'Bütün yaşamım yalandan ibaretti. Bu zamana kadar doğru bildiğim her şey yalandı. Yıllarca kandırılmış, her şeyim elimden alınmıştı. Ama unuttukları bir şey vardı. Oyun iki kişiyle oynanırdı ve artık benim sıram gelmişti.'
'İntikam öyle yakıyor ki i...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Tesadüflerin güzel olduğunu düşünüyordum.
Az önceye kadar.
Tabii, bu bir tesadüf müydü?
Hiç sanmıyordum.
Karşımda duran kadın sönmek üzere olan öfkemi yeniden harlamıştı.
'Sen ne geziyorsun burada!'
Halam gelmişti.
Halam şu an karşımda duruyordu.
'Bade, benim kalacak yerim yok.'
Sesi titriyordu.
Çok kötü gözüküyordu ama ona acımıyordum.
'Bana ne bundan? Benden uzakta ne yaparsan yap umurumda değil!' dedim ve eve doğru yürümeye başladım.
Ama dedikleri beni durdurmuştu.
'Bade, baban yüzünden bu haldeyim! Her şeyimi aldı elimden! Ne evim var ne de arabam! Buraya gelecek parayı bile zor buldum!'
Tekrar ona döndüm ve konuşmaya başladım.
Sokak o kadar karanlıktı ki yüzünü net göremiyordum.
'Yalan söylemekten vazgeç artık! Her şeyi mahvediyorsun, görmüyor musun?'
'Yalan söylemiyorum, inan bana. Senin Rusya'ya geldiğini öğrenmiş. Sen gidince beni aradı ve neden seni gönderdiğimi sorup bağırmaya başladı. Seni ona karşı koruyunca bana cephe aldı ve varım yoğum her şeyimi aldı!'
İnanmıyordum.
Babam neden kendi kızını koruyan birisine cephe alacaktı? Ayrıca halam beni koruyacak son insan bile değildi.
Benden ses duymayınca tekrar konuşmaya başladı.
'Yalan söylemiyorum, attığı tehdit dolu mesajları gösterebilirim. Bade lütfen bana yardım et. Kalacak bir yerim yok!'
