Bound to you

40

Eleonora

Na opnieuw enkele folders leeg te hebben gewerkt zeg ik gedag tegen Jay, ookal zitten we in hetzelfde huis, en ga op zoek naar Simon. Die vind ik natuurlijk in de zetel aan het gamen. Ik spring naast hem op de bank en neem ook een controller.

"Dusss... wil je er al over spreken?" Ik knik, geen idee of hij het gezien heeft want hij kijkt geconcentreerd naar het scherm. "Ik vraag mij gewoon af waarom hij mij marked? Ik bedoel; hij heeft vast nog een mate rondlopen ergens dus waarom ik? Hij moest verplicht trouwen met mij van mijn ouders maar nu woon ik hier, vrijwillig zegt hij."

Simon stopt met spelen en kijkt me grijzend aan. Ik snap het niet en wacht af totdat hij iets zegt. "Doe je nou alsof je dom bent? Of ben je gewoon dom?" Ik geef hem een trap met men voet en schudt mijn hoofd. "Serieus Simon. Ik kom er maar niet uit."

Nog steeds kijkt hij me grijnzend aan en roept plots Jay. Ik schud hevig met mijn hoofd en probeer een hand voor zijn mond te leggen, wat grandioos mislukt. "Kijk nou maar gewoon naar zijn ogen als hij je aankijkt. Ja? Je weet toch alles van mates he?" Ik knik en wacht af tot Jay voor ons staat.

Hij kijkt Simon verveeld aan en wanneer mijn blik kruist met de zijne flitsen ze van goud naar geel. Het is geen groot verschil want goud en geel lijkt namelijk op elkaar, maar toch is er een verschil. Mijn kwartje valt en beschaamd kijk ik Simon aan. Al die tijd... Godver man.

"Simon? Wat moet je nou?" Simon schiet in de lach en wenkt Jay om bij ons in de zetel te komen zitten. "Nou, Nora had niet door dat je haar mate bent, tot nu." Geschokt kijkt Jay me aan. Ik probeer wat te zeggen maar er komen geen woorden uit. "Ik dacht dat je de band wel voelde?"

Ik rol met mijn ogen en kijk hem bedenkelijk aan. "Doe ik ook, denk ik? Ik voel wel iets als je me aanraakt maar ik weet niet hoe dat voor jou is, Jay." Hij knikt en steekt zijn hand uit. Ik neem hem traag aan maar trek direct weg als ik een schok voel.

"W-wat? Heb je me nou geëlektrocuteerd?" Ik kijk hem quasi-boos aan maar hij doet niets anders dan glunderen. "Ze moest het gewoon weten en accepteren..." Mompelt Simon terwijl hij ons raar aankijkt.

"Oké, nu dit ook uit de weg is. Mag ik verder spelen?" Ik zucht en gooi Jay de andere controller aan terwijl ik me languit op de zetel leg, tot grote ergenis van Jay. Aangezien mijn benen over Simon liggen.