ခ်စ္ရတဲ့ဦး

အပိုင္း ၃၁

Yubinသည္​ အိမ္​သို႔မျပန္​မီ supermarket ထဲဝင္​ကာ လိုအပ္​သည္​့ ဟင္​းသီးဟင္​းရြက္​မ်ားကို ဝင္​ဝယ္​​ေလသည္​။
Yubinသည္​ ကိတ္​မုန္​႔ဆိုင္​​ေ႐ွ႕သို႔​ေရာက္​​ေသာအခါ
"Fanxing..တစ္​ခါမွ ​ေမြး​ေနပြဲမလုပ္​ဖူးဘူးထင္​တယ္​.."
စိတ္​ထဲ၌​ေတြးရင္​း ကိတ္​မုန္​႔ဆိုင္​ထဲဝင္​ၿပီး ကိတ္​ဝယ္​ခဲ့လိုက္​
သည္​။ အိမ္​​ေရာက္​သည္​့အခါ အင္​တင္​နက္​ဖြင္​့၊ ​ေအပရြန္​ကို ​ေ႐ွ႕မွာခ်ည္​ကာ ဟင္​းစခ်က္​​ေလသည္​။ ပုဇြန္​​ေၾကာ္​ရန္​
အႏွစ္​ကိုအရင္​​​ေထာင္​းၿပီး ပူ​ေန​ေသာဒယ္​အိုးထဲသို႔ ပစ္​ထည္​့လို္​က္​ရာ အ႐ွိန္​လြန္​ၿပီး ဆူ​ေတြခုန္​ထြက္​ကုန္​သည္​။
"အားယား..ပူလိုက္​တာ.."
အရသာထည္​့ရာ ဆားကို တစ္​ဇြန္​းမျပည္​့တစ္​ျပည္​့၊ အခ်ိဳ
မႈန္​႔ကိုလည္​း မျပည္​့တစ္​ျပည္​့ထည္​့ႁပီး ​ေမႊလိုက္​သည္​။ မ
ျမည္​းဘဲ ​ ပုဇြန္​ဟင္​းကို ပန္​းကန္​ထဲထည္​့ၿပီး ​ေပ်ာ္​​ေန​ေလ
သည္​။ တစ္​ဖက္​မွာ​ေတာ့ ကားစီးရလြန္​းလို႔ ပင္​ပန္​း​ေန​ေသာ
Fanxingသည္​ ​ေျခလက္​​ေတြကို မနည္​းသယ္​ကာ အိမ္​ျပန္​
လာရသည္​။ အိမ္​အနီးအနားသို႔ ​ေရာက္​​ေသာအခါ အခန္​း
ကို ​ေမာ့ၾကည္​့လိုက္​ရာ မီးပြင္​့​ေနသည္​ကို ​ေတြ႔ႁပီး
"ဦး႐ွိ​ေနတာဘဲ..."
ျပံဳး၍​ေျပာၿပီး ဓာတ္​တိုင္​​ေအာက္​၌ ထိုင္​ရင္​း.Yubinဆီ ဖုန္​း​ေခၚလိုပ္​သည္​။ Yubinသည္​ ဟင္​းခ်က္​​ေန႐င္​း.Fanxing
ဆီမွ ဖုန္​းလာ​ေသာ​ေၾကာင္​့ ​ေပ်ာ္​သြားကာ
"Fanxing.. ."
"ဦး..."
အင္​း..​ေျပာ.."
"ကြၽန္​​ေတာ္​ပင္​ပန္​း​ေနၿပီး..ကားစီးရလြန္​းလို႔..အန္​လည္​း
အန္​ခ်င္​တယ္​..."
"ဟမ္​...မင္​းအခုဘယ္​မွာလဲ..ကိုယ္​လာ​ေခၚမယ္​.."
"ဦး...မ​ေျပးလာနဲ႔..တစ္​လွမ္​းဆီလာ..ဖုန္​းမခ်နဲ႔..ကြၽန္​​ေတာ္​ ဦးကိုမ်က္​ႏွာခ်င္​းဆိုင္​မ​ေျပာရဲလို႔.."
"ဟမ္​..."
Yubinသဘ္​ အိမ္​မွတစ္​လွမ္​းဆီ  ​ေလ်ွာက္​ရင္​းနား​ေထာင္​
​ေနသည္​။
"ဦး..ကြၽန္​​ေတာ့အိမ္​ကို​ေရာက္​တာ..၁လျပည္​့​ေတာ့မယ္​..
ဦး..ကြၽန္​​ေတာ့ကိုလိမ္​ထားတာကိုလည္​း အစကတည္​းက
သိတယ္​..ဦး..အမွန္​တိုင္​း​ေျပာမဲ့အခ်ိန္​ကိုဘဲ​ေစာင္​့​ေနတာ
...ဒီ​ေန႔ဦးကြၽန္​​ေတာ့​ေျပာျပ​ေတာ့..ဦးရဲ႕စကားထဲမွာ..ဦး
အရမ္​းအထီးက်န္​​ေနတာကို သတိထားမိတယ္​..ဦး.ကြၽန္​
​ေတာ့ကို​ေတြ႔ရင္​ ရင္​ခုန္​တယ္​​ေျပာတယ္​​ေနာ္​..ကြၽန္​​ေတာ္​
လည္​း.​ေနာက္​ပိုင္​းဦးကို ​ေတြ႔ရင္​ ရင္​ခုန္​လာတယ္​..ဦး..
ဝမ္​းနည္​း​ေနတာကို အ​ေဝးက ခံစားမိတယ္​...ဘာ​ေတြျဖစ္​
​ေနလဲ..ကြၽန္​​ေတာ့ကိုယ္​ႏိုင္​​ေတာင္​ မသိ​ေတာ့ဘူး..ကမ္​း
​ေျခတုန္​းက ဦးကြၽန္​​ေတာ့ကို ဘာ​ေျပာမလို႔လဲ...မ​ေျပာ
ျဖစ္​လိုက္​ဘူး​မဟုတ္​လား.."
"ကိုယ္​...ကိုယ္​​ေျပာခ်င္​တာက မင္​းကိုယ္​့ကိုမုန္​းသြားၿပီး
လားလို႔..."
Yubinသည္​ ​ေျပာရင္​းနဲ႔ Fanxingအနားသို႔ ​ေရာက္​လာ
သည္​။ Fanxingက
"ကြၽန္​​ေတာ္​မမုန္​းပါဘူး...အဟီး..."
ႏွစ္​​ေယာက္​လံုးဖုန္​းခ်ရင္​း Fanxingက ငုတ္​တုတ္​ထိုင္​ရင္​း
"ဦး..ကြၽန္​​ေတာ္​လမ္​းမ​ေလ်ွာက္​ႏိုင္​​ေတာ့ဘူး..."
"လာ...ကိုယ္​ကုန္​ပိုးမယ္​..."
Fanxingသည္​ Yubin​ေက်ာ​ေပၚတတ္​ကာ ကုန္​ပိုးစီးၿပီး
အိမ္​သို႔ျပန္​လာခဲ့သည္​။.အိမ္​​ေရာက္​သည္​့အခါ Fanxing ရဲ႕ႏွာ​ေခါင္​းမွာ ပြစိပြစိျဖစ္​လာရင္​း
"ဦး..ဘာတည္​ထား​ေသးလဲ.."
"ဟင္​...အာ...ဒယ္​အိုးဖြင္​့သြားတယ္​..."
"ဘာ...တူးကုန္​ၿပီး..."
Fanxingသည္​ ​ေက်ာ​ေပၚက အလ်င္​ျမန္​ဆင္​းကာ တူးကပ္​ေန​ေသာ ဒယ္​အိုးကို ​ေဘစင္​​ထဲသို႔ ပစ္​ခ်လိုက္​သည္​။
Fanxingသည္​ Yubinဘက္​လွည္​့ကာ
"ဦး..ဘာလို႔..အိုးကိုဒီအတိုင္​းထားခဲ့ရတာလဲ..."
"အဲ...ဟို..."
"​ေမ့သြားတာ..မဟုတ္​လား..."
Yubinသည္​ နား​ေလးကို ကုတ္​ရင္​း ရီဘဲရီ​ေနမိ​ေတာ့သည္​။
ခ်က္​ထား​ေသာဟင္​းကို ၾကည္​့လိုက္​ၿပီး Yubinက
"Fanxing...ျမည္​းၾကည္​့မလား..ကိုယ္​ခ်က္​ထားတာ.."
"ဟမ္​..."
Fanxingသည္​ ဇြန္​းကိုကိုင္​ကာ ခ်က္​ထား​ေသာပု​ဇြန္​​ေၾကာ္​
ကို ျမည္​့ၾကည္​့လိုက္​သည္​။.ခ်က္​ခ်င္​းဘဲ ​ေရကို ခပ္​ျမန္​ျမန္​
ခပ္​ကာ ​ေသာက္​ခ်လိုက္​ၿပီး
"ဦး...ဒီထဲကို ဆားဘယ္​​ေလာက္​ထည္​့ထားလဲ.."
"ဇြန္​းတစ္​ဝက္​..."
"ဘာ..ဇြန္းတစ္​ဝက္​...အဲ့နည္​းကိုဘယ္​ကရတာလဲ..."
"အင္​တာနက္​က..."
"သူ​ေျပာတဲ့ဇြန္​းနစ္​ဝက္​က ဇြန္​း​ေသး​ေသး​ေလးကို ​ေျပာတာ ..ဦးခ်ိန္​လိုက္​တဲ့ဇြန္​းက ကြၽန္​​ေတာ့တို႔စား​ေနတဲ့ ဇြန္​းနဲ႔မဟုတ္​လား..."
"အဲ..ထင္​တာဘဲ..ဟိဟိ..ထားလိုက္​​ေတာ့.. .ကိုယ္​မင္​း
အတြက္​ လက္​​ေဆာင္​ဝယ္​ခဲ့တယ္​.."
"လက္​​ေဆာင္​?.."
Yubinသည္​ ဂယ္​လာ​ေသာ​ေမြး​ေန႔ကိတ္​ကို ထုတ္​ျပလိုက္​႐ာ  fanxingသည္​ ၿငိမ္​သက္​သြားၿပီး မ်က္​ရည္​မ်ားစီးက်
လာ​ေလသည္​။ Yubinက
"ဘာလို႔ငိုတာလဲ..မႀကိဳက္​လို႔လား.."
"မဟုတ္​ပါဘူး...ဘာလို႔​ေမြး​ေန႔ကိတ္​ဝယ္​လာတာလဲ.."
"မင္​းအတြက္​ ​ေမြး​ေန႔ပြဲက်င္​းပ​ေပးဖို႔. "
"​ဗ်ာ..တဂယ္​လား..."
Fanxingသည္​ ထိန္​းမရသည္​့အဆံုး ငိုခ်လိုက္​သည္​။ Yubinက
"ဘာလို႔ငိုျပန္​တာလဲ.."
"ကြၽန္​​ေတာ့ဘဝမွာ...​ေမြး​ေန႔ပြဲဆိုနာလည္​း မ႐ွိခဲ့ဘူး..က်င္​း
ပ​ေပးမဲ့သူလည္​း မ႐ွိခဲ့ဖူးဘူး..အာ့​ေၾကာင္​့ ဝမ္​းသာလြန္​းလို႔
ပါ..."
"မငိုပါနဲ႔​ေတာ့...ကိုယ္​တ္​ို႔​မင္​း​ေမြး​ေန႔ကို.ဒီ​ေန႔လို႔အတည္​ယူ
လိုက္​ၿပီး...ႏွစ္​တိုင္​းအတူက်င္​းပ​ေပးမယ္​..."
"​ေက်းဇူးပါ..ဦး..."
Yubinသည္​ ကိုင္​ထား​ေသာ ​ေမြး​ေန႔ကိတ္​ကိုခ်ကာ Fanxingအား ​ေပြ႔ဖက္​ႁပီး ႏွစ္​သိမ္​့​ေပးလိုက္​သည္​။ ထို႔
​ေနာက္​ ​ေမြး​ေန႔ကိတ္​ကို အတူခြဲၿပီး တူတူ​ေပ်ာ္​ရႊင္​စြာ စာ​း
ၾက​ေတာ့သည္​။ တစ္​ဖက္​၌ ညလံုး​ေပါက္​အလုပ္​လုပ္​ၿပီး
ပင္​ပန္​း​ေန​ေသာ ​ေ႐ွာင္​ရင္​းက
"အား..​ေနာက္​ဆံုး​ေတာ့ၿပီးသြားၿပီးဘဲ...ဟူး.."
အပ်င္​းလိမ္​​ေနတုန္​း ရံုးခန္​းထဲသို႔ လက္​​ေထာက္​လီဝင္​လာ
ရာ လွမ္​းၾကည္​့လိုက္​မိသည္​။ ပံုပ်က္​​ေန​ေသာ နက္​ကတိုင္​၊
အရင္​​ေန႔ႏွင္​့မတူ.​ေ႐ွ႕သို႔ခ်ထား​ေသာ ဆံပင္​၊ ႐ွပ္​အကၤ်ီ
လက္​ကို ​ေခါက္​ထားၿပီး အလုပ္​ထဲစိတ္​​ေရာက္​​ေမရင္​း သူ႔
ဆီ​ေလ်ွာက္​လာ​ေသာ လက္​​ေထာက္​လီမွာ ခန္​႔ညား​ေန
သည္​။ ​ေ႐ွာင္​ရင္​းသည္​ လက္​​ေထာက္​လီကို ၾကည္​့ၿပီး ပါး
ႏွစ္​ဖက္​ရဲတတ္​လာ​ေလသည္​။ လက္​​ေထာက္​လီက
"​ေ႐ွာင္​ရင္​း...​ေ႐ွာင္​ရင္​း..ဘာဖစ္​​ေနတာလဲ..."
"အဲ..ဟို...ဘာမွမဟုတ္​ပါဘူး..ဘာကိစၥ႐ွိလို႔လဲ. "
"တျခား​ေတာ့မဟုတ္​ပါဘူး...Dလုပ္​ငန္​းဘက္​ကို လႊတ္​ထားတဲ့ သူဆက္​သြယ္​လာလို္​ပါ.."
"ဘာ​ေျပာလဲ..""
.CEOျဖစ္​သူက ႐ွယ္​ယာတစ္​ခ်ိဳ႕​ေရာင္​းမယ္​လုပ္​​ေနတယ္​တဲ့..."
"​ေအာ္​..စ​ေရာင္​း​ေနၿပီးလား...ဝယ္​ရ​ေအာင္​...လိုက္​ခဲ့..
ၿပီးရင္​ အလုပ္​ဆင္​းလို္​ရၿပီး..."
"ဟုတ္​ကဲ့..."
​ေ႐ွာင္​ရင္​းက​ေတာ့ အလုပ္​လုပ္​​ေနဆဲ။
Fanxingႏွင္​့ Yubinသည္​ တစ္​​ေယာက္​ခံစားခ်က္​ကို တစ္​​ေယာက္​ရိပ္​မ္​ိၾက​ေသာ္​လည္​း ထုတ္​မ​ေျပာၾက​ေခ်။
Unicode
Yubinသည်​အိမ်​သို့မပြန်​မီ supermarket ထဲဝင်​ကာ လိုအပ်​သည့်​ဟင်းသီးဟင်းရွက်​များကို ဝင်​ဝယ်​လေသည်​။
Yubinသည်​ကိတ်​မုန့်​ဆိုင်​ရှေ့သို့​ရောက်​သောအခါ
"Fanxing..တစ်​ခါမှ​မွေး​နေပွဲမလုပ်​ဖူးဘူးထင်​တယ်​.."
စိတ်​ထဲ၌​တွေးရင်း ကိတ်​မုန့်​ဆိုင်​ထဲဝင်​ပြီး ကိတ်​ဝယ်​ခဲ့လိုက်​
သည်​။ အိမ်​ရောက်​သည့်​အခါ အင်​တင်​နက်​ဖွင့်​၊​အေပရွန်​ကို​ရှေ့မှာချည်​ကာ ဟင်းစချက်​လေသည်​။ ပုဇွန်​ကြော်​ရန်​
အနှစ်​ကိုအရင်​ထောင်းပြီး ပူ​နေ​သောဒယ်​အိုးထဲသို့ ပစ်​ထည့်​လို​က်​ရာ အရှိန်​လွန်​ပြီး ဆူ​တွေခုန်​ထွက်​ကုန်​သည်​။
"အားယား..ပူလိုက်​တာ.."
အရသာထည့်​ရာ ဆားကို တစ်​ဇွန်းမပြည့်​တစ်​ပြည့်​၊ အချို
မှုန့်​ကိုလည်း မပြည့်​တစ်​ပြည့်​ထည့်​ပြီး​မွှေလိုက်​သည်​။ မ
မြည်းဘဲ​ပုဇွန်​ဟင်းကို ပန်းကန်​ထဲထည့်​ပြီး​ပျော်​နေ​လေ
သည်​။ တစ်​ဖက်​မှာ​တော့ ကားစီးရလွန်းလို့ ပင်​ပန်း​နေ​သော
Fanxingသည်​ခြေလက်​တွေကို မနည်းသယ်​ကာ အိမ်​ပြန်​
လာရသည်​။ အိမ်​အနီးအနားသို့​ရောက်​သောအခါ အခန်း
ကို​မော့ကြည့်​လိုက်​ရာ မီးပွင့်​နေသည်​ကို​တွေ့ပြီး
"ဦးရှိ​နေတာဘဲ..."
ပြုံး၍​ပြောပြီး ဓာတ်​တိုင်​အောက်​၌ ထိုင်​ရင်း.Yubinဆီ ဖုန်း​ခေါ်လိုပ်​သည်​။ Yubinသည်​ဟင်းချက်​နေရင်း.Fanxing
ဆီမှ ဖုန်းလာ​သော​ကြောင့်​ပျော်​သွားကာ
"Fanxing.. ."
"ဦး..."
အင်း..​ပြော.."
"ကျွန်​တော်​ပင်​ပန်း​နေပြီး..ကားစီးရလွန်းလို့..အန်​လည်း
အန်​ချင်​တယ်​..."
"ဟမ်​...မင်းအခုဘယ်​မှာလဲ..ကိုယ်​လာ​ခေါ်မယ်​.."
"ဦး...မ​ပြေးလာနဲ့..တစ်​လှမ်းဆီလာ..ဖုန်းမချနဲ့..ကျွန်​တော်​ဦးကိုမျက်​နှာချင်းဆိုင်​မ​ပြောရဲလို့.."
"ဟမ်​..."
Yubinသဘ်​အိမ်​မှတစ်​လှမ်းဆီ​လျှောက်​ရင်းနား​ထောင်​
​နေသည်​။
"ဦး..ကျွန်​တော့အိမ်​ကို​ရောက်​တာ..၁လပြည့်​တော့မယ်​..
ဦး..ကျွန်​တော့ကိုလိမ်​ထားတာကိုလည်း အစကတည်းက
သိတယ်​..ဦး..အမှန်​တိုင်း​ပြောမဲ့အချိန်​ကိုဘဲ​စောင့်​နေတာ
...ဒီ​နေ့ဦးကျွန်​တော့​ပြောပြ​တော့..ဦးရဲ့စကားထဲမှာ..ဦး
အရမ်းအထီးကျန်​နေတာကို သတိထားမိတယ်​..ဦး.ကျွန်​
​တော့ကို​တွေ့ရင်​ရင်​ခုန်​တယ်​ပြောတယ်​နော်​..ကျွန်​တော်​
လည်း.​နောက်​ပိုင်းဦးကို​တွေ့ရင်​ရင်​ခုန်​လာတယ်​..ဦး..
ဝမ်းနည်း​နေတာကို အ​ဝေးက ခံစားမိတယ်​...ဘာ​တွေဖြစ်​
​နေလဲ..ကျွန်​တော့ကိုယ်​နိုင်​တောင်​မသိ​တော့ဘူး..ကမ်း
​ခြေတုန်းက ဦးကျွန်​တော့ကို ဘာ​ပြောမလို့လဲ...မ​ပြော
ဖြစ်​လိုက်​ဘူး​မဟုတ်​လား.."
"ကိုယ်​...ကိုယ်​ပြောချင်​တာက မင်းကိုယ့်​ကိုမုန်းသွားပြီး
လားလို့..."
Yubinသည်​ပြောရင်းနဲ့ Fanxingအနားသို့​ရောက်​လာ
သည်​။ Fanxingက
"ကျွန်​တော်​မမုန်းပါဘူး...အဟီး..."
နှစ်​ယောက်​လုံးဖုန်းချရင်း Fanxingက ငုတ်​တုတ်​ထိုင်​ရင်း
"ဦး..ကျွန်​တော်​လမ်းမ​လျှောက်​နိုင်​တော့ဘူး..."
"လာ...ကိုယ်​ကုန်​ပိုးမယ်​..."
Fanxingသည်​Yubin​ကျော​ပေါ်တတ်​ကာ ကုန်​ပိုးစီးပြီး
အိမ်​သို့ပြန်​လာခဲ့သည်​။.အိမ်​ရောက်​သည့်​အခါ Fanxing ရဲ့နှာ​ခေါင်းမှာ ပွစိပွစိဖြစ်​လာရင်း
"ဦး..ဘာတည်​ထား​သေးလဲ.."
"ဟင်​...အာ...ဒယ်​အိုးဖွင့်​သွားတယ်​..."
"ဘာ...တူးကုန်​ပြီး..."
Fanxingသည်​ကျော​ပေါ်က အလျင်​မြန်​ဆင်းကာ တူးကပ်​နေ​သော ဒယ်​အိုးကို​ဘေစင်​ထဲသို့ ပစ်​ချလိုက်​သည်​။
Fanxingသည်​Yubinဘက်​လှည့်​ကာ
"ဦး..ဘာလို့..အိုးကိုဒီအတိုင်းထားခဲ့ရတာလဲ..."
"အဲ...ဟို..."
"​မေ့သွားတာ..မဟုတ်​လား..."
Yubinသည်​နား​လေးကို ကုတ်​ရင်း ရီဘဲရီ​နေမိ​တော့သည်​။
ချက်​ထား​သောဟင်းကို ကြည့်​လိုက်​ပြီး Yubinက
"Fanxing...မြည်းကြည့်​မလား..ကိုယ်​ချက်​ထားတာ.."
"ဟမ်​..."
Fanxingသည်​ဇွန်းကိုကိုင်​ကာ ချက်​ထား​သောပု​ဇွန်​ကြော်​
ကို မြည့်​ကြည့်​လိုက်​သည်​။.ချက်​ချင်းဘဲ​ရေကို ခပ်​မြန်​မြန်​
ခပ်​ကာ​သောက်​ချလိုက်​ပြီး
"ဦး...ဒီထဲကို ဆားဘယ်​လောက်​ထည့်​ထားလဲ.."
"ဇွန်းတစ်​ဝက်​..."
"ဘာ..ဇွန်းတစ်​ဝက်​...အဲ့နည်းကိုဘယ်​ကရတာလဲ..."
"အင်​တာနက်​က..."
"သူ​ပြောတဲ့ဇွန်းနစ်​ဝက်​က ဇွန်း​သေး​သေး​လေးကို​ပြောတာ ..ဦးချိန်​လိုက်​တဲ့ဇွန်းက ကျွန်​တော့တို့စား​နေတဲ့ ဇွန်းနဲ့မဟုတ်​လား..."
"အဲ..ထင်​တာဘဲ..ဟိဟိ..ထားလိုက်​တော့.. .ကိုယ်​မင်း
အတွက်​လက်​ဆောင်​ဝယ်​ခဲ့တယ်​.."
"လက်​ဆောင်​?.."
Yubinသည်​ဂယ်​လာ​သော​မွေး​နေ့ကိတ်​ကို ထုတ်​ပြလိုက်​ရာ  fanxingသည်​ငြိမ်​သက်​သွားပြီး မျက်​ရည်​များစီးကျ
လာ​လေသည်​။ Yubinက
"ဘာလို့ငိုတာလဲ..မကြိုက်​လို့လား.."
"မဟုတ်​ပါဘူး...ဘာလို့​မွေး​နေ့ကိတ်​ဝယ်​လာတာလဲ.."
"မင်းအတွက်​မွေး​နေ့ပွဲကျင်းပ​ပေးဖို့. "
"​ဗျာ..တဂယ်​လား..."
Fanxingသည်​ထိန်းမရသည့်​အဆုံး ငိုချလိုက်​သည်​။ Yubinက
"ဘာလို့ငိုပြန်​တာလဲ.."
"ကျွန်​တော့ဘဝမှာ...​မွေး​နေ့ပွဲဆိုနာလည်း မရှိခဲ့ဘူး..ကျင်း
ပ​ပေးမဲ့သူလည်း မရှိခဲ့ဖူးဘူး..အာ့​ကြောင့်​ဝမ်းသာလွန်းလို့
ပါ..."
"မငိုပါနဲ့​တော့...ကိုယ်​တ်ို့​မင်း​မွေး​နေ့ကို.ဒီ​နေ့လို့အတည်​ယူ
လိုက်​ပြီး...နှစ်​တိုင်းအတူကျင်းပ​ပေးမယ်​..."
"​ကျေးဇူးပါ..ဦး..."
Yubinသည်​ကိုင်​ထား​သော​မွေး​နေ့ကိတ်​ကိုချကာ Fanxingအား​ပွေ့ဖက်​ပြီး နှစ်​သိမ့်​ပေးလိုက်​သည်​။ ထို့
​နောက်​မွေး​နေ့ကိတ်​ကို အတူခွဲပြီး တူတူ​ပျော်​ရွှင်​စွာ စား
ကြ​တော့သည်​။ တစ်​ဖက်​၌ ညလုံး​ပေါက်​အလုပ်​လုပ်​ပြီး
ပင်​ပန်း​နေ​သော​ရှောင်​ရင်းက
"အား..​နောက်​ဆုံး​တော့ပြီးသွားပြီးဘဲ...ဟူး.."
အပျင်းလိမ်​နေတုန်း ရုံးခန်းထဲသို့ လက်​ထောက်​လီဝင်​လာ
ရာ လှမ်းကြည့်​လိုက်​မိသည်​။ ပုံပျက်​နေ​သော နက်​ကတိုင်​၊
အရင်​နေ့နှင့်​မတူ.​ရှေ့သို့ချထား​သော ဆံပင်​၊ ရှပ်​အင်္ကျီ
လက်​ကို​ခေါက်​ထားပြီး အလုပ်​ထဲစိတ်​ရောက်​မေရင်း သူ့
ဆီ​လျှောက်​လာ​သော လက်​ထောက်​လီမှာ ခန့်​ညား​နေ
သည်​။​ရှောင်​ရင်းသည်​လက်​ထောက်​လီကို ကြည့်​ပြီး ပါး
နှစ်​ဖက်​ရဲတတ်​လာ​လေသည်​။ လက်​ထောက်​လီက
"​ရှောင်​ရင်း...​ရှောင်​ရင်း..ဘာဖစ်​နေတာလဲ..."
"အဲ..ဟို...ဘာမှမဟုတ်​ပါဘူး..ဘာကိစ္စရှိလို့လဲ. "
"တခြား​တော့မဟုတ်​ပါဘူး...Dလုပ်​ငန်းဘက်​ကို လွှတ်​ထားတဲ့ သူဆက်​သွယ်​လာလို​ပါ.."
"ဘာ​ပြောလဲ..""
.CEOဖြစ်​သူက ရှယ်​ယာတစ်​ချို့​ရောင်းမယ်​လုပ်​နေတယ်​တဲ့..."
"​အော်​..စ​ရောင်း​နေပြီးလား...ဝယ်​ရ​အောင်​...လိုက်​ခဲ့..
ပြီးရင်​အလုပ်​ဆင်းလို​ရပြီး..."
"ဟုတ်​ကဲ့..."
​ရှောင်​ရင်းက​တော့ အလုပ်​လုပ်​နေဆဲ။
Fanxingနှင့်​Yubinသည်​တစ်​ယောက်​ခံစားချက်​ကို တစ်​ယောက်​ရိပ်​မ်ိကြ​သော်​လည်း ထုတ်​မ​ပြောကြ​ချေ။
kyelsinthawdar