Endangered Lust

CHAPTER 7

A/N:Sorry for the errors guys! Tamad mag edit! Hope you'll like it.

"Hi honey" Boses palang alam ko na kung kanino yun. Kaya hindi na ako magugulat kung pagkatapos niyang makita akong may kahalikan ay kakausapin niya ako.

Hinarap ko siya ng nakataas ang kilay. "I'm not a bee to be called honey,mister" at pagkatapos ay tatalikuran ko sana siya ng hinawakan niya ang balikat ko aat iniharap ulit sakanya.

"What do you think your doing jonah? Nagpapahalik ka sa hindi no kilala? Pagkatapos ano, ibibigay mo ang sarili mo katulad ng pag bigay mo sakin?" Naka tiim bagang tanong niya. Hindi ko mapigilang masaktan sa sinabi niya. So akala niya sakin basta basta ko nalang ibibigay ang sarili ko sa iba? Ang sakit ha.

"Kung wala kanang sasabihin,aalis nako. I'm just wasting time for nonsense" tumalikod na ako para itago ang sakit.

"Akala ko may tinatago kang hiya sa sarili,akala ko iba ka sa lahat, yun pala,akala ko lang lahat. You're a desperate jonah." Kasabay ng pag harap ko sakanya ay ang pag tulo ng luha ko,akala ko sa pag harap ko ay babawiin niya ang salitang binitawan niya sa akin,lalapitan ako at yayakapin at sasabihan ng 'I'm Sorry'

Napangiti ako ng mapait. Alam kong napaka desperado ko pero sayo ko lang naman nagawa to,kung hindi ko sana nakitang may kahalikan kang iba ay hindi magyayari to. Kahit ano naman ata ang gawin ko ay maduming babae ang tingin niya sakin.

Nilisan ko na ang lugar kung saan sinabi niya sa akin ang mga salitang hindi ko pa naririnig kahit kanino.

Hindi ko mapigilang mapa hikbi, kung sa ibang babae lang niya sinabi yun ay parang wala lang sakanila pero para sakin, iyon na ata ang pinakanasakit na salita ang narinig ko.

Hindi ko namalayan na may nakabangga pala akong tao pero hindi ko na iyon pinansin.

"Hey miss! Hindi ka manlang mag sosorry?" Sigaw niya habang naka upo sa puwet at sapo-sapo ang pwet na masakit.

"I don't have time to say sorry on you" tinalikuran ko na siya at naglakad lakad sa park na nasa harapan ng guasling kinatatayuan ko ngayon.

This place is perfect to me, kung pwedeng angkinin ko lang ang lugar nato ay gagawin ko dahil ito lang ata ang lugar na makakapag pagaan ng kalooban ko.

Nagsisi na ako kung bakit pa ako nag suot ng heels eh bar naman ang pupuntahan ko. Hindi pa naman sanay ang paa ko sa matataas kaya ayun, ang sakit. Hinubad ko ang heels ko at binitbit nalang.

Bakit ba ako nag suot ng napaka ikling damit na to? Ang lamig,ganito pala ang pakiramdam kapag pinagsabihan ka ng taong mahal mo ng mga ganoong salita. Kahit gaano pa ako kalasing kanina ay nawala dahil ka franco. Lahat ng nararamdaman ko ngayon ay pwedeng mag bago pagdating sakanya.

Nagpatuloy lang ako sa paglalakad hanggang sa makarating ako sa pinaka dulong bahagi ng parke.

Ng makalapit ako doon ay doon ko lang nakita ang isang lalaking nakatayo sa harapan ng pader at pinag susuntok suntok iyon at ang pader ay puno ng kanyang dugo.

"Franco?" Huli ko na napagtantong si franco pala ang lalaking iyon. Bakit naman siya nagkakaganito? Baka iniwan ng babae niya.

Pinunasan niya ang luha sa mukha at hinarap ako. "What arw yoi doing here? Sinusundan mo ba ako? Hindi kaba nakontento sa luther mo at hinanap moko?! O baka naman gusto mong ibigay ulit ang sarili mo?!" Nakakagulat siyang mag salita, ang sakit! Tagos na tagos sa puso ko! Parang anytime sasabog ang puso ko sa sobrang sakit.

"Sorry. Hindi kita sinusundan, napadaan lang, actually aalis narin naman ako pero nakita kita kaya nilapitan kita" nakangiting sagot ko kahit sobrang sakit na.

"Bullshit Jonah!" Iniwan niya ako roon pero tinignan ko lang siya na papalayo sa akin, pakiramdam ko iniwan na niya ako ng tuluyan at hindi na babalik. Kinalimutan na niya ang mga nangyari sa amin, he's right, this is bullshit.

Nakita ko siyang pumasok sa kotse niya at pinaharurot iyon, hindi na ako nag abalang sundan siya dahil hindi naman niya ako kakausapin.

"You're so stupid jonah! Napaka tanga mo! Napaka bobo! Napaka gaga mo para ibigay sakanya lahat! Gaga mo talaga!" Umiiyak na sisi ko sa sarili ko.

Eto ba yung welcome back surprise niya sakin? Ang sabihin sakin lahat ng masasakit na salita? Well, welcome back talaga jonah,

Naglakad lakad lang ako habang umiiyak sa daan, ewan ko kung saan ako pupunta, basta gusto ko sa walang franco! Sa walang problemang mundo!

Napatingin ako sa sasakyang bumisina sakin. Binuksan niya ang drivers window ay lumabas doob ang gwapong mukha ng lalaki.

"Magpapakamatay kaba miss?" Inis na sigaw niya sakin. Kung galit siya, mas galit ako sa sarili ko.

"Oo! At wala ka nadon, gusto mo sama tayo para damay damay?! Shutang ina mo!" Sigaw ko rin sakanya pabalik at tinapon ang isang heels ko sa mukha niya, natamaan sana kaso pumaosok ang ulo niya sa loob ng sasakyan.

"Mauna ka kung gusto mo, miss! Umalis ka sa daan! Paharang harang ka kasi!" Lumabas siya ng sasakyan at doon ko nakita kong gaano siya kagwapo, gaano ka taas at higit sa lahat gaano kaganda ang katawan at mukha. Shit jonah! Ito na ba yung lalaking sinigawan mo kanina?

"Mas lalong effective sa tulay kaysa sa daan, miss" Hindi ako naka sagot sa sinabi, masiaydo siyang malaki para patulan ko.

Daks din ba yung ano niya?

Hindi ko maiwasang mapatingin sa ano niya, ghad! Daks nga!

"What are you looking at?--Shit!" Tinakpan niya ang ari niya. Nakakatawa siya tignan.

"How dare you!" Maarteng sabi niya. Nanlaki ang mata ko sa narinig kong boses galing sakanya.

Bakla siya!

"You're a gay?" Gulat na shock na sagot ko. Joke lang!

"Sa tingin mo girl?" Pabalang na sagot niya. Sarap upakan!. "I'm in hury now, i don't have time for nonsense, I'm Jonaiah bu the way" Tinignan lang niya ang kamay ko na nasa harapan na niya. Sinipar niya ng mabuti ang kamay ko.

"Sigurado bang 99.9% yan?" Nakangiwing tanong niya.

"Gusto mo isampal ko pa sa mukha mo kung gaano kalinis ang kamay ko?" Sarkastikong sagot ko. Inirapan lang ako ni bakla.

"Bakit kaba nakaharang sa daan?" Malditang tanong niya, aba siya lang ba ang may kayang magmaldita sa daan?

"Wala ka na don, tabi nga" tinulak ko siya patagilid at sumunod naman. Iniwan ko na siya doon at bumalik sa parking lot para kunin ang kotse ko at umuwi sa bahay. Sana bukas malilimutan ko ang lahat ng salitang binitawan niua sakin. Sana nga.