Bound to you

21

Eleonora

Ze doen niets. Ze kijken me aan alsof ik er niet ben. Wat zouden ze denken? Ik frons en zet me recht, wat gegrom oplevert. Ik besluit maar te blijven staan omdat zo'n beet geen goed zou doen voor een mens. Niet veel later komt er op topsnelheid een vrouw aangelopen.

Ze kijkt me met een grijns aan en helpt me overeind. "Milenna. Jij bent vast Eleonora?" Ik knik en neem haar uitgestoken hand aan. Voor de beleefdheid klop ik wat vuil van me af. Ze doet een teken naar de wolven en die lopen met gebogen hoofd het bos weer in. Dat moet ik ook kunnen bedenk ik me terwijl ik samen met Milenna de wolven volg.

We stappen in stilte naar Jay's huis. Ik stop al met verder stappen als ik zijn aanwezigheid voel. "Ik ben voor een reden hier weggegaan. Stoort het als ik ergens anders heen ga?" Ze fronst en kijkt naar het restaurant dat niet veel verder ligt.

"Honger?" Ik knik en volg haar naar het restaurant waar ik gisteren, was het gisteren? Ik denk van wel. Waar ik gisteren dus zat.

We gaan zitten aan een tafel en de bedienden komen snel om onze bestelling op te nemen. "Ik ben de moeder van Jay." Mijn ogen worden groot en ik ben even sprakeloos. "Aangenaam kennis maken, Luna." Ze grinnikt en neemt een slok van haar, whisky?

"Zeg maar gewoon Milenna. Wat is er gaande?" Ik frons en kijk verwachtingsvol naar het glas water. Alsof er antwoorden in zullen verschijnen die mij kunnen helpen. "Ik ben uitgehuwelijkt aan uw zoon en met alle respect, ik ben er niet klaar voor om van iemand te moeten houden." Ze knikt begrijpelijk en ik zie dat ze mindlink gebruikt.

Gelijk ben ik op mijn hoede, ik hoop dat ze Jay niet aan het contacteren is. "Ach, dat ben ik wel. Trouwens, eet iets meid. Je bent veels te mager." Ik probeer een oogrol binnen te houden, het laatste wat ik wil is aan de slechte kant van Milenna staan. Wacht... Heeft ze nou net mijn gedachten gelezen? Kan een weerwolf dat? Of is ze iets anders?

Ze grinnikt en ik heb gelijk een antwoord op deze vraag. Nou, het is wel leuker om zo te communiceren. Ik ben geen goede prater, dus als ze alles kan horen wat ik denk, hoef ik niets te zeggen.

"Dat is waar. Hoe komt het dat je een mens bent, Eleonora." Ik zucht en heb er meteen spijt van. Luid gegrom klinkt door het restaurant heen en gelijk is iedereen muisstil. Ik weet dat dit Jay is, wie anders? Ik hoop dat ik niet gestraft wordt om die zucht. Het kwam vanzelf, het spijt me.