Bound to you

43

Eleonora

Twee dagen zijn voorbij gegaan. Het bleek dat ze al die tijd achter Jay aan waren. Ze wisten dat ik zou breken zonder hem, ookal hield ik nog niet van Jay. Ze wisten het en ze hebben het misbruikt.

*Gevoelig stuk*

Ik zit in bad. Graatmager en uitgeput. Ik heb gehuild dat al het vocht uit mijn lichaam is en ik uitgedroogd was. Maar nu is het tijd voor mij om naar Jay te gaan.

Ik hoef geen leven zonder hem. Het voelt vreemd want ik kende Cas vele langer. Hij was familie. En toch is dit de ergste vorm van pijn die ik me kan inbeelden. Maar ik beeld het me niet in, het is er echt en het doet verdomd veel pijn.

Ik pak het scheermesje en snij. De ene na de andere snede volgt en al snel voel ik niet meer wat ik aan het doen ben. Ik zie ook niets meer. Mijn beeld is troebel, niet van de tranen maar van het bloed verlies. De mark is weg. Alles is weg.

Ik zucht en voel me voor het eerst in een week weer vrij. Het gevoel van de heat is weg, het gevoel van liefde, geluk... Alles positief is me ontnomen. Dit is mijn lot en dat is het altijd al geweest.

Het doet me niets, wetende dat ik nog een paar minuten te leven heb. Het is oké. Het is oké want dan zie ik Jay weer en Cas. Dat is goed, toch?

Ik sluit mijn ogen en wacht totdat ik mijn laatste adem uitblaas. Dan verdrink ik in een zwarte dood waar geen einde aan is.

——

Heel kort hoofdstukje! Alvast sorry. De reden hierachter is voornamelijk omdat ik niet goed ben met eindes en er komt ook een deel 2. Hopelijk vonden jullie het een goede verhaallijn! Als er opmerkingen zijn hoor ik ze graag. Bedankt om te lezen, bedankt om te stemmen! X