Bound to you

32

Simon

Zachtjes klop ik op haar deur. Ik wacht even maar als ik geen antwoord krijg stap ik toch maar binnen. "Nora? Alles oké?" Ze mompelt een ja en haalt de deken van haar hoofd.

"Ik wil alleen maar helpen." Ik knik, natuurlijk wil ze dat. "Ik ken je pas een week maar ik weet dat je het goed bedoelt." Ze zet zich recht en kijkt me aan. "Ik ken het nummer van mama vanbuiten. Als Jay het moet hebben dan kan ik het geven." Ik glimlach en knik opnieuw.

Ze staat recht en pakt een papier en pen. Vlug schrijft ze het nummer erop. "Als jullie gaan onderhandelen, wil ik mee." Heftig schud ik mijn hoofd. "Gek, je mag niet mee. Als jou iets overkomt worden we met de grond gelijk gemaakt." Ze bijt op haar wang en denkt na.

"Ik ken het pack beter dan jullie. Ik ken elke route en vlucht route. Ik weet hoeveel man onze defensie bevat en ik-" Ik lach en hef mijn hand om haar te stoppen. "Ik snap het. Als je het eens heel lief vraagt aan Jay zal het wel mogen. Denk ik..."

Daarover gesproken: Simon? Ik heb een gunst nodig, en snel. Hij is een uurtje weg en werkt zich nu al in de nesten? Simon! Ik sta naakt in het bos, ik ben kleren vergeten. Kan je alsjeblieft een short en t-shirt brengen? Ik schiet in de lach en zie de verbaaste blik van Eleonora in mijn ooghoek.

"Jay is hier zo, als je het hem wil vragen kan je dat nu doen?" Ze knikt maar kijkt me toch achterdochtig aan. Ik ren snel naar de kamer van Jay en grijp het eerste beste uit de kast. "Zo, geef dit aan hem. Hij staat in het bos." Ze fronst maar pakt toch de kleren aan en stapt weg. Ik wrijf grijnzend in mijn handen en zet me beneden in de woonkamer.

Hoelang zou het duren voor ik een schreeuw hoor?