Bound to you

22

Jay

"Ben je serieus? Dat is de eerste vraag die je stelt aan de toekomstige Luna?" Het hele restaurant hapt naar adem. De stoom spuit uit mijn oren en ik kan mijn ogen niet van mijn moeder af houden, al zou ik het liefst naar Eleonora staren.

Daarover gesproken; ze staat recht en kijkt naar haar voeten. "Jay, dat was niet haar eerste vraag, ze is best vriendelijk." Ik zie de grijns op mijn moeders gezicht en mindlink dat ik haar zie thuis. Zonder nog een woord te zeggen staat ze op en verlaat ze het restaurant. Zuchtend zet ik me neer.

"Heb je al iets kunnen eten?" Ze knikt en blijft naar haar voeten kijken. "Hey, zet je neer. Zullen we een bakje friet delen?" Ze knikt opnieuw en komt stil voor me zitten. Ik wenk dat ze moet opschuiven en plaats me naast haar.

"Was ze vervelend? Ik beloof dat ze niet lang blijven. Je bent met heel het gedoe vast vergeten dat mijn ouders kwamen vandaag. Het spijt me, ik had je niet mogen laten gaan." Ze kijkt op en houdt haar hoofd schuin.

"Ik kan maar niet begrijpen waarom je je blijft verontschuldigen en waarom je wilt trouwen met mij. Wat heb ik dat de hele weerwolvenwereld niet heeft?" Ik lach, kleine sukkel. Als ze een wolf was wist ze waarom, maar dat weet ze niet en dat vind ik ook niet erg. Ze is perfect.

"Hey.." Ze tikt op mijn neus en houdt haar hoofd schuin. "Bakje friet met mayonnaise, smakelijk Luna en Alpha." Ze zegt vriendelijk dankjewel en herinnert de bediende eraan dat ze geen Luna is. Ik lach er om.

"Ze moeten echt stoppen daarmee. Ik ben verre van een Luna. Ik ben niet eens een wolf." Ik lach opnieuw en steek een friet in haar mond. "Zwijgen en eten. Daarnaast wordt je een Luna als je trouwt met een Alpha, of als je vader een Alpha was. Wat in jouw geval zo is." Ze knikt.

Het bakje is bijna leeg en ze heeft meer gegeten dan ik had verwacht. "Zullen we maar naar huis gaan?" Ze knikt zoals altijd en volgt me op weg naar het roedelhuis. Ik doe voorzichtig mijn trui over haar heen als ik merk dat ze staat te rillen. Een kleine glimlach komt op haar gezicht en dat neem ik aan voor een 'dankjewel'.

"Mam, pap. Kantoor." Ik leidt Eleonora naar haar kamer en zeg dat ik zo bij haar ben. Als ze iets nodig heeft moet ze het me laten weten.

"Dus, je mate is een mens?" Ik knik en zet me tegenover mijn vader. Hij wrijft over zijn hoofd en kijkt naar boven, alsof hij de maangodin om hulp vraagt. "Is daar een probleem mee?" Hij haalt zijn schouders op.

"Jay, ze is heel kwetsbaar. Ik ben bang dat het jouw defensie naar beneden zal brengen. Niet dat we het elk moment nodig hebben want we zijn niet in gevaar, maar dat kunnen we wel zijn als de andere roedels horen dat de Luna een mens is. Het komt niet vaak voor en wordt snel gezien als een zwakte." Komt Milenna er tussen.

"Dat kan, maar wij zijn niet zoals alle andere roedels. Het komt wel goed, ik zorg voor haar en maak haar sterk." Mam knikt en kijkt naar Paul, papa. "Ik hoop het zoon, ik hoop het echt..."

———
Een langer hoofdstuk opeens! Ik zit met een writersblock en heb altijd moeite met mijn verhalen te vervolgen. Ik doe mijn best het spannend genoeg te houden maar ik wil dat het realistisch blijft en dat ze niet gelijk voor elkaar vallen. Al is Jay natuurlijk wel al over zijn oren verliefd.