Bound to you

35

Eleonora

Ik heb Jay al een tijd niet meer gesproken of gezien en het zit me dwars. Ik moet eerst zijn verhaal horen voor ik conlusies mag trekken, toch? Maar het klonk zo zeker uit zijn mond... Ik zucht, dat is het enigste wat ik deze dagen heb gedaan. Ik rek me nog eens uit voor ik eindelijk het bed uit kom. Als ik de kast opentrek bedenk ik me dat ik wel nieuwe kleren nodig heb.

Ik ga op zoek naar Simon die ik steeds meer ga zien als een beste vriend. Even denk ik aan Cas. Zou hij het goed hebben daarboven? Ik hoop maar dat zijn mate het goed bevindt, al kon ik haar niet af, dit verdient ze niet.

"Daar ben je slaapkop!" Simon loopt naar me toe en brengt mijn ongetemde haar nog harder in de war. "Ik heb een vraagje..." Simon kijkt me fronsend aan. "Zouden we kunnen gaan winkelen? Ik heb namelijk geen kleren hier en ik loop steeds rond in te grote dingen van Jay." Hij lacht en knikt voor hij me opnieuw bedenkelijk aankijkt.

"Er is wel een probleempje; ik heb geen geld." Alsof dat het antwoord op zijn onzichtbare vraag was schiet zijn vinger in de lucht. "Jij niet, maar Jay wel..." Een ondeugende grijns speelt op zijn lippen. Ik schud heftig mijn hoofd. "Ik ga het hem niet vragen!"

Simon zucht en offert zich op. Met een beetje stress wacht ik in de zetel tot hij terugkomt. "Dus je gaat winkelen met Simon?" Jay's stem vult de woonkamer en ik verstijf van angst. Ik ben bang ondat het weer ongemakkelijk is geworden tussen ons en ik geen idee heb hoe ik me moet gedragen. Het voelt alsof het weer de eerste keer is dat ik hem zie.

"Ja, mag dat?" Vraag ik stotterend. Hij overhandigt me zijn bankkaart en verlaat de ruimte weer. Ik zucht, zoals altijd, en rol met mijn ogen. Simon komt naar me toe en doet teken dat we vertrekken. Eenmaal in de auto brengt hij pas een woord uit.

"Hij is niet blij, Nora. Het wordt tijd dat je met hem gaat praten." Ik mopper en leg mijn hoofd tegen het raam. "Hij zei dat ik nooit een Luna zal worden, Simon. Ik ben gekwetst en ik voel me onveilig." Hij fronst en wrijft over zijn gezicht. "Hij bedoelde vast iets anders. Jay kan maar niet ophouden over hoe je hem negeert en je nooit uit je kamer komt. Doe het voor mijn geweten alsjeblieft! Ik hou het zelf niet langer vol."

Ik grinnik en stem in. Goed dan. Ik ben blij dat ik nog een halve dag heb om me voor te bereiden op een gesprek met de grote boze wolf.