Play It Right ~ JulNiel Fanfic (Slow Update)

Chapter 17

ATTENTION!!!

Mahal kong readers,

            SORRY ngayon lang nakapag-update TT_TT

First day of school pa lang nga namin ang dami ng pinapaggawa, kaya wala akong time para mag-update. Siningit ko lang talaga 'to kasi super duper major major to the highest level love ko kayo! So expect slower update...

Sorry talaga! I hope you understand. God bless! Lovelots :**

~Mimi

P.S sana madaming magshow ng support para kahit papano may reason ako para mag-update! Hehe ^____________^

VOTE | COMMENT | LIKE | FAN

Chapter 17 - Petroleum DJ

Hinatid niya ako sa bahay nila Ate Coleen, kung saan ako nakikituloy. Ayaw ko nga sana eh kasi malapit ng magdilim tapos magcocommute lang, kaya lang mapilit siya. HHWW (holding hands while walking) ang drama namin ngayon.

“Dito na lang tayo.” tumigil ako sa paglalakad nang medyo malapit na kami sa tapat ng bahay. Halos dalawang bahay na lang at mansyon na ni Ate Coleen.

“Bakit?” nagtataka niyang tanong.

“Huh? Uhm…wa-wala lang.” napayuko ako, “Sorry.”

“Okay lang, kung hindi ka pa handang ipaalam sa kanila ang namamagitan sa atin.” Lumapit siya ng kaunti at hinawakan ang mukha ko at iniharap sa kanya. “I can wait.”

Para namang nagkaroon ng sunog sa may mukha ko sa sobrang init ng nararamdaman ko. Unti-unting bumaba ang tingin niya sa mga labi ko. “Dry na lips mo oh. Dapat lagi yang linalagyan ng kaunting kaartehan. Gusto mo bigyan kita? Okay na siguro yung petroleum?” anong pinagsasasabi nito? Tsaka anong alam niya sa mga kaartehan na yun?

*mwah*

Pinalo ko siya, “Ano ka ba. Dry na nga hinalikan mo pa.” wiiw. Naiilang na kinikilig ako. Nag-iwas tingin siya ng magtama ang mga mata namin.

“Binigyan lang naman kita ng petroleum eh.” sabay kamot sa ulo.

“Petroleum ka diyan. Eh pagnanakaw yun eh.”

“Tss. Ayaw mo nun mas masarap na petroleum. Bagong labas sa market, petroleum Dj.” nagsitaasan naman ang mga balahibo ko sa sinabi niya. Kyaaaaaaaaaaaaaah~

“Ewan ko sa’yo. Umuwi ka na nga.” tinulak ko pa siya ng pabiro tapos tumalikod na at naglakad palayo. Ayokong makita niyang namumula at kinikilig ako. Kahit masyado ng obvious.

Hindi pa man ako nakakalayo, naramdaman kong may yumakap sa akin from behind. “I love you. Thanks for making me happy this day.” pabulong na sabi niya enough for me to hear. Kumalas siya at narinig ko na lang ang footsteps niya na palayo sa kinatatayuan ko.

Liningon ko siya at nakitang papalayo na. I just can’t stop smiling.

^__________________________________________^ 

Naglakad na ako ulit papunta sa bahay and still my smile didn’t fade away until I remembered something…

-flashback-

*auction night*

“A-a-aray! Bitawan mo nga ako. Aray. Sino ka ba?” reklamo ko dun sa lalaking humihila sa akin.

“Hindi ka dapat nakikipag-usap sa Enrique na yun.” sabi niya habang patuloy pa din sa paghila sa akin. Tinutukoy ba niya yung lalaking hihila sana sa akin papunta sa table ng mga guest?