23.Bölüm:Zaman

46 20 5
                                    

Tekrardan merhaba! Uzun bir süredir yazmıyorum.

Daha doğrusu, yazamıyorum.

Umarım ufak kitlemi kaybetmemişimdir.

Bölüm Şarkısı: Yaşlı Amca-Ve ben

Beğendiğiniz paragraflara '❄️' emojisini bırakırsanız sevinirim..

Sevgiyle kalın...☁️

---

Zaman her şeyin ilacıdır.

Bu cümleye gerçekten inandığım zamanlar olmuştu.

'Geçecek.' diyordum kendime.

Geçmedi.

Sürekli övdükleri zaman, acımı dindirmedi.

Aksine, zaman geçtikçe yaralarım açılıyordu.

Zaman, yaralarımın üstüne tuz basıyordu.

Bunların kafamı meşgul etmesine izin vermeyerek çantamın fermuarını çektim ve koltuğa oturdum.

Bugün Türkiye'ye dönüyordum.

Başaramamıştım, babamın beni bulmasını sağlayamamıştım.

Ama, elbette pes etmemiştim.Devam edecektim ancak burada etmeyecektim.

İzmir'e dönmem gerekiyordu.

Kapının usulca tıklatılmasıyla yerimden kalktım ve kapıya yürüdüm.

Muhtemelen Arkın, beni almaya gelmişti.

Geçen gece olan olaydan sonra ona odama gizlice girmesinden dolayı bağırıp çağırmış, daha sonra kovmuştum. Fakat nedenini sormamıştım.

Yine de beni almaya geleceğini biliyordum.

Kapıyı açtığımda, kapıya dayanan Arkın sendeledi.

Bu kıkırdamama sebep olsa da kendimi biraz dizginleyebilmiştim.

'Hazır mısın?'

'Sana da merhaba.Ve evet Arkın, hazırım.Bekle montumla çantamı alayım.' dedim ve çantamla montumu aldıktan sonra birlikte otelden çıktık.

Ama, bir his vardı içimde.

Sanki bir şey yapmayı unutmuşum gibiydi.

Kendimi zorluyordum fakat, hatırlayamıyordum.

Bunu düşünmeyi bıraktım ve Arkın'la birlikte motora bindim.

Bir süre sonra hava limanına varmıştık.

Sabahın erken saatleriydi ve çok acıkmıştım.

Arkın motorun anahtarını, bize ödünç veren kişiye teslim ederken bense açlıktan ölmek üzere olduğumu düşünüyordum.

SINAVHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin