Okula doğru giderken habire gözüm sağ dikiz aynasına takılıyordu. Acaba hakkaten fazla mı makyaj yapmıştım? Rüzgar öyle dedikten sonra kendimi ablasının düğününe giden bol simli koca topuzlu kızlar gibi hissettim. Üstelik elbisem de iki beden küçükmüşçesine beni bunaltıyor gibiydi.
"Ee ailenle konuşup gerçekleri söyledin mi?" dedim
"Evet dün gece yarısı arayıp sizin gelin külkedisine dönüştü dedim "
"Ne?"
"Kızım o saatte arayıp ne diyeceğim insanlara allasen"
Doğru saat baya geç olmuştu o kısım aklıma hiç gelmedi.
"Ne o pek bir hevesli gibisin bu konuda?" dedi yan yan gülerek
"Neden hevesli olayım sanki olur tanışalım dedim. O değilde sen neden aldın beni bu sabah?"
"Alış diye"
"Neye alışacağım tam olarak?"
"Müstakbel sevgilin daha sonra nişanlın daha sonra kocan olacak adamla okula gidip gelmeye alış diye"
"Sen son iki gündür neyin kafasını yaşıyorsun çok merak ediyorum. Artık özüne dönsen keşke ıssız adam"
"Tamam önce ben istemedim diye şimdi de sen naz yapıyorsun ama içten içe bu halime deli olduğunu biliyorum. Açıkça söylemek gerekirse bu kölelik olayı bittiğinden beri seninle yatıp uyuma şansım olmadı ve yalan söylemeyeceğim evin içinde pıt pıt dolaşmalarına aşırı alışmışım, her an bir yerden çıkıp gelecekmişsin gibi geliyor. O zamanları özlemiyor değilim."
" Biraz ciddi olur musun lütfen?"
"Bulaşıklar çok birikti"
"Al işte biliyordum. Beni tanıdığını söylüyorsun ama asıl ben seni tanıyorum. Ve bence bu özlem falan değil. Alıştın tabi ben varken rahatlığa ohh şimdi o günleri arıyorsun. Bide gelmiş bana burda bık bık yapıyorsun" ağzımı açıp sövmemek için kendimi zor tutuyorum
"Tarafından çok yanlış anlaşıldığımı düşünüyorum. Bu beni çok üzüyor" dedi
"Sahte üzüntülerine kanacak biri miyim sence ben?"
"Bilmiyorum , üzerinde çalışıyorum" dedi. Otobüsle dakikalar süren yol araba ile çok çabuk bitiverdi. Arabayı uygun bir yere park etti. Arabadan inip birlikte okula doğru yürürken herkes bize bakıyor gibi hissettim. Ama aslında kimsenin baktığı yoktu. Filmlerde ki gibi okulun en havalı çocuğu yanımda olunca bütün gözler üzerimde olur sanmıştım ama sanırım Rüzgar'da okulun en havalı çocuğu potansiyeli yoktu. Ya da belki üniversitede okulun en havalı çocuğu diye bir şey yoktur. Ki zaten malum kölelik geçmişimden dolayı herkes bizi yan yana görmeye alışmıştı. Okula girmek üzereyken telefonum çaldı. Arayan numarayı tanımadığım için duraksayıp ekranda ki numarayı bir yerden çıkarabilir miyim diye baktım. Ben duraksayınca Rüzgar da durdu. Anlamsızca bana bir de telefonuma bakıyordu.
"Sen gir niye bekliyorsun " dedim. Bir an afalladı sonra başıyla onaylayıp içeri girdi. Telefonu açtığımda tanımadığım bir kadının sesiyle karşılaştım.
"Derin Arslan ile mi görüşüyorum?"
"Evet benim"
"Derin hanım merhaba sizi halk kütüphanesinden arıyorum, part time iş başvurunuz için" dedi kadın. Kalbim bi anda hızlı hızlı atmaya başladı
"Evet buyrun"
"Derin hanım müsaitsenin bu akşam saat altı yedi arası kütüphanemize uğrayın sizinle bir ön görüşme yapalım "
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AŞK KÖLESİ &(Sözleşme)
Romance"Sen de şu filmlerde ki kötü çocuklardan olmalısın" dedim. Güldü; "İnan bana o çocuklar fazla iyi" Kölelik unutulmuş bir kavramdı ama onlar için değil... Derin yaşadığı küçük kasabada hayata tutunmaya çalışan ve tüm zorlukların üstesinden gelmek içi...
