Fanxingသည္ ကုန္တိုက္သြားစဥ္ ကားေပၚ၌ Yubinအားခိုးခိုးၾကၫ့္ၿပီး သက္ျပင္းခ်ေနသည္။ Yubinက
"ကိုယ့္ကို ဘာေျပာစကာ႐ွိလို႔လဲ...ေျပာေလ.."
"ဦး...အန္တီတို႔က ဦးရဲ႕ေမြးစားမိဘေရာဟုတ္ရဲ႕လား.."
"ဟမ္....ဟိုဟို..."
"ထားလိုက္ပါေတာ့...မေမးသင့္တာေမးမိသြားတယ္.."
"ဟမ္..."
"ဘာမွမဟုတ္ပါဘူးလို႔...ကားကိုသာ တည့္တည့္ေမာင္း.."
Fanxingတို႔ႏွစ္ေယာက္သား ကုန္တိုက္သို႔ေရာက္ခဲ့သည္။Yubinသည္ တြန္းလွည္းကိုယူၿပီး fanxingနားကပ္သြားၿပီး
"Fanxing...အထဲဝင္..."
"ဟာ...လာေနာက္ေနတာလား...."
"ျမန္ျမန္ဝင္စမ္းပါ...အေမတို႔နဲ႔ေတြ႔ရလို႔ စိတ္လႈပ္႐ွားတာမေပ်ာက္ေသးဘူးမဟုတ္လား...မင္းက အထဲမွာထိုင္ၿပီးဝယ္ရမဲ့ဟာေတြ ၫႊန္ျပ..ကိုယ္ကတြန္းေပးမယ္.."
"ဒါေပမဲ့...."
"လာစမ္းပါ.."
Yubinသာ အတင္းျငင္းေနေသာ fanxingအား ေပြ႔ခ်ီကာတြန္းလွည္းထဲသို႔ထည့္ေပးလိုက္သည္။ fanxingလည္းဘာမွမေျပာေတာ့ဘဲ ထိုင္ေနလိုက္သၫ္။.Yubinသည္ ေက်နပ္ေနေသာ မ်က္ႏွာႏွင့္ တြန္းလွည္းကို တြန္းခဲ့သည္။
Yubinက
"ဘာခ်က္စားၾကမွာလဲ..."
"အင္း...hotpotစားၾကမလား..."
"ခ်က္တတ္လို႔လား..."
"အထင္ေသးတာလား..."
"မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ..."
Fanxingရဲ႕ မ်က္ေစာင္းတစ္ခ်က္ႏွင့္ၾကည့္လိုက္ရာ Yubinသည္ လက္ေျမႇာက္အ႐ွံုးေပးလိုက္သည္။ အသားေတြထည့္ထားေသာ အတန္းသို႔ေရာက္ေသာအခါ fanxingသည္ ပိတ္ထားေသာအဖံုးကို ေဘးေရြ႔ဖြင့္ၿပီးအသားလံုးတစ္ကပ္၊ ငံုးဥတစ္ကပ္၊ ယူလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္fanxingက
"အသီးအရြက္ထားတဲ့ေနရာ သြားရေအာင္...."
"ဟုတ္ၿပီး..သြားရေအာင္..."
Yubinသည္ အသီးအရြက္႐ွိရာ သို႔အားႏွင့္တြန္းသြားေလသည္။ Hotpotအတြက္ လိုအပ္သည္မ်ားကို ဝယ္ၿပီး မုန္႔ေစ်းတန္းကို ေရာက္သြားျပန္သည္။ တြန္းလွည္းထဲတြင္ထိုင္ေနေသာ fanxingကို တျခားသူမ်ားဝိုင္းၾကည့္ၾကရာFanxingတစ္ေယာက္႐ွက္႐ွက္နဲ႔
"ဦး..ကြၽန္ေတာ္ဆင္းေတာ့မယ္..သူမ်ားေတြ
ဝိုင္းၾကည့္ေနၿပီး..."
"ဘာ႐ွက္ေနတာလဲ..ကိုယ္တို္႔ကအတြဲမွမဟုတ္တာ..."
"ဦး...."
"မဟုတ္မွလြဲေ႐ာ...တြဲခ်င္တာလား..."
"ဦး...ေနာက္မေနနဲ႔..."
ႏွစ္ေယာက္သား စကားမ်ားေနသည္ကို ၾကည့္ေနၾကေသာသူမ်ားက
"ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့စံုတြဲေလးဘဲ...ukeေလးစိတ္ေတြဆိုးေနတာ..ဟဟ..."
"Semeေတာ့ ေက်နပ္ေနတယ္ထင္ပါရဲ႕...မ်က္ႏွာက ျပံဳးေနတာဘဲ..."
"ေကာင္ေလးေရ....ကိုကိုကို စိတ္မဆိုးနဲ႔ေတာ့..တို႔ေတြဝိုင္းမၾကည့္ေတာ့ဘူး...ဟားဟား..."
သူမ်ားေတြဝိုင္းေျပာၾကရာ fanxingသည္ ရမိရရာ ဆြဲၿပီး မ်က္ႏွာက္ုိ ကာထားသည္။ Yubinသည္ fanxing ကာထားေသာ အရာကို ၾကည့္ၿပီးရယ္ေနသည္။ fanxingက
"ဘာရီတာတုန္းဗ်.. ."
"ကိုယ္ကာထားတဲ့ ဟာကိုလည္းျပန္ၾကည့္အံုး..."
Fanxingသည္ ကားထားေသာအရာကို ျပန္ၾကည့္လိုက္မုန္ညႇင္းထုတ္ျဖစ္သည္။ fanxing သည္ ကိုင္ထားေသာမုန္ညႇင္းထုတ္ကို ခ်ထားကာ
"ျပန္မယ္...."
"ဟမ္..ျပန္ေတာ့မွာလား..."
"ျပန္...မယ္...."
Fanxingသည္ ႏွစ္လံုးတည္းေျပာၿပီးေနာက္ Yubinသည္ခ်က္ခ်င္းဘဲ ေငြ႐ွင္းေကာင္တာသို႔ ခ်ီတတ္ေလသည္။ေငြ႐ွင္းေကာင္တာသို႔ေရာက္ေသာအခါ fanxingသည္ျခင္းထဲမွထြက္လာၿပီး Yubinအား ေက်ာခိုင္းၿပီးေနေနေလသည္။ Yibinက အနားကပ္သြားၿပီး
"ဘာဖစ္တာလဲ..fanxing..."
"မေခၚနဲ႔..."
"ဘာျဖစ္ေနတာလဲ...ကိုယ့္ဘက္လွည့္ပါအံုး..."
Fanxingက မလွည့္သည္ႏွင့္ ေနရာေရြ႔ကာ သူ႔အေ႐ွ႕တြင္ဝင္ရပ္လိုက္သည္။ ခရမ္းခ်ဥ္သီးကဲ့သို႔ နီရဲေနေသာ မ်က္ႏွာကို ေတြ႔ၿပီး ခ်က္ခ်င္းဘဲ ဖုန္းထုတ္ကာ ဓာတ္ပံု႐ိုက္လိုက္သည္။ fanxingက
"ခင္ဗ်ား..ဘာလုပ္တာလဲ..ျပန္ဖ်က္ေပး..."
"ေနအံုး..အေပးအယူလုပ္ရေအာင္.."
"ဘာလဲ.."
"ကိုယ္မၾကာခင္ ပြဲတတ္စရာ႐ွိတယ္..."
"အဲ့ေတာ့.."
"မင္းက မိန္းကေလးလိုဝတ္ၿပီး ကိုယ္နဲ႔ကပြဲတတ္ရမယ္.."
"ဘာ....လာေနာက္ေနတာလား...ကြၽန္ေတာ္က ဘာလို႔မိန္းကေလးလို ဝတ္ရမွာလဲ...မဝတ္ႏိုင္ေပါင္..."
"အင္း..မဝတ္ဘူးဆို႔ေတာ့က ဒီပံုကို.
လိုင္းေပၚတင္လိုက္ရင္ေရပန္းစားသြားမယ္ထင္တယ္..."
"ေနအံုး....စဥ္းစားလိုက္အံုးမယ္..."
Yubinသည္ fanxingအား အၾကပ္ကိုင္ႁပီး ေက်နပ္ေန
ေလသည္။
..........
ဒီေန႔ေတာ့ ဒီေလာက္ဘဲေနာ္..readerတို႔..မ်က္လံုးနည္း
နည္း ကိုက္ေနလို႔...တိုသြားတယ္...မနက္ဖန္မွ ဆက္တင္ေပးမယ္ေနာ္
Unicode
Fanxingသည်ကုန်တိုက်သွားစဉ်ကားပေါ်၌ Yubinအားခိုးခိုးကြည့်ပြီး သက်ပြင်းချနေသည်။ Yubinက
"ကိုယ့်ကို ဘာပြောစကာရှိလို့လဲ...ပြောလေ.."
"ဦး...အန်တီတို့က ဦးရဲ့မွေးစားမိဘရောဟုတ်ရဲ့လား.."
"ဟမ်....ဟိုဟို..."
"ထားလိုက်ပါတော့...မမေးသင့်တာမေးမိသွားတယ်.."
"ဟမ်..."
"ဘာမှမဟုတ်ပါဘူးလို့...ကားကိုသာ တည့်တည့်မောင်း.."
Fanxingတို့နှစ်ယောက်သား ကုန်တိုက်သို့ရောက်ခဲ့သည်။Yubinသည်တွန်းလှည်းကိုယူပြီး fanxingနားကပ်သွားပြီး
"Fanxing...အထဲဝင်..."
"ဟာ...လာနောက်နေတာလား...."
"မြန်မြန်ဝင်စမ်းပါ...အမေတို့နဲ့တွေ့ရလို့ စိတ်လှုပ်ရှားတာမပျောက်သေးဘူးမဟုတ်လား...မင်းက အထဲမှာထိုင်ပြီးဝယ်ရမဲ့ဟာတွေ ညွှန်ပြ..ကိုယ်ကတွန်းပေးမယ်.."
"ဒါပေမဲ့...."
"လာစမ်းပါ.."
Yubinသာ အတင်းငြင်းနေသော fanxingအားပွေ့ချီကာတွန်းလှည်းထဲသို့ထည့်ပေးလိုက်သည်။ fanxingလည်းဘာမှမပြောတော့ဘဲ ထိုင်နေလိုက်သည်။.Yubinသည်ကျေနပ်နေသော မျက်နှာနှင့်တွန်းလှည်းကို တွန်းခဲ့သည်။
Yubinက
"ဘာချက်စားကြမှာလဲ..."
"အင်း...hotpotစားကြမလား..."
"ချက်တတ်လို့လား..."
"အထင်သေးတာလား..."
"မဟုတ်ပါဘူးဗျာ..."
Fanxingရဲ့ မျက်စောင်းတစ်ချက်နှင့်ကြည့်လိုက်ရာ Yubinသည်လက်မြှောက်အရှုံးပေးလိုက်သည်။ အသားတွေထည့်ထားသော အတန်းသို့ရောက်သောအခါ fanxingသည်ပိတ်ထားသောအဖုံးကိုဘေးရွေ့ဖွင့်ပြီးအသားလုံးတစ်ကပ်၊ ငုံးဥတစ်ကပ်၊ ယူလိုက်သည်။ ထို့နောက်fanxingက
"အသီးအရွက်ထားတဲ့နေရာ သွားရအောင်...."
"ဟုတ်ပြီး..သွားရအောင်..."
Yubinသည်အသီးအရွက်ရှိရာ သို့အားနှင့်တွန်းသွားလေသည်။ Hotpotအတွက်လိုအပ်သည်များကို ဝယ်ပြီး မုန့်ဈေးတန်းကိုရောက်သွားပြန်သည်။ တွန်းလှည်းထဲတွင်ထိုင်နေသော fanxingကို တခြားသူများဝိုင်းကြည့်ကြရာFanxingတစ်ယောက်ရှက်ရှက်နဲ့
"ဦး..ကျွန်တော်ဆင်းတော့မယ်..သူများတွေ
ဝိုင်းကြည့်နေပြီး..."
"ဘာရှက်နေတာလဲ..ကိုယ်တို့်ကအတွဲမှမဟုတ်တာ..."
"ဦး...."
"မဟုတ်မှလွဲရော...တွဲချင်တာလား..."
"ဦး...နောက်မနေနဲ့..."
နှစ်ယောက်သား စကားများနေသည်ကို ကြည့်နေကြသောသူများက
"ချစ်စရာကောင်းတဲ့စုံတွဲလေးဘဲ...ukeလေးစိတ်တွေဆိုးနေတာ..ဟဟ..."
"Semeတော့ကျေနပ်နေတယ်ထင်ပါရဲ့...မျက်နှာက ပြုံးနေတာဘဲ..."
"ကောင်လေးရေ....ကိုကိုကို စိတ်မဆိုးနဲ့တော့..တို့တွေဝိုင်းမကြည့်တော့ဘူး...ဟားဟား..."
သူများတွေဝိုင်းပြောကြရာ fanxingသည်ရမိရရာ ဆွဲပြီး မျက်နှာက်ို ကာထားသည်။ Yubinသည်fanxing ကာထားသော အရာကို ကြည့်ပြီးရယ်နေသည်။ fanxingက
"ဘာရီတာတုန်းဗျ.. ."
"ကိုယ်ကာထားတဲ့ ဟာကိုလည်းပြန်ကြည့်အုံး..."
Fanxingသည်ကားထားသောအရာကို ပြန်ကြည့်လိုက်မုန်ညှင်းထုတ်ဖြစ်သည်။ fanxing သည်ကိုင်ထားသောမုန်ညှင်းထုတ်ကို ချထားကာ
"ပြန်မယ်...."
"ဟမ်..ပြန်တော့မှာလား..."
"ပြန်...မယ်...."
Fanxingသည်နှစ်လုံးတည်းပြောပြီးနောက်Yubinသည်ချက်ချင်းဘဲငွေရှင်းကောင်တာသို့ ချီတတ်လေသည်။ငွေရှင်းကောင်တာသို့ရောက်သောအခါ fanxingသည်ခြင်းထဲမှထွက်လာပြီး Yubinအားကျောခိုင်းပြီးနေနေလေသည်။ Yibinကအနားကပ်သွားပြီး
"ဘာဖစ်တာလဲ..fanxing..."
"မခေါ်နဲ့..."
"ဘာဖြစ်နေတာလဲ...ကိုယ့်ဘက်လှည့်ပါအုံး..."
Fanxingက မလှည့်သည်နှင့်နေရာရွေ့ကာ သူ့အရှေ့တွင်ဝင်ရပ်လိုက်သည်။ ခရမ်းချဉ်သီးကဲ့သို့ နီရဲနေသော မျက်နှာကိုတွေ့ပြီး ချက်ချင်းဘဲ ဖုန်းထုတ်ကာ ဓာတ်ပုံရိုက်လိုက်သည်။ fanxingက
"ခင်ဗျား..ဘာလုပ်တာလဲ..ပြန်ဖျက်ပေး..."
"နေအုံး..အပေးအယူလုပ်ရအောင်.."
"ဘာလဲ.."
"ကိုယ်မကြာခင်ပွဲတတ်စရာရှိတယ်..."
"အဲ့တော့.."
"မင်းက မိန်းကလေးလိုဝတ်ပြီး ကိုယ်နဲ့ကပွဲတတ်ရမယ်.."
"ဘာ....လာနောက်နေတာလား...ကျွန်တော်က ဘာလို့မိန်းကလေးလို ဝတ်ရမှာလဲ...မဝတ်နိုင်ပေါင်..."
"အင်း..မဝတ်ဘူးဆို့တော့က ဒီပုံကို.
လိုင်းပေါ်တင်လိုက်ရင်ရေပန်းစားသွားမယ်ထင်တယ်..."
"နေအုံး....စဉ်းစားလိုက်အုံးမယ်..."
Yubinသည်fanxingအား အကြပ်ကိုင်ပြီးကျေနပ်နေ
လေသည်။
..........
ဒီနေ့တော့ ဒီလောက်ဘဲနော်..readerတို့..မျက်လုံးနည်း
နည်း ကိုက်နေလို့...တိုသွားတယ်...မနက်ဖန်မှ ဆက်တင်ပေးမယ်နော်
VOUS LISEZ
ခ်စ္ရတဲ့ဦး
Roman d'amourCompany တစ္ခုရဲ႕သူေဌး Yubinနဲ႔ Bar တစ္ခုမွာ အခ်ိန္ပို္င္းလုပ္ေနတ႔ဲေက်ာင္းသားေလ Fanxingတို႔ရဲ႕ ေတြ႕ဆံုမႈ Yubinက Fanxingန႔ဲဆံုဖို႔ ဘယ္လိုေတြ႕ဖို႔ ႀကိဳးစားသလဲဆိုတာ.... ဦးန႔ဲကေလးၾကားက ဆက္ဆံေရးေလး ကိုပံုေဖာ္ထားတ့ဲ romanceဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္