Endangered Lust

CHAPTER 30

NAGKAKAGULO ang buong bahay ng magising ako. Umayos ako ng upo sa kama, nawala na ang sakit sa gilid ng tiyan ko. Nagtataka ako ng makakita ng isang babaeng doktor at dalawang nurses. Nakatingin sila pareho kay franco. Kita sa mga mata nila na may gusto sila kay franco at kung pwede nga lang na bulagin ang lahat ng babaeng naka tingin sakanya ay ginawa ko na.

Mahal niya ako, at mahak ko din siya, does it mean na pwede ko na siyang pagbawalan?

"Eat these, you need energy," nilapag niya ang tray na may lamang nga pagkain." Doktora Faraso will be checking up on you later." Tumango ako sa sinabi niya, inumpisahan ko ng kumain.

Tahimik kami pareho. Napatigil ako sa pagsubo ng suklayin niya ang buhok ko gamit ang mga daliri niya. "Hindi na ba masakit?" Bumalik ang pag-alala sa mukha nito.

"Hindi na. Thank you nga pala." Nahihiyang sabi ko. Pagkatapos ko siyang sungitan kanina, siguro kung ibang tao ang kaharap ko at sinungitan ko ng ganoon, tiyak na iiwan lang ako kapag nakita akong nasaskatan.

"Para saan?" Tanong niya. I smiled, he smiled back. "For taking care of me, kahit na...sinungitan kita kanina, sinigawan, but still you care for me. Siguro kung ibang tao yun ay iiwan lang ako doon but thank god you save me. So..thank you and I'm sorry." Sinserong sabi ko.

"I'm the one to blame. Nainis ka dahil sunod ako mg sunod sa'yo, sinigawan mo ako dahil ayaw mong hinahabol kita, sinungitan mo ako dahil mahal mo ako. " Ramdam ko ang pamumula ng aking pisnge. So cheesy. But I like it.

"Why do you keep on chasing me? For others, it's just a waste of time. Hindi mo dapat sinasayang ang oras mo sakin, you have your own life, you have responsibilities."

He hold my hand. "My responsiblity is too take care of you." I smiled at his cheesiness.

"Kinikilig ka?" Nanunukso ang tingin na tiningnan niya ako.

Dahan dahan akong tumango."kinda." I won't lie.

"I love you." Ramdam ko ang kasiyahan ng sa wakas ay narinig ko na naman ang tatlong katagang iyon.

"Totoo?" Paninigurado ko.

"I'm an asshole but I'm not a liar. I love you, so much." Unti unting namuo ang mga luha sa aking mata. Hinayaan ko lang iyon na malaglag sa aking mga mata.

"Hey, stop crying, Didn't you love me back? Why are you crying?" He cupped my face and kissed me passionately.

"I just can't believe. I've been loving you from afar, at ngayon kaharap kita at sinasabi iyon. You don't know how i wanted to hear it from you, I've been dreaming to be your girl, the girl you love. "

Noon ko pa pinapangarap na maging pag-aari ng isang Salvinus Francois Lozano Darwin. Yeah, my dad told me about Darwin's. Hindi ko pa pala gaanong kilala si franco, I'm just obsessed on him. Ni hindi ko alam ang tungkol sa family backround nila. Nabulag na ako sa pagmamahal ko sakanya.

"Do you love me back?" He asked. Siguro ito na ang hinihintay kung pagkakataon para sabihin sakanya na mahal ko din siya. There's no use if i still keep on myself.

"I love you," Malambing kong sinabi. "Noon hanggang ngayon, ikaw lang."

"I love you more, Jonaiah Veronique Prado Alonzo."

Napatigil lang kami ng may tumikhim sa likuran. "Excuse me, Mr. Darwin and Ms. Alonzo but we need to check you now." Nakangiting tugon ng doktora.

Bahagya akong nahiya. Nandiyan sila habang sinasabi ni franco sa akin na mahal niya ako. We didn't bother to look around if someone's might caught or hear us.

Inumpisahan na ng doktora ang pag che-check up sa akin. It took only minutes para matapos siya.

"Wala ka namang sakit," Nakangiting sabi ng doktora sa akin. Magsasalita pa sana ako pero naunahan na ako ni franco.