Bound to you

8

Jay

"Natuurlijk noemt hij me nu ook al Luna. Ik ben nog niet eens een Luna, laat staan dat ik er een word." Ik kijk met een grinnik toe hoe de jongeman haar een tik tegen het hoofd geeft en gebaar doet naar de plaats waar ik sta.

"Eleonora, aan wat heb ik dit bezoek te danken?" Ik stap dichterbij en zie dat ze het moeilijk heeft met mijn aanwezigheid. "Nou ik eh, ik wou eens komen kijken. Aangezien je dat voorstel gaf." Ik knik en gebaar dat ze mogen plaats nemen in de woonkamer.

"Willen jullie iets drinken? Of eten? Ik weet hoe vermoeiend reizen kan zijn." Ik knipoog naar haar en zie dat ze blozend haar hoofd schud. Zou ze het ook voelen? Of niet? Ze is een mens in hemelsnaam. Ik denk niet dat ze het voelt Jay. Ik rol mijn ogen bij de woorden van mijn wolf en zie de jongeman me vreemd aankijken.

Snel mindlink ik hem en maak ik duidelijk dat mijn wolf vervelend kan zijn. Hij geeft me een instemmende glimlach en praat dan verder met Eleonora terwijl ik de keuken in loop.

"Dus-" Zeg ik als ik een glas water en cola op tafel zet met wat koekjes. "Wat vind je er tot nu toe van?" Ze kijkt me aan en mijn hartslag versnelt met wel 1000 hartslagen per minuut. "Het ziet er inderdaad anders uit dan bij ons." Ik knik en wacht tot ze meer zegt. Maar meer komt er niet uit. Heeft ze zoveel schrik van mij dan? Of doe ik iest verkeerd.

Alpha, Eleonora is het gewoon om gestraft te worden om vele dingen. Waaronder iets verkeerd zeggen. Dat verklaard waarom ze niet veel zegt. Het zal zeker en vast wennen worden voor zowel u als voor haar.  Ik kijk naar de jongeman voor me en zie dat hij de waarheid spreekt. Wat voor een ouders heeft zij wel niet? Al moet ik niet veel zeggen, mijn ouders zullen haar vast en zeker ook niet accepteren in het begin. Heb nog niet eens vertelt dat ze een mens is.

"Nou eh, ik zie dat jullie mindlink gebruiken, maar ik zou het toch liever hebben dat jullie gewoon tegen mij spreken. Of over mij, maar ik wil het liever horen." Ik kijk haar met een glimlach aan. "Sorry, het zal niet weer gebeuren." Ze kijkt me met grote ogen aan en draait zich dan naar Cas. "Meent hij dit? Of volgt er straks een straf?" Ik hoor haar fluisteren en wil lachen om wat ze zegt, maar ik houd me in. Het is namelijk helemaal niet grappig dat ze daarom bang is.

"Zullen we even een rondleiding doen? Of wil je liever wat uitrusten?" Ze kijkt weer op naar mij en haalt haar schouders op. "Kies maar, voor mij is het allemaal goed." Ik schud mijn hoofd en trek haar onhoog. Haar spieren spannen aan onder mijn aanraking en niet omdat het prettig voelt, maar omdat ze opnieuw bang is. Snel laat ik los en kijk naar Cas. Dit gaat inderdaad nog een hele uitdaging worden...