပာအံုး...ငါဒီမွာ အခန္းငွါးမယ္.."
"အယ္..."
Yubinကအခန္းငွါးမည္ေျပာေသာအခါfanxingသည္ Yubinရဲ႕ ရင္ခြင္ထဲမွာ ႐ုန္းေနသည္ကို ရပ္ၿပီး
"ဘာေျပာတယ္..."
"အခန္းငွါးမယ္လို႔.."
Fanxingသည္ ခဏမ်ွစဥ္းစားၿပီး
"သူ႔ကိုသာ အခန္းငွါးလိုက္ရင္ ဒီတိုက္ခန္းအတြက္ ဆရာ့ကိုလခေပးႏိုင္မယ္ဆိုရင္ ဆရာ့ကိုအားနာစရာမလိုေတာ့ဘူး...ဒါေပမဲ့သူဘာ
ေတြေတာင္းဆိုအံုးမွာလဲမသိ"
သူ႔တစ္ေယာက္ထဲ အေတြးေတြထဲလည္ပတ္ရင္း ႐ႈပ္ေနေလသည္။ Yubinသည္ Fanxing ၏ေ႐ွ႕သို႔ စာရြက္ခ်ေပးလိုက္ၿပီး
"ဒီစာခ်ဳပ္အရ ငါဒီမွာ ၁ႏွစ္ငွါးမယ္...လခကေတာ့ ၾကည့္လိုက္.."
Fanxingသည္ မသကၤာေသာမ်က္လံုးျဖင့္ စာခ်ဳပ္ကို ေျဖးေျဖးခ်င္းခ်င္းလွမ္းယူၿပီး ၾကည့္လိုက္သည္။
"အိုးခိုင္ေမာ့..သုညဘယ္ႏွလံုးေတာင္လဲ..."
Fanxingသည္ ပါးစပ္အေဟာင္းျဖစ္ေနၿပီး Yubinအား ျပန္ၾကည့္ၿပီး
"ဦး..ဦးကသူေဌးလက္ေထာက္ေရာ..ဟုတ္ရဲ႕လား.."
"ဘာ..ဘာဖစ္လို႔လဲ..."
"ဦး..ေပးတဲ့လခက အရမ္းမ်ားေနသလားလို႔ ၿပီးေတာ့လက္ေထာက္တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ဒီေလာက္ထိမ်ားတဲ့လခရတယ္ေပါ့ေလ..."
"ဟုတ္..ဟုတ္တာေပါ့ကြ...ၾကားထဲမွာ ေဘာနပ္စ္ေတြလည္းရေသးတယ္.."
"Aww..."
"ဒါနဲ႔ fanxingေရ...ငါေတာင္းဆိုစရာ႐ွိတယ္.."
"ဘာမ်ားလဲ..မဟုတ္တဲ္ဟာေတြ လာမေတာင္းနဲ႔ေနာ္.."
"ဘာရယ္မဟုတ္ပါဘူး..ငါအလုပ္မွာ စားဖို႔ထမင္းဘူးလုပ္ေပးေစခ်င္တယ္..."
"အဲ့တာေတာ့.ေသခ်ာတာေပါ့ဗ်..ကိုယ့္အိမ္ငွါးကို ဒီေလာက္ေတာ္လုပ္ေပးရမွာေပါ့.."
"ဒါဆို သေဘာတူၿပီးေနာ္.."
"အင္..သေဘာတူၿပီး...ဦးေနဖို႔အတြက္ အခန္း႐ွင္း ေပးမယ္...ဘယ္ေတာ့စေျပာင္းလာမွာလဲ.."
"ဒီေန႔ညေန..."
"အိုခီ..."
အခန္း႐ွင္းရန္ ထြက္သြားေသာ fanxingအား.
"Fanxing.."
"ေျပာ.."
"ငါဗိုက္ဆာတယ္..."
"မနက္က ခ်က္ထားတာ ႐ွိေသးတယ္ေလ.."
"ဟိုေလ..အဲ့ဒါ ေကာင္းလြန္းေတာ့ ကုန္သြားၿပီး..."
"ဗ်ာ..."
Yubin သည္ fanxingေလး ခ်က္ထားေသာ မနက္စာကိုအကုန္စားလိုက္ရာ
"ဦး..သိလား..ကြၽန္ေတာ္ခ်က္တဲ့ မနက္စာကေလ..ကြၽန္ေတာ္ႏွစ္နပ္စားလို႔ရတယ္ဗ်...ထားပါေတာ့ ျပန္ခ်က္ေပးမယ္...ခဏေတာ့ေစာင့္.."
"အင္း.."
Fanxing ႏွင့္ Yubinတို႔ႏွစ္ေယာက္သား တစ္ႏွစ္ဆိုတဲ့ အခ်ိန္ကို ဘယ္လိုျဖတ္သန္းၾကမွာပါလိမ့္ေနာ္...😁😁
Unicode
Fanxingမေးလိုက်သည့်မေးခွန်းကြောင့်Yubinသည်အနည်းငယ်ငြိမ်သက်သွားပြီးနောက်TVရှေ့ရှိဆိုဖာပေါ်တွင်ထိုင်လိုက်ပြီး
"ငါဘာလို့မပြန်လဲဆိုတော့က ငါအိမ်ပေါ်ကမောင်းချခံရလို့်....."
"အမ်...ဘာပြောတယ်..ဘယ်အိမ်ပေါ်ကမောင်းချခံထိတာလဲ..ရှင်းစမ်းပါအုံး..
မဟုတ်မှလွဲရော..."
Fanxingသည်စိတ်ထဲ၌ မိန်းမနောက်ကွယ်မှာဖောက်ပြန်လို့မောင်းချခံထျတာလားမသိ..."
Fanxingကို ကြည့်၍Yubinသည်
"ငါပြောရဲတယ်..မင်းမဟုတ်တာတွေတွေးနေတယ်ဆိုတာ...ငါပြောပြမယ်..ငါငှါးနေတဲ့အိမ်က သက်တမ်းပြည့်ပြီးအိမ်လခပေးဖို့မေ့နေတာနဲ့..မောင်းချတာ..၃ရက်လေးလွန်တာကို..."
"အဲ့ဒီကိစ္စနဲ့ပတ်သက်ပြ်ီးတော့ ကျွန်တော့အိမ်မှာလာနေနေတယ်ပေါ့.."
"အတိအက်ဘဲ..."
Fanxingသည်ဒေါသငွေ့တွေထွက်လာရာ ဆိုဖာပေါ်တွင်ထားထားသောခေါင်းအုံးကို ယူပြီး Yubinအား ရိုက်လေသည်။
"ခင်ဗျား..ဒီမှာနေနေရအောင်..ဒီနေရာက မိုတယ်လား...
ဧည့်ရိပ်သာလား...အပြင်မှာ ခင်ဗျားဘာသာ အခန်းသွားရှာပါလား...ဘာလို့ဒီမှာနေနေတာလဲ..."
Fanxingသည်ပြောရင်းနဲ့ပင်အဆက်မပြတ်ရိုက်လေရာYubinသည်Fanxingကိုင်ထားသောခေါင်းအုံးကို ဆွဲလုပြီး သူ့ထံသို့ဆွဲချလိုက်သည်။ Yubinလည်း လဲ Fanxingလည်း သူ့ရင်ခွင်ထဲရောက်သွားခဲ့သည်။ fanxingသည်ချက်ချင်းပြန်ထရန်လုပ်သော်လည်း Yubin သည်fanxing၏ခါးကို ဖိပြီး ဖတ်ထားလေ၏။ fanxingသည်
"ဒီမှာ..ခင်ဗျားကြီး လွှတ်နော်...အခုလွှတ်..."
"ခဏခဏ...ငါကိုပေးပြောအုံး...ငါဒီမှာ အခန်းငှါးမယ်.."
"အယ်..."
Yubinကအခန်းငှါးမည်ပြောသောအခါfanxingသည်Yubinရဲ့ ရင်ခွင်ထဲမှာ ရုန်းနေသည်ကို ရပ်ပြီး
"ဘာပြောတယ်..."
"အခန်းငှါးမယ်လို့.."
Fanxingသည်ခဏမျှစဉ်းစားပြီး
"သူ့ကိုသာ အခန်းငှါးလိုက်ရင်ဒီတိုက်ခန်းအတွက်ဆရာ့ကိုလခပေးနိုင်မယ်ဆိုရင်ဆရာ့ကိုအားနာစရာမလိုတော့ဘူး...ဒါပေမဲ့သူဘာ
တွေတောင်းဆိုအုံးမှာလဲမသိ"
သူ့တစ်ယောက်ထဲ အတွေးတွေထဲလည်ပတ်ရင်း ရှုပ်နေလေသည်။ Yubinသည်Fanxing ၏ရှေ့သို့ စာရွက်ချပေးလိုက်ပြီး
"ဒီစာချုပ်အရ ငါဒီမှာ ၁နှစ်ငှါးမယ်...လခကတော့ ကြည့်လိုက်.."
Fanxingသည်မသင်္ကာသောမျက်လုံးဖြင့်စာချုပ်ကိုဖြေးဖြေးချင်းချင်းလှမ်းယူပြီး ကြည့်လိုက်သည်။
"အိုးခိုင်မော့..သုညဘယ်နှလုံးတောင်လဲ..."
Fanxingသည်ပါးစပ်အဟောင်းဖြစ်နေပြီး Yubinအား ပြန်ကြည့်ပြီး
"ဦး..ဦးကသူဌေးလက်ထောက်ရော..ဟုတ်ရဲ့လား.."
"ဘာ..ဘာဖစ်လို့လဲ..."
"ဦး..ပေးတဲ့လခက အရမ်းများနေသလားလို့ ပြီးတော့လက်ထောက်တစ်ယောက်အနေနဲ့ ဒီလောက်ထိများတဲ့လခရတယ်ပေါ့လေ..."
"ဟုတ်..ဟုတ်တာပေါ့ကွ...ကြားထဲမှာဘောနပ်စ်တွေလည်းရသေးတယ်.."
"Aww..."
"ဒါနဲ့ fanxingရေ...ငါတောင်းဆိုစရာရှိတယ်.."
"ဘာများလဲ..မဟုတ်တဲ်ဟာတွေ လာမတောင်းနဲ့နော်.."
"ဘာရယ်မဟုတ်ပါဘူး..ငါအလုပ်မှာ စားဖို့ထမင်းဘူးလုပ်ပေးစေချင်တယ်..."
"အဲ့တာတော့.သေချာတာပေါ့ဗျ..ကိုယ့်အိမ်ငှါးကို ဒီလောက်တော်လုပ်ပေးရမှာပေါ့.."
"ဒါဆို သဘောတူပြီးနော်.."
"အင်..သဘောတူပြီး...ဦးနေဖို့အတွက်အခန်းရှင်း ပေးမယ်...ဘယ်တော့စပြောင်းလာမှာလဲ.."
"ဒီနေ့ညနေ..."
"အိုခီ..."
အခန်းရှင်းရန်ထွက်သွားသော fanxingအား.
"Fanxing.."
"ပြော.."
"ငါဗိုက်ဆာတယ်..."
"မနက်က ချက်ထားတာ ရှိသေးတယ်လေ.."
"ဟိုလေ..အဲ့ဒါကောင်းလွန်းတော့ ကုန်သွားပြီး..."
"ဗျာ..."
Yubin သည်fanxingလေး ချက်ထားသော မနက်စာကိုအကုန်စားလိုက်ရာ
"ဦး..သိလား..ကျွန်တော်ချက်တဲ့ မနက်စာကလေ..ကျွန်တော်နှစ်နပ်စားလို့ရတယ်ဗျ...ထားပါတော့ ပြန်ချက်ပေးမယ်...ခဏတော့စောင့်.."
"အင်း.."
Fanxing နှင့်Yubinတို့နှစ်ယောက်သား တစ်နှစ်ဆိုတဲ့ အချိန်ကို ဘယ်လိုဖြတ်သန်းကြမှာပါလိမ့်နော်...😁😁
kyelsinthawdar
VOCÊ ESTÁ LENDO
ခ်စ္ရတဲ့ဦး
RomanceCompany တစ္ခုရဲ႕သူေဌး Yubinနဲ႔ Bar တစ္ခုမွာ အခ်ိန္ပို္င္းလုပ္ေနတ႔ဲေက်ာင္းသားေလ Fanxingတို႔ရဲ႕ ေတြ႕ဆံုမႈ Yubinက Fanxingန႔ဲဆံုဖို႔ ဘယ္လိုေတြ႕ဖို႔ ႀကိဳးစားသလဲဆိုတာ.... ဦးန႔ဲကေလးၾကားက ဆက္ဆံေရးေလး ကိုပံုေဖာ္ထားတ့ဲ romanceဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္
