'Bütün yaşamım yalandan ibaretti. Bu zamana kadar doğru bildiğim her şey yalandı. Yıllarca kandırılmış, her şeyim elimden alınmıştı. Ama unuttukları bir şey vardı. Oyun iki kişiyle oynanırdı ve artık benim sıram gelmişti.'
'İntikam öyle yakıyor ki i...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sahte arkadaşlıklar,
sahte ilişkiler,
sahte sevgiler,
sahte gülümsemeler,
sahte samimiyetler..
Kısaca, sahte olan her şey ve her duygudan nefret ediyordum.
Ancak, şimdi ben de sahte davranıyordum.
Hiçbir şey yolunda gitmiyordu.
Mutlu değildim, kesinlikle değildim.
Gülmeyi unutmamıştım, sadece artık beni güldürebilecek bir şey yoktu.
Ya da ben göremiyordum, görmek istemiyordum. Kim bilir?
Rusya'dan döneli bir hafta oluyordu. Bu bir hafta içinde kayda değer pek bir şey olmamıştı.
Okul, ev, ders üçlüsü arasında mekik dokuyordum.
Eve geldim ve ayakkabılarımla montumu çıkarıp salona geçtim.
Yengem koltuklardan birinde oturmuş, televizyon izliyordu. Beni fark ettiğinde gülümsedi ve: 'Hoş geldin kuzum, aç mısın? Hazırlayayım hemen bir şeyler.' dedi.
'Yok yenge pek aç değilim. Okulda yemiştim bir şeyler.'
Yengem pek ikna olmamıştı ama yine de kabul etmişti.
Klasik rutini yaptıktan sonra odama geçtim ve telefonumu alıp kendimi yatağa attım.
Biraz internette gezindikten sonra ekranıma bir bildirim düştü.
