Endangered Lust

CHAPTER 2

It's been 2 years when that unexpected happened, happened to us. Pag gising ng umaga ay umalis ako para hindi niya ako maabutan and the next day lumipad ako papuntang Canada. Hindi parin mawala sa isip ko ang pinagsaluhan namin ni franco. I don't want to leave him but i need to do this for the sake of our life!

"Iniisip mo parin ba siya?" Si Eveleen.

"I don't know how can i forget him, hindi ko alam kung maaalis ko paba siya sa isip ko, hindi yun simpleng halik lang,leen, kinuha niya lahat sakin at iasa na don ang virginity ko!" Hindi ko maalis ang paningin ko sa buong city ng canada. It's been 2 years since I lived here at sinama ko si eveleen.

"Bakit mo kasi iniwan? He wants you that night,Jonah, sana inisip mo kung ano ang mangyayari kapag iniwan mo siya. Paano kung mabuntis ka?" I took a deep breath and look at Eveleen.

"Just shut up okay? Hindi ako mabubuntis" Then ibinalik ko ang paningin ko sa ilaw ng buong city. Ang ganda!

"Kailan mo balak siya harapin? Hindi kaba uuwi ng pilipinas? Baka naman hinanap ka niya pagkatapos mong umalis" Si Eveleen. Pumunta siya ng kusina at sumunod naman ako sakanya.

Kumuh siya ng Irish Coffee at Iced Tea. Binigay niya sa akin ang Coffee.

"Inumin mo baka bumago pa ang isip mo,just tell me if you change your mind jonah" Umalis siya sa kusina at pumunta sa sala para manood ng tv. Umupo ako sa stool chair at ininom nag kape ko. Pinah iisipan kung uuwi ba ako pero kung uuwi ako ay hindi ako sigurado kung naalala pa niya ako.

Ayoko namang iwan ang ang negosyo ko dito. Nagpatayo ako dito ng The Sweet Heaven , nahahati iyon sa lima, Mayroong resto, Bar, Coffee shop, Boutique and Convenient store. Pinatayo ko iyon pagkatapos ng pag tira ko dito at si Eveleen na ang naghahandle ng Sweet Heaven ko at sayang naman kung mawala iyon.

"Grabe ng umalis ako dito tulala ka parin tapos ngayon tulala ka parin?" May sarkastiko sa boses niya.

"Eveleen, pinag iisipan ko kung uuwi ba ako, sayang yung Sweet Heaven na pinatayo ko rito kung ipapa sara ko!" Hindi ko mapigilang maging seryoso.

"Calm down girl, nandito naman ako para mag handle n'on" Gumaan ang loob ko sa sinabi ni Eveleen. Iyon lang naman ang iniisip ko at wala ng iba pa.

Pero, natatakot akong umuwi sa pilipinas. Alam kong marami ng nabago. Ayokong magpakita kay franco, nakakahiya, Ako yung nag aya sakanya tapos ako yung mang iiwan? Alam kong kapag nagkita ulit ang landas namin ay magagalit siya sa akin sa pag iwan ko sakanya. O baka nakalimutan naman agad niya iyon, gigising siya ng walang may naalala. Siguro hindi niya inisip na ako yung nakatalik niya ng gabing iyon.

"Sabihan mo lang ako kung kailan ka uuwi dahil mag papabook ako ng ticket mo. Sige maiwan na muna kita" lumabas siya ng kitchen at pinagpatuloy ang panonood ng movie.

My phone suddenly rang. It was mom.

"Hello mom?" Tanong ko sa kabilang linya.

"Hey anak, kailan ka uuwi dito sa pilipinas? We missed you so much" Ramdam sa boses niya ang pagka miss.

"I missed you too mom, maybe next day uuwi na ako diyan"

"That sounds good anak, may sasabihin kami sayo ng daddy mo. Bye anak, I love you"

"Love you too mom"

Then she hang up the call.

Dumiretso ako sa kwarto para maligo. Bukas magpapabook na ako ng ticket. Gusto ko na talaga siyang makita at kahit magalit man ang buong mundo sa pag iwan ko sakanya ay haharapin ko. Parang sasabog na ang puso ko sa tuwing hindi ko siya nakikita. Ang laki ng epekto niya sa puso ko at pati sa buong katawan ko.

Bumaba ako ng kusina para mag luto pero nakita ko si Eveleen na naka suot ng apron at nagluluto. Napangiti ako sa amoy ng niluluto niya. It was chicken burritos, Bacon egg and cheese Eggo waffle sandwich, spaghetti tacos. That's my favorite.

"Wow, smells delicious,huh?" Lumapit pa ako sakanya para amoyin ang pinaghanda niya. Eveleen is a professional Chef kaya maaasahan siya sa kusina.

"Professional chef na kaya ang nagluluto" pabirong sabi niya.

"Patikim nga" kumuha ako ng at nilagay sa plato at tikman..hindi ako naka react dahil sa sarap. Holy God! This girl is good at cooking.

"Told yah!" Tumikim din siya sa sarili niyang luto.

"What do you want for drinks? Coffee or wine?" Tanong niya.

"Cappuccino nalang please"request ko at sinunod naman niya.

Eveleen is my bestfriend friend since 4 years ago. He is still there for me even if i don't need her. She's like a hero that even you don't need to call her name, he will come to rescue and save you and I'm i can consider her as my hero even she's a girl. No gender to save someone at kung kailangan ay gagawin no matter how hard it is, kung kaya, ay kaya.

"Tell me if you miss him, dadalhin na kita sakanya ngayon din kung kinakailangan" here we go again, the defensive eveleen Razon.

"Bakit ko naman siya iisipin eh hindi naman yun importante, mas mahalaga ngayon ang yung the heaveleanics ko" Umalis ako sa tabi niya para kumuha nf tubig sa ref. "Magpabook ka ng ticket tomorrow, uuwi nako,period. No asking why because i dunno why" natawa siya sa sinabi ko.

"Magsasayang lang ako ng laway sa kakatanong sa franco lozano mo" inirapan pa niya ako.

"Edi huwag kang tanong ng tanong sakin" She chuckled. "Masama bang magtanong minsan" Ako nama ngayon ang napatawa.

"Sigurado kana ba bukas?"

"Noon pinipilit moko na umuwi sa pilipinas at harapin ang libo libong taong galit sakin pero ayaw ko dahil sa kadahilanang ewan ko,tapos ngayon tatanungin moko kung sigurado naba? Malamang sigurado." Inis na sumbat ko sakanya at iniwan siya. Pumasok ako sa kwarto ko para magligpit ng gamit para bukas. Mabuti nalang at nandito si eveleen para sa ticket ko.

Lumabas ako ng terrace at nagpahangin. Sana sa pagkita namin ay maaalala niya ang pinagsaluhan namin ilang taon na ang nakalipas.

Sana siya parin ang franco na kilala ko , ang franco na minahal ko simula palang.

HAVE A WET HOURS WHILE READING!