'Bütün yaşamım yalandan ibaretti. Bu zamana kadar doğru bildiğim her şey yalandı. Yıllarca kandırılmış, her şeyim elimden alınmıştı. Ama unuttukları bir şey vardı. Oyun iki kişiyle oynanırdı ve artık benim sıram gelmişti.'
'İntikam öyle yakıyor ki i...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hepimiz ön yargılı insanlarız.
Durumu iyi birini görünce 'Bunun hiç derdi tasası yoktur' deriz.
Ya da, dış görünüşü güzel olan birini gördüğümüzde 'Herkes seviyordur.' deriz.
Ama durumu iyi insanın, o raddeye gelene kadar ne yollardan geçtiğini, önüne ne engeller çıktığını, ne kadar savaştığını ve kendini yıpratıp, yorulduğunu bilmeyiz.
Ve dış görünüşü güzel olan birinin, bir zamanlar çok dışlandığını, hiç sevilmediğini, hep yalnız kaldığını, her derdini kendi başına çözmek zorunda kaldığını, yalnız geçen her gecesinde ağladığını bilmeyiz.
Daha da kötüsü, yargılamadan önce oturup hiç düşünmeyiz.
Bunları bilip, farkında olmama rağmen ben de Arkın'a ön yargıyla yaklaşmıştım.
Onun kötü kalpli biri olduğunu ve kimseye değer veremeyeceğini düşünmüştüm.
Halbuki Arkın asla düşündüğüm gibi birisi değildi.
Çok hassas bir kalbi vardı.
Çok kırılgan..
Arkın'la sohbetimizin ertesi günü okula gitmiş ve unuttuğum ceketi Arkın'a tekrar vermeye çalışmıştım ama almamıştı.
Ben de ısrarlarım sonunda başarısız bir şekilde tekrar çantama koymuştum.
Şu an ise okuldan eve dönmüş ve test çözüyordum.
Aslında hiç çözme isteğim yoktu ama koca bir akşamı boş geçiremezdim.
Kendimi biraz daha zorlayıp çözebildiğim kadar çözdüm ve sonunda pes edip ayaklandım.
Zaten karnım da acıkmıştı.
Mutfağa girdiğimde yengemin yemek yaptığını gördüm.
