32. Bölüm: İnanç

31 8 6
                                    

Artık bu yolda bir şeyler başardığımı hissedebiliyorum.

Bana destek olan herkese teşekkür ederim.

Özellikle @gozde_0325 ve @13mavi13 , hep yanımda oldunuz.

Beğendiğiniz paragraflara '❄️' emojisini bırakırsanız sevinirim..

Sevgiyle kalın...☁️

---

Uzun süreden sonra kendimi iyi hissediyordum.

O kadar yabancıydım ki, bu duyguyu kaybetmemek için sımsıkı tutuyordum ellerimde.

Bu duyguyu yeniden bana hissettiren oydu.

Arkın.

İnkar etmeye çalışsam da Arkın bana iyi geliyordu.

Bunları düşünüp gülümserken, aynı zamanda hazırlanıyordum.

Geç kalındığını ve gereksiz olduğunu düşünsem de bu gece mezuniyet partisi vardı.

Ayrıca Arkın beni davet etmişti, o yüzden bu parti gözüme pek de kötü gözükmüyordu.

Siyah saten elbisemi giydiğimde bütün anılarım gözümde canlanmaya başlamıştı.

Rusya'da Azra ve Alexandar ile gittiğimiz bir partide giymiştim bu elbiseyi.

Öyle özlüyordum ki onları..

Yüzümdeki buruk gülümsemeyle aynanın önüne geçtim ve becerebildiğim kadar makyaj yaptım.

Elbisemle uyumlu olacağını düşündüğümden kırmızı ruj sürmüştüm.

Çok makyaj sevmesem de kırmızı ruju severdim.

Mimoza kokulu parfümümü sıkıp, siyah topuklu ayakkabılarımı giydiğimde artık hazırdım.

Saçlarımı açık bırakıp taramıştım sadece.

Telefonuma mesaj geldiğinde tam vaktinde hazır olduğum için kendimi tebrik ediyordum.

Telefonumu elime alıp mesajın Arkın'dan geldiğini doğruladım ve dayımlara haber verip evden çıktım.

Kapıyı açtığımda, kapıyı çalmama hazırlanan Arkın'la karşılaştım.

Siyah takımının içinde çok şık gözüküyordu.

'Bade?'

'Arkın?'

'Sen misin?'

Yaptığı imayı fark ettiğimde omuzlarından ittirdim ve kapının önündeki arabaya bindim.

'Çok güzel olmuşsun.'

Arabaya binerken söylediği cümleyle kafamı ona çevirdim ve teşekkür ettim.

---

SINAVHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin