Keyifli okumalar...
Beğendiğiniz paragraflara '❄️' emojisini bırakırsanız sevinirim..
Sevgiyle kalın...☁️
---
Yalnızlık bir seçim midir? Yoksa insanlar yalnız kalmaya mecbur mu bırakılır?
Kim ister yalnız kalmayı? Başını koyacak bir omuz olmadan ağlamayı?
Kendimizi yalnızlığa mecbur eden yine bizleriz aslında.
Kimsenin bizi anlamadığını,bizi sevmediğini düşündüğümüz ya da fırtınalardan kaçmak istediğimiz vakit uzaklaşırız herkesten.
Ailemizden, arkadaşlarımızdan. Yeri gelir sevdiğimizden.
Sonra farkederiz ki esas fırtına yalnızlığa çekildiğimizde 'kendimizle' başlar.
Sahi, yeri geliyor insan kalabalıkta dahi kendini yapayalnız karanlık bir kafesin içinde hissetmiyor mu?
---
Gözlerimi açamıyordum.
Tıpkı zifiri karanlık bir mahzendeymişim gibiydi.
Öylesine dipsiz, öylesine sessiz.
Gözlerimi açamasam da bileğimdeki acıları fazlasıyla hissediyordum.
Gözlerimi zorlayıp açtığımda hiçbir değişiklik olmamıştı.
Hala zifiri karanlıktı.
Neler olduğunu tam anlamıyla hatırlayamıyordum. En son eve döndüğümü Buse'nin yanında yengemin eve gelmem için ısrar ettiğini ve eve dönüyor olduğumu hatırlıyordum.
Sonrası..
Bir araca çekilmiştim!
Kaçırılmıştım! Peki kimdi beni kaçıran?
Arkın olamazdı değil mi yeniden?
Hayır, o olamazdı.
O kendini belli ederdi.
Böyle düşününce Arkın ihtimalini kafamda tamamen yok ettim.
Peki Arkın değilse kimdi?
Tam bu sırada demir bir kapının gıcırdamasını duydum.
Belli ki buraya birisi geliyordu.
Ki bu tahminimi ayak sesleri duyunca doğrulamıştım.
Ayak sesleri yaklaşırken birden olduğum yerin ışıkları yandı.
Fakat öylesine kuvvetli ışıklardı ki gözlerimi delip geçecekler sandım.
O kadar acıyordu ki gözlerim bana yaklaşan kişinin adım seslerini burnumun ucuna gelene kadar duyamamıştım.
'Açsana görelim o güzel gözlerini.'
Bu da kimdi? Sesi tanıdık geliyordu fakat bir türlü kime ait olduğunu hatırlayamıyordum.
Zoraki gözlerimi açtığımda karşımda tanımadığım bir adam vardı.
Kirli sakallı, esmer ve uzun boylu bir adamdı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SINAV
Ficción General'Bütün yaşamım yalandan ibaretti. Bu zamana kadar doğru bildiğim her şey yalandı. Yıllarca kandırılmış, her şeyim elimden alınmıştı. Ama unuttukları bir şey vardı. Oyun iki kişiyle oynanırdı ve artık benim sıram gelmişti.' 'İntikam öyle yakıyor ki i...
