Nine Star Hegemon Body Art
ေဆးသိဒၶိရွင္
အခန္း(၁၁၂)ေသာၾကာၾကယ္
အိပ္မက္ထဲမွ တစ္စြန္းတစ္သိခဲ့ရသည့္ တစ္ပိုင္းတစ္စ သတင္းစကားေလးမွာ ေသာၾကာၾကယ္ဆိုသည့္
ေဆးေဖာ္စပ္နည္းတစ္ခုျဖစ္မည္ဟု လံုခ်န္ထင္မထားမိခဲ့ေခ်။ဤအခ်က္ေၾကာင့္ လံုခ်န္ ရူးသြပ္မတတ္ ေပ်ာ္ရႊင္သြားရ၏။
ေသာၾကာၾကယ္သည္ ၾကယ္ကိုးလံုးသိုင္းပညာမွ ဒုတိယေျမာက္ ၾကယ္ျဖစ္၏။၎သည္ ညာဖက္လက္ဖု၀ါး၏ အလယ္တည့္တည့္တြင္တည္ရွိျပီး သူ့၏ ဘယ္ေျခေထာက္တြင္ ရွိေသာ ဖုန္ဖူၾကယ္ႏွင့္ ဆန့္က်င္ဘက္၌ တည္ရွိေနျခင္းျဖစ္သည္။
တစ္နည္းအားျဖင့္ဆိုေသာ္ လံုခ်န္သည္ ၾကယ္ကိုးလံုးသိုင္းပညာ၏ ဒုတိယအဆင့္ကို မည္သို့က်င့္ရမည္ကို သိျပီ ဟူ၍ ေျပာလုိ့ရသည္။အျပည့္စံု ဆံဳး အဆင့္သို့ေရာက္သြားျပီျဖစ္္သည့္ ဖုန္ဖူၾကယ္ေၾကာင့္လည္း လံုခ်န္က ယံုၾကည္ခ်က္မ်ား သိပ္ရွိေနပါ၏။
အကယ္၍ ဒုတိယ ၾကယ္တစ္ခုကိုသာ သူ ဖြင့္ႏိုင္ခဲ့ေသာ္ သူ့တြင္ ဒန္တမ္ ႏွစ္ခုရွိသည္ႏွင့္ ညီမ်ွသြားမည္ျဖစ္သကဲ့သို့ သူ့၏ လႈပ္ရွားမႈ ၀ါ ကိုယ္ေဖာ့ပညာသည္လည္း ယခင္ကႏွင့္ မႏိႈင္းယွဥ္သာေအာင္ ပို၍ ျမန္လာလိမ့္မည္။
ဖုန္ဖူၾကယ္္ တစ္ခုထဲ ႏွင့္ပင္ သူ့၏ ခြန္အားမွာ လြန္စြာ ၾကီးမားေလရာ အကယ္၍ ေသာၾကာၾကယ္၏ အစြမ္းကိုပါ ထပ္ရ၍ ၾကယ္ႏွစ္လံုး၏ စြမ္းအားျဖင့္ဆိုလ်ွင္ သူ့၏ စြမ္းအားသည္ မည္မ်ွေၾကာက္မက္ဖြယ္ ေကာင္းလာလိမ့္မည္နည္း။အိမ္မက္ထဲမွ အလင္းစက္ကြင္းပိုင္ရွင္၏ မ်က္လံုးထဲ၌ ျမင္ခဲ့ရေသာၾကယ္ကိုးလံုးကို သူ ျပန္စဥ္းစားမိသည္။လံုခ်န္ ရင္ေတြ တစ္ဒိန္းဒိန္းခုန္လာပါသည္။တစ္ေန့တြင္ သူသည္လည္း ထိုလူကဲ့သို့ အစြမ္းထက္ေကာင္း ထက္လာေပမည္။
"ေနပါဦး...ဘာလညး္ဟ" ေဆးေဖာ္စပ္နည္းကို ၾကည့္လိုက္သည့္အခါတြင္ အံ့အားၾကီးစြာသင့္၍လံဳခ်န္ ထခုန္မိသည္။
"မီးအိမ္ေျမာင္ရဲ့ ဦးခ်ိဳ....ေရခဲေျမြရဲ့ ေသြး....ကီြလင္ အသီး...ရသာကိုးပါး ကူတင္...အမတ ဂႏၶမာပန္း"
ေသာၾကာၾကယ္ ေဆးေဖာ္စပ္နည္းတြင္ ထည့္ရသည့္ ပါ၀င္ပစၥည္းအမ်ိဳးေပါင္းသံုးဆယ္ေက်ာ္သည္ရွားပါး ေဆးပစၥည္းမ်ား ျဖစ္ေနသည္ကို လံုခ်န္ အံ့ၾသစြာျဖင့္သိလုိက္ရ၏။ထိုေဆးအမယ္မ်ားတြင္အရွားပါးဆံုးမွာ ကြီလင္သီးျဖစ္ေလသည္။
အကယ္၍ ကံေကာင္းေထာက္မစြာျဖင့္ ကြီးလင္းသီးကို သူ ရခဲ့မည္ဆိုလ်ွင္ပင္ လက္ရွိဖုန္ဖူၾကယ္အားသူေၾကြးခဲ့ရသည့္ အတိုင္းအတာႏွင့္ ေဆးေဖာ္္စပ္ရေသာ္ မည္သို့မွ် ေလာက္ငွသည့္ ပမာဏေလာက္္ထိ ရႏိုင္မည္မဟုတ္ဟု သူယူဆသည္။သူ့၏ စိတ္လႈပ္ရွားမႈသည္ မီးကို ေရျဖင့္ ျငိမ္းသတ္လုိက္ဘိသကဲ့သို့ ခ်က္ျခင္းဟုတ္ ကနဲ ျပန္ေပ်ာက္သြား၏။
ၾကယ္ကိုးလံုးသိုင္္းပညာသည္ ဒ႑ာရီလာ သိုင္းပညာတစ္မ်ိဳးျဖစ္ရာ ၎တြင္ အသံုးျပဳသည့္ ေဆးအမယ္မ်ားသည္လည္း ေရွးေရွး ေခတ္မွ ေဖာ္စပ္နည္းမ်ားျဖစ္ေလ၏။ယခုေခတ္တြင္မူ ထိုေဆးအမယ္အမ်ားစုသည္ ရွားပါးကုန္ၾကေလျပီ။ထိုေဆးအမယ္မ်ားကို သူ မည္သို့ရွာေဖြ စုေဆာင္းရမည္နည္း။
ဤေဆးအမယ္မ်ားကို စုေဆာင္းရာတြင္ လညး္ ေဆးေဖာ္ရန္ လံုေလာက္သည့္ပမာဏ တစ္ခုထိေရာက္ရန္ လိုေနေသးသည္။ေယဘူယ် အားျဖင့္ ထိုသို့ရွာေဖြ စုေဆာင္းရန္မွာ ေကာင္းကင္ဘံုသို့တက္သလိုပင္ ခက္လွ၏။လက္ေလ်ွာ့ခ်င္စရာ ေကာင္္းလွသည့္ အလုပ္ျဖစ္္သည္။
ဒုတိယၾကယ္၌ပင္ ထိုျပႆနာမ်ိဳးၾကံဳေနလ်ွင္ တတိယၾကယ္၊စတုထၳၾကယ္မ်ားတြင္ မည္မ်ွေလာက္ခက္လိမ့္မည္နည္း။သို့ေသာ္ စဥ္းစားရင္းျဖင့္ သူ့၏ အေတြးေၾကာင္ေနမႈကို လံုခ်န္ တဟားဟား ရယ္မိသည္။ဖီးနစ္တြင္ မရွိေတာ့ေကာ ဘာျဖစ္သနည္း။ဖီးနစ္တြင္မရွိ၍ ဖီးနစ္၏ အျပင္ဘက္ေလာကတြင္လည္းမရွိဟုမဆိုလို။ရွိႏိုင္သည္သာ။
သူ ၀န္မခံခ်င္ေသာ္လည္း ၀တ္ရံုျဖဴႏွင့္ဟြာယြန္အိမ္ေတာ္မွ ပိုင္လင္တို့ေျပာသြားသည့္ သူသည္ က်ယ္ေျပာသည့္ ေလာကၾကီးကို မသိသည့္ ေရတြင္းထဲမွ ဖားတစ္ေကာင္ျဖစ္ေနသည့္ ဆိုသည့္စကားကို မျဖစ္မေန ၀န္ခံရေပမည္။
ထိုသို့ဆိုလ်ွင္ က်ယ္ေျပာသည့္ ေလာကၾကီးထဲသို့ သူ အဘယ့္ေၾကာင့္မသြားသင့္ပါသနည္း။ထို့ျပင္ သူ့၏ ဇနီးေလာင္ကိုလည္း သြားေတြ့ရဦးမည္။မည္သို့ဆိုေစ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာသြားျပီျဖစ္ရာ သူမသည္ သူ့ကိုပင္ ေမ့ေကာင္းေမ့ေနေလာက္ေပျပီ။စိုးရိမ္စရာ ေကာင္းလွ၏။
ဆရာၾကီးယြမ္ခ်ီေျပာခဲ့ သည့္ ေဆးေတာင္ၾကား ဆိုတာကိုလည္း သူသတိရမိသည္။ေဆးဆရာမ်ား၏ အႏၱိမ ပန္းတိုင္ ေျမျမတ္ျဖစ္ေသာ ေဆးေတာင္ၾကားဆိုသည္မွာ မည္သို့ရွိသနည္း။သူ သိခ်င္လွပါသည္။
အကယ္၍ ေဆးေတာင္ၾကားသို့သာ သူ၀င္ခြင့္ရခဲ့ေသာ္ ၾကယ္ကိုးလံုးသိုင္းပညာကို ေလ့က်င့္ရာ၌ လိုအပ္သည့္ ရွားပါေဆးအမယ္မ်ားအား အလြယ္တစ္ကူ ရႏိုင္မည္ေလာ။ဤသို့ဆိုလ်ွင္ သူ့၏ျပႆနာမ်ားသည္ အလြယ္တကူ ေျဖရွင္းျပီသား ျဖစ္သြားမည္ မဟုတ္ပါလား။
ဤသို့ ဤႏွယ္ စဥ္းစားမိသည္တြင္ ေနာက္ဆံုး၌္ တိမ္မည္းမ်ားျဖင့္ ဖံုးအုပ္ထားေသာ ေကာင္းကင္ၾကီးသည္ တိမ္မည္းမ်ား လြင့္စင္၍ ၾကယ္လင္သည့္္ ေကာင္းကင္ျပာၾကီးကို ျမင္လိုက္ရဘိသကဲ့သို့လံုခ်န္၏ စိတ္အစဥ္သည္လည္း ရွင္းလင္းေပါ့ပါးသြားေလသည္။ထိုစဥ္ သူ့အခန္းတံခါး သည္ က်ြီကနဲျမည္သံျဖင့္ ပြင့္လာျပီး ေရႏွင့္ မ်က္ႏွာသုတ္ပု၀ါ ထည့္ထားေသာ ဇလံု တစ္လံုးကိုကိုင္ကာ မိန္းမငယ္ေလးတစ္ေယာက္၀င္လာသည္။
"ညီမက အကိုမႏိုးေအာင္ အသာေလး ၀င္လာတယ္ေပါ့" လံုခ်န္က တစ္ဟားဟားရယ္ေန၏။
အႏွီမိန္းကေလးသည္္ ေခ်ာေမာလွပသည့္ မိန္းမပ်ိဳေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္္ျပီး ပိတုန္းေရာင္ဆံႏြယ္္မ်ားက လိႈင္းမ်ားထ၍ ပုခံုးႏွစ္ဖက္္တြင္ က်ေနသည္။သူမ၌ ေသာက္ရႈးၾကယ္ႏွင့္ တူေသာ ၾကည္လင္သည့္္ မ်က္လံုးကေလး၊လျခမ္းေလးႏွင့္ တူေသာ ဇင္ေယာ္ေတာင္ မ်က္္ခံုးေလးမ်ားရွိ၏။သူမကား ဖီးနစ္ ၏ တတိေျမာက္ မင္းသမီးကေလးတစ္ပါးျဖစ္သည့္္ ခ်ဴေယာင္ပင္ ျဖစ္ပါသည္။
သူမက ေခါင္းယမ္းျပီး လံုခ်န္၏ အိပ္ယာကိုၾကည့္လုိက္သည္။လံုခ်န္သည္ တစ္ဟားဟား ရယ္၌ သူမကို စေနလ်ွင္္ သူမ မ်က္ႏွာေလးမွာ ရွက္ေသြးမ်ားၾကြျပီး ရဲပေဒါင္းခတ္ေနေတာ့သည္။
"အကိုထေတာ့ေလ က်ြန္မ မ်က္ႏွာသစ္ေပးမယ္" သူမက ဇလံုကိုအသာခ်ျပီး ေရစိမ္ထားသည့္ မ်က္ႏွာသုတ္ပု၀ါကို အၾကိမ္ေတာ္မ်ားမ်ား ညွစ္လုိက္၏။ထို့ေနာက္ လံဳခ်န္ ထံသို့ေလ်ွာက္သြားသည္။သူမက မ်က္္ႏွာနီနီေလးႏွင့္ပင္ လံုခ်န္၏ မ်က္ႏွာကို ဂရုတစ္စိုက္ ျဖင့္ ညင္သာစြာ သုတ္ေပးေနသည္။သူမထံမွရေသာ သင္ပ်ံသည့္ ေမႊးရနံ့ေလးႏွင့္ သူမ၏ ရင္ခံုသံမ်ားသည္ သူ့ရင္ကို ေႏြးေထြးေစပါ၏။လံုခ်န္က သူမ၏ ထြာဆုိင္သာသာ ေသးက်ဥ္းေသာ ခါးေလးကို တင္းက်ပ္စြာဖက္ထားလုိက္သည္။
(ဒီေနရာကို မျပန္ပဲ ခ်န္ခဲ့ရင္ေကာင္းမလား ငိငိငိငိ)
ထို့ေနာက္သူသည္ ခ်ဴေယာင္္ကို ရင္ခြင္ထဲသို့ဆြဲသြင္းလို္က္သည္။သူ့၏ ရင္ခြင္က်ယ္္ၾကီး၌ သူမေခါင္းေလးကို အသာ ေမွးစက္ထားရာမွ သူမ၏ ရင္ခံုသံမ်ား တစ္ေျဖးေျဖးျမန္လာ၏။သူမတို့ႏွစ္ေယာက္မွာ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္မည္သည့္စကားမွ မေျပာၾက။ခ်စ္ျခင္း၏ ေတးသံစဥ္သည္ စကားလံုး ေထာင္၊ေသာင္းတို့ထက္ ပို၍ ထိေရာက္ပါေပ၏။
အခ်ိန္ ဘယ္ေလာက္ကုန္သြားသည္မသိ။ခ်ဴေယာင္က သူမ၏ လက္ကေလးျဖင့္္ လံဳခ်န္၏ ပါးျပင္ကိုပြတ္သပ္လုိက္သည္။ထို့ေနာက္သူမက ခပ္တိုးတိုးေလသံျဖင့္ ေျပာ၏။
"အကို က်ြန္မတို့ႏွစ္ေယာက္ မခြဲမခြာပဲ ဘယ္ေတာ့မ်ားမွ တသက္လံဳး အတူတူေနၾကရမွာလည္းဟင္"
လံုခ်န္ ရင္ေတြဒိန္းကနဲျဖစ္သြားသည္။ဤစကားသည္ သူ့အား မိန္းမပ်ိဳကေလးတစ္ေယာက္ကို သြားအမွတ္ရေစသည္။သူမသည္ လြန္စြာေခ်ာေမာလွပသည္ ဟု မဆိုႏိုင္ေသာ္လည္း သူမမ်က္၀န္း၌သူ့အေပၚခ်စ္ေသာ အခ်စ္မ်ားျဖင့္ ျပည့္ရႊမ္းေနသည္။
"ဒီ လည္ဆြဲေလးကိုျမင္ရင္ ရွင့္ကို အသည္္းနင့္ေအာင္ခ်စ္ခဲ့ဖူးတဲ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ရွိခဲ့ဖူးတယ္ လို့ သတိရေပးပါ"
လည္ပင္းမွ လည္ဆြဲေလးကို ကိုင္၍ လံုခ်န္သည္ သက္ျပင္းကို ေလးေလးပင္ပင္ၾကီးခ်မိသည္။သူ့စိတ္အစဥ္သည္ ရြာငယ္ေလးထံသို့ ခရီးႏွင္ျပန္ေလျပီ။ယခုအခါတြင္ သူမ မည္ကဲ့သို့ေနမည္နည္း။
"ဘာျဖစ္လို့လည္း" လံုခ်န္ငိုင္က် သြားသည္ကို ျမင္ေသာေၾကာင့္ ခ်ဴေယာင္က တစ္ခုခုပဲဟူ၍ ေတြးမိ၏။
လံုခ်န္က အျဖစ္အပ်က္ကို အစမွအဆံုးတိုင္ ခေရေစ့တြင္းက် ေျပာျပသည္။ယင္အမတ္ၾကီး လိုက္သတ္၍ ေသေျပး ရွင္ေျပး ေျပရသည္မွစကာ ေရွာင္ဟြာ သူ့ကို ကယ္္ဆယ္သည္ အထိျဖစ္သည္။
"လံုခ်န္ အဲ့ဒိ အမ်ိဳးသမီးေလးက ရိုးသားလုိက္တာေနာ္ ဘာလို့ အဲဒိေကာင္မေလးကို အကိုက ျငင္းလုိက္တာလည္း" ေရွာင္ဟြာ၏ ဇာတ္လမ္းကို နားေထာင္ျပီး ခ်ဳေယာင္သည္ မ်ားစြာသနားေနမိသည္။(ကေတာက္...ရွားတယ္..ဒီလိုေကာင္မေလးမ်ိဳး)
သူမသည္ မင္းသမီးျဖစ္ခ်င္္ျဖစ္မည္။သို့ေသာ္ ဤေလာက၀ယ္ ခြန္အားၾကီးမားေသာ ေယာက်ာၤးေကာင္း၊ေယာက်ာၤးျမတ္တို့သည္ ဇနီးအမ်ားအျပားယူေလ့ရွိသည္ကို သူမသိသကဲ့ သို့ နားလည္ေပး၍လည္းရ၏။သူမသည္ လံုခ်န္၏ အခ်စ္ကို သူမတစ္ဦးတည္း သိမ္းပိုက္ထားရန္ မည္သည့္အခါကမွမစဥ္းစားခဲ့ေခ်။ေရွာင္ဟြာကို သမ သနားသည္။သို့တိုင္ေအာင္ တစ္ခ်ိန္တည္းတြင္ ေရွာင္ဟြာကဲ့သို့အျဖစ္မ်ိဳး သူမၾကံဳမွာကိုလည္း ေၾကာက္လာ၏။
ယုန္ကေလး တစ္ေကာင္ကဲ့သို့ ေၾကာက္လန့္ေနသည့္ ခ်ဳေယာင္ကိုျမင္လ်ွင္ လံဳခ်န္က နဖူးေလးကိုခပ္ဖြဖြေလးနမ္းလုိက္သည္။
"အကိုတို့ တစ္ေယာက္အေပၚတစ္ေယာက္ ကတိေပးထားၾကတာကို ေမ့ထားတာလား ခ်ဴေယာင္"
ခ်ဴေယာင္ မ်က္ႏွာေလး နီရဲသြားသည္။ထို့ေနာက္ သူမက ေလသံတုိးတိုးေလးျဖင့္ ေျပာ၏။
"အကို က်ြန္မတို့ ႏွစ္ေယာက္ တစ္ကယ္ပဲ တစ္သက္လံုး အတူတူေနၾကရမွာပါေနာ္"
ဘာ့ေၾကာင့္ရယ္ မသိ။ခ်ဴေယာင္ တစ္ခုခုကို ေၾကာက္ေနသည္။
"ဒါေပါ့ကြာ အကိုတို့ တစ္သက္လံုး အတူတူ ေနၾကရမွာေပါ့" လံုခ်န္က ခ်ဴေယာင္ ၏ ပါးေလးကိုပြတ္သတ္လုိက္သည္။
"ဒါ...ဒါေပမယ့္..ေရွာင္ဟြာလုိ က်ြန္မကိုထားခဲ့မွာကို က်ြန္မေၾကာက္တယ္" ခ်ဳေယာင္ မ်က္ရည္စေလးမ်ား က်လာလ်ွင္ လံုခ်န္၏ ႏွလံုးသားမ်ား နာက်င္သြားရသည္။(ေစာင္ အာ အက္ေတြ -_-)
"အဲ့ဒိလို ဘယ္ဟုတ္ပါ့မလည္းကြာ ေရွာင္ဟြာက သူ့ရြာကေလးကို ကာကြယ္ခ်င္တယ္ ဒါ့ေၾကာင့္သူမူဟာ ရြာကေန အကို့ေနာက္ကိုမလုိက္ခဲ့ဘူးေလ အကိုလည္း အတူတူပါပဲေလ အကုိ့မွာတစ္သက္လံုး ေစာင့္ေရွာက္ကာကြယ္ေပးရမယ့္သူေလးရွိတယ္ အဲ့တာ ဒီေကာင္မေလးေပါ့" လံုခ်န္ကျပံဳးရင္းေျပာသည္။
"ေဟး...မ်က္ႏွာေလးက ဘာျဖစ္သြားတာလညး္ကြ" ခ်ဳေယာင္သည္ မ်က္ႏွာေလးမ်ားနီျမန္းသြားၿပီးလံုခ်န္၏ ရင္ဘတ္ကို လက္သီးဆုပ္ေလးမ်ားျဖင့္ ခပ္ဖြဖြထုလုိက္၏။လံဳခ်န္က သူမကို စေနမွန္း သိသည္။သို့ေသာ္ သူမမ်က္ႏွာေလးက ရဲပေဒါင္းခတ္ ေနတုန္းပင္။
လံုခ်န္က သေဘာက်စြာျဖင့္ ႏွစ္ႏွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္ရယ္ေနသည္။ခ်ဴေယာင္ စိတ္ဆိုးသြားပံုေလးက သိပ္ခ်စ္စရာ ေကာင္းေနသည္မဟုတ္လား။လံုခ်န္က သူမ၏ ေသးက်ဥ္ေသာ ခါးေလးကို ဖက္ထားသည္။ဤကဲ့သို့ပင္ ထာ၀ရ သူေနခ်င္မိပါ၏။
သို့ရာတြင္ လံုမိသားစု၏ ျပႆနာမ်ား ေျပလည္သြားေသာ္လည္း လံုး၀ အဆံုးသတ္သြားျခင္းမဟုတ္ေၾကာင္းကို သူသိသည္။သူ႕တြင္ လုပ္စရာ အလုပ္ေပါင္းမ်ားစြာ က်န္ေနေသးသည္ေလ။
"လံုခ်န္...မန္ခ်ီဆိုတာ ဘယ္သူလည္းဟင္" ခ်ဴေယာင္က ရုတ္တရက္ေမးလာသည္။
လံုခ်န္ ရုတ္တရက္ ေၾကာင္သြားကာ မည္သို့ေျဖရမွန္းမသိျဖစ္ေန၏။
"က်ြန္..က်ြန္မက ဘာအဓိပၸါယ္နဲ့မွ ေမးတာမဟုတ္ပါဘူး မမ မန္ခ်ီအေၾကာင္းကို နည္းနည္းေလာက္သိခ်င္လို့ပါ ေနာင္ဆိုရင္ က်ြန္မက သိခြင့္ရွိမယ္မလား" လံုခ်န္ ငိုင္သြားသည္ကိုျမင္ေသာေၾကာင့္ ခ်ဴေယာင္က ကပ်ာကယာ ရွင္းျပရွာသည္။လံုခ်န္က ေခတၱမွ် စဥ္းစားခန္း ၀င္ေန၏။ဤအေၾကာင္းကို သူ့အေမထံမွ ခ်ူေယာင္သိျခင္းျဖစ္လိမ့္မည္။
"ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ကြာ" လံုခ်န္က သူမကို ရုတ္တရက္ ေက်းဇူးတင္လုိက္သည္။
"ဘာ့ေၾကာင့္ က်ြန္မကို ေက်းဇူးတင္တာလည္း အကို" ခ်ဳေယာင္ နားမလည္။
"အင္ပါယာရဲ့ မင္းသမီးေလးတစ္ပါးကို အကိုက အခက္ေတြ့ေအာင္လုပ္မိျပီေလ"
ခ်ဳေယာင္၏ မန္ခ်ီအေပၚသို့ မမဟု ေခၚသည့္စကားကို ၾကည့္လ်ွင္ ခ်ဴေယာင္သည္ ပထမေနရာ(မယားၾကီး)တြင္ ေနလိုဟန္မရွိေၾကာင္း သူ သိသည္။ယင္းကား မိန္းမ တစ္ေယာက္၏ အၾကီးအက်ယ္ဆံဳးေသာ အနစ္နာခံမႈလည္းျဖစ္ေလသည္။
ခ်ဴေယာင္က ေခါင္းခါသည္ "က်ြန္မကိုယ္ က်ြန္မ အျပစ္မတင္္ပါဘူး တစ္ကယ္ဆိုရင္ က်ြန္မေပ်ာ္ေတာင္ ေပ်ာ္ေနေသးတာ က်ြန္မတစ္၀လံုး ေလွာင္အိမ္ထဲက ငွက္ကေလး တစ္ေကာင္လိုအထီးက်န္ဆန္ ခဲ့ရတယ္ ဘာ့ေၾကာင့္ရယ္လို့ က်ြန္မမသိေပမယ့္ အကို့ကုိ ျမင္ျမင္ခ်င္းမွာပဲထူးဆန္းတဲ့ခံစားမႈ တစ္မ်ိဳးကို ခံစားမိတယ္ အခုေတာ့ဒါဟာ ကံတရား ျဖစ္တယ္လို့ က်ြန္မသေဘာ ေပါက္သြားခဲ့ျပီ"
"အမွန္ပဲ ခ်ဴေယာင္...အမွန္ပဲ...ဒါဟာ ကံတရားပဲ အကိုတိုု့ စေတြ့တုန္းကဆိုုရင္ အကိုေတာင္ကံေကာင္းလို့ မေသတာေလ" လံုခ်န္က တဟားဟား ရယ္သည္။
"ရွင္...ရွင္လည္း အဲ့ဒိတုန္းက က်ြန္မကို ရုိက္ခဲ့တာပဲေလ...လူဆိုး..." ခ်ဴေယာင္က မ်က္ႏွာနီနီေလးျဖင့္ လံဳခ်န္၏ ဗိုက္ေခါက္ကို လိမ္ဆြဲလိုက္သည္။သူတို့ႏွစ္ေယာက္ စေတြ့စဥ္းတုန္းက အျဖစ္ကို ေတြးမိလ်ွင္ႏွစ္ေယာက္သားသည္ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ၾကည့္ျပီး ရယ္ေမာမိၾကကာ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ တင္းက်ပ္စြာဖက္ထားလိုက္ၾကေလသည္။
လံဳခ်န္က မန္ခ်ီႏွင့္ပတ္သတ္၍ ႏွင္းပြင့္ေလးအေၾကာင္းကိုပါ မျခြင္းမခ်န္ အကုန္လံုးေျပာျပလုိက္၏။
"လံုခ်န္ အကိုက လူေကာင္းတစ္ေယာက္ပါ" လံုခ်န္၏ စကား အဆံုးတြင္ သူမသည္ လံုခ်န္၏ ပါးကို ျငင္ျငင္သာသာေလး ပြတ္သပ္ေလသည္။သူႏွင့္စတင္ ဆံုစည္းကတည္းကစ၍ သူမသည္ သူ့၏ေနာက္ေၾကာင္းကို အကုန္သိျပီးျဖစ္သည္။လံုခ်န္ မည္မွ်နာက်င္ခံစားခဲ့ရသနည္း။သူမခံစားခဲ့ရသည္ထက္ပင္ မ်ားစြာပိုေလသည္။
ထိုသို့ျဖစ္သည့္တုိင္ေအာင္ လံုခ်န္သည္ မန္ခ်ီႏွင့္ လက္ထပ္ပြဲပ်က္ရသည့္အေပၚတြင္ မည္သည့္အာဃာတ အျငိဳးအေတးမွ မရွိပဲ လက္သင့္ခံခဲ့သည္။သူမ အျမင္တြင္မူ လံုခ်န္သည္ လြန္စြာၾကင္နာ သနားတတ္သူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေလသည္။
သို့ေသာ္ လံဳခ်န္ကား မန္ခ်ီႏွင့္ပတ္္သတ္၍ မည္သို့ လုပ္္ရမည္မသိျဖစ္ေနသည္။မန္ခ်ီသည္ ၾကင္နာသနားတတ္သူ ျဖစ္သည့္တုိင္ မုန့္ကိုသာေ၀စားမည္၊အခ်စ္ကိုေတာ့မေ၀ စား ဟူသည့္ မိန္းမတို့၏ သဘာ၀ ဗီဇ ကလည္း ရွိေသးသည္။ရွင္းရွင္းေျပာရလ်ွင္ မန္ခ်ီ၏ စိတ္ကို သူ ေသေသခ်ာခ်ာမသိေသးေပ။ဤကိစၥမ်ိဳးကား မိန္းမသားတို့အေနျဖင့္ မည္သို့မွ် လက္မခံႏိုင္သည့္ ကိစၥပင္ မဟုတ္ပါလား။ထို့ျပင္ မန္ခ်ီသည္ သူ့ကို တစ္ကယ္ခ်စ္လား၊မခ်စ္လား ဆိုသည္ကို လံဳခ်န္ ကိုယ္၌ ကလည္းသိပ္မေသခ်ာေပ။အေၾကာင္းမွာ တစ္ဖက္သတ္ ခ်စ္ေနရသူသည္ သူကိုယ္တိုင္သာ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္ေလသည္။
ဤသို့ ေတာင္ေတာင္အီအီ စဥ္းစားျပီး လံုခ်န္ ေခါင္းမ်ားကိုက္လာျပန္သည္။လံုမိသားစုကိစၥသည္ ေျပလည္ရံုသာ ရွိေသးသည့္အခ်ိန္တြင္ ေနာက္ထပ္ေျဖရွင္းရမည့္ ျပႆနာမ်ားကား ၀ရုန္းသုန္းကား၀င္လာျပန္ေခ်ျပီ။
ထိုစဥ္ အခန္းအျပင္မွ ေျခသံမ်ား ရုတ္တရက္ၾကားလာရေသာေၾကာင့္ ခ်ဴေယာင္္က လံုခ်န္၏ ရင္ခြင္ထဲမွ ေၾကာက္လန့္တၾကားျဖင့္ ရုန္းထြက္လုိက္၏။ခ်စ္ျခင္းမ်ားစြာျဖင့္....
MK AUNG
စာေရးဆရာ၏ ၾကိဳးစားအားထုတ္မႈကို တစ္ဖက္တစ္လမ္းမွ တတ္ႏိုင္ သ ေလာက္ေလး ကူညီခ်င္သည္ဆိုပါက Telenor
09793864311 ႏွင့္ MPT 09421123207 သို့ဆက္သြယ္၍
ေစတနာ ရွိသ ေလာက္ PH BILL ေလးမ်ား လ်ဴဒါန္း ႏိုင္ပါသည္ ခင္ဗ်ာ
YOU ARE READING
Nine Star Hegemon Body Arts(ေဆးသိဒၶိ႐ွင္)
Fantasyသူဟာေဆးနတ္ဘုရားတစ္ပါးအျဖစ္ျပန္လည္ေမြးဖြားလာျခင္းေပလား။သို့မဟုတ္ ေဆးနတ္ဘုရားရဲ့ ၀ိညာဥ္ေတာ္ ႏွင့္ သူ့၀ိညာဥ္ ေပါင္းစပ္သြားျခင္းေပ ေလာ။သိုင္းက်င့္လို့မရ ေအာင္ ခႏၶာကိုယ္ကို အဖ်က္ ဆီးခံလိုက္ရတဲ့ လံုခ်န္ဆိုတဲ့ အႏိုင္က်င့္ခံ လူရြယ္ေလးတစ္ေယာက္ရဲ့ဇာတ္လမ္းတစ္ပ...
