you're still not my bias

43

— Nie wiedziałam, kiedy to zrobiłeś. – powiedziałam, kiedy mój umysł krzyczał: Park Jimin zrobił mi zdjęcie bez mojej wiedzy i ustawił jako tapetę, alleluja!

— Cóż, wyglądałaś tak ładnie, że nie mogłem się powstrzymać. Mam nadzieję, że nie masz nic przeciwko. – uśmiechnął się nieśmiało.

Adtgbhujhgf

Uśmiechnęłam się i kiwnęłam głową, obficie się rumieniąc.

Ale chwilę później ktoś wyrwał mi telefon z ręki.

— Jungkook!

Wpatrywał się w telefon, ale to, na czym skupiły się moje oczy, to dłoń Yoony owinięta wokół jego ramienia.

— Więc teraz masz jej zdjęcia w samej koszuli na tapecie? Co jeszcze?

— Jungkook, to nie tak! – krzyknęłam.

Spojrzał na mnie ze złością.

— Właściwie, w czym problem? To tylko zdjęcie. – zamruczała Yoona i spojrzała na mnie uspokajająco.

Ale moja pięść wciąż była zaciśnięta, gdy przyczepiła się do Jungkooka.

Armys nadal będą go kochać, jeśli odetnę mu rękę, prawda?

— Hej, mam pomysł. – powiedział Jimin, gdy tylko odeszli, a ja wciąż gapiłam się na nich obu.

— Jaki?

— Na twój prezent z okazji ukończenia szkoły.

— Oh, naprawdę, nie musisz.

— Więc nie chcesz zdjęć z BTS? Podpisanych, osobistych zdjęć? – uniósł brew.

Byłam w połowie do potrząśnięcia głową, kiedy zatrzymałam się.

On powiedział zdjęcia z BTS?

Moje oczy zabłysnęły.

— Naprawdę nie chcesz? Okej.

— Chcę! – powiedziałam nieco głośnej niż zamierzałam, a on zachichotał i zaprowadził do miejsca, gdzie stała reszta zespołu.

— Jin, masz polaroida? – zapytał, gdy byliśmy już obok.

Seokjin podał Jiminowi różowy aparat, a moje oczy już się świeciły.

O mój Boże, to polaroid z Butterfly i Prologue- Ten aparat robił zdjęcia BTS! Cholera, nie mogę tak się podniecać zwykłym aparatem!

— Myślę, że uważa twój polaroid za dziewczęcy. – zaśmiał się Hoseok.

— Nie, po prostu go pamięta. – powiedział Jimin i nagle jego ręka znalazła się na moich plecach. – Ja pierwszy.

O Boże!

Przyciągnął mnie do siebie, a następnie wyszeptał do ucha:

— Gotowa?

Mój oddech stał się nierówny, gdy to usłyszałam, ale z pewnością zatrzymał się, gdy Jimin pocałował mnie w policzek, a jego ręka przyciągnęła mnie jeszcze bliżej.

— Podoba jej się. – uśmiechnął się Tae, a ja stałam zamrożona i patrzyłam, jak Jimin pisze coś na zdjęciu.

— Teraz ja. – Yoongi znalazł się obok mnie, pogratulował i także pocałował policzek, robiąc zdjęcie.

Krzyczałabym w tym momencie, ale mój mózg zdążył już zaniknąć.

Więc pocałował mnie dokładnie tam, gdzie Jimin. Chwila! Gdzie są moje Yoonminowe suki? Muszę krzyknąć! Yoonmin. Na. Moim. Pieprzonym. Policzku!