That Villain Is My Prince

Chapter 51

Chapter 51

Change

Adah

"Does anyone in your family know you're still alive?"

"My father. But he never told anyone, even mom. At ayaw niya ring may makaalam pa na iba. You're the only one who knows kaya pakiusap, ipangako mo sa'king wala kang ibang pagsasabihan tungkol dito. Patay ako kay papa kapag nalaman niya." Augustus.

Dumami ang mga tanong sa utak ko. Itinatago siya ni Mr. Arthur Silvestre? Bakit? Ano ang plano niya sa likod ng lahat ng 'to? Ipinagkait niya kay Augustus na makasama ang kanyang ina at alam ko ang pakiramdam non. Ipinagkait niya din kay Prince ang sariling kakambal niya. Hindi ko maintindihan!

"Bakit?" Sa dami ng katanungan sa aking utak ay 'yon lamang ang tanging lumabas sa bibig ko.

"Hindi ko rin alam. Basta magtiwala nalang daw ako sa kanya. Kaya maniniwala ako, Adah. I trust my father and I don't ever want to defy him." Augustus.

Napaisip ako. If you think about it, Augustus has no problem obeying everything his father wants and tells him to. While Prince... may pangarap siya na maaabot niya lang kung susuway siya sa kanilang ama.

"Maliban sa hindi mo pagpapakita sa pamilya mo... masaya ka naman ba? I mean... naibibigay ba ni Mr. Silvestre ang lahat ng mga pangangailangan at kagustuhan mo? Sinusuportahan ka ba niya sa lahat ng gusto mong gawin?"

"Oo naman! Malakas ako dun e." Augustus.

Okay? Am I seeing some sort of favoritism here?

I don't want him to be unfair to Prince though.

"So... will you promise me? Na wala kang pagsasabihan? Lalo na kay Prince." It feels weird hearing Prince's name coming out of his mouth.

He raised his pinky finger, waiting for me to agree.

"Promise," I responded.

I also raised mine at pinatulan ang pinky swear na gusto niya. This is so childish.

"If you won't keep your promise, we're going to have to cut that cutie little finger of yours." Augustus.

Kumunot ang noo ko sa sinabi niya. "Sasaktan mo ko?!" OA kong tanong.

Galing sa mga daliri naming nakakapit sa isa't isa ay dumako ang tingin niya sa mukha ko, tila nagulat sa aking naging reaksyon. Pagkatapos ay saka siya tumawa.

"Ang cute mo talaga!" Kita sa visible part ng mukha niya ang panggigigil.

Suddenly, he pulled our pinkies toward his mouth then I felt his lips touch the back of my fingers. My heart started racing and I know for a fact it's not because of nervousness! It's about something...