Play It Right ~ JulNiel Fanfic (Slow Update)

Chapter 25

Tagal ba? Sensya na po. Katatapos lang ng Periodic test namin eh at andami pang school activities. Kaya ayun, ngayonn lang nakapag-update.

Fretzie Walter >>>>>

VOTE | COMMENT | LIKE | BE A FAN

^____________________________^

Chapter 25

Julia’s POV

Kakatapos lang ng isang meeting kaya palabas na kaming lahat ng conference room. Napagdesisyonan kasing magkakaroon ng isang seminar sa labas ng Manila. Kaming dalawa na lang ang naiwan ni Dj sa loob ng conference room…at ang awkward. Madali kong inayos yung mga papers at tsaka folders niya then lalabas na sana ako ng bigla siyang magsalita.

“Julia…I’m sorry.”

Natigilan ako at napatingin sa kanya tapos nakaramdam na naman ako ng pagkaawkward nung tumama yung mga mata namin kaya umiwas ako. “Okay lang yun. Sige kailangan ko pang ibalik ‘to sa office mo.” tumalikod na ako ulit nang magsalita na naman siya.

“That’s Fretzie Walter hindi ba?” he asked.

“Siya nga…siguro.” eh kasi hindi naman talaga ako sigurado kung siya nga iyon. All this time wala talaga akong balita tungkol sa kanya. Pero sa hindi ko malamang dahilan, bakit ganun na lang umakto at makatanong si Dj? It seems like super interesado siyang malaman kung si Fretzie nga ba yun.

Hindi na din naman siya umimik kaya umalis na din ako. Matapos kong malagay yung mga files sa table niya sa kanyang opisina dumiretso ako sa ladies room. At pagkasarang-pagkasara ko ng pinto…

“Look who’s here. The great pretender.” eh di sino pa…si Trishang palaka na naman. Unti-unti siya lumalapit sa direksyon ko. “You can’t hide it anymore my dear. Masyado akong matalino para lokohin mo.”

“Anong pinagsasasabi mo?” I asked her sabay iwas sa kanya at nagpunta ako sa harap ng salamin. Agad din naman siyang sumunod with that effin’ smirk of hers.

“Wag na tayong maglokohan. I know already your true color Ms. Julia Montelban.” saad niya habang nakatingin sa salamin.

So she knows?

Hmm.

I smirked na para bang ikinabigla niya. “Bakit? Tingin mo ako lang ang nagpepretend dito?”

Kumunot yung noo niya sa sinabi ko. And I can see fear in her eyes. I can’t be beaten, you know? Tsk.

Nagkasukatan kami ng tingin. She smirked. I flashed my evil smile.

“I have a deal.” she said.

“At ano naman yun?”

“Let’s continue this pretending thingy. Then let’s see who’s gonna win.”

I laughed sarcastically. “Fine. But please be careful. You don’t who’s wall your trying to break.” mukhang nainsulto ata siya sa sinabi ko kasi umiba yung timpla ng mukha niya. Serves her right.

“Deal?” inextend niya yung kamay niya sa akin.

I grabbed it. Alam ko namang may hidden agenda talaga siya eh, pero masyado akong matalino para hindi malaman yun. “Deal.” at tsaka ko malakas na hinila pabalik ang aking kamay, na siyang nagpaaray sa kanya.

“Aray!” tiningnan niya ang kanyang kamay, and there’s blood.

“Bye.” itinaas ko ang aking kamay sabay kaway sa kanya at tsaka lumakad palapit sa pinto. Ipinatalikod ko kasi yung singsing ko kung saan ang diamond ay nasa may bandang palad kaya naman pagshake hands ko sa kanya, ayun nasugatan siya. I’m so smart, right?

“BIATCH!” she shouted from behind.

“Thanks.” At tuluyan na akong lumabas ng CR.

Pagkalabas ko ng CR, isang nilalang na naman ang nakita ko. Ang tagal din nitong nawala ah. Hmm, for sure alam na din niya ang tungkol sa tunay kong pagkatao.

Parang nagulat pa siya ng makita ako pero maya-maya lang nagchange na din yung expression niya into a smirk.

“Hi Mara.” pang-aasar na saad niya. Kala niya magugulat ako sa sinabi nya? Hmm.

“Yeah right. Hi my dearest bestfriend, Kath.” I smiled so sweetly…yung mapang-asar. Hindi na din naman siya nagulat sa sinabi ko. Yep, tama basa niyo, best friend ko DATI ang babaeng ito. Ewan ko ba kung bakit nandito yan. Eh ang pagkakaalam ko siya yung nagsabi sa mga Pedoza kung nasaan ang Ate ko, kaya ayun kinidnap.

“Glad naaalala mo pa.” talk about sarcastic chat with your oh so good old friend.

“Haha. Syempre naman sino bang hindi makakalimot sa ginawa mong pagtatraydor?”

“Sabagay ang galing ko noh?”

“Yep super galing mo. Standing ovasion eh.” then I clapped my hands. “Sa susunod galingan mo ulit ha, baka manalo ka na ng best actress award.”

She laughed…sarcastically. “I’m really enjoying being the antagonist.”

“But behold Kath, be careful, and give all your best in playing the antagonist role.” I said tapos lumapit ako sa kanya at bumulong, “Dahil baka mas kontrabida pa pala sa’yo ang protagonist.” then I flashed my smile na nagpapakilabot sa lahat at tsaka umalis na ako leaving her priceless.

Yes. This is me. This is the REAL me.

Dj’s POV

*phone vibrating*

Nadistract ako sa aking malalim na pag-iisip ng maramdaman kong magvibrate ang aking cellphone na nakapatong sa mesa. May tumatawag pero unregistered number. But still, I answered it.

“Hello?” hindi sumagot yung nasa kabilang linya. “Hello? Who’s this?”

Matagal bago siya nakasagot. Narinig kong bumunton-hininga yung nasa kabilang linya…

“Daniel.” yung boses na yun. The same voice that gives me goosebumps. The same voice that made me fall in love.

“Fretzie.”

“Ako nga…magkita tayo…”

“Bakit pa?” inis na tanong ko. Pero sa totoo lang gustong-gusto ko na siyang makita. Miss ko na siya.

“Please…” yung boses niya, punong-puno ng pagmamakaawa. “Andito ako ngayon sa parking lot. Puntahan mo ako please.”

“Okay.” I sighed. Inend ko na yung call. Bababa ba talaga ako? Magpapaloko na naman ba ako ulit?

Hindi. Ayoko. Pero naeexcite akong makita siya. Haist. Kahit nagdadalawang-isip kinuha ko yung phone ko at nilagay sa bulsa tsaka lumabas ng conference room. Ano bang magagawa ko? I still have this effin feelings for a murderer.