Bound to you

37

Eleonora

Na alles geregeld te hebben zit ik met Simon en Jay in de zetel. Zij zijn aan het gamen en ik drink soep. De krampen blijven duren en ik word er alleen maar bozer van. Simon staat recht en komt terug met twee flessen water. Ik frons en grijp naar een van de flessen voor hij uit mijn handen geslagen wordt.

"Dat is niet voor jou." Simon wenkt naar Jay maar ik snap niet waarom ik niet van dit water mag drinken. "Is dit heilig water ofso? Waarom mag ik het niet drinken?" Simon zucht en geeft me zonder zijn blik van het scherm af te halen een fles. "Proef maar, is niets voor jou." Ik frons opnieuw en neem een slok, waarna ik hevig moet hoesten.

"Walgelijk! Waarom drink je zoiets?" Ik kijk naar Jay die niet antwoord en verder speelt. "Oke dan. Slaapwel, Simon." Ik krijg nog een slaapwel van Simon terug maar Jay zwijgt, alweer.

Nou Simon, ik moest praten met Jay van jou maar als hij geen woord terug zegt, gaat dat moeilijk he. Ik plof neer op bed en de krampen schieten terug. Ik grom, niet zoals een wolf dat doet, en probeer me zo goed mogelijk te leggen in bed.

Ik weet niet hoelang ik al lig te draaien en keren maar ik weet wel dat ik nu een pijnstiller wil. In mijn tshirt die natuurlijk van Jay is wandel ik slaperig naar de keuken. Ik bedenk me dan pas dat medicatie vast in de badkamer staat en wil weer naar boven lopen als ik gerommel uit de woonkamer hoor.

Zo stil mogelijk probeer ik te zien wat er gaande is, maar ik zie niets. Ik haal mijn schouders op en stap weer naar boven voor de pilletjes te zoeken. Ik denk dat ik ondertussen elk kastje al opengetrokken heb maar ik vind niets.

Dan moet ik Jay maar vinden.... Opnieuw hoor ik geluiden van beneden komen. Ik zet mijn angst opzij en trippel de trap af. Het komt van de woonkamer, alweer. Ik druk het licht aan en zie Jay op de zetel liggen. Slaapt hij hier? Voorzichtig probeer ik hem wakker te maken. Natuurlijk schiet hij recht en botst zo vol tegen mijn hoofd.

Pijnlijk wrijf ik over mijn neus en kijk hem boos aan. "Ik kwam om een pijnstiller te vragen, nu heb ik er vast 2 nodig." Hij geeft me een schaapachtige lach en trekt me tegen zich aan, waardoor ik nu bovenop hem lig. "Jay? Ik heb pijn." Hij mompelt iets en trekt me hoger zodat mijn gezicht nu boven de zijne hangt.

"Ik zal je pijn wegnemen." Ik frons en laat mijn hoofd tussen zijn schouder en nek vallen. "Jay, ik heb een pijnstiller nodig. Ik ga dood van de pijn." Hij lacht en ik hoor zijn hart sneller slaan. Plots begint hij met kusjes geven in mijn nek. Een beetje ongemakkelijk probeer ik me recht te zetten, wat gigantisch mislukt aangezien hij 1000x sterker dan mij is.

Ik probeer tegen te stribbelen maar niets werkt. Hij komt op een plekje waar de pijn in een klap weg is. Abrupt stop ik met tegenstribbelen en geniet even van de verlossing van de pijn als ik opnieuw helse pijn voel. Dit keer niet van mijn buik, maar van zijn tanden in mijn nek.